Printable View
منظورتون واقعا نوازنده است؟ چون سبک jazz بیشتر بر پایه بداهه نوازیه و نوازنده ها صرفا نوازندگی نمی کنن.نقل قول:
سبک jazz یک سبک بزرگه که حداقل 10 تا شاخه اصلی و دهها زیر شاخه داره، من چند تا از آلبومهای خیلی مشهور را بهتون معرفی می کنم ببینین خوشتون میاد.
Miles Davis - 1959- Kind of Blue
Dave Brubeck - 1959 - Time Out
John Coltrane - 1961 - My Favorite Things
Herbie Hancock - 1973 - Head Hunters
Weather Report - 1971 - Weather Report
سلامنقل قول:
ممنون بابت معرفی البومها
این قسمتش را بیشتر می تونید برایمان توضیح بدید ؟
پیشاپیش از وقتی که برای ما قرار میدید تشکر می کنیم . :11:
خواهش می کنم.نقل قول:
منظورم این بود که نوازنده، عموما به کسی اطلاق می شه که آهنگی را که یک نفر دیگه ساخته و یک نفر دیگه تنظیم کرده اجرا می کنه. در سبک Jazz نوازنده ها معمولا در چارچوب تعیین شده، بداهه نوازی می کنن یعنی بعبارتی خودشون در بوجود آوردن آهنگ سهیم هستن، بخاطر همین توی این سبک، نوازنده خالی کم داریم. صرف نواختن یک آهنگ اهمیت عمده ای نداره بلکه خلاقیت نوازنده در آهنگسازی و بداهه نوازی عامل مهم محسوب می شه.
از این جهت سوال شما کاملا به جا بود( منتها من ترجیح می دم از عبارت موزیسین استفاده کنم که کلی تره)
اول در مورد Blues و Jazz. فقط گری مور رو میدونم که بیشتر بلوز کار میکنه. وگر نه یه آلبوم پراگرسیو به نام الدورادو داره که خیلی جالب بود. Jazz هم زیاد گوش ندادم . فقط Benny Goodman.
اما Progressive Rock زیاد گوش دادم. Pink Floyd و Camel و Yes و ... از قدیمیها رو که باید گوش داد. کمی هم Ruh و Uriah Heep و ELP . اما از جدید تر ها، حالا چه پراگرسیو راک یا چه پراگرسیو متال چند گروه رو نام میبرم که همشون گروه های خوبی هستن. دستۀ اول رو تمام کارهاشون، اعم از آلبوم ها،EP ها و سینگل هاشون رو + چندین DVD کنسرت هاشون رو (در صورت وجود) دارم و از نظر من بینظیر هستن. گروه دوم رو هم که نام میبرم یا زیاد گوش نکردم یا اصلاً هنوز گیرم نیومده اما همشون گروه های بزرگی هستن که من دنبال کارهاشون هستم. (اگه دارید ما رو دریابید)
گروه 1:
Dream Theater که همه میدونن از لحاظ تکنیک همشون استادن ولی خیلی ها نمیتونن باهاشون ارتباط برقرار کنن. من کاملاً میتونم و لذت میبرم. میشه گفت که کسایی که با پینک فلوید حال میکنن از یک دسته از آهنگهای این گروه که ملایم تر هست حتماً خوششون میاد.
Opeth هر چند که تلفیقی از پراگرسیو راک و متال هست با Death Metal که یونیک هست اما تو دستۀ پراگرسیو قرارش میدن. بیشتر! آلبوم 2003 به نام Damnation کاملاً Clean Vocal هست و میتونه نقطه استارت باشه. در کل با حرف دوستان که گفتن بی روح هست مخالفم اما قبول دارم که یک سردی خاصی داره. برای من که بینظیر هست. امروز با یکی از آهنگهای آلبوم 2005_Ghost Reveries به نام Isolation Years خیلی حال کردم. ملودیک و غمگین.
Porcupine Tree گروه خیلی خوبی هست. میشه کارهاشون رو به سه بخش تقسیم کرد. البته نه به این معنی که کاملاً مجزا باشن. سالهای ابتدایی و 3 تا آلبو اولشون که سایکدلیک و امبینت و پراگرسیو راک دهۀ 70 کار میکردند. برای همین لقب پینک فلوید جدید رو گرفته بودند. آلبوم های میانیشون که اکسپریمنتال تر بود با حتی کمی حالت پاپ که من خیلی خوشم نمیاد از این دوره. و شروع حرکت به سمت متال بود. آلبوم های آخری که 2005 و 2007 رو میبشه نام برد که بیشتر به سمت پراگرسیو متال اومدن اما نه به سبک دریم تی اتر. خیلی آلبوم های عالی هستن. و آلبوم آخرشون که من خیلی خوشم نیومد هرچند که فقط یک بار گوش کردم.
Ayreon که تلفظش یکم سخته. تو خود آلبوم هاش دو جور گفتن. ای ری آن و ار اون (Eyri-on و Are-oun). نمیشه خوب توصیفش کرد . در اصل یک گروه نیست. یک پروژه هست که توسط مغز متفکر نابغه ای به نام Arjen Antoni Lucason اجرا میشه. از سال 95 تا 2008 سعی شده که یک داستان رو توسعه بدن. البته غیر از آلبوم بی نظیر 2004_Human Equation که خیلی نتونست تو داستان جاش بده. یعنی مثل یک سریال هست که هر آلبوم یک قسمت از اونه. دقیقاً نمایش نامه ای هست که هر آلبوم یه 10 - 12 تایی شخصیت داره که هر کدوم رو یک وکالیست اجرا میکنن. و نوازنده های خیلی بزرگی هم کار میکنن. توصیف سبکش هم مشکله. مخلوطی از پراگرسیو راک و متال و سیمفونیک و امبینت و سایکدلیک و .. هست. بعضی ها میگن یه سبک جدیده.
ARK پراگرسیو متال خیلی خوب. اما فقط 2 تا البوم دادن که اولی بیشتر شبیه دمو بود. اما دومی ترکونده. یک وکالیست نروژی داشت به نام Jorn Land (یورن) که من مخلصشم.
Russel - Land یک گروه موقتی که همین یورن لند با راسل آلن، وکالیست Symphony X با هم کار کردن. بینظیره. عالیه. آلبوم 2007 از 2005 خفن تره.
Transatlantic یک سوپر گروپ پراگرسیو راک هست که بیشتر تو مایه های گروه هایی غیر از پینک فلوید کار میکنن. مایک پورتنوی + بیسیست ماریلون + یه نفر از King X و اون یارو خواندۀ اسبق Spik's Beard با هم کا کردن. یک کم مایۀ سیمفونیک داره. عالیه.
Pain Of Salvation گروه پراگرسیو متال فوق العاده جالبی هست که 2 تا آلبوم The Perfect Element I به سال 2000 و Remedy Lane به سال 2002 شاهکار هاشن. نفر اصلیش که خواننده و گیتاریست هست تا حدی تحت تاثیر طرز اجرای راجر واترز هست. گروه بی نظیریه.
Queensryche که پراگرسیو متال هست که مایِ متالش بیشتره. آلبوم سال 1988 به نام Operation mindCrime استثناییه! یک کانسپت آلبوم بزرگ. اونو همردیف The Wall پینک فلوید و Scene From Memory دریم تی اتر قرار میدن.
مارتی فریمن (فریدمن؟) گیتاریست اسبق مگادت چند تا آلبوم سولوی جالب داره که بیشتر پراگرسیو راک هستند.
و البته آلبوم های سولوی دیوید گیلمور و راجر واترز رو هم فراموش نکنید. کار زیاده1
***********************************************
گروه دوم شامل گروه هایی هستند که همشون گروه های بزرگی هستند اما یا من کار ندارم ازشون یا خیلی کم دارم یا اگه مثل Symphony x همشون رو هم دارم خیلی گوش نکردم. گروه هایی مثل Echolyn ، Fates Warning ، سوپر گروپ Liquid Tension Experiment ، گروه Mastodon و OSI ، Spik's Beard، Andromeda و خیلی های دیگه.
از گروه Shape of Despair هم که احتمالاً Doom Metal هست هم خیلی خوشم اومد.
کیوسک اولین و تنها گروه بلوزیه که به کارهاش گوش میدم.
فقط می خوام بدونم سبکشون بلوز خالصه؟
نه، ولی عناصری از بلوز هم توی موزیکشون هست.نقل قول:
حدس می زنم لیریک و مضمون آهنگای کیوسک هم یکی از اون عناصره نه؟
من قبلا ها خیلی متال سنگین گوش میدادم. اما با گوش دادن دریم تیاتر کلا چند سالی هست که سلیقه ام به سبک سبکهای پراگرسیو و جز تغییر کرده.
تو راک و متال ها از dream theater / fates warning / canvas solaris / redemption / spiral architect / ark خوشم میاد
تو جز هم فعلا در حال آشنایی با چند تا گروه اینا هستم ولی تا حالا از
Kirk Whalum
Kilauea
Fourplay
Filla Brazilla
Fareed Haque
Laco Tayfa
خوشم اومده.
یه مدت هم پراگرسیو دث متال گوش میدادم. اما الان کمتر. تو این سبک از اینا خوشم میومد:
death / martyr / cynic / quo vadis
مارتیر بی نظیر بود. به خصوص آلبوم 2001 شون.
سلام
هویجوری عنوان تاپیک به نظرم جالب اومد گفتم نظرمو بگم ...
داشتم پست های قبلی رو میخوندم "پراگرسیو دث متال" برام نا آشنا بود یعنی پیشوند اش!
تا اونجایی که میدونم یه "Progressive Metal" یا به اختصار "prog metal"داریم و یک "Technical death metal'' که اون اختصار اش "Tech Death" هست ...که هر کدوم خودش زیر شاخه ی یه سبک دیگه است ...
(اولی زیر شاخه ی Heavy Metal هست دومی هم زیر شاخه ی Death Metal تشریف داره)
اما این یکی جدید بود!توی این سبک هایی هم که گفتم استاد اول و آخرش Chuck Schuldiner بزرگ بود که در گذشت ...
بعد اون خواستن گروه هایی پا جای پاش بذارن اما نتونستن از جمله بند "Dragon Force" با اون "Speed Metal" اش!
اما پر واضحه که هیچ کس Chuck نمیشه ...آهنگ Painkiller اش رو بشنوید تا دیگه به بقیه ی سولو های سرعتی خنده تون بگیره ... روحش شاد ...باز از Judas Priest هم نمیشه اسمی نبرد چرا که همین آهنگ قبلیه یه ریمارک از آهنگ ایشون به همین نامه ...در سبک "Blues" هم بیش از همه Eric Clapton رو قبول دارم ...خواننده های ایرانی هم "عارف" و فریدون فروغی" و "فرهاد" خیلی به این سبک نزدیک اند ...
Dream Theater هم به نظر من همه لطف اش به چان پتروچی اش هست و در درجه ی دوم اون درامر خوش تیپ اش!!
از این گروه آهنگ "گلسکوو کیس" رو به شدت پیشنهاد میکنم ...
Jazz هم حرفه ای دنبال نمیکنم ...