Gibran Khalil Gibran : A Spiritual Treasury

Many times the Christ has come to the world,and He has walked many lands.And always He has been deemed a stranger and a madman.l

The truly religious man does not embrace a religion;and he who embrace one has no religion.l

Doubt is a pain too lonely to know that faith is this twin brother.l

Faith is an oasis in the heart which will never be reached by the caravan of thinking.l

مسيح بارها به دنيا آمده است و در سرزمين‌هاي بسياري گام برداشته است.و هر بار او را بيگانه و مجنون انگاشته‌اند.

ديندار واقعي تنها به يک دين ايمان ندارد;و هر آن‌کس که چنين کند،ديندار واقعي نيست.

شک دردي است آنقدر تنها و بي‌کس که نمي‌داند ايمان برادر دوقلوي اوست.

ايمان واحه‌اي است در {کوير} قلب که کاروان فکر هرگز از آن حوالي عبور نخواهد کرد.

But i found it was not a kingdom that Jesus sought,nor was it from the Ramons He would have had us free.His kingdom was but the kingdom of the heart.l

Once every hundred years Jesus of Nazareth meets Jesus of the christian in a garden among the hills of Lebanon.And they talk long; and each time Jesus of Nazareth goes away saying to Jesus of christian,"Friend,I fear we shall never,never agree."l

اما دريافتم که مسيح در جست و جوي ملکوت نبود،قصد او نجات ما از دست روميان نيز نبود.ملکوت او،فقط ملکوت دل بود.

هر صد سال يک بار عيساي ناصري،عيساي مسيحيان را در باغي در ميان کوه‌هاي لبنان ملاقات مي‌کند.آن‌ها زماني طولاني با يکديگر گفت و گو مي‌کنند;و هر باز عيساي ناصري به عيساي مسيحيان مي‌گويد:"دوست من،مي‌ترسم من و تو هرگز به توافق نرسيم" و آنگاه دور مي‌شود.

Humanity looks upon Jesus the Nazarene as poor-born Who suffered misery and humiliation with all of the weak.And he is pitied,for Humanity believes He was crucified painfully...And all that Humanity offers th him is crying and wailing and lamentation.For centuries Humanity has been worshipping weakness in the person of the saviour.l
The Nazarene was not weak! He was strong and is strong! But People refuse to head the true meaning of strength.l

Jesus was not a bird with broken wings; He was raging tempest who broke all croked wings.He feared not His persecutors nor His enemies.He suffered not before His killers.Free and brave and daring He was.He defied all despots and oppressors.He saw the contagious pustules and amputated them...He muted Evil and He crushed Falsehood and He choked treachery.l

بشريت به عيساي ناصري به مثابه فقيرزاده‌اي مي‌نگرد که با ناتواني تمام،بدبختي و حقارت را متحمل شد.به او دل مي‌سوزاند،زيرا بشريت اعتقاد دارد که او به طرز دردناکي مصلوب شد...و تمامي آن چيزي که بشريت به او پيشکش مي‌کند آه و ناله است.قرن‌هاست که بشريت در وجود منجيِ خويش به ستايش زبوني پرداخته است.
عيساي ناصري ضعيف و زبون نبود!او قدرتمند بود و هست!اما مردم نمي‌خواهند معناي راستينِ قدرت را درک کنند.

مسيح پرنده‌اي با بال‌هاي شکسته نبود;او توفاني توفنده بود که تمامي شاخه‌هاي کج و سست را شکست.او از قاتلان خويش نمي‌هراسيد;آزاد و شجاع و بي‌باک بود.او در برابر همه خودکامگان و زورمداران ايستاد.او زايده‌اي عفوني را ديد و آنها را بريد...او بار شرارت را کاست،باطل را تار و مار کرد و نَفَس خدعه و نيرنگ را گرفت.

Jesus came not from the heart of the circle of light to destroy the homes and build upon their ruins the convents and monasteries.he did not persuade the strong man to become a monk or a priest,but He came to sent forth upon this earth a new spirit,with power to crumble the foundation of any monarchy biult upon human bones and skulls...He came to demolish the majestic palaces,constructed upon the graves of the weak,and crush the idols,erected upon the bodies of the poor.Jesus was not sent here to teach the people to build magnificent churches and temples amidst the cold wretched huts and dismal hovels...He came to make the human heart a temple,and the soul and altar,and the mind a priest.l
These were the missions of Jesus the Nazarene,and these are the teachings for which He was crucifies.And if Humanity were wise,she would stand today and sing in strength the song of conquest and the hymn of triumph.l

مسيح از دل حلقه نور نيامد تا خانه‌هاي مردم را خراب کند و بر روي ويرانه آنها دير و صومعه بسازد.او آدم‌هاي توانا را ترغيب نکرد تا رهبان و روحاني شوند،او آمد تا روح تازه‌اي بر کالبد زمين بدمد،تا با قدرت،اساس هرگونه سلطه‌اي را در هم بکوبد که بر استخوان و جمجمه آدم‌ها استوار است...او آمد تا قصرهاي پر شکوهي را با خاک يکسان کند که بر گورهاي ضعيفان بنا شده‌اند.او آمد تا بت‌هايي را بشکند که بر روي بدن‌هاي محرومان برپا داشته شده‌اند.مسيح فرستاده نشده بود تا به مردم ياد بدهد که چگونه کليساها و معابد باشکوه را در لابه‌لاي کوخ‌هاي سرد و محقر و کلبه‌هاي محزونشان بسازد...او آمد تا از قلب آدمي معبدي و از روح او محرابي و از انديشه او کاهني بسازد.
اين‌ها ماموريت عيساي ناصر بود،و اين‌ها آموزه‌هايي بود که او به خاطرشان مصلوب شد.و اگر بشريت عاقل بود،امروز استوار مي‌ايستاد،ترانه فتح سر مي‌داد و سرود پيروزي مي‌خواند.

Jesus never lived a life of fear,nor did he die suffering or complaining...He lived as a leader; He was crucified as a crusdar; He died with a heroism that frightened his killers and tormentors.l

Christ's death ,as well as his life, had a wonderful effect on his followers.The day will come when we shall think but just of the Flame-of the fullness of Life that burned in him...l

Christ changed the human mind and for men found a new path.l

مسيح هرگز با ترس نزيست،و از مرگ خويش عذاب نکشيد و شکوه‌اي نکرد...او راهبر زيست; و چون مبارزي نستوه به صليب کشيده شد; او با چنان قهرماني و جسارتي مرد که قاتلان و شکنجه‌گرانش را به وحشت افکند.

مرگ مسيح مانند زندگي او، بر پيروانش تاثيري شگرف برجاي گذاشت.روزي خواهد آمد که ما تنها به شعله بينديشيم و به کمال آن آتشِ زندگي که در او شعله‌ور بود...

مسيح انديشه بشري را دگرگون ساخت و براي انسان راهي نو هموار کرد.

Who are you? I inquired,fearfully,slowly,With a voice that sounded like the roar of the ocean,he thundered,bitterly,'I am the revolution who builds what the nations destroy...I am the tempest who uproots the plants,grown byt he ages...I am the one who came to spread war on earth and not peace, for man is content only in misery!' And,with tears coursing down his cheeks, he stood up high,and a mist of light grew about him,and he stretched forth his arms,and I saw the marks of the nails in the palms of his hands; I prostrated myself befor him convulsively and cried out,saying,'Oh Jesus, the Nazarene!'l

من هراسان و آهسته پرسيدم "تو يستي؟" او با صدايي که طنين خروش دريا را داشت،مثل رعد غزيد:"من آن انقلابم که از نو مي‌سازم آنچه را که مردم ويران کرده‌اند...من آن توفانم که از ريشه بيرون مي‌کشم گياهاني را که قرن‌ها ريشه دوانده‌اند...من آمده‌ام تا جنگ بگسترم،نه صلح...زيرا انسان فقط به سيه روزي رضايت داده است!" و با اشک‌هايي که از گونه‌هايش مي‌ريخت،تمام قامت ايستاد،مهي از جنس نور گرداگردش را پوشاند،دست‌هايش را از هم گشود و من آثار ميخ‌ها را در کف دستانش ديدم; بي‌اختيار خود را در برابرش به خاک افکندم و گريستم و گفتم:"آه،عيساي ناصري!"

In Jesus the elements of our bodies and our dreams came together according to law.All that was timeless before Him became timeful in Him.l

They say He gave sight to the blind and walking to the paralyzed,and that He drove devils out of madmen.l

Perchance blindness is but a dark thought that can be overcome by a burning thought.Perchance a withered limb is but idleness that can be quickened by energy.And perhaps the devils, these restless elements in our life, are driven out by the angels of peace and serenity.l

در مسيح بود که عناصر وجود ما و آرزوهاي ما بر طبق قانون يک‌جا گرد آمدند.همه آن چيزهايي که در برابر او بي‌زمان بودند،در وجود او زمانمند شدند.

مي‌گويند که او با نابينا،بينايي و به افليج،قدرت راه رفتم بخشيد و اهريمن را از وجود ديوانگان بيرون راند.

نابينايي،گاهي ممکن است انديشه‌اي تيره و تار باشد.اين تاريکي را مي‌توان با انديشه‌اي سوزان زدود.اندام افليج،گاهي همان احساس پوچي و بي‌هودگي است که مي‌توان آن را،با دميدن،نيرويي بخشيد.و شايد بتوان اهريمنان،اين عناصر بي‌قرار زندگيمان را به ياري فرشتگانِ صلح و صفا بيرون راند.

They say He Raised the dead to life.If you can tell me what is death,then I will tell you what is life.l

In a field I have watched and acorn,a thing so still and seemingly useless.And in the spring I have seen that acorn take roots and rise,the beginning of an oak tree,towards the sun.l

Surely you would deem this a miracle,yet that miracle is wrought a thousand thousand times in the drowsiness of every autumn and the passion of every spring.l

مي‌گويند او مرده را زندگي بازمي‌گرداند!اگر به من بگوييد مرگ چيست،من به شما خواهم گفت زندگي مدام است.

در کشتزاري دانه بلوطي ديدم،چيزي به ظاهر مرده و بي‌خاصيت.و در بهار،همان دانه بلوط را ديدم،ريشه دوانده و قد کشيده بود،اين آغاز درخت بلوط بود که به سوي خورشيد بالا مي‌رفت.

بي‌ترديد شما اين را معجزه مي‌انگاريد،با وجود اين،چنين معجزه‌اي در رخوت هر پاييز و در شور و شوق هر بهار هزاران هزار بار اتفاق مي‌افتد.

Love is the only freedom in the world because it so elevates the spirit that the laws of humanity and phenomena of nature do not alter its course.l

Dry your tears,my darling,for love that has opened our eyes and made us its servants will grant us the blessing of patience and forbearance.Dry your tears and be consoled,for we have made a covenant with love,and for that love shall we bear the torment of poverty and the bitterness of misfortune and the pain of separation.l

عشق تنها آزادي در دنياست،زيرا چنان روح را تعالي مي‌بخشد که قوانين بشري و پديده‌هاي طبيعي مسير آن را تغيير نمي‌دهند.

محبوبم،اشکهايت را پاک کن! زيرا عشقي که چشمان ما را گشوده و ما را خادم خويش ساخته،موهبت صبوري و شکيبايي را نيز به ما ارزاني مي‌دارد.اشک‌هايت را پاک کن و آرام بگير،زيرا ما با عشق ميثاق بسته‌ايم و براي آن عشق است که رنجِ نداري،تلخي بي‌نوايي و درد جدايي را تاب مي‌آوريم.

When love beckons to you,follow him
Though his ways are hard and steep
And when his wings enfold you yield to him
Though the sword hidden among his pinions may wound you
And when he speaks to you believe in him
Though his voice may shatter your dreams as the north wind lays waste the garden
For even as love crowns you so shall he crucify you
Even as he is for your growth so is he for your pruning
Even as he ascends to your height and caresses your tenderest branches that quiver in the sun
So shall he descend to your roots and shake them in their clinging to the earth
Like sheaves of corn he gathers you unto himself
He threshes you to make you naked
He sifts you to free you from your husks
He grinds you to whiteness
He kneads you until you are plaint
And then he assigns you to his sacred fire,that you may become sacred bread for God's sacred feast.l

هنگامي که عشق به شما اشارتي کرد،از پي‌اش برويد
هرچند راهش سخت و ناهموار باشد
هنگامي که با بال‌هايش شما را در بر مي‌گيرد،تسليمش شويد
گرچه ممکن است تيغ نهفته در ميان پرهايش مجروحتان کند
وقتي با شما سخن مي‌گويد باورش کنيد
گرچه ممکن است صدايش روياهايتان را پاکنده سازد،همان‌گونه که باد شمال باغ را بي‌بر مي‌کند
زيرا عشق همان‌گونه که تاج بر سرتان مي‌گذارد،به صليبتان مي‌کشد
همان‌گونه که شما را مي‌پروراند،شاخ و برگتان را هرس مي‌کند
همان‌گونه که از قامتتان بالا مي‌رود و نازک‌ترين شاخه‌هاتان را که در آفتاب مي‌لرزاند نوازش مي‌کند
به زمين فرو مي‌رود و ريشه‌هاتان را که به خاک چسبيده‌اند مي‌لرزاند
عشق،شما را همچون بافه‌هاي گندم براي خود دسته مي‌کند
مي‌کوبدتان تا برهنه‌تان کند
سپس غربالتان مي‌کند تا از کاه جداتان کند
آسيابتان مي‌کند تا سپيد شويد
ورزتان مي‌دهد تا نرم شويد
آنگاه شما را به آتش مقدس خود مي‌سپارد تا براي ضيافت مقدسِ خداوند،ناني مقدس شويد