دوستم اعتقاد داشت که هدف گذاری و تلاش در زندگی چندان مفهوم نداره و باید انسان تا جایی که میتونه دنبال عشق و حال باشه
بنده نظر ایشون رو رد کردم و گفتم خوردن و خوابیدن و تفریح و اجتناب از فشار در زندگی ، کاریه که هر کسی میتونه به راحتی انجام بده و به همین دلیل بی ارزشه
شما یک نفر تو کل کره زمین نمیتونید پیدا کنید که از بالاتر بردن نسبت تفریح به کار فراری باشه
ولی آیا این ارزشی داره؟ میتونه به جایگاه بالاتری برسه؟ باعث پوچی نمیشه؟
و ضمناً نمیتونین حتی یک چیز پیدا کنید که همه مردم دنیا بتونن انجام بدن و ارزش واقعی داشته باشه
مثلاً من میتونم روزی صد متر پیاده روی کنم ، میتونم 5 تا دراز نشست برم ، میتونم 18 ساعت بخوابم ؛ اینها کوچکترین ارزشی ندارن و به هیچ نتیجه ی واقعی نمیرسن
روزی 10 کیلومتر دویدن ارزش داره ، 150 تا دراز نشست ارزش داره ، 18 ساعت کار کردن ارزش داره ، چون به "نتیجه" ختم میشه
کاری که هر کسی بتونه انجام بده کوچکترین ارزشی نداره.
