Printable View
میدونید بدی رشته ی ما اینکه هرچی یاد بگیری تمومی نداره و روی نت یا در اطرافیان همبشه یکی هست که جلوتره با خودت میگی وای من نمیتونم مثل اینا بشم وای چقدر عقبم تا من بیام خودمو برسونم شاید تکنولوژی جدیدتری بیاد از این حرفا که همشم درسته ولی چه میشه کرد باید تلاشه خودمونو بکنیم
کارم اگه جایی را پیدا کنید که داده وارد کنید مثل سایتی شرکتی که سبک باشه و خیلی خسته نشید تا بعد عصرا بتونید برنامه نویسی کار کنید یا اگه فوتوشاپ تری دیمکس یا یه نرم افزار دیگه رو خوب بلید برید دنبال کار با اونا فعلا
البته اینو بگم برنامه نویس حرفه ای شدن با کمی تلاش تو دوسال هم ممکنه اما خوب:نقل قول:
1-امنیت شغلی می خواد.
2-امنیت و کمک خانواده رو می طلبه.
3-پشتیبانی فن اوری و قدرت اون دولت رو در فن آوری می خواد.
4-ذهن بی حاشیه و ازاد شدیدا می طلبه.
5- و مهمتر از همه اینا باید یک انسان بی طرف باشی یعنی نه جهت سیاسی داشته باشی و نه جهت گیری لینوکسی یا ویندوزی و غیره.
تا اونجا که من می بینم متاسفانه این شرایط در مملکت ما برقرار نیست. کسی که فشار مالی روش هست و آزادی ذهن نداره چطور می تونه یه برنامه نویس موفق باشه در صورتی که همه جلوش سنگ می ندازن(تحریم ها-دولت-دانشگاه-اقتصاد خانواده و....)
البته من با توصیه های شما موافقم ولی ایشون اگر از جنس پولاد باشه احتمال اینکه بره خارج از کشور و اونجا برنامه نویسی رو ادامه بده حتما موفق می شه... وگرنه در ایران متاسفانه آینده روشنی نداره همچین رشته یا تحصیلاتی.
ملاک اصلی موفقیت به نظرم علاقه ست !
من خودم رفتم رشته مهندسی شیمی و هیچ مشکلی هم توش ندارم ولی مشکل من اینه که علاقه ندارم !
الان با خودم میگم بر فرض که کاری در این زمنیه هم گیرم اومد آیا دوست دارم برم سر اون کار یا نه.:n03:
مجبور ک باشیم، انجامش میدیمنقل قول:
هر کس ی سر نوشتی داره --- یکی با درس پیشرفت می کنه یکی هم با کار ازاد !!! اما اگه من دوباره بخوام شروع کنم زندگیرو اصلا دنبال درس نمیرم چون الان همه دنبال کسی هستن که کار بلد باشه ...