سلام . اونوقت میشه حکایتِ نمکِ گندیده .نقل قول:
سلام . اونوقت میشه حکایتِ نمکِ گندیده .نقل قول:
دوست عزیز تعریف شما از مراقبت چی هست؟نقل قول:
اینجا بحث محدودیت و کنترل و نظارت مستقیم بر اعمال و کردار فرد هست که فرد رو محدود و محروم کرد از بعضی مسائل ، مثلا بر روی کامپیوتر کودک نرمافزار محدود کننده قرار داد برای میزان ساعت استفاده یا جلوگیری از دسترسی به سایتها خاص و ...
ولی تعریف مراقبت کاملا متفاوت هست با چیزی که مورد بحث هست
حالا بحث محدودکردن و محرومیت کردن تمام افراد با هر سنی هم جالب هست و جای بحث داره ولی خارج از موضوع تاپیک هست.
پدر مدیر خانواده است و به دلیل علم و عقل بیشتر و بهتر از بقیه اعضا این نقش را عهده دار شده است و حرف آخر را در خانواده می زند و شایسته است پدر بر رفتار سایر اعضای خانواده نظارت داشته باشد. نمی توان یک کارمند را عهده دار نظارت بر رفتار و عملکرد مدیر یک شرکت کرد و در خانواده نیز چنین است.
این طرز فکر مربوط به دوره ی ما نمیشه!نقل قول:
کی گفته الزاما مرد باید عقل و علم بیشتری داشته باشه؟
امروز در جامعه ما چه بسیار زنهایی که از لحاظ عقل ، شعور و علم در مراتب بسیار بالاتری از مردها هستند
خانواده محل تعامل اعضا هست خانواده ای که با پتک و به زور چماق بخواد اداره بشه هرگز به جایی نمیرسه!
اون مدیری که گفتید میتونه خانم مدیر باشه و کارمند هم اقای کارمند!
یا نکنه مدیر زن کلا نداریم؟؟؟؟
به نظر من اگر نظارت و کنترل والدین به نوع دسترسی ها تو سنین مختلف باشه نه حریم شخصی فرزند زیر سوال میره و نه در نظارت بر رفتار فرزند کوتاهی شده .
هر کودکی نیاز داره در هر سنی متناسب با استعداد ها و نیازهای خودش از امکاناتی بهره مند بشه و محدود شدن امکانات باعث میشه بعضی استعداد های کودک شکوفا نشه و پرورش پیدا نکنه. نظارت و کنترل محسوس والدین هم فقط باعث افزایش کنجکاوی و زیر سوال رفتن شخصیت فرزندشون میشه.
وقتی والدین مطمئن هستن وسائل و ابزاری که در اختیار فرزندشون قرار گرفته مخصوص سن و سال فرزندشون هست نگرانی به وجود نمیاد که مجبور به چک کردن یا کنترل فرزندشون بشن. ولی امکاناتی که به محدوده سنی فرزند ارتباطی نداره هم فرزندشون رو مشتاق میکنه که ازین امکانات هر استفاده ای کنه هم نگرانی استفاده های متفاوت از امکانات رو برای والدین به وجود میاره..
با افزایش سن کودک و رسیدن به سن قانونی دیگه لزومی بر نظارت و کنترل مخصوصا از نوع محسوس از طرف والدین وجود نداره و فقط مشورت درباره امور و راهنمایی میتونه جایگزین این نظارت بشه. چون شخصیت تقریبا شکل گرفته و هر کسی با شخصیت شکل گرفته خودش باید تجربیاتی رو شخصا کسب کنه . زندگی فقط استفاده از تجربیات دیگران یا استفاده از نصیحت و راهنمایی دیگران نیست بعضی مواقع نیاز هست فرد بعضی مسائل رو (بعد از شکل گیری شخصیت و زمان ورود به اجتماع بزرگ تر از خانواده ) شخصا تجربه کنه..
پستهای Off Topic پاک شدند. موضوع تاپیک رو رعایت کنید.