محسن نامجو ، تو پررو نیستی ! تو عجیبی !!

[AlborzZz]

در کمتر از سه چهار ماه اتفاق افتاد . ترکش‌هاي انفجار پديده‌اي به نام محسن نامجو با شعاع گسترده‌اي پخش شد و خيلي ها را به تولد يک ستاره متفاوت ، دانا و پر نور اميد وار کرد؛ يک ستاره مولف. کسي که به نظر مي رسيد جرقه نباشد و سخت اميدواريم که نباشد.
او خواننده، موسیقی‌دان و ترانه‌سرا، متولد اسفند 1354 در تربت جام است.
وی آموزش موسیقی را از نوجوانی با نت خوانی و آواز آغاز کرده، و سپس ردیف موسیقی ایرانی را ابتدا نزد استاد شاکری و سپس نصرالله خان ناصح پور که یکی از برجسته‌ترین ردیف‌دانان ایران است آموخت. او پس از شروع به تحصیل رشتهٔ موسیقی در دانشکده هنرهای زیبا ، با سبک‌های دیگر موسیقی جهان آشنا شد، و پس از مدتی در بهمن ۷۶ با نفی برداشت متعصبانهٔ موجود در دانشگاه، تحصیل را نیمه‌کاره رها کرد و فعالیت خود را به شکل تجربی و غیر آکادمیک ادامه داد.

او یاغی موسیقی ایران است ، تحریرهایی با کیفیتی بسیار نازل از توانمندیهای بی شمار اوست... او کاملاً با موسیقی ایرانی آشناست... تلفیق ... تلفیق ... تلفیق ! تو نابغه ای !




[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[mohammad99]

من تو سنتی هم گفتم
از سبک کار ایشون اصلا خوشم نمیاد

[AlborzZz]

باید ببینی از موسیقی چی میخوای .. اون نیاز خیلیارو برآورده کرده ..... من دیگه حالم از صدای شجریان بهم می خوره؟ بس نیست؟ بابا یه فضای جدید تو موسیقیه سنتیه دیگه ..... خسته نشدین از دستگاه همایونو شورو ....؟

[mohammad99]

نه من با تنوع نواوری مشکلی ندارم
اتفاقا از اثار تلفیقی هم خوشم میاد این همه علیزاده کاری ترکیبی داره
میدونی حرف من چیه
مهم حرمت هاست نبیاد شکسته شن
بر فرض بری تو حرم امام رضا بزن وبرقص راه بندازی برا ولادتشون بعد بگی از این همه مولودی خسته شدی!!!من حالم از صدای نقاره خونه بهم میخوره!!!هرچیزی حرم خودش رو داره
از نظر من موسیقی جرمت داره و مقدسه
هیچ سخنی حتی سخن حق اگه موسیقی و لحن خوش نداشته باشه به دل نمیشینه
نمیدونم با اواز چه قدر اشنایی داره ولی خوندن قران هم تو دستگاه های عربی هست (فقط اسم یکیشو میدونم که اونهم عجم است:31: ) یا اذان اقای موذن زاده تو بیات ترک
نمیدونم تونستم منظرم رو بهت برسونم یا یا نه

فعلا:20:

[H2O2]

محسن نامجو
اطلاعات تکمیلی:

[ برای مشاهده لینک ، لطفا با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]]
این روز ها با پخش سریال نوروزی ترش و شیرین که هر شب از تلویزیون ایران پخش می شد، نام محسن نامجو باز هم بر سر زبان ها افتاد. او به همراه رضا عطاران ترانه تیتراژ آغازین این سریال را اجرا کرده است. آنهایی که او و اجراهای عحیبش از موسیقی را به یاد دارند سال هاست منتظر آلبوم هایش هستند و این بار خوشبختانه باید بگوییم که یکی از آلبوم های او با نام ترنج توانسته از سد مجوزهای لازم وزارت ارشاد بگذرد و به زودی به بازار می آید. او آهنگسازی، شعر و تنظیم کارهایش را خودش انجام می دهد.
آلبوم ترنج شامل حداقل هفت قطعه است که البته شعر هیچ کدام از این کارها از سروده های خود نامجو نیستند، چرا که گرچه به موسیقی تلفیقی و غیرمتعارف او قول مجوز داده شده اما ارشاد هنوز با اشعار تند این هنرمند جوان مشکل دارد. اشعار این آلبوم از خواجوی کرمانی، حافظ، عطار، باباطاهر و... است. شنیدن این اشعار کلاسیک به سبک نامجو و با صدای عجیب او حس تازه ای به شما می دهد که شاید تا اندازه ای هم شبیه حس غریبی باشد که سالها پیش هنگام گوش دادن به موسیقی گروه اوهام و اشعار حافظ با صدای شهرام شعر باف به شما دست داد.
نامجو از خوانندگانی است که در مسابقه های اینترنتی و زیرزمینی به دنیای موسیقی معرفی شد. ترانه بگو مگو ساخته او از طرف شنوندگان دوم شد و نامجو اولین قدم را به سمت دنیای حرفه ای برداشت.
کارش را در دنیای حرفه ای با ساز زدن و خوانندگی بای فیلم تخته سیاه سمیرا مخملباف آغاز کرد. بعد از آن هم نوبت فیلم های دیگری مثل برای آمدنت دعا می کنم، حفره، اقوام، در سه ثانیه اتفاق افتاد و مرگ مرگ. علاوه بر این در موسیقی تئاتر هم هشت اثر از او ساخته شده است.
● از موسیقی سنتی تا جایی که هنوز نامی ندارد.
نامجو کارش را با موسیقی سنتی و یاد گرفتن دستگاه های موسیقی ایرانی کار کرده است. سه تار می زند و آواز را از یکی از استادان ردیف دان یاد گرفته است. اما بعد از مدتی متوجه شد که از این سبک راضی نیست به سمت موسیقی های دیگر کشیده شد. اوایل سه تار می زد و حالا دیوان و گیتار هم به سازهایش اضافه شده است. دانشگاه را هم که بیشتر قالبی سنتی و تعریف شده در موسیقی داشت رها کرد. او دوران یربازی را دوران شکوفایی اش می داند: "ازسال ۸۱ به بعد بود که کم کم به تلفیق در موسیقی فکر کردم. تلفیق آن چیزی که از موسیقی سنتی و بیشتر محلی ایران آموخته بودم با موسیقی راک. از بهترین افتخارات من در دوران سربازی این بود که خدمت استاد حاج قربان سلیمانی در قوچان برسم و موسیقی مقامی‌خراسانی را از ایشان یاد بگیرم. این که در مسیر قوچان موسیقی «دورز» و «جیم موریسون» می‌شنیدم و بعد در خانه‌ای روستایی از حاج قربان مقام الله وردی یاد می‌گرفتم باعث شد تا اطلا‌عات خوبی در من شکل بگیرد و بتوانم این دو نوع موسیقی را کنار هم قرار دهم."
ابتدا با گروهی به نام "ما" در مشهد همکاری کرد و بعد از آن به تهران آمد و اینکه دست به کارهای خلاقانه ای زد که به قول خودش در دکان هیچ عطاری پیدا نمی شود و نمی توان نام موسیقی راک تلفیقی و چیز دیگری روی آن گذاشت. او بارها در گفتگو ها و مصاحبه هایش گفته: تلفیق از نظر من اپیدمی زمانه است. تلفیق موسیقیایی دو شکل دارد، یکی تلفیق ابزار است، مثلا قرار دادن گیتار در برابر سه تار که چیز جدیدی نیست؛ و دیگری تلفیق گام که تا به حال کمتر در موسیقی ایران به آن پرداخته شده، مثلا کافیست که دو نت از دستگاه شور حذف شود تا به گام بلوز برسیم.
محسن نامجو سبک های مختلف موسیقی را آنقدر خوب می شناسد که توانسته از آنها در خلق آثاری منحصر به فرد، استفاده کند. در آهنگهای او ریتم ها و سبکهای راک، سنتی، جاز، محلی، بلوز، خراباتی و...شنیده می شود مثلا او یکی از آثار دیوید بووی به نام «مردی که دنیا را فروخت» که نیروانا هم آن را کاور کرده است را با ترانه ای از داوود مقامی ترکیب کرده است. بعد از سه چهار با شنیدن این کار باز هم متعجب خواهید بود که او چطور به چنین ترکیبی رسیده است؟
البته باید بگویم آنچه در البوم او که با مجوز ارشاد به بازار آمده است، می شنوید، چیزی نخواهد بود که ذهن سیال او می خواست به شما ارائه کند.
نام های عجیب و غریبی که او برای کارهایش انتخاب کرده شاید تا اندازه ای بتواند به شما نشان بدهد که در ذهن او چه می گذرد و ترانه هایش چه حال و هوایی دارد: او بیش از سی قطعه در قالب ۴ آلبوم منتشر نشده ساخته. باد و بودا، جبر جغرافیایی، ترنج و عقاید نوکانتی.
● مردی که هر چه می خواهد می خواند
او هر صدایی را که شما فکرش را بکنید و در طبیعت وجود داشته باشد می تواند اجرا کند. جالب تر اینکه از این صدا ها در آثارش هم استفاده می کند. او نگاه متفاوتی به خوانندگی دارد و سبک های رایج را کنار گذاشته استو از حنجره اش مثل یک ساز یا وسیله صوتی استفاده می کند. او می گوید من فقط می خوانم اما نمی توانم بگویم سنتی، راک، پاپ یا هر چیز دیگری می خوانم من فقط می توانم بخوانم.
یکی از دلایلی که به گفته خودش باعث خلاقیت بیشتر او در زمینه موسیقی تلفیقی شده است ساز زدن با گروه های موسیقی زیر زمینی در مشهد و سپس تهران است.
یکی از کار های خلاقانه او که از طرف استادان موسیقی مورد خشم قرار گرفت آوازی در درآمد چهار کاه بود که صدایی به صورت افکتیو به سبک بلوز و در بخش هایی شبیه صدای حیوانات با آن همراه شده بود. این کار توهین به موسیقی ایرانی تلقی شد و یکی از دلایلی بود که آلبوم او تا چند سال مجوز نگیرد.
او معتقد است: آواز ایرانی می‌تواند اینگونه جذاب شود ولی این کار باعث برخورد منفی شد و اهانت تلقی کردند. ما برای ارائه مجوز فرم‌هایی را باید پر کنیم که در آن فرم‌ها جایی برای موسیقی من در نظر گرفته نشده. سبک‌هایی مثل راک، پاپ یا سنتی همان است که همیشه بوده اما من نگاهم به آواز فراتر از این سبک‌ها است. من آواز را صدایی می‌دانم که از حنجره در می‌آید.
به بهانه انتشار اولین آلبوم عجیب این هنرمند با او گفتگویی خواهیم داشت.

[sise]

باید ببینی از موسیقی چی میخوای .. اون نیاز خیلیارو برآورده کرده ..... من دیگه حالم از صدای شجریان بهم می خوره؟ بس نیست؟ بابا یه فضای جدید تو موسیقیه سنتیه دیگه ..... خسته نشدین از دستگاه همایونو شورو ....؟

با اجازه آقا محمد:

باید ببینی از موسیقی چی میخوای
اتفاقا کسی که به موسیقی سنتی ایران بدرستی گوش میده دقیقا(خیلی خیلی دقیق) میدونه که از موسیقی چی میخواد. هیجان کاذب و درپیتی نمیخواد. نمیخواد مشکلات زندگی روزمره اش را با موسیقی بر طرف کنه. موسیقی براش تفنن نیست. بلکه مجرایی برای درست اندیشیدن است و ...

اون نیاز خیلیارو برآورده کرده .....
خب چه ربطی داره. آغاسی هم نیاز خیلیها را برآورده کرده و میکنه. اصلا اگر نیاز نبود که بوجود نمیامد اما در حیطه خودش. اگه خیلی دوست دارند که سبک جدیدی بدست آورند خب بروند پیدا کنند و کلی رفع نیاز کنند. نه اینکه بیاد به هر جایی ناخنک بزنه و اسمشو بزاره نوآوری! اگر میخواهد که در موسیقی سنتی ایران فعالیت کند باید قواعد آنرا نیز رعایت کند. نوآوری در موسیقی سنتی هم هم اکنون هست منتها چون خیلیها چیزی از آن نمیفهمند به حساب موسیقی سنتی میذارن

من دیگه حالم از صدای شجریان بهم می خوره؟ بس نیست؟
من مطمئنم که شما هیچوقت یک اثر شجریان یا هر خواننده اصیل ایرانی را درست گوش نکردید. در ضمن شاید شما اصلا علاقه ای به موسیقی سنتی ندارید. مطمئنید که انتخابتون درست بوده؟!


خسته نشدین از دستگاه همایونو شورو ....؟
اگر یکنواخت و تکراری باشه آره. ولی اگر هنرمندی پیدا بشه که بتونه هر بار با رنگ و بوی تازه ای آنرا اجرا کند نه تنها خسته نمیشیم بلکه لذتی دوچندان میبریم. خیلیها همایون و شور ...میخونن ولی اونی که باید باشه نیست. بهمین دلیلی که گفتم. اما گروهی از این دریای بیکران نغمه های ایرانی نوایی نو بیرون میاورند. مثل همین شجریانی که شما ازش خسته شدین.

[mohammad99]

با اجازه آقا محمد:


قربان اختیار ما هم دست شماس

بله کاملا حق با دوستمون هست جدیدا وقتی چیزی رو نمیفهمیم سعی میکنیم اون را تا حد ذهن خودمون پایین بیاریم(البته جسارت نباشه منظوری ما نوعی بود اصلا خودم)حالا فرقی نمیکنه موسیقی باشه یاهر چیز دیگه!!

[AlborzZz]

آقا حسابی ما رو کوبیدین دیگه؟
اولا که من کاملاً با موسیقی سنتی ایرانی آشنام...
اون موسیقی که بتونه حس آدم رو بر انگیزه ، موسیقی موفقیه ! خوانندشم خیلی آدم موفقیه هیچ ربطیم به دستگاه یا قواعد نداره
میدونین چرا موسیقی سنتی ایران به غیر از ایران هیچ طرفداری تو کشورای دیگه نداره؟ بخاطر همین تعصب های بچه گونه است که رو موسیقی سنتی داریم... که حتماً باید قواعدش اجرا بشه...
واسه چی به محسن نامجو میگن یاغی موسیقی ایران؟ چون همه این قواعدارو شکسته ، حالا آقای شجریان در مورد نامجو میگه : آقای نامجو کاراش بچه گونس ، شیطنت می کنه تو آهنگاش ، به موسیقی سنتی ضربه میزنه ، آهنگاش بطور غیر قابل انکاری کلاژ شده ، اگرم در جایی آهنگاش خیلی موفق عمل کنند در حد یک اثر جالب هستند نه بیشتر ، آقای نامجو فکر میکنن تو موسیقی سنتی جای صدای سگ خالی بود؟
من نمی فهمه ایشون در چه سمتی هستند که انقدر بچه گونه آثار یک هنرمند رو خراب می کنه؟
خوب اگه حرمته ، اینجا هم باید باشه دیگه؟ نه؟
در ضمن هر کس به یه دلیل به موسیقی سنتی گوش میدن ، من نظر اون دوستمونو که گفته همه کسانی که موسیقی سنتی ایرانی گوش میدن یه چیز میخوان از اون ، رو رد می کنم... حرفه بی پایه و اساسی هست.
استفاده نامجو از تکنیک های موسیقی آوازی ایرانی و تحریرهایی با کیفیت بسیار نازل او بر اهل موسیقی پوشیده نیست.
بیاین به جای اینکه از صحبت های همدیگه ایراد بگیریم ، یکم جهتمون رو عوض کنیم... بحث سازنده داشته باشیم ، نه اینکه حرفهای همدیگر رو 4 5 بار نقل قول کنیم و ایراداشو در بیاریم.
نظر من در مورد شجریان یه نظر شخصی بود و بس! من هم کاهای ایشون رو زیاد گوش دادم و تحلیل کردم، هم کارهای پسرشون آقا همایون رو ! موسیقی سنتی ما تو این مقطع فقط داره درجا میزنه ، ولی وقتی کسی مثل محسن نامجو میاد کلام انگلیسی رو به سبک سنتی ایرانی میخونه ، و چند وقت بعد تو کشوری مثل هلند کنسرت میزاره قابله تحیسنه! اینجوری باید موسیقی ایرانی رو به دنیا شناسوند.

[AlborzZz]

قربان اختیار ما هم دست شماس

بله کاملا حق با دوستمون هست جدیدا وقتی چیزی رو نمیفهمیم سعی میکنیم اون را تا حد ذهن خودمون پایین بیاریم(البته جسارت نباشه منظوری ما نوعی بود اصلا خودم)حالا فرقی نمیکنه موسیقی باشه یاهر چیز دیگه!!


شما عقیده داری هر کس از کسی انتقاد کنه یعنی اون چیز رو نفهمیده؟ خواهش می کنم در جوابم نگین انتقاد خوبه ولی انتقاد سازنده !!! ما این تعصبیو که روی موسیقی سنتی داریم اگه تو جاهای دیگه داشتیم وضعمون خیلی بهتر از این بود... شما اظهارات استاد شجریان در مورد نامجو رو مطالعه بفرمایین تا معنیه انتقاد بچه گونه و تعصب گونه رو متوجه بسین و به حرفه خودتون برسید !!

[AlborzZz]

با اجازه آقا محمد:

اتفاقا کسی که به موسیقی سنتی ایران بدرستی گوش میده دقیقا(خیلی خیلی دقیق) میدونه که از موسیقی چی میخواد. هیجان کاذب و درپیتی نمیخواد. نمیخواد مشکلات زندگی روزمره اش را با موسیقی بر طرف کنه. موسیقی براش تفنن نیست. بلکه مجرایی برای درست اندیشیدن است و ...

خب چه ربطی داره. آغاسی هم نیاز خیلیها را برآورده کرده و میکنه. اصلا اگر نیاز نبود که بوجود نمیامد اما در حیطه خودش. اگه خیلی دوست دارند که سبک جدیدی بدست آورند خب بروند پیدا کنند و کلی رفع نیاز کنند. نه اینکه بیاد به هر جایی ناخنک بزنه و اسمشو بزاره نوآوری! اگر میخواهد که در موسیقی سنتی ایران فعالیت کند باید قواعد آنرا نیز رعایت کند. نوآوری در موسیقی سنتی هم هم اکنون هست منتها چون خیلیها چیزی از آن نمیفهمند به حساب موسیقی سنتی میذارن

من مطمئنم که شما هیچوقت یک اثر شجریان یا هر خواننده اصیل ایرانی را درست گوش نکردید. در ضمن شاید شما اصلا علاقه ای به موسیقی سنتی ندارید. مطمئنید که انتخابتون درست بوده؟!


اگر یکنواخت و تکراری باشه آره. ولی اگر هنرمندی پیدا بشه که بتونه هر بار با رنگ و بوی تازه ای آنرا اجرا کند نه تنها خسته نمیشیم بلکه لذتی دوچندان میبریم. خیلیها همایون و شور ...میخونن ولی اونی که باید باشه نیست. بهمین دلیلی که گفتم. اما گروهی از این دریای بیکران نغمه های ایرانی نوایی نو بیرون میاورند. مثل همین شجریانی که شما ازش خسته شدین.


از این که خط به خط حرفهای بنده رو تحلیل کردین متشکرم .
صحبت از آغاسی شد، طرفداران یک هنرمند رو شما با حرفی که من زدم گویا اشتباه گرفتین.
هر خواننده ای هرچند بی هنر و بی ذوق ، باز طرفدار خودشو داره! پس این نشد برهان.

نظرتون در مورد اینکه شما مطمئنین من هیچوقت یک اثر شجریان یا خواننده اصیل ایرانی را درست گوش نکرده ام و فکر می کنین که من به موسیقی سنتی علاقه ای ندارم یا تو درستیه انتخابم اشتباه کردم خیلی جالب بود برام ، اینهمه اطمینان از کجا؟؟ به کلی از شما ناامید شدم!

در ضمن معنی واقعیه موسیقی همینه اتفاقاً ، موسیقی غذای روحه! چطور شما می فرمائین که آدم مشکلات روزمره اش رو نباید با موسیقی برطرف کنه؟

[sise]

سلام دوباره:
ببین دوست عزیز. این قضیه نو و کهنه در موسیقی ایرانی رشته خیلی درازی داره و کلی هم روش بحث شده و دست آخر هم هرکسی حرف خودشو میزنه. منتها من و شما باید ببینیم که چه اثری ماندگار شده و همون روش را سرمشق قرار بدیم. اینکه شما میگویید موسیقی ما دچار رکود شده قبول، ولی راه از این رکود درآمدن چیست؟
اگر شجریان تو کارش موفق بوده بخاطر اینه که از قدیمیها 100 درصد تقلید نکرده. او هم با نوآوری باعث چنین رشدی شده. مشکل از بقیه هست که کار ایشونو پیش نمیبرند(پیش بردن با تقلید فرق میکنه) بقول خود ایشون اگه کسی بیاد شجریان بشه فایده نداره باید جلوتر بره تا فایده داشته باشه. یا بقول استاد "کسایی" گیرم که شوی سعدی، وجود مکرری!"
پس میبینید که همه با نوآوری موافقند. چه شما و چه من و چه همه استادهای بزرگ موسیقی. پس اختلاف سر چیه واقعا؟
اختلاف از اینجاست که این کار باید چگونه انجام شود. بنظر شما موسیقی ایرانی از نظر محتوایی کم آورده و برای نو کردنش باید چنتا سبک غربی بیاد قاطیش تا خوب شه؟ البته شاید در نگاه اول به نظر کار جالب از اب دربیاد ولی بعد از مدتی میبینیم که اثر ایجاد شده ماندگاری ندارد. به نظر من زمان مهمترین صافی برای شناخت ارزش هنری یک اثر است. صبر کنیم تا ببینیم این آثار چقدر میمانند.

[Old Owl]

به جاي بحث كردن بهتر نيست اين تاپيك رو جلو ببريم كه يه سودي داشته باشه اين بحثا به هيچ حا نميرسه چون هر كي حرف خودش رو ميخاد به كرسي بشونه و...
كساييم كه از ايشون(محسن نامجو)خوششون نمياد تو اين تاپيك نيان
ممنون

[divoonejoon]

دوستان این تذکر رو جدی تلقی کنن ...

هیچ کسی در انجمن موسیقی حق توهین به هیچ خواننده و گروه و هیچ سبکی رو نداره ...فقط انتقاد سازنده قابل قبوله . انتقادی خالی از حب وبغض های شخصی ...

[mohammad99]

این دوستون شدیدا اصرار داره مرغ یه پا داره
اگه ایرادی هم بر موسیقی از طرف خارجی ها بر موسیقی ماست اون نداشتن تنظیم هست

حرف اخر من

كار پاكان را قياس از خود مگير
گر چه در گفتن نمايد شير شير

[Morteza4SN]

در زندگي تنوع پسند باشيد !

[AlborzZz]

من اصراری بر یک پا داشتن مرغ ندارم ! به هر حال تنوع تو موسیقی سنتی ایرانی چیزیه که امروز بیشتر از تنظیم خوب یا هر چیزه دیگه بهش احتیاج هست... امروز فکر می کنم همه به این نتیجه رسیدن که لازمه شناسوندن موسیقی سنتی ایرانی به جهان ، آوردن یه سبکه جدیده .

[farmanfarma]

من از ايشون فقط تيتراژه ترش و شيرين شنيدم كه خو شم نبومد . البته يكي از دوستان قراره كاراشو برام بياره

كه اگه اجازه بديد بعد از گوش كردن وارد بحث مي شم

اميدوارم مثل ترش و شيرين نباشه

[AlborzZz]

ترش و شیرین که یه کار تو سبک پاپ بود ، کارای نامجو کلاً فرق داره

[mahhdy]

با درود
خوب بذارید من هم نظر مو بدم
من خیلی وقته که موسیقیه نامجو رو گوش می دم. شاید ترنج رو بیشتر تو مایه های سنتی بدونم که با موسیقی راک تلفیق شده، ولی با اینکه آلبوم عدد بده رو سنتی بدونیم زیاد موافق نیستم. تو این آلبوم کمتر به موسیقی سنتی نزدیکه شاید فقط تو یک آهنگش به سراغ برخی گوشه ها بره ولی تو بیشتر آهنگ های ترنج چند جا وارد دستگاه ها می شه و به قولی ناله های خودش رو سر می ده.
خوب موسیقی راک هم خودش یه موسیقی اعتراضه دیگه مگه ماجرای راک اند رول تو دهه ی 60 و 70 در آمریکا چه شکلی داشت؟؟؟
به نظرم همونجوری که نیما یه جور عروش زدایی (البته بیشتر بحر زدایی) رو تو شعر ایران آورد، میشه تو دستگاه های موسیقی هم به یه ترکیب هایی دست زد.
به نظرم تو امروزه ی مملکت ما به موسیقی راک خیلی احتیاج هست، مملکتی که فرمالیسم یه قاعده براشه می تونه تو موسیقی راک کمی به هوای تازه برسه، حداقل تو عالم خیال.
در هر صورت من این رو که نامجو رو خیلی تو موسیقی سنتی ایران نگاه کنیم و ببینیم چقدر خارج می زنه خیلی موافق نیستم، اون توجه هب موسیقی راک رو داره زنده می کنه، و این کار رو از سنتی آغاز کرده که برعکس نظر دوستمون به نظرم تقدس زادیی یه امر واجبه برای ما...
الان تو خیلی از حوزه های تقدس زادیی یه رسم شده، عقلانیت مدرن بعد از تلاطم های پست مدرنیستی، دنبال یه نظم در بستر بی نظمی هاست، در بستر نسبیت ها دنبال خط و نشون می گرده، تو اندیشه های دینی و اعتقادی همین تقدس زدایی یه نوری برای شناخت تلقی می شه، چرا ما که موسیقی تو راهی برای شناخت و معرفت می دونیم، و پایه ی آوازهای سنتی مون موارد معرفتی یا عرفانی هست، به این چیزا نمی خواهیم توجه کنیم که وقتی غبار تقدس از اندیشه ها و رویکردها ورداشته بشه، عقل و فاعل شناسا روشن تر می تونه بشناسه و انتخاب کنه؟؟
نمی دونم این نظر منه

در کل 1) زیاد با خیلی تو فضای سنتی تحلیل کردن نامجو موافق نیستم،
2) تقدس زادیی رو امری واجب می دونم، و به بحران هایی که تو مسیر آرامش بعد از طوفانش می بینم هم تاحدودی واقفم و می دونم یه دوره ی گذار خواهد داشت.
بدرود

[AlborzZz]

با درود
خوب بذارید من هم نظر مو بدم
من خیلی وقته که موسیقیه نامجو رو گوش می دم. شاید ترنج رو بیشتر تو مایه های سنتی بدونم که با موسیقی راک تلفیق شده، ولی با اینکه آلبوم عدد بده رو سنتی بدونیم زیاد موافق نیستم. تو این آلبوم کمتر به موسیقی سنتی نزدیکه شاید فقط تو یک آهنگش به سراغ برخی گوشه ها بره ولی تو بیشتر آهنگ های ترنج چند جا وارد دستگاه ها می شه و به قولی ناله های خودش رو سر می ده.
خوب موسیقی راک هم خودش یه موسیقی اعتراضه دیگه مگه ماجرای راک اند رول تو دهه ی 60 و 70 در آمریکا چه شکلی داشت؟؟؟
به نظرم همونجوری که نیما یه جور عروش زدایی (البته بیشتر بحر زدایی) رو تو شعر ایران آورد، میشه تو دستگاه های موسیقی هم به یه ترکیب هایی دست زد.
به نظرم تو امروزه ی مملکت ما به موسیقی راک خیلی احتیاج هست، مملکتی که فرمالیسم یه قاعده براشه می تونه تو موسیقی راک کمی به هوای تازه برسه، حداقل تو عالم خیال.
در هر صورت من این رو که نامجو رو خیلی تو موسیقی سنتی ایران نگاه کنیم و ببینیم چقدر خارج می زنه خیلی موافق نیستم، اون توجه هب موسیقی راک رو داره زنده می کنه، و این کار رو از سنتی آغاز کرده که برعکس نظر دوستمون به نظرم تقدس زادیی یه امر واجبه برای ما...
الان تو خیلی از حوزه های تقدس زادیی یه رسم شده، عقلانیت مدرن بعد از تلاطم های پست مدرنیستی، دنبال یه نظم در بستر بی نظمی هاست، در بستر نسبیت ها دنبال خط و نشون می گرده، تو اندیشه های دینی و اعتقادی همین تقدس زدایی یه نوری برای شناخت تلقی می شه، چرا ما که موسیقی تو راهی برای شناخت و معرفت می دونیم، و پایه ی آوازهای سنتی مون موارد معرفتی یا عرفانی هست، به این چیزا نمی خواهیم توجه کنیم که وقتی غبار تقدس از اندیشه ها و رویکردها ورداشته بشه، عقل و فاعل شناسا روشن تر می تونه بشناسه و انتخاب کنه؟؟
نمی دونم این نظر منه

در کل 1) زیاد با خیلی تو فضای سنتی تحلیل کردن نامجو موافق نیستم،
2) تقدس زادیی رو امری واجب می دونم، و به بحران هایی که تو مسیر آرامش بعد از طوفانش می بینم هم تاحدودی واقفم و می دونم یه دوره ی گذار خواهد داشت.
بدرود

تائید میشه :10:

[mahhdy]

دوستان این تذکر رو جدی تلقی کنن ...

هیچ کسی در انجمن موسیقی حق توهین به هیچ خواننده و گروه و هیچ سبکی رو نداره ...فقط انتقاد سازنده قابل قبوله . انتقادی خالی از حب وبغض های شخصی ...

هنوز به خنده دار بود ن این ترکیب نرسیدید؟؟
به نظرم می شه تو یه دیالوگ، توهین هم باشه، یا به عبارت دیگه ابراز احساسات ولی به شراط اونکه بشه سرش حرف زد، چون با سرکوب یا ساکت کردن نمی شه احساسات رو کشت، ولی با گفتگو و تعامل شاید بشه منظقی و منعطفش کرد...

توهین البته خوب نیست بسیار بی ادبانه باشه، البته به نظرم من اگه مجالش باشه نیازی به بسیار بی ادبی شدنش احساس نمی شهف آدم جایی فحش می ده که نتونه حرف بزنه یا جای حرف زدن نباشه یا طرفش حرفی نباشه و الا چرا حرف نزنه، توهین (طنز آلود یا غیر طنز آلود) نکنه و ....
مثلا من بگم این آقا دزد کسافته آشغاله، جیره گیره و .... به نظرم عیب نداره، ... به شرطی که به گفتگو وصل بشه و مطمئن من اگه ببینم کسی تو فاز من نیست گفتگو نمی کنم و سعی می کنم با ترفندای دیگه طرف رو منکوب کنم. یعنی سیاست مدار شم و احساساتم رو عوض بیانف فرموله و .. کنم
البته می دونم تالار قاون داره ها......