ببینید این که پزشک دستور میگیره چه رفتاری در برابر بیمار داشته باشه بر اساس روند علمی هست و حتی از این درس در امتحانات تخصص و مراحل مختلف پزشکی سوال میاد. این مساله خیلی پیچیده تر از این هست که حتی روانشناس و روانپزشک معمولی بخواد زیر سوال ببرتس. اینکه من در موردش حرف میکنم حرفم همینه که این دستورالعمل ها براساس پژوهش های علمی به دست اومدن و به راحتی نمیشه زیر سوالشون برد. تا حالا هم بعید میدونم مورد خاصی باشه که منجر به مساله شدیدی شده باشه. پزشکی مساله جون آدماست نمیشه گفت "دروغ گفتن پزشک خوب است یا بد است" موضوع خیلی پیچیده تر از اینه که بخوایم یه چیزی رو خوب یا بد در نظر بگیریم.
اگه بخوایم اینطوری به مساله های درمانی نگاه کنیم به خاطر سلیقه های یه عده، مشکلات جدی در جامعه پدید میاد.
در رابطه پزشک و بیمار کسی مقام بالاتر و کسی مقام پایین تر نیست. اینکه من عرض میکنم پزشک مصلحت بیمار رو بهتر از خودش میدونه اصلا اساس و پایه و پیش نیاز وجود بهداشت و درمان در هر جامعه ای هست. نه تنها پزشک بلکه پرستار و بهیار و ... همشون همینطوری هستن. همون کسایی که میگن مصلحت بیمار رو خودش میدونه، اگه پزشک به این مساله اعتقاد داشته باشه و بهدون زمینه سازی و بدون رعایت اصول علمی به بیمار بگه که شما سرطان داری و بیمار کار دست خودش بده، همین آدما میان ازش شکایت میکنن که چرا این حرفو بهش زدی؟؟