گلچینی ناب ترین تک بیتی ها

نگاه به کار مفیدم، کَس نمی‌کند
هزار دیده منتظر یک اشتباه من است
...

***

مرغ دل مــا را كه به كس رام نگردد
آرام توئی، دام توئی، دانه توئی تو
حبیب خراسانی

***

کسی نیامده جز او سر قرار خودش
نشسته غرق تماشای شیعیان خودش
چه انتظار عجیبیست اینکه شب تا صبح
کسی قنوت بگیرد به انتظار خودش
...

***

چيست از اين خوبتر در همه آفاق، کار
دوست به نزديک دوست، يار به نزديک يار
...

***

جویند همه هلال و من، ابرویت
گیرند همه روزه و من، گیسویت

از جمله ی این دوازده ماه تمام
یک ماه مبارک است، آن هم رویت
...

***

هر چند که خسته ایم ازین حال، نیا
شرمنده اگر ندارد اشکال، نیا

ما خط تمام نامه هامان، کوفیست
آقای گلم زبان من لال، نیا
...

***

سعدی، به روزگاران مهری نشسته بر دل
بيرون نمی توان كرد، الا به روزگاران
سعدی

***

در کار خود، من و تو ز او بی وفاتریم
با من ز بی وفایی دنیا، سخن مگو
حسین منزوی

***

چندی‌ست هر بهار می‌شکفد
بر شاخه‌های تازۀ زیتون، سنگ

دیگر نشان صلح نخواهم بود
این است حرف تازۀ زیتون: جنگ
محمدمهدی سیار

***

در بند آن نه ایم که دشنام یا دعاست
یادش بخیر، هر که ز ما یاد می کند
...

***

ره ندارد جلوه ی آزادگی در کوی عشق
سرو اگر کارند آنجا، بید مجنون می شود
...

***

فرياد مردمان همه از دست دشمن است
فرياد سعدی از دل نا مهربان دوست...
سعدی

***

روح پدرم شاد که میگفت به استاد
فرزند مرا عشق بیاموز و دگر هیچ
ملک الشعراء بهار

***

بخت از مَنَت گرفت و دلم آن چنان گریست
کز دست ِکودکی برُبایی پرنده ای
هوشنگ ابتهاج

***

آزرده دل از کوی تو رفتیم و نگفتی
کی بود؟ کجا رفت؟ چرا بود؟ چرا نیست؟
...

***

اگر پند خردمندان به شیرینی نیاموزی
فلک آن پند را روزی، به تلخی ات بیاموزد
صائب

***

روز اول که به استاد سپردند مرا
دیگران را خِرَد آموخت مرا مجنون کرد
...

***

تا بـوی زلـف یار در آبـادی مـــن است
هر لب که خنده ای کند از شادی من است
...

***

می‌روم بی‌دل و بی یار و یقیـن می‌دانم
که من بی‌دل بی یار و نه مرد سفرم...
سعدی

***

یاد آور لحظه‌های دردند عمو
شبهای اسیری‌ام، چه سردند عمو
دیشب سر نی، فقط سرت را دیدم
آغوش تو را چه‌کار کردند عمو؟
جواد منفرد

***

یوسف ترین شدی و سر کوچه آمدی
ما بی کلاف نیز خریدارتر شدیم

کاری نمی کنیم ولی مُـزد می دهی
هربار کآمدیم بدهکارتر شدیم
...

***

مَبَر از پینه‌ی پیشانی من
گمان بر رتبه‌ی عرفانی من
ز خاطر بردن ذکر سجود است
دلیل سجده‌ی طولانی من
...

***

دل‌داده را ملامت گفتن، چه سود دارد؟
می‌باید این نصیحت کردن، به دل‌سِتانان
سعدی

***

هر آن کسی که در این حلقه نیست زنده به عشق
بر او نمرده به فتوای من نماز کنید...
حافظ

***

من نگویم که ز حال مَنَت، آگاهی نیست
تو ز من با خبر اما، ز خدا بی خبری!
محمود قاجار

***

زاد فردای خود، امروز از اینجا بردار
این نه راهیست که هر روز، توان آمد و رفت
شوشتری

***

کار مرا به مرگ نخواهد گذاشت عشق
این کشتی ِ شکسته، به طوفان نمی‌رسد
صائب

***

در لباس آبی، از مـن بيشتر دل می بـری / آسمان وقتی كه ميپوشی، كبوتر ميشوم

***

ما ناز دلبران پری رو نمی کشیم / با گلرخان معامله ما نمی شود

***

حراج کرده ام این جان و خوب می دانم / مرا به قیمت ناچیز هم نمی خواهی

***

بالاتر از دست علی دست نیست / گر زیردستی بگو یا علی

***

ابر اگر در وادی ليلی نبـــارد، گو مبــار / دامن صحـــرا هنوز از گــــريه یِ مجنون، تر است

***

از کودکی به گردنِ ما شال ماتم است / نابرده رنج، گنج به ما داده ای حسین

***

هرکس بر این لباس عزا طعنه می زند / فردا برای یک نخ آن هم، اسیر ماست

***

تفاوتِ من و اصحاب کهف در این بود / که سکه های من از ابتدا رواج نداشت

***

شرمم کُشد، که بی تو نفس می کشم هنوز / تا زنده ام، بس است همین شرمساری ام

***

ای زر تو خدا نه ای، و لیکن به خدا / ستار عیوب و قاضی حاجاتی

***

گر رشته گسست می توان بست / لیکن گرهیش در میان است

***

مـرا به هیــچ بـدادی و مـن هنــوز برآنــم / که ز وجـود تـو مـویی به عالـمی نفـروشم

***

مستی نه از پیاله، نه از خــم شروع شد / از جاده ی سه‌شنبه شـب ِ قم شــروع شد

***

محمل لیلی شب از نزدیک مجنون می گذشت / خوش خیالی بین که پا شد گفت: محمل، مستقیم

***

همه آهوان صحرا سر خود نهاده بر کـف / به امید آنکه روزی به شکار خواهی آمد

***

بـــرادرانـه بـيـــا قسمـتی كنـيــم رقـيـــب! / جهان و هرچه در او هست از تو،يار از من

***

به طـــــواف کعبه رفتم به حــــــرم رهم ندادند / که برونِ در،چـــــه کردی که درون خـــــانه آيی

***

با مردم زمانه سلامی و والسلام / تا گفته ای غلام توأم، میفروشنت

***

چون طفل که از خوردن داروست پریشان / با دوسـت پریشانم و بی دوسـت پریشان

***

بـا دوســت بگوییـد کـه دیـگــر نکنــد نـاز / ما را هوس ناز کشیدن به جهان نیست

***

دانی چرا کنند نهان گنج زیر خـاک؟ / یعنی که خاک بر سر اسباب دنیوی

***

مبر زِ مویِ سپیدم گمان بـه عمر دراز / جوان ز حادثه ای پیر می شود گاهی

***

یوسف به این رها شدن ازچاه،دل مبند / ایـن بــار مـی بـرند،کـه زنـدانی ات کنند

***

زلیخا مُرد از آن حسرت،که یوسف گشت زندانی / چــرا عـاقــل کـنـد کـاری،کـه بـاز آرد پـشـیـمـانی

***

من رشــته ی محـبـتِ تـو،پاره مـی کـنـم / شـایـد گـره خورَد،بـه تـو نـزدیـک تـر شوم

***

به هوش بودم از اول،که دل به کس نسپارم / شمایـل تو بدیدم،نـه صبـر مانـد و نه هوشم

***

گفتم:چگونه می کُشی و زنده می کنی؟ / از یک نگــاه کُــــشت و نگــاه دگـــر نکــــرد

***

طوفان نوح زنده شد از اشک چشم من / با آنكــه در غمت به مـــدارا گريستم

***

تا جوان بودمی به خود گفتم / شیر، شیر است گر چه پیر بوَد
چون شدم پیر، نیک دانستم / پیر، پیر است اگر چه شیر بوَد

***

كاخ همه شاهان جهان را كه بگردی / دربار كسی پنجره فولاد، ندارد

***

تا عهد تو در بستم، عهد همه بشكستم / بعد از تو روا باشد نقض همه پيمان‏ها

***

چه سرنوشت غم‌انگیزی که کرم کوچک ابریشم / تمام عمر، قفس می‌بافت ولی به فکر پریدن بود

***

صد بار، بدی کردی و دیدی ثمرش را / نیکی چه بدی داشت که یک بار نکردی

***

بالله که شهر، بی تو مرا حبس می شود / آوارگی کوه و بیابانم آرزوست

***

بـایـــد وســط هفــته بیــــایی آقــــــا / دیریست که جمعه های ما تعطیل است

***

ما را ز کـــوی باده فــروشان گریـــز نیست / تا باده در خم است همینجا نشسته ایم

***

فرقی نمی‌کند در کوچه‌های مدینه یا در خیابان‌های مـنامه / دســتِ شــرطـه‌های حـجـاز هـــمـــیشه ســنگیــــن است

***

مکتوب خود سفید فرستاده ام به دوست / شـــرح وفـای او کــه نـــدارد ، نــوشتـه ام

***

تلاش بوسه نداريم چـون هـوس ناكان / نگاه ما به نگاهی ز دور، خرسند است

***

قوم از شراب مست و ز منظــور بى‏نصيـب / من مست از او چنان كه نخواهم شراب را

***

شمع بزم محفل شاهان شدن ذوقی ندارد / ای خوشا شمعی که روشن میکند ویرانه ای را

***