سلام.
من یه مشکل بزرگ با رانندگی دارم که بیشترش به خاطر یه اتفاق بدی هست که داشتم.
حدود ده سال پیش که می خواستم رانندگی رو یاد بگیرم یه بار یه تصادف بد کردم. از اون موقع از نشستن پشت فرمون ماشین خیلی می ترسیدم.
خیلی سعی کردم به ترسم غلبه کنم برای همین کلاس رانندگی شرکت کردم از لحاظ یادگیری یادگرفتم و گواهینامه رو هم گرفتم.
ماشین آموزشگاه به علت اینکه ترمز اضافی داره زیر پای مربی برای همین بهم اعتماد میداد که اگه بد شد حداقل مربی که حرفه ای هست به موقع عکس العمل نشون میده.
الان که میخوام خودم رانندگی کنم تا پشت فرمون میشینم عرق میکنم و ترس و لرز دارم.
حس میکنم تو یه قوطی فلزی هستم که کنترل کمی روش دارم.
مثلا خیلی از ماشین جلویی فاصله میگیرم یا اصلا طرف شاگرد رو در نظر نمیگیرم،نمیتونم فاصله اش رو با محیط پیرامون تطبیق بدم.
ولی مثلا وقتی میرم یه جا که کاملا خلوته و راه بازه از لحاظ فنی و رعایت اصول خوب میرم ولی تا میام تو خیابونای اصلی دوباره بد میشه.
راستی چندین سال هست که موتورسیکلت دارم و خیلی خوب هم بلدم حتی در حد حرکت های نمایشی هم باهاش انجام میدم.
موتور رو بخاطر ابعادش وقتی سوار هستم کاملا باهاش تعامل دارم
یکی از مشکلاتم هم همینه انتظار دارم ماشین هم همین حالت راحتی رو باهاش داشته باشم.
ممنون میشم دوستان اگه راهنمایی هایی دارن بهم بگن.
با تشکر.
