عکاسی نجومی

[مرتضی nvcd]

سلام
در این تاپیک در مورد عکاسی نجومی بحث می شود.

[مرتضی nvcd]

عكسبرداري نجومي
هرگاه از من خواسته مي شود براي انتخاب يك تلسكوپ نجومي توصيه اي داشته باشم در حالي كه بودجه 200 يا 2000 پوندي موجود است سوالي كه هميشه مطرح مي شود اين است آيا ميتوانم به وسيله آن عكسبرداري كنم؟ وقتي افراد عكسهاي بسيار زيبا يي را از كهكشانها ميدانهاي ستاره اي و سحابي هاي رنگي كه اغلب در مجلات نجومي چاپ مي شود مشاهده مي كنم اين پرسش عجيب يه نظر ميرسد. با وجود اين بايد گفت عكاسي نجومي حداكثر استفاده ممكن از تلسكوپ را ايجاد ميكند .حتي در تصاوير سي سي دي لازم نيست عكس از مرغوبيت خيلي بالايي برخوردار باشد. با اين حال با كمي ابتكار و حوصله مي توان عكسهاي بسيار زيبايي را با وسايل كاملا معمولي گرفت و هدف من اين است كه خوانندگان را به انجام اي كار تشويق كنم .

انتخاب دوربين

هرچند مدلهاي بسيار متنوعي از دوربين ها در دسترس هستند ولي نسخه هاي خودكار الكترونيكي جديد آنها براي عكسبرداري نجومي مناسب نيستند و بسياري از عملكردهاي آنها به نيروي باطري دور نشان بستگي دارد و امكان نوردهي طولاني وجود ندارد . اغلب گونه هاي خودكار را نمي توان خاموش كرد. دوربينهاي با عدسي ثابت نيز مناسب نيستند چرا كه نمي توانند به وسايل جانبي كه با تلسكوپ مورد استفاده قرار مي گيرد متصل شود . يك دوربين تك لنز 35 ميليمتري دستي همراه با تسهيلاتي براي آزادسازي كابل يا همان حالت دستي كه تعيين سرعت شاطر دوربين به دست خودمان است مناسب است. براي كارهاي پيشرفته بوسيله تلسكوپ پرده كانوني قابل تعويض و يك ذره بين كانوني به عنوان يك وسيله جانبي سودمند مورد نياز است. همچنين يك قفل آينه اي براي به حداقل رساندن ارتعاش ميتواند مفيد باشد. براي وصل كردن يك دوربين به تلسكوپ ميتوان از يك تبديل ساده كه از يك طرف به چشمي تلسكوپ و از طرف ديگر به دوربين متصل مي شود استفاده كرد.

فيلمها و نوردهي ها

فيلمها

فيلمهاي عكاسي با نوع و سرعتشان مشخص مي شوند. متداولتري نوع فيلم چاپ رنگي است كه فيلمهاي شفاف رنگي يا اسلايد از اين نوع مي باشند. سرعت يا آس آ ميزان حساسيت يك فيلم خاص را نسبت به نور ورودي مشخص مي كنند . هر چه فيلم حساستر باشد در يك زمان نوردهي نور بيشتري در يافت مي كند يك فيلم با حساسيت كم حساسيت حدود 50 به زمان نوردهي 8 برابر طولانيتر از يك فيلم با حساسيت حدود 400 نياز خواهد داشت. در عكسبرداريهاي معمولي كه تندي شاطر آن معمولا كسري از ثانيه است. اين نسبت به خوبي متوقف مي شد . متاسفانه همه فيلمها براي عكسبرداري نجومي مناسب نيستند. فيلمي كه انتخاب ميشود بايد بتواند روشني و تاريكي خوبي داشته باشد و رنگها را به صورت طبيعي ثبت كند و از حساسيت خوبي هم برخوردار باشد. با وجود تمام نكات ذكر شده در رابطه با فيلمها توضيحاتي چند در رابطه با چند فيلم متداول اشاره مي كنم تا بهتر با اين فيلمها آشنا شويد:

فيلم فوجي رنگي پرويا 100
يك فيلم معكوس رنگي است كه عموما به عنوان اسلايد يا فيلم شفاف شناخته مي شود . فيلمهاي اسلايد مزيتهاي زيادي بر فيلمهاي چاپي دارند زيرا داراي قدرت تفكيك بالا هستند بدون اينكه چاپ شوند قابل آزمايش هستند . حساسيت 100 فيلمي با دانه بندي ريز مي باشد و به همين دليل براي عكس گرفتن از قمرها و سيارات بسيار عالي است . اين فيلم كمي نقص عمل متقابل دارد و در نتيجه براي نوردهي طولاني مدت براي عكسبرداري از عمق آسمان هر چند كه كمي رنگ آبي تيره دارد , بسيار مطلوب است .
فيلم فوجي رنگي 400

اين فيلم نتايجي مشابه فيلم حساسيت 100 دارد . البته در نصف زمان نوردهي قبل , رنگ آن افزايش يافته و براي استفاده با وسايلي كه نسبت كانوني زيادي دارند , مانند تلسكوپهاي شكستي كه معمولا نسبت كانوني آنها 8 يا بيشتر است مناسب است . فيلمهاي رنگي حساسيت بالا پاسخ دهي بالايي در برابر نور قرمز ندارند , اما در برابر رنگهاي آسمان پاسخ مناسبي مي دهند.

فيلم اكتا كداك 100 و 200
هردوي محصولات , فيلمهاي اسلايد رنگي مي باشند, و براي عكسبرداري از اقمار و سيارات مناسب هستند. ولي براي عكسبرداري از عمق آسمان مناسب نيستند . زيرا داراي ضعف عكس العمل متقابل متوسطي بوده و در نوردهي هاي طولاني مدت متمايل به انتقال به رنگ قرمز مي شوند.

فيلم كداك تي – ماكس 100 و 400

اين دو فيلم سياه و سفيد تركيبي با دانه بندي ريز داشته و ضعف عمل متقابل بسيار كمي را از خود نشان مي دهند. فيلمهاي مذبور براي عكسبرداري از سحابي هاي گسيلي هيچ پاسخ مناسبي نمي دهند ولي براي عكسبرداري از كهكشانها مناسبند .

نوردهي

براي عكس گرفتن از سيارات و قمرها زمان نوردهي كوتاهي نياز است, در حدود 250/1 ثانيه براي ماه و 1 ثانيه براي سيارت. براي عكسبرداري به تجربه مناسبي نياز است اگرچه جداول خاصي براي اين منظور تهيه شده است ولي به دليل اينكه امولسيون در طول سالها تغير مي كند بايد هميشه از تجربه خود نيز استفاده كرد . براي عكسبرداري از عمق آسمان يك محاسبه ساده ولي بسيار مهم وجود دارد كه عدد مبنايي را براي نوردهي بر حسب دقيقه در اختيار شما قرار خواهد داد. فرمول محاسبه FR2 مي باشد كه در آن FR نسبت كانوني ميباشد. اگر عدسي مورد استفاده مربوط دوربين يا تلسكوپ باشد همين فرمول به كار مي رود. به طور مثال اگر نسبت كانوني عدسي يك دوربين 18 باشد , زمان نوردهي برابر 23/3=8/1*8/1 دقيقه مي باشد. نوع فيلم و تابش آسمان بر نوردهي هم موثر است . براي رسيدن به نتيجه مناسب مي توانيد عدد مبنا را دوبرابر يا نصف كنيد.

عكاسي پيگي بكPiggyback

احتمالا اين روش محدودترين شكل عكاسي نجومي است. اجرام به اندازه كافي بزرگ هستند, به طوري كه مي توان به وسيله يك لنز معمولي كه روي يك تلسكوپ با نصب استوايي پيجي بك آماده شده است , از آنها عكس گرفت. اولين وسيله مورد نياز نصب استوايي ترجيحا با يك موتور مي باشد. روش كار اين است كه دوربين و عدسي را به پشت تلسكوپ راهنما متصل كنيد. اگر نصب انجام شد و دقيقا قطبي باشد ديگر ه راهنما نيازي نمي باشد. عدسيهايي كه براي اين كار مناسب هستند كه داراي فاصله كانوني 135 تا 300 ميلي متر و 4/f يا بيشتر باشد.از بكاربردن عدسي با كانوني متغير پرهيز كنيد.براي مثال عدسيهاي 180 ميلي متري با 2.5/f يا 300 ملي متري 2.8/f نتايج عالي ارائه مي دهد. لازم است نصب تلسكوپ حد امكان دقيقا قطبي باشد در غير اين صورت در عكسبرداري بلند مدت دچار مشكل خواهيد شد.

مسيرهاي ستاره اي , شهابها و صورتهاي فلكي

اين ساده ترين روش عكسبرداري نجومي بوده و تنها وسيله مورد نياز آن يك دوربين دستي 35 و يا 50 ميلي متري استاندارد و يك عدد دكلانشور مي باشد. صورتهاي فلكي را ميتوان با 30 ثانيه نوردهي روي فيلم حساسيت 100 تا 400 ثبت كرد. به سادگي دوربين را به طرف صورت فلكي مورد نظر گرفته و درجه شاطر را روي B قرار ميدهيم و كابل را براي 30 ثانيه نگاه ميداريم تا صورت فلكي ثبت شود. براي ثبت رد ستارگان مي توان از 4/f و زمان نوردهي چند ساعت نيز استفاده كرد كه اگر شانس با شما يار باشد مي توانيد شهابي نيز در اين عكسها ثبت كنيد.

خسرو جعفری زاده

© Iran Night Sky - آسمان شب ایران

[مرتضی nvcd]

مبانی پایه در عکاسی نجومی، بخش اول
نوشته شده توسط مصطفی خسروی

آنچه در اینجا می خوانید، گزیده ای است از تجربیات یک عکاس نجومی کهنه کار، که در نهایت سادگی و آسانی روشهای مختلف عکاسی نجومی را برای آنها که تازه می خواهند عکاسی از آسمان شب را آغاز کنند، توضیح می دهد امیدوارم که با مطالعه این مقاله زیبا شما هم به جمع عکاسان آسمان شب به پیوندید

مبانی پایه در عکاسی نجومی
جیم پنینگتون
یکی از دوستان خوب من می گوید، عکاسان نجومی مازوخیست دارند. از یک جهت، فکر می کنم که وی درست می گوید. عکاسی نجومی می تواند میزان صبر و بردباری فرد در برابر محدودیت ها را سنجیده و در همان زمان می تواند رضایت بخش و هیجان انگیز باشد. عکاسی از آسمان شب، می تواند توسط هرکسی که حاضر به وقت گذاشتن و تلاش در جهت یادگیری نکات ظریف باشد، صورت گیرد. احتیاجات ابزاری از یک دوربین ساده و سه پايه تا تلسکوپی که توسط چندین هزار کامپیوتر کنترل می شود و دارای یک هدایت کننده خودکار CCD بوده گسترش یابد.
تصور می کنم که بیش ترین دلیل شیفتگی به عکاسی نجومی چالش هایی است که برای موفقیت نیاز دارد. همان طور که در فوق ذکر گردید، یادگیری آن غیرممکن نبوده اما آسان نیز نمی باشد. رفتن به خارج از شهر و در دست گرفتن یک دوربین برای عکاسی از ستارگان کارایی نخواهد داشت. مقداری آمادگی و اطلاعات در مورد آن چه می بایست انجام شود، برای موفقیت ضروری می باشد.
مفاهیم پایه و توصیفی از ابزارهای به کار گرفته شده
نصب محکم دوربین
ردیابی ستارگان
تصویربرداری قلم دوش
عکاسی primer focus
عکاسی guided primer focus
عکاسی Eyepiece Projection
Reticle eyepieces
دوربین ها
فیلم و گاز اضافی
آماده سازی فیلم و چاپ

مفاهیم پایه و ابزارها

نصب محکم دوربین
آسان ترین شکل از عکاسی نجومی به وسیله دوربین و سه پايه و ترجیحا مجموعه ای از لنزهای با میدان ديد وسیع برای دوربین انجام می گردد. دروبین می بایست دارای قابلیتی باشد تا بتوان شاتر آن را برای چند ثانیه باز نگه داشت تا سطوح بسیار پایین نور نیز فرصت جمع شدن روی فیلم را داشته باشند. بسیاری از دوربین های 35 میلی متری دارای قابلیت "B" یا Bulb بوده که این امکان را فراهم می کنند. در صورتی که روشن کردن شاتر دوربین خودکار باشد، در نتیجه متاسفانه این دوربین برای عکاسی نجومی طولانی مدت در حد چند ثانیه مناسب نمی باشد. من تا کنون کارهای بسیار قوی دیده ام که توسط همین وسائل ابتدایی انجام شده اند و در نشریات معتبر مرتبا منتشر می شوند. مبتدیان می توانند تصاویر با کیفیت تری از صورت های فلکی پورنورتر و خوشه های گسترده تر با یک فیلم به اندازه کافی سریع در دوربین و کابل شاتری برای کنترل شاتر از راه دور، ارائه کنند. چشم یک عکاس می تواند با اشیا زمینی (درختان، کوه ها و ساختارهای ساخته شده به دست انسان) ترکیب شده تا در هنگام هدف گیری آسمان تصویر بهتری را ارائه کند.
دوربین های نصب شده بر روی سه پایه می توانند تا 15 ثانیه یا کم تر در معرض نور قرار گیرند و لنزی با فاصله كانوني كمتر از ۱۰۰ترجیح دارد. دلیل این امر این بوده که لنزهای با فاصله كانوني بیشتر میدان دید کم تری تولید کرده و در نتیجه بزرگ نمایی بالاتری دارند. همان طور که بزرگ نمایی زیاد می شود، می بایست شروع به حل مشکل قرار گیری ستارگان با توجه به چرخش زمین و حرکات واضح ستارگان در آسمان نماییم. ستارگان دیگر تنها نقاطی در آسمان نیستند بلکه شبیه خطوطی بوده که با افزایش بزرگ نمایی و با افزایش زمان نور دهی، طولانی تر می گردند.

ردیابی ستارگان
اگر بخواهیم به عکاسی عمیق تری از آسمان شب بپردازیم می بایست زمان نوردهی بیش از 15 ثانیه را در نظر گرفته و احتمالا از لنزهای با فاصله كانوني بیش از 200 میلی متر استفاده شود. مزیت عمده در نوردهی بیش تر این است که فیلم دارای این ویژگی است که نور را در طول زمان جمع می کند و بنابراین تصاویر اشیا بر روی فیلم با چنان عمقی ضبط شده که از دید با چشم غیر مسلح و دوربین با نوردهی کمتر، بهتر می باشد.
این امر یک مشکل ایجاد می کند. برای آن که به صورت موفقیت آمیزی این مواجه با نور را افزایش دهیم می بایست دوربین را به سوی یک قسمت از آسمان هدف گیری کرده و آن را به آرامی به سمت غرب در جهت چرخش زمین بگردانیم. ساده ترین شکل ردیاب دوربین ردیاب Barndoor است.
نمونه ساده ای از آن یک جفت تخته چوب بسته شده به هم به وسیله یک لولا می باشد. یکی از تخته های به اندازه 1/4" سوراخ شده که دوربین درون آن نصب می گردد. سوراخ دوم نیز به صورت بزرگ تری ایجاد شده تا بتوان از طریق آن تخته دوم را به اولی محکم نمود. تخته دوم نیز به نوبه خود به لبه چوبی بسته می شود. این تخته به گونه ای بریده می شود که زاویه ای برابر زاویه شمال یا جنوب جغرافیایی از استوا تولید کند. به عنوان مثال در صورتی که عرض جغرافیایی مکان شما 30 درجه باشد لذا گوه باید با زاویه 30 درجه بریده شود. هدف از این کار تنظیم محورهای لولا در جهت قطب شمال سماوی می باشد. پس از آن که این مجموعه مونتاژ شد، فرد باید تنها یک سطح صاف و سخت پیدا کند تا مجموعه را روی آن قرار دهد. با استفاده از یک تیغه مستقیم بر خلاف مرکز خط لولا، ردیاب Barndoor و دوربین را تا هنگامی که تیغه مستقیم به سمت ستاره قطبی قرار می گیرد، حرکت دهید. در صورتی که نصب دقیق بوده و خط لولا در جهت ستاره شمالی قرار گرفته باشد، عکس برداری را می توان شروع نمود. با چرخش دقیق محل پیوند دوربین با کسری مشخصی از چرخش در بازه های از پیش تعیین شده، دوربین می تواند ستاره ها را بدون آن که به صورت دنباله دار روی تصویر نقش ببندد، ردیابی کند. زمین هر 4 دقیه 1 درجه یا هر ساعت 15 درجه می چرخد. تعداد گردش های مورد نیاز برای ردیابی را تا این که لولا به اندازه 15 درجه بچرخد مشخص نمایید. با اندکی کار ریاضی می توانید تعیین کنید که ردیاب می بایست مثلا هر 15 ثانیه چه اندازه بچرخد، نوردهی تا 15 دقیقه را نیز می توان با این دوربین به دست آورد و تصاویر بسیار زیبایی از ستارگان نیز برداشت نمود.
از آن جا که این تنها یک نمونه ساده از ردیاب Barndoor بوده و از امکانات بسیار ساده ای برخوردار است لذا نمی توانیم زوایای بیش از 35 تا 40 درجه بالای افق را ردیابی کنیم.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ادامه دارد...

[مرتضی nvcd]

مبانی پایه در عکاسی نجومی ، بخش دوم
نوشته شده توسط مصطفی خسروی

هنگامی که از لنزهای با فاصله کانونی بیش از 100 میلی متر استفاده می شود یا دوربین بیش از 15 دقیقه در معرض نور قرار می گیرد، دقت بیش تر در ردیابی ضروری می باشد. برای دستیابی به چنین دقتی، یک پایه استوایی مورد نیاز است.
تصویربرداری قلم دوش
هنگامی که از لنزهای با فاصله کانونی بیش از 100 میلی متر استفاده می شود یا دوربین بیش از 15 دقیقه در معرض نور قرار می گیرد، دقت بیش تر در ردیابی ضروری می باشد. برای دستیابی به چنین دقتی، یک پایه استوایی مورد نیاز است. هم اکنون که شما قابلیت آن را دارید تا ستاره ها را ردیابی کنید، امکانات شما گسترده تر می شود. پیش از آن که بی خیال شده و بگویید که این ها بسیار پیچیده هستند، اجازه دهید تا بگویم که معنی نصب استوایی چه می باشد. در بخش قبل، به یاد آورید جایی که یک ردیاب دوربین Barndoor، پایه و گوه ای را که برای تعیین شمال یا جنوب جغرافیایی خود از استوا نیاز دارید، توضیح داده شد. بسیار خوب، با نصب ردیاب barndoor خود بر روی گوه شما در حقیقت دوربین خود را بر روی یک پایه استوایی نصب کرده اید، یعنی جایی که محور چرخشی (لولا) ردیاب barndoor در طول محور چرخشی زمین قرار گرفت (این یک خط خیالی بوده میان قطب های شمال و جنوب زمین). اگر شما دوربین خود را بر روی یک محور چرخان عمودی نصب کنید به گونه ای که دوربین بتواند در طول دوره مواجه با نور به سمت آن جهت گیری نماید، (که به آن نصب سمتی- ارتفاعی می گویند)، شما تصویری خواهید داشت که در آن ستاره ای که درست در مرکز قرار گرفته به صورت نقطه ای دیده شده اما سایر ستاره ها به صورت کمان هایی که دورتر از مرکز قرار دارند دیده می شوند. این کمان ها به نظر می رسد که حول مرکز ستاره قرار گرفته اند و طول آن ها هر چه از مرکز دورتر باشند بیش تر می شود. به این اثر در اصطلاح چرخش میدانی(دور قطبی) گفته شده و در نتیجه عدم تطبیق محوری محور چرخان دوربین با محور چرخش زمین ایجاد می شود.
بنابراین برای رفع مشکل چرخش میدانی، می بایست محور چرخان دوربین را بر روی محوری که موازی محور چرخش زمین قرار گرفته تطبیق دهیم. با انجام این کار، هم اکنون می توانیم به هر اندازه که می خواهیم دوربین را در معرض نور قرار دهیم و تصاویر ستاره ای گردی را با تطبیق سرعت ردیابی با سرعت چرخش زمین به دست آوریم.
هر تلسکوپی یا وسیله تصویربرداری که چنین نصبی بر روی آن انجام شده باشد، نصب استوایی خوانده می شود. اکثر سازندگان تلسکوپ ها و برخی شرکت های خدمات پس از فروش پایه، نصب دوربین به صورت قلم دوش ساخته، تا اهداف نصب دوربین را برآورده سازند. این امر به اتصال دوربین به محور نقصان یک پایه استوایی آلمانی (GEM) یا اتصال لوله تلسکوپ (OTA) انجام می شود. بدین ترتیب، دوربین می تواند با حرکت لسکوپ در جهت بالا یا پایین به سمت شیئی که قرار است از آن عکاسی شود جهت گیری نماید. انواع مختلفی از نصب قلم دوش وجود دارد. یکی از آن ها نصب محکم ارزان و استانداردی است که اکثر سازندگان پیشنهاد کرده و یک نصب محور چرخان انعطاف پذیر تری فراهم نموده که دوربین بدان وسیله می تواند به صورت مستقل از OTA نصب گردد. در صورتی که رسیدن به حداکثر دقت هدف باشد، می توان حتی از تلسکوپی با یک چشمی Reticle به عنوان راهنمایی جهت اطمینان از این که دوربین همیشه به سمت ناحیه مشخصی از آسمان هدف گیری می کند، استفاده نمود و بدین ترتیب می توان به نوردهی ای برابر 1 ساعت یا بیش تر دست یافت. این کار با مشاهده ردیابی موتور تلسکوپ انجام شده درحالی که مکان یک ستاره راهنما درreticle دیده می شود و در هنگام نیاز تصحیحاتی نیز به تلسکوپ اعمال می شود.
prime Focus عکاسی
هر چه بیش تر می خوانید بیش تر به عمق آن می رسید. عکاسی prime focus طبق تعریف به معنای قراردادن فیلم در نقطه ای است که تلسکوپ در آن جا فوکوس دارد. با این روش، لنز دوربین خارج شده و دوربین به صورت غیر مستقیم به لوله تلسکوپ اصلی متصل می باشد. در این حالت اپتک تلسکوپ، لنز دوربین می شود. از آن جا که نقطه اصلی prime Focus معمولا در فاصله 4 تا 5 اینچ پشت اکثر SCT ها (Schmidt Cassegrains) و بازتابنده ها می باشد، در این حالت دو تنظیم وجود دارد. این تنظیم ها
عبارتند از یک T- Adapter و یک T-Ring.
T- Adapter چیزی نیست جز یک استوانه با دندانه های مارپیچی که بر روی سلول پشت تلسکوپ شما پیچیده شده در حالی که انتهای دیگرT- Adapter حول دندانه های استاندارد T-Ring پیچیده شده است.
T-Ring جزئی بوده که دوربین شما را به دندانه های استاندارد T- Adapter متصل می کند.
یک T-Ring می بایست برای تطبیق مدل دوربین شما تهیه شود، که می تواند به شکل سرنیزه یا مارپیچی باشد که اکثر دوربین های 35 میلی متری را بدین طریق می توان تطبیق داد. پس از اتصال T-Ring به دوربین خود، تنها نیاز دارید که حلقه و دوربین را به پشت T- Adapter بپیچانید. هم اکنون دوربین شما به صورت امنی به پشت تلسکوپ بسته شده و شما الان لنزهای دوربین قدرتمند 700 تا 2500 میلی متری یا بیش تر بسته به تلسکوپ خود در اختیار دارید. دوربین هایی وجود داشته که به صورت خودکار عملT- Adapter را انجام داده و با حفره چشمی تلسکوپ تطبیق پیدا می کند. من این دوربین ها را توصیه نمی کنم به یک دلیل روشن: آن ها به قدر کافی مستحکم نبوده و در معرض لرزش می باشند. در این حالت دوربین و لوله تلسکوپ تنها توسط یک پیچ بال دار متصل شده و در نتیجه وزن دوربین و اتصالات آن را تحمل نمی کند.
تصاویر حاصل از pime focus که از T- Adapter استفاده می کنند، معمولا محدود به اشیا نورانی هم چون ماه، خوشه های باز و احتمالا برخی از سیارات می باشد. دلیل این امر فاصله کانونی طولانی است که از آن استفاده می شود. همان طور که فاصله کانونی زیاد می شود ناحیه کوچکتری از آسمان و نور حاصل از اشیائی نظیر سحابی ها و کهکشان ها بر روی فیلم باقی می ماند. به همین دلیل می بایست نوردهی بیش تری انتخاب شود تا فیلم بتواند زمان بیش تری برای جمع کردن یک تصویر بر روی ناحیه بزرگ تری از فیلم را داشته باشد. هر چه زمان نوردهی افزایش می یابد مشکلات بیش تری نیز بروز می کند نظیر عدم تطبیق کامل تلسکوپ و خطاهای متداول در موتور. این مشکلات به وضوح در تصویر برداشته شده دیده می شود. از آن جا که در هنگام استفاده از T- Adapter برای تصحیح این مشکلات راهی وجود ندارد، می بایست زمان نوردهی را در این حالت در حد چند ثانیه یا چند دقیقه نگه داریم و اشیایی را انتخاب نماییم که به قدر کافی برای تصویربرداری در چنین زمان کوتاهی روشن باشند.
برای تصویربرداری با این روش، ازچشمی finder به جرم مورد نظر نگریسته و به وسیله پیچ فوکوس آن را تنظیم نمایید. مسلما یافتن چنین اهدافی سخت بوده اما هر مشکلی راه حلی دارد. در این حالت می توان از micro focuser نیز استفاده کرد. ممکن است بگویید که من هیچ چیزی را از درون دریچه دوربین مشاهده نمی کنم و چگونه می توانم آن را تنظیم کنم در حالی که چیزی نمی بینم؟ مسلما آسان نبوده اما هر مشکلی راه حلی دارد.
آسان ترین و ارزان ترین راه این است که از یک ماسک ساده استفاده نموده و به وسیله آن جلوی تلسکوپ را بپوشانید. این ماسک دارای دو حفره بوده که با یکدیگر 180 درجه اختلاف فاز دارند. اندازه این حفره ها وابسته به دهانه تلسکوپی بوده که شما مورد استفاده قرار داده اید (قطری در حدود 2 اینچ برای روزنه 8 اینچی و 3 اینچ برای 10 اینچی). در صورتی که از تلسکوپ های الکترونیکی نظیر LX 200 یا Ultima 2000 استفاده نمی کنید می بایست دقت زیادی در جهت گیری داشته باشید. هم اکنون، تلسکوپ را به سمت یک ستاره درخشان گردانده و از دریچه دوربین به آن بنگرید. اغلب شما دو ستاره با درخشش یکسان را مشاهده می کنید. فوکوس تلسکوپ را تغییر داده و ببینید که این دوستاره هم گرا یا واگرا می شوند. آن چه شما نیاز دارید این است که این دو ستاره تا آن جا که می شود در یک ستاره هم گرا شده و در این حالت شما دارای تنظیم خواهید بود. هم اکنون تلسکوپ را با استفاده از نقشه ای که پیش تر آماده کرده اید به سمت هدف گردانده و سپس تلسکوپ را دقیقا در همان جای سابق قرار دهید. هم اکنون می توانید عکاسی نمایید.
روش دیگر و شاید بهتر این است که منظریاب دوربین را تغییر داده تا تصاویر روشن تری داشته باشید. برخی از دوربین ها به شما اجازه این کار را می دهند مانند CANON F1 و برخی نه. مانند Pentax K 1000
روش های دیگر سخت تر هستند. یکی از دوستان من تصاویر استثنایی گرفته است وی در روش خود پوشش بالایی دوربین خود را به همراه منشور دریچه بر می دارد. وی یک بزرگ نما کننده تنظیم گر دست ساز را مستقیما بر روی منظر یاب قرار داده تا فوکوس های دقیقی داشته باشد. روش دیگر از ابزاری به نام «تنظیم گر لبه چاقو» استفاده می کند تا تنظیم دقیقی را ارائه دهد. این روش از این واقعیت استفاده می کند که یک ستاره به خوبی فوکوس شده، داری اثری نقطه ای بر روی فیلم خواهد بود. تنظیم گر لبه چاقو به زبان ساده یک لبه بسیار نازک بوده که اگر بر روی prime focus تلسکوپ قرار داده شود یک ستاره فوکوس شده را به سرعت از دید تلسکوپ خارج می سازد. یک ستاره در حالت خارج از فوکوس به سرعت ناپدید نمی شود بلکه به آرامی کم نور شده تا این که کاملا محو گردد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[مرتضی nvcd]

عکاسی نجومی
مقدمه
ابزار و فنون کار ستاره شناسان امروز با دهه 1950 بسیار متفاوت است. مثلا شکل تلسکوپ به شدت تغییر کرده ، علاوه بر زمین ، اکنون در مدار زمین و یا در حال حرکت بسوی سیارات دیگر یافت می‌شوند. و اگرچه هنوز تلسکوپها نور ستارگان را جمع می‌کنند، ولی اکنون سایر اشکال تشعشع نظیر امواج رادیویی ، تشعشع مادون قرمز و اشعه ایکس نیز بطور منظم ثبت و تحلیل می‌شود.
دو اختراع بزرگ قرن 19 و 20 یعنی عکاسی و رایانه بخدمت ستاره شناسان در آمده ، پیدایش ستاره شناسی نامرئی در دهه 1940 درک ما را از جهان بیشتر نموده است. دوربینها از هنگام اختراع در اواسط قرن نوزدهم رو به آسمان گرفته شده‌اند. اولین عکس ماه در سال 1830 و لکه‌های خورشیدی در سال 1845 گرفته شد. خیلی زود ستاره شناسان دریافتند که جزئیات نامرئی برای چشم غیر مسلح در عکسها نمایان می‌شود، زیرا زمان درازتر تابش نور به دوربین به منزله آن بود که نسبت به چشم ، نور بیشتری در دوربین جمع می‌شود.
شیوه‌های الکترونیکی
اگرچه هنوز از صفحات عکاسی استفاده می شود، ولی از نیمه دهه 1970 ستاره شناسان از یابنده‌های الکترونیک موسوم به وسایل شارژدار برای گرفتن عکس بیشتر استفاده می‌کنند. این وسایل تصاویر را بر روی یک تراشه الکترونیکی ثبت می‌کنند و آن نیز اطلاعات را به رایانه می‌دهد و در نتیجه عکس حاصله دقیقتر از عکس صفحه عکاسی است. عکس حاصله بر صفحه رایانه به نمایش در می‌آید و می‌توان آن را تجزیه و تحلیل کرد.
کشف تشعشع نامرئی
اجرام سماوی در فضا تشعشعی را منتشر می‌کنند که برای چشم ما مرئی نیست، ولی می‌تواند به ما در درک جهان کمک کند. نخستین بار در سال 1800 تشعشع مادون قرمز خورشید کشف شد ولی ستاره شناسی با اشعه مادون قرمز تا دهه 1960 آغاز نشد. اولین کاربرد ستاره شناسی رادیویی در سال 1932 صورت گرفت. کارل یانسک مهندس رادیو در آمریکا جریانی از امواج رادیویی منتشره از صورت فلکی قوس را کشف کرد و اولین اشعه‌های ایکس آسمانی در سال 1948 ثبت شدند. از دهه 1940 ، ستاره شناسان بطور منظم به جمع آوری و تجزیه اشکال مختلف تشعشع نامرئی پرداخته‌اند.
عکسبرداری نجومی
نخستین عکسهای تاریخ بشری با دوربینهایی گرفته شده که جعبه چوبی ساده‌ای بیش نیوده‌اند. صفحات عکاسی از چنان حساسیت کمی برخوردار بودند که هر بار نور دهی در روز روشن چند دقیقه طول می‌کشید. عکسبرداری آسانتر از آن است که تصور می‌کنید، با امکانات کم و بی آنکه به مهارت فوق العاده‌ای در فن عکاسی نیاز باشد، می‌توان زیباترین عکسها را از آسمان گرفت. با امکانات ساده‌ای شامل یک دوربین عکاسی 35 میلیمتری و عدسی (لنز) مناسب ، فیلم با حساسیت مطلوب ، سه پایه محکم و یک دکلانشور ، این نوع عکسبرداری امکانپذیر است.
وسایل مورد نیاز
ابزار اصلی در درجه اول دوربین عکاسی مناسبی است که بشود براحتی با آن کار کرد. شاتر دوربین باید سرعتهای قابل تنظیم داشته ، یعنی پرده‌ای که مقابل فیلم عکاسی کشیده شده است با سرعت دلخواه شما باز و بسته شود. بویژه اینکه برای نوردهی طولانی قابل تنظیم باشد. در عکاسی شب چون با سوژه‌های کم نوری سر و کار داریم، نوردهی‌ها چند ثانیه تا حتی چند ساعت طول می‌کشند. دوربینهای مکانیکی برای اینکار مناسب هستند. عدسی (لنز) دوربین نیز مهم است.
برای اینکه از موضوعات مختلف عکس بگیرید، باید از عدسیهایی با فاصله کانونی مختلف عکس بگیرید. پس دوربین باید قابلیت تعویض لنز داشته باشد. کیفیت عدسی دوربین در کیفیت عکس تأثیر بسزایی دارد. هر چه فاصله کانونی عدسی کم باشد، زاویه دید عدسی بیشتر و دوربین قادر است بخش وسیعی از آسمان را پوشش دهد.علاوه بر اینها یک سه پایه مناسب برای دوربین نیاز است، که برای حالات مختلف قابل تنظیم باشد. اگر از دوربین غیر دیجیتال استفاده شود، نوع فیلم عکاسی مهم است، فیلم هر چه حساستر باشد مدت نور دهی کوتاهتر خواهد بود.
عکاسی از خورشید
نخستین چیزی که لازم است ، صافی (فیلتر) مناسبی برای کاهش کافی نور خورشید، به هنگام طلوع یا غروب ، ضخامت جو در مقابل نور خوشید صافی مناسبی برای عکاسی است. اما در اوقات دیگر ، از صافیهای خورشیدی که بر دهانه تلسکوپ (نه چشمی آن) نصب می‌شوند استفاده می‌شود. بکار بردن صافیهای تیره عکاسی (ND) توصیه نمی‌شود. هر صافی خورشیدی نور دهی مخصوص خود را نیاز دارد، عکاسی از خورشید هنگام گرفت در مراحل جزئی بسیار ساده است، نور دهی تغییری نمی‌کند. در هنگام کسوف کلی صافی خورشیدی برداشته شده ، بسته به روشنایی تاج و موضوع مورد نظر (از دانه‌های بیلی گرفته تا حلقه الماس ، زبانه‌ها ، تاج درونی یا بیرونی) نور دهی متفاوت است.
عکاسی از پدیده‌های گذرا
عکاسی از پدیده‌های گذرا نسبتا دشوار است. دوربین باید در جهتی مناسب تنظیم و همه چیز درست انجام شود. شهابها با سرعت بسیاری در آسمان حرکت می‌کنند و لحظه کوتاهی می‌درخشند. در نتیجه هر نقطه از رد تیر شهاب نور بسیار کمتری به دوربین می‌رساند. تهتر است در عکاسی هدفمند شهابها ، از دیافراگم باز و نور دهیهای نه چندان بلند (حداکثر 30 دقیقه) استفاده شود.
عکاسی با تلسکوپ
به دو روش مستقیم (prism focus) و غیر مستقیم (A focal) عکس گرفته می‌شود. در روش اول چشمی تلسکوپ و عدسی دوربین برداشته می‌شود و با بدنه دوربین به عدسی جدید آن یعنی تلسکوپ نصب می‌شود. دیافراگم این عدسی به نسبت کانونی تلسکوپ بعنی فاصله کانونی تقسیم بر قطر دهانه تلسکوپ و با توجه به نسبت کانونی تلسکوپ می‌توان نور دهی را مطابق جداول نور دهی نجومی با عدسیهای عادی تنظیم کرد. در روش دوم ، تنظیم نور دهی پیچیده‌تر است. در اینجا دوربین را به همراه عدسی آن به پشت تصویر واضح شده چشمی می‌برند و عکس می‌گیرند. در این دوش تنظیم نور دهی کاملا تجربی است.
توان تفکیک هر تلسکوپ رابطه مستقیم و خطی با طول موج دریافتی دارد. هر چه طول موج بیشتر باشد، زاویه توان تفکیک نیز بزرگتر می‌شود، یعنی جزئیات کمتری قابل مشاهده است. پس تلسکوپهای رادویی دارای قدرت و توان بالایی هستند و با شناسایی و رصد این نوع امواج به گذشته‌های خیلی دور و کشفهای جالبی در زمینه کیهانشناسی دست یافت. بشقاب آرسیبو به قطر 305 متر در جنگلهای انبوه استوایی بزرگترین تلسکوپ رادیویی جهان می‌باشد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[مرتضی nvcd]

راهنمای عکاسی از آسمان شب
نگارش یافته توسط اکبر نعمتی
عکاسی از رد ستاره ها:
ابزار: هر دوربین عکاسی (دیجیتال یا آنالوگ) که سرعت قابل تنظیم داشته باشد و بتوان دیافراگم آن را برای مدت طولانی باز نگه داشت. دوربین را حتما" باید روی سه پایه یا هر وسیله دیگری ثابت نگه داشت.




سیستم نوری:

لنز معمولی دوربین عکاسی کافی است. هر لنز با فاصله کانونی 50mm تا 300mm مناسب است. قطر لنز ترجیحا" باید بیشتر از 15mm باشد.

روش عکاسی:

فاصله لنز دوربین را روی بینهایت ( ∞ ) تنظیم کنید و دوربین را به هر قسمت از آسمان که می خواهید نشانه روید. 10 دقیقه یا بیشتر، دریچه دیافراگم را بازنگه دارید. (در واقع فیلم و یا CCD دوربین شما به این میزان نور می بیند.) آسمان باید تاریک باشد در شبهای مهتابی عکس خوبی از رد ستاره ها نخواهید گرفت.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ادامه دارد......

عکاسی از ماه:
ابزار:
تلسکوپ (بازتابی یا شکستی)، با آداپتوری که تلسکوپ را به دوربین عکاسی وصل کند. از لنز تله هم می توانید استفاده کنید. اگر تلسکوپ موتور ساعتی (برای ردیابی اجرام آسمانی) دارد بهتر است ولی الزامی نیست. دوربینهایدیجیتال که قاصله کانونی آنها بیشتر از 100mm می باشد هم مناسب هستند.
سیستم نوری:
فاصله کانونی موثر عدسی بین 1000mm تا 2000mm می باشد و قطر آن باید بیشتر از 25mm باشد. از لنز تله 200 تا 1000 هم می توانید استفاده کنید. نسبت کانونی ممکن است بین f/8 تا f/80 باشد.


009/0 ضرب در فاصله کانونی لنز دوربین = قطر تصویر ماه
روش عکاسی:
سه پایه و استقرار محکم لازم است. از فیلم حساسیت بالا استفاده کنید تا زمان نوردهی را به یک صدم (100/1) یا حتی کمتر کاهش یابد. در دوربینهای دیجیتال از ISO بیشتر از 100 بهره بگیرید. اگر موتور ساعتی دارید، از فیلم کم حساسیت و نوردهی زیاد استفاده کنید. در دوربینهای دیجیتال از ISO کمتر از 100 بهره بگیرید.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

ادامه دارد.......

عکاسی از خورشید:
ابزار:
تلسکوپ و دوربین عکاسی. اگر تلسکوپ ندارید، از لنز تله با فاصله کانونی بالا می توانید استفاده کنید. حتما" باید از ***** استفاده کنید. اگر به ***** مخصوص رصد خورشید (مایلار) دسترسی ندارید می توانید از فیلم سوخته و ظاهرشده عکاسی، شیشه دوده اندود، ورقه مغناطیسی داخل دیسکت کامپیوتر، و یا ***** مخصوص جوشکاری به جای ***** استفاده کنید تا شدت نور خورشید را به اندازه نور ماه بدر کاهش یابد. اگر از دوربین دیجیتال استفاده می کنید بهتر است ***** مخصوص رصد خورشید (مایلار) استفاده کنید زیرا اگر در این ***** های دست ساز مشکلی وجود داشته باشد ممکن است به CCD دوربین شما آسیب برساند.



سیستم نوری:
مشابه عکاسی از ماه، بهتر است از لنز با قطر 50mm به بالا و f/8 استفاده کنید.
روش عکاسی:
اگر شدت نور خورشید تا حد ماه بدر کاهش یابد، می توان سرعت یکصدم (100/1) تا یک پانصدم (500/1) و فیلم های با حساست کمتر استفاده کنید. در دوربینهای دیجیتال از ISO کمتر از 100 بهره بگیرید.

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ادامه دارد.......

عکاسی از نواحی پر ستاره آسمان:
ابزار:
هر دوربینی که دارید. سه پایه مجهز موتور ساعتی (برای ردیابی اجرام آسمانی) لازم است. اگر این ابزار را ندارید، از فیلم های خیلی حساس باید استفاده کنید.
سیستم نوری:
بهتر است قطر عدسی کمتر از 25mm نباشد. فاصله کانونی مناسب بین 30mm تا 330mm است.



روش عکاسی:
از فیلم با حساسیت بالا استفاده کنید. دوربین را باید دقیقا" به سمت موضوغ نشانه رود و همراه با حرکت ظاهری ستاره ها، حرکت کند. اگر موتورردیاب ندارید، نوردهی می تواند برای لنز نرمال ( 50mm ) تا 60 ثانیه ادامه پیدا کند که این زمان هرچه لنز بزرگتر می شود باید کمتر شود زیرا در اینصورت شما رد ستاره ها را به جای ستاره ها عکاسی می کنید. بطور مثال برای لنز 70mm تا 30 ثانیه و برای لنز 100mm تا 10 ثانیه و برای لنز 300mm تا 4 ثانیه این زمان را باید کاهش دهید. اما اگر از موتور ردیاب استفاده می کنید این زمان می تواند 10 دقیقه و یا بیشتر باشد.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
ادامه دارد.......

[Mohammad Hosseyn]

عکاسی از حرکت ظاهری ستارگان

در این مقاله شما با یک روش عکاسی بسیار ساده ولی زیبا و پر اهمیت بیشتر آشنا می شوید.

وسایل مورد نیاز :
دوربین مکانیکی یا دوربین های دیجیتال دی- اس ال آر
سه پایه
دکلانشور

مراحل کار
اول دوربین را بر روی سه پایه قرار داده و دکلانشور را به دوربین متصل کنید. سعی کنید که لنز دوربین از نوع نرمال و فوکوس دوربین را در حد بینهایت و سرعت شاطر را B انتخاب کنید. حالا چیزی که شما تنظیم نکرده اید میزان گشودگی دیافراگم است. این بستگی به محیطی که در آنجا عکس می گیرید دارد. هرچه محیط روشن تر باید دیافراگم را بیشتر ببندید و هرچه محیط تاریک تر باید دیافراگم را بیشتر باز بگذارید( توصیه می شود برای این روش آسمان و محیط تاریکی را انتخاب کنید). اگر در محیط تاریکی هستید و از نور ماه در امان هستید دیافراگم را در حالت کاملا باز F/2 کنید. در ضمن حساسیت فیلمی که برای عکاسی استفاده می شود خیلی مهم است و توصیه می شود در محیط های تاریک حساسیت از 400 یا 800 استفاده کنید. حال دوربین خود را به سمت مکان مورد نظر نشانه رفته و دکمه دیافراگم را فشار دهید. میزان نوردهی به آسمان محل عکاسی شما بستگی دارد. هرچه آسمان عاری از آلودگی نوری باشد نوردهی بیشتر هم عکس را خوب می کند. اما اگر ماه در آسمان بود و شما خواستید همین روش را انجام دهید باید میزان نوردهی را پایین آورده و گشودگی دیافراگم را کم تر کنید. برای عکاسی از خود ماه هم باشد دیافراگم کامل بسته شود و همین روش را دنبال کنید.


رد سیاره مشتری در آسمان تهران با دوربین Canon EOS300D( DSLR) با نوردهی 15 دقیقه و حساسیت 400


© Iran Night Sky - آسمان شب ایران

[Mohammad Hosseyn]

عکاسی از خوشه های ستاره ای

اگر شما هم بتوانید از خوشه های ستاره ای عکس های زیبایی تهیه کنید حتما از دیدن عکس های خود شگفت زده می شوید فقط کافیست به نکاتی که در این قسمت گفته می شود به دقت توجه کنید.
در عکاسی از خوشه های ستاره ای عکاسی به دو روش Prime Focus و Eyepiece Projection از سایر روش ها معقول تر و دقیق تر است. شما برای تهیه عکس های زیبا از خوشه های ستاره ای به تلسکوپی که دارای موتور ردیاب است نیاز دارید. ابزار بعدی که مورد نیاز شما است دوربین مکانیکی که دارای سرعت B (Bulb ) یا دوربین های دیجیتال از نوع DSLR که دارای سرعتM هستند. چون شما می توانید به مقدار مورد نیاز نوردهی کنید.
نکته بسیار مهم این است که اگر در شهرهای بزرگی مثل تهران عکاسی می کنید به علت آلودگی نوری زیاد سبب می شود تا محیط عکس شما کمی روشن تر از مناطق تاریک شود و برای رفع این مشکل باید با نرم افزارهایی از قبیل Photoshop عکس خود را سیاه و سفید کنید چون در ویرایش عکس های نجومی که کار اصلی عکاسی است با مشکل روبرو می شوید. اگر از دوربین های دیجیتال از نوعی که در بالا ذکر شد ( DSLR ) استفاده می کنید حتما توجه داشته باشد جداً از عکس که از جرم مورد نظر گرفته اید باید عکس دیگری بگیرید که به اصطلاح Dark Frame نامیده می شود. این فریم دیگری که گرفته می شود به این علت است که که در دوربین های دیجیتال از CCD استفاه می شود و CCD پس از گرم شدن شروع به ثبت کردن ستاره های مجازی در عکس شما می کند که آن ها ستاره نیستند بلکه نویز های ناشی از گرم شدن CCD است که امروزه در CCD های پیشرفته در آن ها از خنک کننده استفاده می شود.

چگونه Dark Frame بگیریم؟
فرض کنید شما از یک خوشه ستاره ای با یک دقیقه نوردهی در حساسیت 400 عکس را تهیه کرده اید. حالا درب دهانه تلسکوپ را می بندید و با همان مشخصات عکس قبلی ( 1 دقیقه و حساسیت 400) عکس می گیرید. این عکس را با عکس قبلی با نرم افزار هایی مثل Photoshop یا Registax ترکیب می کنید و می بینید که نویز ها به حد اقل رسیده اند.

چگونه عکس را فکوس کنیم؟
نکته دیگری که باید مورد توجه قرار گیرد فکوس کردن یا نقطه ای کردن ستاره است. دو راه وجود دارد. راه اول ساده تر است به این صورت که ستاره ای پر نور را در ویزور دروبین خود که به تلسکوپ نصب شده قرار می دهید و سپس ان را انقدر فکوس می کنید تا به صورت نقطه ای متمرکز در بیاید و بعد جرم مورد نظر را می گیرید و شروع به عکاسی می کنید.
راه دوم کمی با دردسر تر ولی دقیق تر است به این صورت که مقوایی به اندازه دهانه تلسکوپ می برید و دو طرف این مقوا را سوراخ هایی به قطر یک سانتی متر ایجاد می کنید و بر روی تلسکوپ قرار می دهید و در ویزور دوربین خود نگاه می کنید اما در ویزور دو ستاره می بینید که باید انقدر فکوس کنید تا دو ستاره بر هم منطبق شوند و بعد از جرم مورد نظر عکاسی می کنید.

خوشه ستاره ای NGC7789 در آسمان تهران. 1 دقیقه نوردهی به روش Prime Focus با تلسکوپ 8 اینچ مدل Meade LX90 و دوربین دیجیتال از نوع DSLR . عکس از شهریار داوودیان


به امید آسمانی پر ستاره

© Iran Night Sky - آسمان شب ایران

[Mohammad Hosseyn]

عكاسي از گذر زهره

همانطور كه ميدانيد سياره زهره در 19 خرداد امسال از خورشيد گذر خواهد كرد و در اين روز بسياري از منجمان آماتور و حرفه اي به دنبال تهيه عكس براي ثبت اين رويداد مهم هستند. بعضي ها با دوربين عكاسي معمولي يا ديجيتال يا وب كم (Web Came) ، دوربين CCD، دوربين فيلم برداري مخصوص و يا لوازم ديگر اين گذر را ثبت خواهند كرد. دراين گذر كشور ما ايران و بحرين در بهترين مكان براي رصد اين گذر هستند و قسمتهايي از قاره آمريكا نيز اين گذر را نخواهند ديد.

گذر سياره زهره در سال 1882 ميلادي گذر سياره عطارد در سال 1382
انواع لنز تله
عكاسي از گذر زهره به مانند عكاسي از خورشيد است. زيرا فقط كافي است كه قرص خورشيد را عكسبرداري كنيد تا لكه سياه كه همان زهره است بر سطح خورشيد نمايان شود. لنز تله در ثبت اين رويداد بسيار مهم است مانند تله 200ميليمتري و يا 1000 و يا 2000 ميليمتري كه تصوير خورشيد را بسيار واضح بر وري فيلم عكاسي ثبت مي كنند. يزاس اسن منظور ميتوانيد از ***** مخصوص مايلار و يا عينك جوشكاري نمره 14 و يا ورقه كاملاف سياره راديولوژي استفاده كنيد.
البته خودتان بايد زحمت ساختن اين نوع ***** ها را بكشيد. در لنز هاي معمولي مانند 50 ميليمتري قرص خورشيد فقط 0.5 ميليمتر بروي فيلم شما ثبت مي شود و براي ثبت اين گذر و يا حتي عكاسي از لكه هاي خورشيدي مناسب نيست. براي اين منظور مي توانيد از لنز هايي مانند 500 و 1000 و 2000 ميليمتري بهره ببريد و اين نوع لنز ها نيز خود مانند تلسكوپ هستند و از وضوح و بزرگنمايي خوبي برخوردارند. اگر با تلسكوپ عكاسي مي كنيد، مثلا با تلسكوپ 8 اينچي و f/10 كه فاصله كانوني آن 2000 ميليمتر است همان روش عكاسي از لنز تله 2000 ميليمتري را به كار ببريد. البته ميتوانيد با تلسكوپ و بوسيله چشمي هاي مخصوص اين بزرگنمايي زا بسيار زياد افزايش دهيد.

تصوير خورشيد در لنزهاي مختلف


انتخاب فيلم مناسب
فيلمهاي مختلفي در بازار وجود دارند ولي بايد از فيلمي استفاده كرد كه داراي حساسيت كمي باشد. بستگي دارد بخواهيد نوع فيلم براي چه منظوري باشد اگر براي ثبت آن به صورت عادي مي خواهيد از فيلمهاي معمولي 135 ميليمتري ولي اگر مي خواهيد تصويري بسيار زيبا از آن داشته باشيد از فيلم اسلايد استفاده كنيد. زيرا فيلم اسلايد را به راحتي ميتوانيد تصوير آن را بروي پرده بيندازيد و به برسي آن بپردازيد. در انتخاب يك فيلم حساسيت آن ( ISO يا ASA) بسيار مهم است.
عكاسي با دوربين ديجيتال يا وب كم
امروزه در بازار تعداد زيادي دوربين عكاسي و وب كم وجود دارد كه مي توان از هر يك از آنها به ميزان لازم بهره برد. براي ثبت اين گذر مي توانيد از هر نوع دوربيني استفاده كنيد اما سعي كنيد تعداد پيكسل هاي ان از 4 مگا پيكسل بيشتر باشد تا وضوح و كيفيت تصوير شما افزايش يابد.

روش نصب دوربين ديجيتال در پشت تلسكوپ

فيلم برداري از گذر سياره زهره
امروزه تمامي دوربينهاي فيلم برداري از تكميك CCD بهره مي برند و مي توان گفت كه قمت آنها نيز در بازار ارزان است. براي فيلم برداري از اين رويداد مي توانيد از يكي از فيلمهاي VHS , Hi-8 , S-VHS , VHS-C را انتخاب كنيد. اين حروف معرف فرمت و حساسيت فيلم ايت. سعي كنيد زوم دوربين خود را بيشتر از 23 برابر قرار دقيد تا تصوير خورشيد بر فيلم شما ظاهر شود البته ***** را فراموش نكنيد.


با استفاده از مطالب سايت :Sky and Telescope
© Iran Night Sky - آسمان شب ایران

[ajjdesa]

یکی هم سایت یکی از دوستان فعال در این ضمینه عکسهای قشنگی دارن

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

اینم بخش عکسهای شب ایشون

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

اینم یکی از عکسهای زیبای ایشون