1- ضد حمله؟ (سریعش بماند!) حرکت رو به جلوی بارسا که منجر به گل اول شد از میانه میدان و وقتی 9 بازیکن منچستر (غیر از گلر) در نیمه خودشون بودن آغاز شد. به خیال خودشون جایگیری هم کرده بودن و موقعیت رو خطرناک نمی دیدن. 4 مدافع فقط اتوئو رو تحت نظر داشتن که اون دریبل و ضربه رو زد.
2- ریسکی که شما ازش صحبت می کنید (یعنی در ایده و روش کلی بازی) جزئی از کوچینگه و اگر نتیجه نده اشتباه در هدایت تیم محسوب میشه. راجع به یک لحظه که صحبت نمی کنیم.
3- کنترل بازی هم که میگید تعریف بهتری در اون بازی داره. غیر از دقایق ابتدایی که طبیعیه بازی ممکنه روند واقعی نداشته باشه, قدرت و مهارت های بارسلونا بر منچستر غلبه کرد. کریس رونالدو هم در اخبار بعدی گفت که واقعا سخت بود حتی نمی تونستیم توپو ازشون بگیریم. فرگوسن هم اگر درست یادم مونده باشه بارسلونا رو برتر معرفی کرد.
اگر ریسک اونم از نوع تهاجمی براتون کمی ارزش داشت مطمئنا از عاشقان بارسلونا می بودید. دیگه بازی تهاجمی و زیبای بارسلونا رو که مخالفانش هم انکار نمی کنند. می تونید بگید بازی تهاجمی و زیبا برام ارزشی نداره اما اینکه 8 دقیقه هجوم منچستر رو تحسین کنید و چشمتون رو به روی سال ها بازی تهاجمی بارسلونا ببندید جز تعصب نمیتونه باشه. قهرمانان 2 سال قبل بارسا با اون وضع افتضاحش تقریبا کل وقت رو در خونه منچستر حمله و منچستر دفاع کرد.
