من دیگه قصد ندارم موضوع رو کش بدم.
من چند تا مثال از گروه های دیگه زدم. شما اگه این گروه ها رو میشناختی و به آثارشون گوش داده بودی و البته به تمام آثارشون، از روز اول تا امروز، این حرف رو نمیزدی. من کی گفتم تقلید کنه؟؟؟؟ شما مثل اینکه نمیخوای به حرفهای مخاطبت دقت کنی. برای بار سوم میگم که (در واقع نیازی به گفتن نیست، آثار موجود است) با اینکه The Wall یک اثر تاریخی و تکرار نشدنیست اما به نوعی نقطۀ انحراف Pink Floyd هست. که به Final Cut و نهایتا ًK.A.O.S خطم شد (از سوی واترز) . شایدم شما سبک ها رو نمیشناسی؟؟!! من در مورد اینکه واترز کارهای گروه رو به سمت اپراتیک و Experimentalism میبرد و درواقع با اینکارش حصاری برای نبوغ سه عضو دیگه به وجود میاورد تا جایی که سالها بود Mason و Wright تبدیل به تنها نوازنده شده بودند، صحبت از جنبه Progressive کارها کردم و در اینباره از دو آهنگ از ساخته های گیلمور و واترز اسم بردم و پرسیدم کدومشون به کارهای اولیه گروه نزدیکتر هست! بنابر این در مورد Echoes من صحبتی از برت نکردم. و بر خلاف اون چیزی که شما نوشتید:نقل قول:
گفتید که : یعنی یک گروه که با یک نابغه شروع شده و تحولی ابدی در موسیقی بوده باید خودش رو ملزم به رعایت کردن اون سبک جاویدانش بدونه.
خوب من تا اونجایی که عقلم قطع می ده و سعی می کنم آدم منطقی ای باشم.نمی تونم این حرف رو قبول کنم.
به نظرم کاملا یه حرف دیکتاتوری هستش. من عاشق برت هستم اما این حرف کجاش منطقیه! حتی اگه برت هم چنین چیزی رو گفته بود باز غیر منطقیه
بیشتر کارهای Echoes رو واترز انجام داده و منم در واقع نشون دادم که سبک دو آلبوم آخر به سبک منحصر به فرد این آهنگ ( که در واقع من و خیلی های دیگه در جهان این سبک رو سبک اصلی پینک فلوید میدونیم) نزدیک تره. پس باز شما درست نخوندی!نقل قول:
من می خوام بدونم آهنگ Echoes که جزو بهترین کارهای گیلمور هستش هم سبک برت هستش؟؟!!!!
چه خوبه که انسان سعی کنه که زبان فارسی رو خوب یاد بگیره تا مجبور نشه در بحثی در مورد یکی از 100 پدیده تاریخ تمدن بشری همچین کلمات مسخره گوننه ای رو به کار ببره.نقل قول:
عد از برت شما یه کار از پینک فلوید معرفی کن که با این سبک نوازندگی کار شده باشه!! نکنه فرمول های ناشناخته ای وجود دارن که می تونند چنین کاری بکنن ؟؟؟؟!!! شاید روح طرف رو احضار می کنند و میاد توی گروه و نوازندگی میکنه؟؟؟!!!!..........
در واقع خیلی از دیوانگیها، ناشی از عدم دقت خود شخص هست!نقل قول:
این دیگه چه جور منطقیه من دارم دیونه میشم!!
و اما این نکته بسیار جالبه. به این نوشته های خودت دقت کن:
خوب! بله! در اون موقع یک گروه بود که آهنگ ها رو میساخت! نه این که واترز به شکل خودکامه کارها رو پیش ببره ( یعنی مثل کاری که در 2 آلبوم The Wall و مخصوصا ًFinal Cut انجام داد.) شما بهتره بدونی که این جریان در واقع از Animals شروع شد. اون موقع راجر واترز تحت تاثیر آثار Jorge Orvel و به طور وضوح کتاب قلعۀ حیوانات شعر ترانه Dogs رو نوشت . اما این ترانه به قدری طولانی بود که قابل آهنگ سازی نبود!! یعنی بعد از اینکه75% اونو David Gilmour حذف کرده تازه به این مقدار (17 دقیقه) در اومده و گیلمور تونسته براش آهنگ بسازه. در این آلبوم ریچارد رایت و نیک میسون تنها نوازنده بودند. میرسیم به آلبوم The Wall . کدوم آهنگ هاشو دوست داری؟ Hey you ? خیلی از جاهاش کار گیلموره. Another Brick In The Wall - Part II ؟ سولوش کار گیلموره.! Comfortably Numb ؟ شوخی میکنی؟ اون که همش کار گیلموره؟ تو آلبوم Final Cut : سولوی Final Cut، Not now john کار گیلمورن!! هی! قبل از اون. Darkside of The Moon . آهنگ Time کار گیلموره ( البته من این آلبوم رو به همراه آلبوم Animals جزء دوران خود کامگی واترز نمیدونم و اونها رو [مخصوصا Darkside Of The Moon ً]رو از کارهای متعادل میدونم) خوب! بگو ببینم! از این دو تا آلبوم The Wall و Final Cut چی موند؟ بدون اونها حاضر بودی گوش کنیشون؟ پس حالا متوجه منظورم شدی؟ Front Man پینک فلوید در اون سالهای اولیه یعنی از Ummagoma تا اواسط دوران آماده سازی Wish you Were here دیوید گیلمور بوده. و کم کم ( تازه اونم با رضایت بقیه اعضا) کارها به دست واترز افتاده و اون هم دقیقاً به خاطر اینکه اون احساس خاص رو نسبت به سید برت داشته و میخواسته تو این آلبوم اینو خالص بروز بده. تازه کل آهنگ Whish you Were Here هم کار گیلموره.نقل قول:
تازه این مسئله در اولین آلبوم پینک فلوید هم کاملا مشخصه: در آلبوم (نی زن بر دروازه های سپیده دم) که همه آهنگ های برای برت هست به جز یه آهنگ که راجر ساخته که کاملا در همون ابتدای ظهور پینک فلوید مشخص می کنه که سبک این دو تا آدم کاملا با هم متفاوته.....راجر در اولین آلبوم پینک فلوید هم که داره با سید کار میکنه باز هم با سبک خودش آهنگ می سازه و حتی آهنگ رو گروه توی آلبوم میزاره. آلبومی که همه آهنگ ها از برت هستش
در واقع من گفتم:این جمله 3 بخش داره : 1 نابغه که منظورم سید برت بود! اینو حتماً فهمیدی! 2 تحول ابدی هم که واضحه! اما 3 سبک جاویدان: منظور سبک پینک فلوید متعادل بعد از سید برت بین سالهای 1968 تا 1975 بود!! اینجاست که باز تفسیر به نفس کردی! در واقع حرکت بسیار حرفه ای گروه که سه آلبوم اول گروه یعنی The Piper at the Gates of Dawn و A Saucerful Of Secrets و More رو جزو آلبوم های رسمی خودشون نمیدونن و بارها از اونها به عنوان تمرین های بزرگ ، مایه نشان دادن راه و باعث مقبولیت گروه و .... ذکر کردن ، موید این مثاله هست !نقل قول:
یعنی یک گروه که با یک نابغه شروع شده و تحولی ابدی در موسیقی بوده باید خودش رو ملزم به رعایت کردن اون سبک جاویدانش بدونه
خیلی جالبه! شما مثل مرادت مثل اینکه اهل توهمی! من اصلاً تا حالا حرف تقلید زدم؟؟ خودت میگی و خودت هم جواب میدی؟؟ تازه، کی گفته Music From The Body کار سولوی راجر واترزه؟؟؟ اولاً که کار مشترک واترز و شخصی به نام Ron Geesin هست و در تراک آخرش هم کل پینک فلوید کار کردن! اینارو داشته باش:نقل قول:
یه نکته دیگه : من هم علاقه ای به آثاری از راجر مثل Radio K.A.O.S ندارم البته فکر کنم چهار سال پیش گوش دادم که اون موقع هم خوشم نیومد و حتی آهنگ ها رو کامل گوش ندادم..........
ولی من که نظرم رو درباره آثار راجر گفتم ....اصلا همه حرفهای شما در مورد آثار راجر درست ولی ببینید حرف من چیه؟ .......من میگم راجر دو تا اثر داره که به نظر من جزء بهترین کارهای راجر هستش: که هم به لحاظ مضمونی و هم به لحاظ ساختار موسیقایی کمال کار راجر هست و من راجر و با این آثارش تعریف می کنم و نکته اینه که این آثار که هر کدومش شاهکار هستند هیچ ربط و شباهتی به سبک برت ندارند و به هیچ وجح تقلید نیستن.....یکی the wall و یکی هم music from the body ost ......خوب اون چیزی که شما در مورد تاریخ ها میگید خوب درست ولی دوست من مگه نمی دونی؟؟؟؟؟ این دو تا آلبومی که من معرفی کردم هر جفتشون جزو کارهای انفرادی راجر هستن و ربطی به پینک فلوید نداره.....اصلا راجر هر کاری به غیر از اینها خلق کرده "بی ارزش " . ولی همین دوتا اثر کافیه که راجر رو به عنوان یه هنرمند صاحب سبک و صاحب اندیشه تثبیت کنه.....
"Our Song" – 1:24 (Geesin/Waters)
"Sea Shell And Stone" – 2:17 (Waters)
"Red Stuff Writhe" – 1:11 (Geesin)
"A Gentle Breeze Blew Through Life" – 1:19 (Geesin)
"Lick Your Partners" – 0:35 (Geesin)
"Bridge Passage For Three Plastic Teeth" – 0:35 (Geesin)
"Chain Of Life" – 3:59 (Waters)
"The Womb Bit" – 2:06 (Geesin/Waters)
"Embryo Thought" – 0:39 (Geesin)
"March Past Of the Embryos" – 1:08 (Geesin)
"More Than Seven Dwarfs In Penis-Land" – 2:03 (Geesin)
"Dance of The Red Corpuscles" – 2:04 (Geesin)
"Body Transport" – 3:16 (Geesin/Waters)
"Hand Dance" - Full Evening Dress – 1:01 (Geesin)
"Breathe" – 2:53 (Waters)
"Old Folks Ascension" – 3:47 (Geesin)
"Bed-Time-Dream-Clime" – 2:02 (Geesin)
"Piddle In Perspex" – 0:57 (Geesin)
"Embryonic Womb-Walk" – 1:14 (Geesin)
"Mrs. Throat Goes Walking" – 2:05 (Geesin)
"Sea Shell and Soft Stone" – 2:05 (Geesin/Waters)
"Give Birth to a Smile" – 2:49 (Waters)
این آلبوم در واقع یه Orginal Sound Track هست. موسیقی فیلمه. چطور ازش به عنوان اثر موسیقی کامل و نشان دهنده نمیدونم چی چی نام میبری! موسیقی فیلم تکمیل کننده صحنه هاست! در واقع فیلمشم که X- Rated هست و ... دیگه چیزی در این زمینه گفته نشه برای سایت هم بهتره!
نه خیر! من تنها تغییر سبک و دیدگاه هاشو گفتم! و تازه تا تاریخ 1987! یعنی بعد از شکستی که خودش اعتراف کرد، یه آلبوم عالی مثل Amused To Death رو میسازه!نقل قول:
# شما می خواین اثبات کنید که : راجر راه رو اشتباهی رفته و در آثارش نزول کرده که دلایلی آوردید که هم نظرات خودتون هستش هم نظرات منتقدان.
باز هم نه خیر!! گفتم، منظور سبک کارهای آلبوم Ummagoma به بعد، تا Animals بود ( به خصوص بدون این آلبوم اخیر)نقل قول:
# شما می گید که راه درست راهی بوده که گیلمور رفته و سعی کرده همون پینک فلوید اولیه ( پینک فلوید سید برت) رو حفظ کنه فقط به شکل امروزی که متناسب با زمانه خودش باشه. !!!!
این دیگه از اون حرف هاست!! سید برت 2 تا آلبوم بعد از جداییش داشت! میخوای یه سری اطلاعات راجع بهشون بدونی؟؟ تو از خودش بیشتر توانایی هاشو میشناسی؟ یعنی بیشتر از سید برت ، دیوید گیلمور و راجر واترز رو میشناسی؟نقل قول:
گیلمور ربطی به برت نداره...اون هم سبک خودش رو داره که چه به لحاظ موسیقایی و از اون مهم تر به لحاظ ایدئولوژیک در حد راجر نیست. (با برت اصلا مقایسش نمی کنم چون مال این حرف ها نیست).
"Dark Globe" – 2:02
Take 1, recorded 5 August 1969
Produced by David Gilmour and Roger Waters
"Octopus" – 3:48
Take 11, recorded 12 June 1969, overdubs added 13 June
Produced by Syd Barrett and David Gilmour
"Golden Hair" – 2:00 (Barrett, Joyce)
Take 11, recorded 12 June 1969
Produced by Syd Barrett and David Gilmour
Long Gone" – 2:50
Take 1, recorded 26 July 1969
Produced by David Gilmour and Roger Waters
She Took a Long Cold Look" – 2:06
Take 5, recorded 26 July 1969
Produced by David Gilmour and Roger Waters
Feel" – 2:36
Take 1, recorded 26 July 1969
Produced by David Gilmour and Roger Waters
If It's In You" – 1:57
Take 5, recorded 26 April 1969
Produced by David Gilmour and Roger Waters
آلبوم دوم به نام خودش یعنی Barret:
Two days later, he began working on his second album in the Abbey Road Studios, this time with Pink Floyd members David Gilmour and Rick Wright as...
Syd Barrett: lead guitar, guitars, rhythm guitar, lead vocals
David Gilmour: production, guitars, bass, organ, drums, backing vocals
Rick Wright: production, keyboards, piano, harmonium, hammond organ, backing vocals
Vic Saywell: tuba
Jerry Shirley: drums and percussion
Willey: percussion
John Wilson: drums
Peter Bown — engineering
ببینم! اثری از واترز میبینی؟؟؟ مال اون اولی زیاد بود ننوشتم. جالبه نه! خود سید برت دیوید گیلمور رو بیشتر از واترز قبول داره!
در ضمن میتونی یه نگاهی به لیست ساز هایی که دیوید گیلمور در 2 تا آلبوم آخر گروه و آخرین آلبوم سولوی خودش نواخته بکنی :
یه نگاهی هم به کنسرت In The Flesh راجر واترز بنداز! اون اوایل با گیتار آهنگ Pigs On The Wing رو میزنه و یهو شروع میکنه به خوندن Mother .!! همۀ موزیسین هاش جا میمونن. چیزی رو یادت ننداخت؟؟!!!
بین اجراهای آهنگ Comfortabley Numb در بین رکورد اصلیش و اجراهای گیلمور یه مقایسه ای بکن! اون اجرای کم اثر آلبوم رو که با اصرار واترز بوده و هر چی گیلمور بهش گفته که اونو به سبک Grungy اجرا کنیم گوش نکرده رو با اون اجراهای بینظیر همین آهنگ در Live های پینک فلوید در نظر بگیر.(Best live Performance of all times) اون اجرای ملودیک اول این آهنگ رو در نسخه های Live ، غیر قابل مقایسه با نسخه اصلی هست!
یه مقایسه ای انجام بده بین کنسرت معظم و بینظیر The Wall در سال 1981-82 کل گروه، و همین کنسرت در سال 1991 توسط راجر واترز و گروه هایی مانند Scorpion و ... چه افتضاحی. آرتیکل Amazon در باره این کنسرت دوم: نبود آن در کلکسیون کارهای گروه، کسی را نکشته است!!!!!!!!!!!!! بازم بگم؟؟؟؟؟؟ P.U.L.S.E رو دیدی؟؟؟ بازم بگم؟؟
نتیجه گیری من: با مسائل مطلق برخورد میکنی، قوه تخیل خوبی هم داری!!، یه کم هم تو کار توهمی!
و اما بهتره که انسان از کلمات درست تری استفاده کنه در یه جای عمومی! نه کلماتی مثل : احمقانه ..نقل قول:
اگه در تایپیک ها با لحن نسبتا تندی حرف هام زده شده اصلا توهینی در کار نبوده. فقط علتش اینه که من در به لحاظ فکری شدیدا با نظراتی که شما دادید مخالفم و همین باعث می شه از کوره در برم.......
اما همه اینها که گفتم چیزی از ارزشهای واترز کم نمیکنه. اون سبک خودش رو داره. سبکشم قشنگه. اما سبک پینک فلوید اصلی نبود.! همه هواداران فلوید هم همون سبک اصلیشون رو میپسندیدند.! در ضمن! علاوه بر همه اینها، میتونی لیست توافقی آهنگهای پینک فلوید رو در زمان جداییشون پیدا کنی بخونی! تا ببینی امتیاز کدوم هاش به گیلمور داده شده و کدوم هاش به واترز! شاید اون وقت یه چیز هایی دستگیرت بشه راجع به اخلاق واترز!
و اما در مورد Syd Barret من قبلاً در جایی گفتم که از لحاظ روایط انسانی و روانشناختی یکی از اون موضوعات بحث برانگیز( چیزی در حد شخصیت شاه لیر) بوده. و تا زمانی هم که در نواختن ناتوان نشده بود، موزیسین بزرگی بود. اما نه چیزی بیش از این!
حالا باز هم اگه مطلبی هست، حکایت میخ آهنی و سنگ است!
