Printable View
بحثتون فرسایشی هست ...نقل قول:
فردی مثل شاملو نخبه نبوده از نظر من ... شاعر بوده و نویسنده و لحن و روش بیان خودش رو داشته ...
حرفتون رو میشه بصورت جامع تری درآورد که شاید مناسب تر باشه و اون اینکه درست درک نکردن عوام توسط نخبگان ، عامل ناموفقیت میتونسته باشه. ولی خب مشکلی که هست اینه که اگر نخبه ای عوام رو درک نکنه و ندونه چی به صلاحشون هست و چی نیست ، دیگه چجور نخبه ایه ؟!!
ولی در کل فکر میکنم این بیشتر عوام و ساختارهای اجتماعی و سیاسی ما بوده که نخبه رو به حاشیه برده و درکش نکرده ...
نخبه ها لزوما به دنبال تغییر جامعه به باب میل خود نیستند . چون نخبه ها اصلا فکر نمیکنند یک راه به دیگری برتری دارد و به خوب و بد اعتقاد ندارند . بلکه مناسب تر و نا مناسب تر رو میپذیرن
به نظر من نخبه ها فقط مشاهدات خودشون رو بیان میکنند و قضاوت رو به خواننده یا شنونده یا بیننده ی آثارشون واگذار میکنن
نقل قول:
خوب شما تو حوزه علوم انسانی چه افرادی رو در ایران معاصر به عنوان نخبه میشناسین؟
چرا شریعتی توسط همین عوام درک شده با وجودیکه بسیاری از برداشت هاش از دین رو متعصبین و روحانیت تندرو کشور قبول ندارن؟
نخبه هم اگر تعریف کنین شاید بهتر باشه، یک انسان با استعداد در نوشتن نگرش های جدید یا یک انسان با کارنامه موفق و عملی در تغییر یکسری نگرش ها در جامعه یا هردو؟!!
بر چه اساس شما شریعتی رو پذیرفته توسط جامعه میدونید ولی شاملو رو خیر؟نقل قول:
فردی مثل شریعتی رو شما مثال میزنید چون تفکرات مذهبی داشته و میخواید بگید چون مذهبی بوده پس با جامعه هم فکر بوده پس جامعه هم اونو پذیرفته
ولی در مقابلش از فردی مثل شاملو مثال میزنید و میخواید بگید چون شاملو تفکرات مذهبی( حتی مخالف مذهبی) داشته پس توسط جامعه پذیرفته نشده
و نتیجه گیری کلیتون این هست پس باید با مذهب و عقاید اکثریت جامعه جلو رفت تا پذیرفته شد و ترد نشد
خیر دوست عزیز به عینه میشه دید از هر نظر افکار و اثار فردی مثل شاملو از فردی مثل شریعتی بازتاب و گسترش بیشتری داشته و داره
حالا چرا و چگونه رو نمیشه بحث کرد و به جایی نمیریسم چون هیچ جامعه اماری در دست نیست
یه مثال میزنم البته شاید درست نباشه
میزان گسترش و تکثیر اهنگهای یک موسیقی پاپ با سطح بسیار پایین بیشتر هست یا موسیقی سطح بالا حالا در هر سبکی؟
مثلا به عینه میشه دید اهنگهای به قولی کوچه بازاری خریدار بیشتری در بین عوام داره
پس با این تفسیر شما شجریان و ناظری و ... هم به خطا میرن که نمیان برای عوام اهنگ کوچه بارازی بخونن و دارن وقتشون رو طلف میکنن که موسیقی سطح بالا ارائه میدن ولی با خریدار خیلی کمتر
اولا شریعتی با عقاید اکثریت جامعه ایران چه اونزمان چه الانش همسو نیست.نقل قول:
اما چون در نوآوری هایی که در تفسیر دین داشت، به دیگران بی احترامی نکرد مورد قبول واقع شد و اتفاقا مخالفای شریعتی اکثرا مذهبی های افراطی هستن. :n26:
بر همون اساس هم کتاب های شریعتی بیشترین تجدید چاپ رو داشتن و اونم خیلیا با تفکرات مختلف کتاباشو خوندن.
اتفاقا من خودم طرفدار برخی عقاید شاملو هستم ولی به هیچ وجه لحنش رو نمیپسندم و همین باعث میشه یکسری مخاطب خاص داشته باشه که عین خودش هستن.
کتابخوانی هم با موسیقی قابل قیاس نیست گرامی.
اون موسیقی کوچه بازاری که میگی واسه تفریحه که طرفدارش هستن، نه واسه موسیقی بودنش.
اما شریعتی و شاملو هر دو سبک های متفاوت و آکادمیک و غیر تفریحی دارن.
البته من بازم نمیفهمم نخبه موفق از نظر شما کیه؟
نخبه فقط باید بتونه حرف بزنه بدون اینکه کار داشته باشه مخاطبش کیه یا باید بتونه تو بدنه جامعه نفوذ کنه و تاثیر هم بذاره؟
اولا در مثل جای مناقشه نیستنقل قول:
بحث موسیقی فقط یک مثال هست که کاملا بجا بود اگر درک کنید اصل مطلب رو و بحث تفریحی و غیرتفریحی بودن نیست بلکه مثالی بود برای روش شدن پذیرش اکثریت و اقلیت
بحث شریعتی و موافقین و مخالفینش هم مثل این هست که مذهبX و مذهبY دارن سرهم رو میبرن وگرنه اصل ماجرا یک چیز هست و اون مذهب
نخبه موفق و غیر موفق برای من بی معنی هست
نخبه از نظر من یعنی کسی که دنباله رو کسی دیگه نبوده و عقاید و تفکرات و فلسفه منحصر به خودش رو داشته باشه
نخبه یعنی کسی که چیزی نو برای گفتن داره
نخبه یعنی کسی که برای خوشایند دیگری حرف و عملش نباشه( اصلیترین مورد خوشایند حاکمیت)
نخبه یعنی کسی که با کجی ها و نادرستی همیشه در جنگ باشه( این یعنی اتوماتیک با حاکمیت همیشه سر ناسازگاری خواهد داشت)
و ...
شما از شاملو گفتین من مثالهای هنری دیگه ای مثل اخوان ثالت و سعیدی سیرجانی رو براتون مثال میارم
از شریعتی میگید من از احمد کسروی براتون میگم
اینها نخبه بودند چون کاری نو و جدید ارائه دادن و هرگز هم از راهشون منصرف نشدن با تمام فشارها
به نظر من که افرادی مثل شریعتی یا مطهری به هیچ وجه نخبه نیستن فقط تو بازه های از زمان ملت پرشور و هیجانی رو به سمت انقلاب کشوندن و مفاهیم انقلابی و روش زندگی انقلابی بعد انقلاب رو ترویج کردن بالطبع هم در برهه ای خیلی ها پیشون افتادن....(البته اگه ملتی رو چه با مفاهیم درست و چه غلط پی خودمون بندازیم رو نخبگی بدونیم که اونوقت بله نخبه میشن :)
خیلی از مفاهیمی هم که شریعتی تزریق کرد در نهایت به نفع همین مذهبی های تندرو تموم شد و حالا که دیگه کار از این مفاهیم گذشته شریعتی شده ادم بد ماجرا از نظر همچین افرادی
+
به نظر من جامعه ایرانی نخبه ها رو برنمی تابند علتش هم ساختار جامعه و سیسنم حاکم هست که کلا اجازه نفس کشیدن به تفکر جدید نمیدن و باعث گوشه گیر شدن و منزوی شدن و گهگاه حتی زندانی و کشته شدن این افراد میشه
در نتیجه اون تاثیری که نخبه ها تو کشورهای مترقی دیگه ایجاد می کنن در کشوری مثه ایران نمی تونن ایجاد کنن
.
ببینید صرفا بحث علوم انسانی نیست ...نقل قول:
همونطور که در پست اولم گفتم ، بحث اصلی وزیر و وکیل و شاه کشی هست. این جایگاه های سیاسی در تاریخ ایران جایگاه های کلیدی بودند ، و سوال پیش میاد چرا اینقدر در تاریخ ایران بکش بکش هست !!؟
و توضیح دادم پاسخی که به این سوال میدیم ، یک پاسخ عمومی هست که بطور اختصاصی میتونه راه گشای پاسخ به سوال اصلی تاپیک در مورد نخبگان باشه ...
پس در این بحث نخبه به کسی گفته میشه که توانایی لازم برای اون جایگاه کلیدی از نظر سیاسی - اجتماعی که درش هست رو داره ، مثلا امیرکبیر یا مصدق و ... . باید دقت کنیم اینها بحث اسم و فرد نیست ، بحث جایگاه و جریان هست .
مردم ایران عادت دارن از کاه کوه بسازن و به قول معروف وقتی که شور حسنی بگیرشون از هر کسی یک شخصیت تاریخی میسازن .
برادر , شریعتی نخبه نبوده و نیست . همچنین جناب مطهری .
کتاب های شریعتی بیشترش به صورت رایگان بین مردم منتشر میشده و یا این که قیمت خیلی کمی داشته . برای همین تجدید چاپ چندین باره داشته . {از قدیمی تر ها سوال کنین بهتون میگن}
نو آوری در تفسیر !!!!! بیشتر میشه به دروغگویی و گول زدن تشبیهش کرد .
از این جور نو آوری ها از هر کسی بر میاد و از اون جایی که تفسیر یک برداشت صرفن شخصیه هر کسی میتونه برداشت خودشو با آب و تاب آنچنانی ارائه کنه تا توی ذهن ببینده و شنونده و خواننده تاثیر آنچنانی بذاره و اونا رو در بازی با کلمات ذوب کنه .
از همه مهمتر کتاب های ایشون رو اگه خونده باشین می بینید که چیز خاصی برای ارائه نداره و خیلی معمولیه .
کتابی که طبق باورهای ایدئولوژیک پیش میره و برای همین هم مورد قبول عوام واقع شده . باورهای ایدئولوژیک بعلاوه زبانی شیرین تر و جذاب تر که مردم اون زمان ایران هیچ آشنایی با سبک و سیاق اون نداشتن و خیلی سریع جذبش شدن .
نخبه نبودن ایشون به کنار . کافیه سطح نوشته ها ایشون با افرادی مثل مسعود انصاری - احمد کسروی - شجاع الدین شفا و ... بررسی بشه تا به اختلاف سطح بین اونا پی ببریم.
اون موقع است که اگر فرض بگیریم شریعتی نخبه هم بوده پس اسم این افراد رو چی باید گذاشت ؟!
کلا در تاریخمون همیشه تلاش کردیم برای اینکه "نخبه" در کشور نداشته باشیم و تمام کشور رو بر این اساس چیدیم که به جز اونهایی که در قدرت هستند، بقیه "عوام" باشند و چیزی سرشون نشه. هر وقت هم که یک انسان پیشرو پیدا شده نهایتا از ترس سرش رو زیر آب کردیم.
اینها همه از عدم امنیت فکری ریشه می گیره. همیشه می ترسیم اگه یک نفر بیاد که قدرت تفکر آزاد و متفاوت داشته باشه، دکان ما از بین میره و مردم میرن طرفدار اون میشن چون همیشه "ما" مهم بودیم و نه خود کشور. تمام سیستم آموزشی کشور ما هم بر این اساس است که افراد تحت هیچ شرایطی احساس "خوب" بودن نداشته باشن، از اون سیستم شدیدا رقابتی تحصیلی و مدرسه و کنکور گرفته تا سربازی و تخریب شخصیت و ... ، فرهنگمون هم که اعتماد به نفس و حرمت نفس و غرور و جاه طلبی و بلندپروازی و ... رو بد می دونه و خاکی بودن و تخریب شخصیت خود و قبول کردن هیچ چیز نبودن و ... رو بسیار غنی و با ارزش! جامعه و رسم و فرهنگ و ... کشور بطور هوشمندانه بنا شده تا در کشور "نخبه" نداشته باشیم و یا اگه اتفاقی نخبه ای پیدا شد یه طوری ردش کنیم بره خارج از کشور.
درباره علی شریعتی هم که فقط میشه گفت نخبه دونستن ایشون واقعا از اون حرف هاست. کسی که مدرک تحصیلیش هم بی ربط است و دکترای جامعه شناسی هم نداره (تز تحصیلی ایشون ترجمه کتاب "قضائل بلخ" به زبان فرانسوی است که در رشته ادبیات - شاخه تخصص در زبان های منقرض شده - تلقی میشه و در همون هم حسابی جای سوال است). نشون به اون نشون که ایشون وقتی با این مدرک برگشت به کشور بعد از مدت ها بیکاری شغلی بهتر از معلم انشای کلاس چهارم دبستان در روستاها عایدش نشد. ایشون کتاب ها و سخنرانی هاش پر است از دروغ و حرف های بی معنی و اشتباه و مغلطه هایی که در استاندارد ترین شکل خودشون هستند و هر بچه مدرسه ای باید قادر به کشف این مغالطات باشه. ایشون شهرتش رو هم بیشتر از اینکه مدیون استدلال و هنر خودش باشه مدیون تبلیغاتی است که سایرین براش کردن و پخش رایگان کتاب ها و ساپورت های مالی و ...