تبعات رُک گویی؟

[B.Russell]

رک گویی یعنی صراحت لهجه و جسارت در بیان حقیقت، اما صراحت بیانی که نفعی برای دیگران داشته باشد نه مایه رنجش آنها شود.

از طرفی کسانی که به بهانه رک گویی هر آنچه را که به ذهن شان می رسد می گویند رکیک گویی را با رُک گویی اشتباه گرفته اند و نشانه بارزی از عدم اعتماد به نفس و دست کم گرفتن خود را به نمایش می گذارند و به نوعی تخلیه روانی انجام میدهند.

از طرفی مغز با واژه های زننده، رکیک و قبیح، متفاوت با سایر لغات رفتار می کند.

به طور کلی، زبان در نیمکره چپ مغز و در قشر مخ پردازش می شود. اما دشنام ها در نواحی پایین تر مغز همراه با غرایز و احساسات پردازش می شوند.

همچنین رک گویی در خیلی از مواقع میتواند منجر به ریختن آبرو یک انسان یا زیر سئوال رفتن شخصیت او بشود، با وجودیکه حق با فرد رک گو است.

==========

این مقدمه خیلی کوتاه رو از رک گویی و رکیک گویی گفتم تا یک بحث جامعه شناختی مفیدی درباب رک گویی داشته باشیم.

خیلی وقت ها ما در تنگناهایی قرار میگیریم، که رک گویی حتی با شیوه صراحت لهجه و با احترام، منجر به آسیب رسیدن جدی به دیگران میشه.

برای مثال دختری یا پسری به شما و به طور کاملا یکطرفه علاقمند میشود.
اما ظاهر او برای شما به هیچ وجه جذاب نیست و ممکنه آزار دهنده هم باشه.

آیا میتوانیم به دلیل رک گویی به یک انسانی بگیم از نظر من تو زشتی؟ یا جذابیتی برای من نداری و ...؟
حتی با بهترین نوع شیوه های بیان هم یکسری رک گویی ها منجر به ناراحتی و آسیب به طرف مقابل میشه.
چون فرد مقابل ازت دلیل قانع کننده برای طرد شدن میخواد !

یا برای مثال فردی که سال ها موجودی رو عبادت کرده و به نظر ما این کار عقلانی نیست.
میشه رفت با بهترین شیوه های ممکنه، کل زندگی گذشته او رو زیر سئوال برد؟

و مثال های فراوان دیگر که تو زندگی هر کسی پیش امده که در سه راهی رک گویی یا دروغ گویی یا بی تفاوتی گیر کرده است !!

در چنین شرایطی به نظر شما موثرترین راهکار چیست؟
اگر از تجارب شخصی خودتون بگین، برای دیگران هم مفید تر خواهد بود.

[*Ali*]

سلام
از قدیم گفتن جز راست نباید گفت/ هر راست نشاید گفت
واضحه که بعضی از جاها رک گویی -هر چند که عین حقیقت باشه- علاوه بر اینکه فایده ای نداره بلکه میتونه ضررهایی برسونه که جبرانش شاید ممکن نباشه. خیلی از جاها گفتن حقیقت میتونه آتشی رو شعله ور کنه که خاموش کردنش خیلی سخته. یا در صحبت های روزانه با دوستان و آشنایان و... اگه نظر مخالفی با ما باشه این مورد بیشتر مشاهده میشه. مثلاً نمیشه به فرد بیخدا که فکر میکنه همه چیز اتفاقی به وجود اومده نسبت جهالت و نادانی چسبوند و انتظار داشت بحث خوبی در بگیره.
البته بعضی از جاها که دیگه چاره ای نیست، لازمه که حرف خودمون رو صریح و بدون بی احترامی بزنیم و از ناراحت شدن طرف مقابل ترسی نداشته باشیم. مثل مواردی که تصمیمات حساس و سرنوشت ساز مثل ازدواج و تحصیل و یا حتی تعارف مواد مخدر! در میان هست.

[sise]

خب همانطور که گفتید مسئله اصلی در اینجا و خیلی جاهای دیگه و به نظر من همه جاها "تعریف" درست از اون موضوع یا پدیده است. رک گویی دقیقا یعنی چه که درباره اش بشه کامل گفتگو کرد؟ و تا معنی دقیقی ارائه نشه و یا لا اقل بر سر یه معنی دقیق توافق نشه، کل بحث دچار خطر پراکنده گویی و عدم انسجام و پر از سوء تفاهم و ... میشه.

من کمی مسئله را کلی تر و ریشه ای تر میبینم. اصولا گفتار یه پدیده اجتماعی است و رک گویی یا هر جزء دیگش نیز در رابطه با کل رفتار اجتماعی معنا پیدا میکنه. و رک گویی هم در رابطه با اون اجتماع و هنجارها و ناهنجاریهاش تعریف میشه.
حتی گاهی این نوع تفاوتها دین خانواده ها مشاهده میشه. مثلا من دیدم که روش بیان مطالب از یک خانواده با خانواده دیگه تو همون جامعه یکسان و حتی فامیل، چقدر با هم تفاوت دارد. و همه اجزاء طبیعتا فرق میکنن. چه رک گویی چه رعایت احترام چه روش بیان مشکلات و ...
اتفاقا این مشکلاتی که شما دوستان در رابطه با رک گویی بیان میکنید ریشه در همین تفاوت دارد. گاهی اون چیزی که برای کسی جمله اخباری و خبری حساب میشه برای من و شما جسارت آمیز حساب بشه یا بالعکس
البته در مواردی جامعه توفق نسبتا جامعی از تعریف رک گوی و جسارت داره اما مشکل در مواردی است که مرز مشخصی وجود نداره.

[hamed29]

سلام :n18:


به نظر من چیزی که خیلی وقت ها باید بهــش توجه کرد اینه که ما قرار نیست همیشه ناجی خلق باشیم؛
بعضی بحث ها فقط وقت و حوصله رو از آدم میگیره و هیچ سودی نداره

مثلاً:

اگه یکی نصفه شب بیاد و از شما بخواد وجود خورشید و روز رو براش ثابت کنید چکار میکنید؟
من باشم سعی میکنم استراحت کنم و کلاً درگیر نشم، حتی به قیمت ضایع شدن تو بحث و ... :n05:
چند ساعت بعدش که صبح بشه خودش میــفهمه خورشیدی هم هست.

یا این یکی:
ماجرای شیطون که رفت سراغ یه ملا شرط گذاشت اگه ثابت کنی من اشتباه کردم دیگه آدم ها رو وسوسه نمیــکنم :devil:
بعد از ساعت ها مناظره ی بی امان، طرف خسته شد و گفت تو که به هیچ صراطی مستقیم نیستی و تصمیم نداری دست از کارت بداری واسه چی بحث میکنی؟
شیطون جواب جالبی داد؛ گفت ببین، من فقط میخواستم 48 ساعت وقتت رو بگیرم؛ همین. خدانگهدار، من برم حجره ی بغلی واسه عرض ارادت
:n05:


باید درک کنیم خیلی از کسانی که باهاشون مشاجره میـکنیم، تأثیر زیادی در زندگی ما ندارن و بهتره زیاد خودمون رو درگیر این افراد نکنیم.
اینـطوری بحث هم اگه بشه، کار به طعنه و کنایه و رکیک گویی نمیرسه ( البته احتمالاً :n13: )




حاضر جوابی

حاضر جوابی حالت خاصی از رک گویی هست؛ گاهی یکی از طرفین بحث و یا هر دو برای اینکه کم نیارن، یا اینکه ثابت کنن اشتباه از طرف مقابل هست چنین راهی رو در پیش میــگیرن. این روش گاهی 100% مخرب هست و هیچ سودی نداره.

به این توضیحات توجه کنید:





یکی از علل مشاجره و دعوا بین همسران، تلاش برای تغییر دادن رفتارهای یکدیگر است
همچنین حاضرجوابی و سپر دفاعی در دست گرفتن باعث ادامه و تنش زایی جرو بحث در زندگی می شود.
بسیاری از زوج‌‌های جوان در ابتدای زندگی مشترک با همسرشان همانند دوستانشان رفتار می‌کنند؛ یعنی به همان شکل، لجباز و یا حاضر جواب هستند. آنها فکر می‌کنند در روابط زناشویی و در مقابل همسرشان هم می‌توانند همین رفتار را داشته باشند غافل از این که زندگی مشترک عرصه رقابت زن و شوهر نیست و اگر بخواهند مدام به پاسخ دهی بپردازند و در برابر هم قد علم کنند، کانون گرم خانوادگی‌شان پاشیده خواهد شد.
در رابطه با دوستان حاضر جواب وپاسخ‌هایی بعضاً تند و تیز به حساب شوخی گذاشته و به زودی فراموش می‌شوند.اما در زندگی خانوادگی این نوع برخورد مقابل به مثل را به دنبال می‌آورد وتلافی کردن‌‌های مدام، آتش اختلاف را دامن می زند و خانه را به میدان جنگ تبدیل می‌کند. بنابراین در برخورد با همسر‌تان از لجبازی و مقابل به مثل دوری کنید و اگر مسئله‌ای وجود داشت با آرامش و سیاست آن را خنثی کنید و به یاد داشته باشید شما قرار است سا‌‌ل‌های سال در کنار هم زندگی کنید و مسلماً اگر در این زندگی رابطه‌ای دوستانه و صمیمانه‌ای حکم فرما باشد، لحظات لذت بخشی را کنار هم خواهید گذراند. در صورتی که با همسر‌تان اختلاف نظر دارید، سعی کنید بدون جار و جنجال و با منطق نظراتتان را مطرح کنید.اگرهمسر شما یک بار به حرف شما عمل نکرده‌است آن را بهانه‌ای برای جبهه‌گیری قرار ندهید. به جای این کار سعی کنید گذشته را فراموش کنید و برای موضوع جدید تصمیم عاقلانه‌ای بگیرید. اگر همسر‌تان یک روز با ناراحتی و بی‌حوصلگی با شما رفتار کرد شما به جای اخم و ناراحتی سعی کنید علت رفتار او را جویا شوید و در برطرف کردن ناراحتی او بکوشید. نه این که با رفتار‌تان به ناراحتی او اضافه کنید.
منبع ([ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ])




جنگ اول به از صلح آخر

البته بعضی افراد عمداً از نقاط ضعف دیگران استفاده میکنن، مثلاً طرف مقابل رو توی رودربایستی قرار میدن تا عملاً تسلیمــش کنن
به نظرم اینجا ملاحظه کردن حماقت محض هست.
بعضیها هم اصلاً انگار قرار نیست ناراحت بشن، به هر قیمتی سعی میکنن به هدفشون برسن

گاهی پنهان کردن نظر، تنها انتقال یک چالش به آینده ای نامشخص هست.
یک آتش کوچک رو در نظر بگیرید، هرچه بیشتر ملاحظه ی طرف مقابل رو میکنیم، این آتش شعله ور تر میشه
وقتی به خودتون میاید می بینید خاموش کردنش اصلاً ممکن نیست و به ناچار باید تحملش کنید؛ به این امید که شاید معجزه ای اتفاق بیفته

البته رک گویی کار سختیه و ما معمولاً ملاحظه ی کسی رو میکنیم که معلوم نیست آیا با ما مدارا خواهد کرد یا نه!



گاهی میبینی طرف مقابل اصلاً متوجه نیست؛ هر چه محترمانه، دوستانه و ... حرف میزنی انگار نه انگار!
چنین افرادی آدم رو در شرایط سختی قرار میدن؛ یعنی تا بهشون فحش ندی دست از سر آدم بر نمیدارن
بعض وقت ها آدم ناچار میــشه چنین کاری بکنه وگرنه باید اتفاقات احتمالی بعدی رو تحمل کنه
کلاً بد وضعی میـشه؛ همه چیز فقط به خودمون بستگی نداره. گاهی رعایت اخلاق و ... اصلاً مقرون به صرفه نیست :n27:

[frnsh]

به نظر من رک گویی کلا خوبه و با صراحت هر چیزی که توی ذهن یا دل آدمه رو بیان میکنه که طرف دیگه گیج نشه. حتی توی یه سری جوامع اگه رک گو نباشی باز میمونی و باعث بی احترامی به فرد مقابل میشه حتی بعضی آدمهایی که زیاد هم نمیبینیشون. مثلا چیزی رو میگین که طرف یه وقت حس بد نکنه که رک نیست و و گاهی از واقعیت یه مقدار دوره، اما بعد از یه مدت میفهمه که واقعا منظورت این نبوده و یه مقدار اعتبار از بین میره.
خوبه که بعضی مواقع برای اینکه شرایط بهتر بشه یا طرف ناراحت نشه میشه یه کم یه سری چیزها رو رک نگیم، اما فقط بعضی مواقع نه همیشه! چون اینطوری هم اون هم ما ضربه میخوریم، طرف چون واقعا نمیفهمه منظورمون چیه و ما به خاطر اینکه حرف دلمون رو نزدیم و توی دلمون مونده. بیشتر بهتره که رک باشی تا بقیه بهت اعتماد کنن و حتی اگه به نظر گاهی جسارت میاد میدونن که شخصیتت همینطوره.