Printable View
درباره ی منبع فکری اوشو به طور قطع نمیشه اظهار نظر کرد چون اوشو تقریبا تمام مذهب ها، اعتقادات و آیین های اصلی رو مطالعه کرده بود و نمیشه گفت اعتقادات اوشو از کدومشون بیشتر نشات گرفته، اما همانطور که خود اوشو در زمان حیاتش اعلام کرده بود، آیین ذن بیشترین تاثیر رو بر روی اعتقاداتش داشته.
هرچند از نوشته ها و سخنرانی های اوشو کاملا مشخصه از کتاب چنین گفت زرتشت اثر نیچه - فیلسوف آلمانی، تاثیری مستقیم و عمده گرفته.
با توجه به اینکه یک از اصلی ترین منابع فکری، اعتقادی اوشو کتاب چنین گفت زرتشت نوشته ی نیچه بوده برای درک بهتر نسبت به اوشو شناخت این کتاب ضروریه.
درباره ی نیچه:
فردریش ویلهلم نیچه، زادهٔ ۱۵ اکتبر ۱۸۴۴ میلادی - درگذشتهٔ ۲۵ اوت ۱۹۰۰ میلادی . فیلسوف بزرگ و مشهور آلمانی که از مشهورترین عقاید وی نقد فرهنگ، دین و فلسفه‌ٔ امروزی بر مبنای سئوالات بنیادینی دربارهٔ بنیان ارزشها و اخلاق، بوده‌است.
فریدریش نیچه پس از سالها آمیختن با دنیای فلسفه و بحث و جدال و ناکامی عشقی اش، ده سال پایان عمرش را در جنون به سرد برد و در زمانی که آثارش با موفقیتی بزرگ روبه رو شده بودند او آنقدر از سلامت ذهنی بهره نداشت تا آن را به چشم خود ببیند.
سرانجام در سال ۱۸۸۹ به دلیل ضعف سلامت و سردردهای شدیدش مجبور به استعفا از دانشگاه و رها کردن کرسی استادی شد و بالاخره در ۲۵ اوت سال ۱۹۰۰ در وایمار و پس از تحمل یکدورهٔ طولانی بیماری براثر سکته مغزی درگذشت.
نیچه بر خلاف آنچه تصور می شود بیشتر بر حرکت جمعی جامعه پیش می رود و مرگ یک ملت را مردن آرمانها و ارزش های انسانی می پندارد.
منبع: ویکی پدیا
درباره ی کتاب چنین گفت زرتشت:
نام کتاب را نیچه با گوشه‌چشمی به زرتشت پیامبر ایرانی انتخاب کرد.
اثری فلسفی و شاعرانه از فریدریش نیچه، فیلسوف آلمانی، که طی سالهای ۱۸۸۳ تا ۱۸۸۵ نوشته شد. این اثر مهمترین اثر نیچه است که در آن نظریاتی چون، «ابرمرد» و «بازگشت جاودانی» کامل‌ترین صورت و مثبت‌ترین معنی خود را پیدا میکند. "زردشت" پس از ده سال آمادگی در عزلت کوههای آلپ احساس میکند که میخواهد شهد خرد خویش را به انسانها بچشاند، پس به شهر فرود می‌آید؛ اما مردم به صدای برخاسته از الهام گوش نمی‌دهند، زیرا جز به کف زدن برای بندبازیهای یک بندباز توجه ندارند و به سخنان او که آنها را نمی‌فهمند می‌خندند. پس زردشت باید حواریونی برای خود برگزیند که بتواند «گفتارهای» خویش را که تحقیر آرمانهای کهن است و به سبکی انجیلی تقریر میشود، خطاب به آنها بیان کند.
منبع: ویکی پدیا
کتاب چنین گفت زرتشت، همانطور که در پست قبلی بود، از نام زرتشت پیامبر ایرانی، به وجود آورنده ی دین زرتشت و آوردنده ی اوستا، نشات گرفته.
این کتاب از زبان شخص زرتشت (نه دین زرتشت) بیان شده و حالتی داستان گونه و شعر گونه دارد و سبکی خاص در نوشتنش بکار گرفته شده است، در واقع قهرمان اصلی آن هم زرتشت است.
در این کتاب مفاهیم فلسفی به سبکی نو بیان شده و میتوان گفت شروع کننده سبک جدید اعتقادی، فلسفی بوده.
مطالبی چون سه دگردیسی، ابر مرد، جاودانی و ... شاید برای اولین بار و قطعا به بهترین شکل ممکن مطرح شده است.
نظر شخصی من هرچند هنوز این کتابو تموم نکردم:
هرچند درک این کتاب سخته مخصوصا با ترجمه ی آقای داریوش آشوری حتی درک جملاتش خیلی سخت و نیازمند دقت شده ( شخصا معتقدم به شیوه خیلی بدی توسط داریوش آشوری ترجمه شده) اما کتابی رازآمیز، باز کننده ی درهای جدید و عمیق به روشن بینی و آگاهی و همچنین معرفت و بینش جدیدی نسبت به رویدادهای زندگی، نقش انسان در زندگی و انسانیت میده.
اطمینان دارم خوندن این کتاب البته نه برای هر کسی، میتونه عقاید انسان رو از عقاید خشک و سطحی نگر در مورد زندگی به عقایدی محکم، زنده، منسجم و البته نسبتا کامل تغییر بده.
در ضمن پیشنهاد میکنم برای مطالعه اولین کتاب فلسفی یا اعتقادی این کتابو انتخاب نکنید چون باید حتما زمینه ای در این مورد داشته باشین وگرنه خیلی زود از این کتاب زده میشین و حتی ممکنه تاثیر منفی رو آدم بزاره.
---------- Post added at 10:54 AM ---------- Previous post was at 10:51 AM ----------
آیین ذن:
ذن شکلی از آیین بودایی مهایانه است که تاکید فراوانی بر تفکر لحظه به لحظه و ژرف نگری به ماهیت اشیا به وسیله تجربه مستقیم دارد. این مکتب معمولاً تعالیم خود را به صورت‌هایی تناقض‌آمیز و فرامنطقی بیان میدارد.
ذن را میتوان مراقبه‌ای ( مدتیشنی ) ناظر بر چهار لایه شرح داد:
لایه نخست شاهد بودن بر محیط اطراف شامل صداها، بوها، نورها واحساس سرما وگرما است
لایه دوم ناظر بودن بر ذهن است. به این معنی که افکار واندیشه‌ها ستیز نکنیم، از آنها نگریزیم، آنهارا نام گذاری نکنیم (زشت/زیبا) و به خاطر خجالت یا احساس گناه از افکار، آنها را انکار نکنیم.
لایه سوم جسم است که بر تک تک نقاط بدن و وانهادگی و آرامش آنها ناظر باشیم
لایه چهارم تنفس است که طی آن ریتم وآهنگ طبیعی تنفس را شاهد خواهیم بود
آقا مهران ممنون بابت دعوتت و زحمتی که میکشی...........
این نوشته فوق العاده بود:
«اگر دیگری را دوست می‌داری، اگر می‌خواهی یاریش کنی، کمک کن تا یگانه شود. نه نباید او را اشباع کنی. تلاش نکن با حضور خود بگونه‌ای او را کامل کنی. دیگری را کمک کن تا یگانه شود. چنان سیراب از وجود خود که نیازی به حضور تو نباشد.»
نوشته ها رو دنبال میکنم و متشکرم.
عزیزم اگه میتونستی خود تفکر شخص اوشو رو اینجا بزاری یکم میتونستیم بیشتر بحث کنیم :20:
شما الان فعلا داری اوشو رو معرفی میکنی ..........
لطفا بیشتر درباره ی افکارش برامون بنویس یا شکل جهان بینیی که داشته:20:
خیلی ممنون از اطلاعات جالبی که دادی:11:
گفتم اول زندگینامه و اتفاقاتی که برای اوشو افتاده رو بنوسیم تا بتونید یه تصویری ازش داشته باشید در ادامه حتما تفکر اوشو درباره ی زندگی، حقیقت جهان، مرگ و ... رو تا اونجا که بتونم بیان میکنم.نقل قول:
خواهش میکنم...
خواهش میکنم.:11:نقل قول:
هر کدوم از جمله های اوشو یه دنیا تفسیر داره، من در مورد تفکرات اوشو مقاله هایی نوشتم و برای مجله موفقیت هم فرستادم، تاییدش کردن اما فعلا در صف انتظار چاپه(حدود 5- 6 ماهه که فرستادم):19::13:
سه دگردیسی( اعتقاد مشترک اوشو و نیچه)
تکامل یا تحول ذات انسان را اوشو و نیچه در سه مرحله توضیح میدن: 1. جان به شتر تبدیل میشود. 2. شتر به شیر تبدیل میشود. 3.کودک از شیر متولد میشود.
(توجه مهم: اینا صرفا آنچه هست که من از نوشته های اوشو آموختم، ممکنه تفسیرهای دیگری هم درباره ی همین مطالب اوشو و نیچه هم باشه)
شخصا معتقدم این سه گردیسی که در ادامه توضیح میدم، تفسیری کامل و زیبا از رشد آگاهی انسان است:
زمانی میرسد که انسان میپذیرد که اطاعت کند، او اعتقادات شخصی خود را نگه میدارد اما آنجا که لازم باشد به خاطر اطاعت از دیگران آنها را کنار میزند، و ذات او شتر بودن را میپذیرد. در واقع شتر آماده ی پذیرش اعتقادات دیگران است. شتر خیلی چیزها را میپذیرد چون دیگران نظرات متفاوتی درباره ی خوب دارند و او تنها میپذیرد. او خیلی تلاش نمیکند، او تمام بایدها را میپذیرد، او هر آنچه به او بگویند باید انجام دهی، انجام میدهد و هرآنچه بگویند خوب است انجام میدهد.
ناگهان دگردیسی دوم روی میدهد...
ذات او میگوید بس است شتر بودن. او که تابحال همواره میپذیرفت حالا میخواهد خودش همه چیز را درک کند و سرکش میشود. و اینگونه جان شیر بودن را تجربه میکند. شیر قوی است، آنچه خود میپندارد خوب است انجام میدهد نه آنچه دیگران بگویند خوب است. شیر آزاد است از نظرات دیگران. او دیگر نمیخواهد پیروی کند. او رام و مطیع نیست.
شیر سعی میکند باورهای دیگران و باورهای کهنه ی خود را نقد کند. او در مقابل نظر دیگران مقاوم است. نظر دیگران را نمیپذیرد و در برابرش جبهه میگیرد. او می غرد و میخواهد آزاد باشد. او به گونه ای سرکش است.
و دگردیسی نهایی روی میدهد...
از شتر مطیع و شیر سرکش، کودک متولد میشود...
کودک نه آنچنان مطیع است که همه چیز را بپذیرد و نه آنچنان سرکش که هیچ چیز را قبول نکند. کودک معصوم است ولی به اعتقادات، ذات و آگاهی خودش پایبند است. او در جمع، جمعی نمیشود بلکه به ذات خودش احترام میگذارد. او براساس آنچه اعتقاد دارد زندگی میکند و اگر اعتقاد بهتری یافت آن را میپذیرد اما هرگز در دام نقاب و ظاهر سازی نمی افتد. کودک اگر در جمع دروغ گویان باشد برای اینکه خود را ثابت کند دروغ نمیگوید اما در جمع استادان چیزهای زیادی یاد میگیرد، زیرا او در عین احترام به باورهای انسانی خودش، پذیرای باورهای نو است.
کودک چیزی را مقدس جلوه نمیدهد، زیرا تقدس چیزی باعث میشود که آن چیز نقد نشود و نقد نشدن هر چیزی برابر با عدم رشد آن چیز است.
کودک باورهای نو را به سخره نمیگیرد چون ممکن است در بین آن باورهای به ظاهر ساده و احمقانه چیزی برای آموختن باشد.
بیداری از نظر اوشو
اوشو انسان ها ارا ز نظر سطح تکامل روحی به دو دسته تقسیم میکرد: انسان های خواب(نا آگاه) و انسان های بیدار(آگاه)
اوشو آگاهی یا بیداری را بر خلاف دیگر رهبران فلسفی، تنها زندگی در حال، درک تمام لحظه ها و لمس اکنون میداند و بر خلاف دیگر فیلسوفان کار دشوار و پیچیده ای را برای آگاه شدن و بیداری لازم نمیداند.
او از انسانها میخواهد وجه بی زمانی دنیا را احساس کنند. جایی که تنها اکنون فرصت زندگیست، جایی که گذشته صرفا گذشته است و خاک شده. جایی که انسانها زندگیشان را با فکر کردن به گذشته و آینده و خاطرات تلخ و شیرین آن هدر نکنند. وجهی که در آن کسی به خاطر گذشته اش شرمسار، ناراحت، نگران، افسرده و بد نباشد. هر لحظه، هر دقیقه، هر ثانیه توسط انسانها بیدار و زنده احساس شود.
هیچ کس مجبور نیست مانند گذشته باشد، همه حق دارند آنجور که عمیقا میخواهند، آنجور که باید باشند.
انسانها آدم آهنی یا طوطی نیستند که هرجور که برنامه ریزی شده باشند عمل کنند.
اوشو تنها از انسانها بیداری و زندگی در لحظه را میخواهد.
انسانهای خواب از نظر او کسانی هستند که سخت به گذشته چسبیده اند. آنها حال را فدای خاطرات گذشته و آمادگی برای آینده میکنند اما بر خلاف آنچه انتظار دارند هیچ وقت این آینده نمیرسد چون همواره به فکر آنند.
انسانهای خواب یا ناآگاه کسانی هستند که خلاقیت را در خود کشته اند و آنچه را هر روز انجام میدهند که بهشان گفته اندبهتر است، آنها هیچ خلاقیتی و نو آوری از خود ندارند. سخت درگیر روزمرگی شده اند و هر روزشان تکرار دیروز است. آنها بر خلاف ذاتشان و آنچه میخواهند عمل میکنند و همواره در مقابل دیگران ماسک میزنند و خود را جوری خاص نمایش میدهند تا در نظر دیگران پذیرفته شوند. آنها کاری را میکنند که بهشان گفته شده بهتر است نه کاری که ذاتا باور دارند درست است. این انسانها در حصار شخصیت گرفتار شده اند و فکر میکنند با تقلید از دیگران شخصیت بدست میاورند. آنها براساس قضاوت دیگران و عکس العمل آنها رفتار میکنند.
...
توجه مهم:
متاسفانه امروز صفحه ای تو اینترنت دیدم که ادعاهای کوچک بینانه و دروغی درباره ی تعالیم اوشو قرارداده بودن و تعالیم اوشو به بهترین روش ممکن تحریف کرده بودن. جوری که در حساس ترین اعتقادات ما دست گذاشته بودن و اوشو و تعالیمش رو س-ک-س طلب معرفی کرده بودن. حتی اینجور که متوجه شدم این افراد تحریف کننده، کسایی بودن که ادعای دین داشتن.
امیدوارم نه تنها درباره ی اوشو بلکه درباره ی هر چیزی و هر کسی بدون توجه به جوسازی های کاذب، بدون قضاوت و زمینه ی قبلی و مانند انسانهای آزاد حرفها را کامل بشنویم و سپس قضاوت کنیم.
---------- Post added at 04:53 PM ---------- Previous post was at 04:51 PM ----------
عشق از نظر اوشو...
توجه: منبع نا مطمئن
هر گاه از غرور آکنده باشی عشق ناپدید می شود
هر گاه عشق بورزی آنگاه بالغ شده ای
کودک از جنس عشق ساخته شده است
به هر چه عشق بورزی همان می شوی
عشق هیچ مرگ نمی شناسد
زبان قادر به وصف عشق نیست
چون انسان عشق می ورزد پس خدا هست
شناخت عشق شناخت خدا است
عشق در نیستی خانه دارد
همه انسانها عاشق به دنیا می آیند
عشق تنها امیدی است که وجود دارد
به جز عشق همه چیز نابینا است
عشق بزرگترین هدیه خداوند است
فقط عشق می تواند انسان را الهی کند
عشق مطلق است و هراس و تردید نمی شناسد
انسان بدون عشق تاریکی مطلق است
عشق نخستین گام به سوی کبریاست
عشق گلی بسیار ظریف و شکننده است
انسان آنگاه به کمال می رسد که عاشقانه زندگی کند
عشق یک آینه است
زندگی رازی است برای عشق ورزیدن
عشق رقص زندگی است
خدا وعشق هم معنا هستند
هیچ دلیلی برای وجود خداوند به جز عشق نیست
عشق رام نشدنی است
عشق شرط نمی شناسد
زندگی با عشق همان زندگی با خدا است
عشق با بخشیدن رشد میکند
چون انسان عشق می ورزد پس خدا هست.....