طی حتی یه روز چندین بار از خنده به گریه تغییر خلق میدم !

سلام
من مدتیه که اصلا با احساساتم مشکل دارم یه روز شادم فرداش حس غم دارم اما الان بدتر شده تو یه روز بیدلیل یه بار حس میکنم میخوام گریه کنم شاید چند ساعت بعد کاملا حسم برعکس قبل بشه و بخوام واقعا بخندم بیشتر صبحا خوبم اما تا ظهر یه باره حالم عوض میشه دلم به شدت میگیره اما وقتی میخوابم بلند میشم باز از اون حس بد خبری نیست ااکثرا خوبم اما باز شبا موقع خواب دوباره دلم به شدت میگیره نمیدونم چرا این طوری شدم ولی واسم شرایطو سخت کرده بگین چیکار کنم واقعا دلم میخواد همش شاد باشم اما این طور نیستم .....

اگر بخوام جواب ناشیانه و غیر فنی ای بهت بدم (چون اطلاعات پزشکی ندارم) به عنوان دلداری، خوب نگران نباش، من از سالها پیش (زمانش یادم نیست) اینطوری بودم.. مخصوصا این تیکه اش 2-3 ساله فوران کرده :

نقل قول:

---

اما باز شبا موقع خواب دوباره دلم به شدت میگیره

---

جوابهای تخصصی تر رو دوستان میدن یحتمل...

این مسائل تقریباً مشکل خیلیاس...زیاد خودتو ناراحت نکن...چندوقت دیگه که حل نشد بهش عادت میکنی!!!!!!!

ممنون دوستان
ولی من نمیخوام بهش عادت کنم! اصلا حس جالبی نیست !!!کسی میدونه واقعا باید چطوری باید برش غلبه کرد؟؟؟؟

سلام دوستان
بحث ها و مشورتها ی روانپزشکی و روانکاوی اغلب به وسیله ی متخصص و کسی که تحصیل در این زمینه داشته باعث موفقیت در زندگی هر شخصی میشه

منم مثل دوستان دیگه میتونم به نوعی دلداری یا بهتر بگیم روش زندگی خودمون که باعث موفقیتمون بوده رو پیشنهاد بدیم
اما مشاوره ها و روانشناسیهای خیلی خوب و مجربی هستند که میتونن راهگشا باشند

بنظر من اگر زندگی آدم هدف نداشته باشه یا بهتر بگم هدف پویا نداشته باشه آدم باعث دلتنگی میشه ..
هدف داشتن و رسیدن به هدف با انگیزه و تکامل دادن به هدف باعث میشه هیچ وقت دلمرده یا دلسرد نباشیم

در مورد اینکه گفتین مدتیه اینطوری شدین شاید به طور مثال کسی رو در زندگیتون دیدین و بهش نرسیدین؟
یا کاری رو انتخاب کردین و گوی سبقت رو ازتون ربودن؟
این مسایل میتونه باعث بشه آدم حس دلسردی به خودش بگیره و یا اینکه انگار دنیا به پایان رسیده اما در حقیقت نرسیده و در اصل اون چیزی که من هدفم گذاشته بودم در حقیقت هدفم نبوده یا برای من ساخته نشده بوده... پس غم رو کلا بذارم کنار...
همیشه من هم به خودم و هم تمام اطرافیانم یک نکته ی کلیدی رو یاد آوری میکنمبه نام : امید
ولی تا به حال بی دلیل گریم نگرفته.. اگر ناگهان گریم بگیره درست فکر میکنم که دلیل ناراحتیم و غمم و یا به قول شما یکباره حس میکنم میخوام گریه کنم.. چیه و تا پیدا نکنم از کنار این مسئله نمیگذرم.
امیدوارم در زندگیت موفق باشی و امیدوار:)

حتی با وجود هدف و انگیزه و خوشبینی، به واسطه ی نسبی و ناقص و موقت و جزئی بودن و همواره لنگیدن امر یا اموری از امورات دنیا که بهش مشغولیم، غم برای همیشه ریشه کن نمیشه... بهترین راه باور اینه که غم تار و پود هستی رو ساخته و زندگی در نهایت خوشبینی باز یک تراژدیه.... بهترین راه خو گرفتن با غمه ه ه.... چشم تو چشمش دوختن و جنگیدن و شاد بودن و هر از گاهی تسلیم شدن و گریستن و باز.......... و در نهایت با مرگ شکست نهائی رو خوردن! چون که هر چند عاقبت خوشی تو اون دنیا منتظرت باشه، با مرگ و نیست و نابود شدن حتی جسمانی، تو این دنیا همه بازنده ایم!
به نظرم یکی از نعمت های بزرگی که خدا به آدم داده همین خوابه شبانه است که با کوه غم می خوابی و با دریای انگیزه و امید بیدار میشی....

می بخشی اگر کمی رمانتیک شد... تو این ساعت شب برام لازم بود و شاید برای شما مفید!

نقل قول:

---

همیشه من هم به خودم و هم تمام اطرافیانم یک نکته ی کلیدی رو یاد آوری میکنمبه نام : امید

---

بسیار ساده در کلام و سخت در عمل....

نقل قول:

---

ااکثرا خوبم اما باز شبا موقع خواب دوباره دلم به شدت میگیره نمیدونم چرا این طوری شدم

---

من چندسالی هست که با این مشکل دست و پنجه نرم میکنم...

دلایل متفاوتی داره و نسبتا رایج شده.... بی هدفی، بی اعتقادی، بی ایمانی، شکست عشقی، مشکلات فراوون و گهگداری تغییر هورمون و ... هر کدوم میتونه آدمها را به این شرایط سوق بده...شاید حتی برا بازه زمانی کوتاه بد هم نباشه (باید غم را حس کنی تا شادی را درک کنی و قدرش را بدونی)...ولی باید کمک کنی که پایدار نمونه...

بین افراد 17 - 25 ساله این اتفاق معمول تر هم هست...
شاید دیدن یک روانشناس و صحبت کردن باهاشون بتونه کمکتون کنه...


نگران نباشید، مطمئنا اگر خودتون بخواین امیدی که دوستان ازش صحبت میکنن را میتونید پیدا کنید....هدف و امید و ایمان شادی را دوباره به زندگی برمیگردونه...

(یکی نیست به من بگه تو که لالایی بلدی چرا خودت خوابت نمیبره)

نقل قول:

---

من مدتیه که اصلا با احساساتم مشکل دارم یه روز شادم فرداش حس غم دارم اما الان بدتر شده تو یه روز بیدلیل یه بار حس میکنم میخوام گریه کنم شاید چند ساعت بعد کاملا حسم برعکس قبل بشه و بخوام واقعا بخندم

---

حالا خوبه شما حس شادي در طول روز بهت دست ميده من كلا 24 ساعت روز حس غم دارم و كلا غمگينم در نتيجه شما بهتر از مني..... .
البته اين جواب علمي نبود فقط خواستم احساس خودم رو گفته باشم

کسی تو ایران اینجور حسی نداشته باشه یه جای کار میلنگه ! زیاد نگران نباش :31: مثلا من خودمو با 3 4 تا قرص نگه میدارم !

نقل قول:

---

نوشته شده توسط Kaptian Black [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

کسی تو ایران اینجور حسی نداشته باشه یه جای کار میلنگه ! زیاد نگران نباش :31: مثلا من خودمو با 3 4 تا قرص نگه میدارم !

---

دقيقا ....... .من حدود 3 سالي هست كه اينجوري شدم و در نتيجه زندگي رو هم با اين وضع عاطفيم تطبيق دادم ..شما هم كم كم اينجوري ميشي نترس.

شما مبتلا به biopolar disorder یا اختلال دو شخصیتی هستید.به یک روانپزشک مراجعه کنیدبا دارو مشکلتان رفع خواهد شد.

نقل قول:

---

نوشته شده توسط shervin83 [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

شما مبتلا به biopolar disorder یا اختلال دو شخصیتی هستید.به یک روانپزشک مراجعه کنیدبا دارو مشکلتان رفع خواهد شد.

---

بله تایید میشه فقط در مورد بروز مانیا فرد از زندگی روزمره می افته و قادر به ادامه ی زندگی نیست به طوری که گاهی اگر اطرافیان نباشند از خوراک و غذا می افته و همچنین طبق تصورات خودش از منزل بیرون میزنه و دنبال راهگشایی کار مردم میره حتی شاید فردی رو در بیرون ببینه و موج منفی دیافت کنه به سمتش پرخاشگری کنه و اگر موج مثبت دریافت کنه بیشتر از حد معمول به اون فرد محبت و احترام قایل میشه..

شاید دوستمون اگر به ناراحتیی که بهش مبتلا شدند رسیدگی نکنند به disorder Bipolar مبتلا میشوند که حتما باید رسیدگی بشه.

به نام خدا

خیلی جالب و عجیبه

اکثر کسانی که اینجا پاسخ دادند چنین مشکلی داشتند یا دارند.

به نظر بنده با مشاوره و قرص و دارو هم حل نمیشه ...

به نظر این حقیر باید وقایع اخیر زندگیتون مرور بشه ... توسط خودتون و سپس حل بشه

توصیه می‏کنم کتاب وضعیت آخر و چهار اثر رو مطالعه کنید .

بنده هم مدتی اینطور بودم

بی‏انگیزه و گاهی بی‏دلیل گریه می‏کردم

راهش رو به لطف خدا پیدا کردم

و اون اتصال به خداست

باور کنید...(هیچ مشاوری قد خدا نمی‏دونه.. باور داشته باش هیچکس مثل خدا رنجهات درک نمی‏کنه)

زندگی روی آدم خیلی فشار میاره

و ما در حال رشدیم و علم کامل نداریم

فقط توکل به خدای متعال هست که می‏توه کمکمون کنه

به بنده که کمک کرد

اونقدر که دیگه خیلی کم نا امید و ناراحت میشم

چون مطمئنم کسی رو دارم که فوق قدرتهاست

بهش فکر کنید

با احترام
سیب سرخ

مدتیه منم با این مشکل دست و پنجه نرم میکنم تحت درمان دارویی هستم یعنی کاملا از مکانیسم عمل داروها با توجه به رشته ام آگاهم اما الان به مرحلهای رسیدم که میدونم دیگه نه دارو نه روانشناس چاره کار نیست شاید واقعا همونطور که دوست خوبمون سیب سرخ گفته نیاز داشته باشم گمشده ای که مدتیه ازش فاصله گرفتم دوباره پیدا کنم ؟ ولی چرا اونموقع هرچی بیشتر صداش زدم کمتر بهم توجه کرد چرا منو به حال خودم رهام کرد ؟؟؟

شما باید تشریف ببرید روانپزشک.............مشکل شما 2 شخصیتی که در بالا گفته شده نیست..............

براحتی توسط روانپزشک مشکلتون با دارو حل میشه.........

احتمال میدم روانپزشک براتون لاموتریژین تجویز کنه.........هر وقت رفتید و دارو گرفتید خبرش رو بدید چه دارویی گرفتید.....

لاموتیریژین برای تثبیت خلق تجویز میشه........

اصلا بزار بگم من 2 هفته پیش رفتم روانپزشک بعد پرسید که خلقتون چه حوریه دقیقا مشکل شما رو تعریف کردم منم اینه شمام

بعد گفت براتون لاموتریژین تجویز میکنم برای تثبیت خلق برای اینکه همیشه یه جور باشه اخلاقت.........

2 شخصیتی اصلا یه قضیه دیگه ای...............اونم مگه شما دوران بلوغ رو رد نکردید.........اگه رد کرده باشید اصلا 2 شخصیتی

محال فرد بالای 20 سال دچار بشه.........

حالا باز بگم..............من خودم دچار 2 شخصیتی در 17 سالگی و بینهایت شخصیتی در 18 سالگی تعریفش به این صورته.......

ببین شما یه روز شخصیتت مثل یه فرد با شخصیته یه رو مثل یه آدم دیگه ....هر روز یهمدلی...........یه روز پررو ....یه روزخجالتی...

باید تجربه کنی اون زان یادمه سیتالوپرام برام تجویز کرد..................بعدشم بیماری چند شخصیتی تا 19 سالگی کلا خوب میشه...

الانم 20 سالمه اون بیماریم تموم شده همیشه یه شخصیت دارم......با وقارم....: دی

نه خیالت راحت با قرص مشکلت حل میشه.....من روانپزشکای زیادی رفتم.....و روانشناسای زیادی.....

قرصهای روانپزشکی همشون عوارض دارند...اینو درنظر بگیر....!

یه موقع چاق میشی.....یه موقع تو خواب میپری......یه موقع کابوس میبینی.........یه موقعداد میزنی تو خواب.......

یه موقع وحشت در خواب.........یه موقع سرگیجه........یه موقع خواب آلودگی.....

من تو این چند سالی که این هم بیماریهای مغزی رو گذروندم این مشکلات رو داشتم................

اصلا بزار یه چیزی بگم اصولا افراد باهوش دچار بیماریهای خاص افسردگی میشن مثل من........

من تا کلاس پنجم معدلم 20 بود........

خلاصه من خیلی عذاب کشیدم...خیلی تجربه پیدا کردم.........

در این موارد فقط به روانپزشک( متخصص اعصاب و روان )( و نه مغز و اعصاب ) مراجعه کنید تا با اخذ شرح حال کامل نوع بیماری روتشخیص بده و درمان کنه- درمان رو به تاخیر نیاندازید وگرنه بیماری مزمن می شه و درمان مشکل تر و طولانی تر می شه . یادتون باشه داروی روانپزشکی حداقل 3 هفته زمان لازم داره تا اثرش شروع بشه و باید تا چند ماه بعد و گاهی طولانی تر ادامه پیدا کنه .