پرسش و بحث در مورد مسائل نجوم

[Soheil-Green]

سلام دوستان یه سوالی برام پیش اومه هرچی فکر میکنم چیزی به ذهنم نمیرسه: چرا خورشید موقع غروب که زاویه اش با زمین زیادتره نسبت به ظهرها که تقریبا نود درجه میتابه بزرگتر به نظر میرسه؟ ماه هم همینطور؟؟؟

علتش همون شکست نور هست(مثلا اگه با زاویه ی کمی از بالا نگاه کنی ماهی رو توی آب بزرگ تر میبینی)

[Babak]

سلام دوستان یه سوالی برام پیش اومه هرچی فکر میکنم چیزی به ذهنم نمیرسه: چرا خورشید موقع غروب که زاویه اش با زمین زیادتره نسبت به ظهرها که تقریبا نود درجه میتابه بزرگتر به نظر میرسه؟ ماه هم همینطور؟؟؟

ماه، خورشید و صورت های فلکی نزدیک افق بزرگتر دیده میشن. دلیلش صرفا خطای دیده. اگر با یک زاویه سنج قطر زاویه ای شون رو اندازه بگیرید متوجه عدم تفاوتشون با اندازه اصلی میشید.
دلیلی این خطا احتمالا اینه که مغز ما آسمان رو نه یک کره بلکه مسطح فرض میکنه. پس اجسامی که در افق قرار دارن باید دور تر باشن و نتیجتا بزرگ تصور میشن.
به این شکل:


احتمال دیگه هم اینه که در نزدیکی افق اجرام رو با مناظر طبیعی میسنجیم. در زمانی که جرم در ارتفاعه امکان این مقایسه نیست.

عکسی از مراحل مختلف طلوع ماه در نزدیکی افق تا ارتفاع گرفتن. تغییری در قطر زاویه ای ماه دیده نمیشه.




با وجودیکه آزمایش زاویه سنجی اثباتی هست بر خطای چشم. اما حتی اگر عامل جو و تاثیرش رو واقعی بدونیم در طی مراحل طلوع باید ماه یا خورشید به شکلی شبه تخم مرغی دیده بشه. چون از ضخامت جو (عامل ذره بین فضایی) در ارتفاع کاسته میشه. و خب اینطور هم نیست.
( برای زاویه سنجی میتونید از یک لوله توخالی استفاده کنید)

برای مطالعه بیشتر:

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[satttanism]

مطلب جالبی بود

اما آیا نمیتوان گفت که به دلیل همین زاویه دید، جو زمین یه جورایی به صورت ذره بین عمل میکنه که باعث میشه ما خورشید یا ماه رو بزرگتر ببینیم؟

[Mohammad Hosseyn]

مطلب جالبی بود

اما آیا نمیتوان گفت که به دلیل همین زاویه دید، جو زمین یه جورایی به صورت ذره بین عمل میکنه که باعث میشه ما خورشید یا ماه رو بزرگتر ببینیم؟

نه ... اینطوری نیست ... یادم میاد یه روز من همینو به بابک گفته بودم . از یه سری منابع خونده بودم که معلوم شد درست نیست .

بیشتر این ذهنیت در دیدن فیلم ها و عکسهایی که از این اجرام در هنگام غروبشون گرفته میشه بوجود میاد . اونم علتش بخاطر اثر برگنمایی این دوربین هاست . چون بزرگنمایی که میکنی ماه و خورشید میزان بزرگشدنشون بیشتر از اجرام نزدیکتره !!!

موفق باشید ...

[Farshadd]

پس اجسامی که در افق قرار دارن باید دور تر باشن و نتیجتا بزرگ تصور میشن.

البته من با این یه قسمت مخالفم... اجسام دور، کوچکتر به نظر میان.

[Babak]

سلام
بله درست میگی .
اما مطلب اینجاست که داریم درباره جسمی صحبت میکنیم که اندازش عوض نشده. ( با آزمایش زاویه سنجی این مطلب رو متوجه شدیم) اندازه همونیه که هست ، اما مغز ما تصور میکنه (خطا میکنه) که دورتره. وقتی زاویه ای ثابت، دورتر یا نزدیک تر با اندازه ثابت باشه باید گزاره دیگه تغییر کنه .
توی این رابطه اون جسم رو بزرگتر هم تصویر میکنه مغز ما.

[Farshadd]

سلام
بله درست میگی .
اما مطلب اینجاست که داریم درباره جسمی صحبت میکنیم که اندازش عوض نشده. ( با آزمایش زاویه سنجی این مطلب رو متوجه شدیم) اندازه همونیه که هست ، اما مغز ما تصور میکنه (خطا میکنه) که دورتره. وقتی زاویه ای ثابت، دورتر یا نزدیک تر با اندازه ثابت باشه باید گزاره دیگه تغییر کنه .
توی این رابطه اون جسم رو بزرگتر هم تصویر میکنه مغز ما.

بابک جان با کلیت حرفت موافقم که ایراد از ماست...(چشم، مقایسه و ...).

ولی با اون جمله که نقل کردم نه.

پس اجسامی که در افق قرار دارن باید دور تر باشن و نتیجتا بزرگ تصور میشن.

== پس اجسامی که دور تر باشن بزرگ تر تصور میشن

در حالی که:

[Nocturne]

ماه، خورشید و صورت های فلکی نزدیک افق بزرگتر دیده میشن. دلیلش صرفا خطای دیده. اگر با یک زاویه سنج قطر زاویه ای شون رو اندازه بگیرید متوجه عدم تفاوتشون با اندازه اصلی میشید.
دلیلی این خطا احتمالا اینه که مغز ما آسمان رو نه یک کره بلکه مسطح فرض میکنه. پس اجسامی که در افق قرار دارن باید دور تر باشن و نتیجتا بزرگ تصور میشن.
...

این مطلب ناقصه.

یه علتش که همون خطای دیده (که البته فکر کنم درست تر هست که همون اصطلاح شکست نور رو به کار ببریم).
ولی یه علت دیگه ش تغییر فاصله است. مثلا ماه و زمین فاصله شون ثابت نیست.
برای همین هم بعضی مواقع که ماه خیلی گنده دیده میشه واسه اینه که واقعا به ما فاصله ش نزدیک تره.

[Babak]

یه علتش که همون خطای دیده (که البته فکر کنم درست تر هست که همون اصطلاح شکست نور رو به کار ببریم).

فرایند خطای دید از چشم آغاز میشه و در مغز به پایان میرسه . شکست نور هر نوع تغییر در نور به دلیل گذر از فضای با ضریب شکست متفاوته که از منشا نور آغاز میشه و تا رسیدن به چشم به پایان میرسه. این دو با هم ارتباطی ندارند.

ولی یه علت دیگه ش تغییر فاصله است. مثلا ماه و زمین فاصله شون ثابت نیست.
برای همین هم بعضی مواقع که ماه خیلی گنده دیده میشه واسه اینه که واقعا به ما فاصله ش نزدیک تره

اختلاف در قطر طاویه ای ماه کاملا درسته . اختلاف قطر زاویه ای ماه در کمترین فاصله و بیشترین فاصله به حدود 5 دقیقه قوسی میرسه. با لحاظ کردن اینکه چشم افراد با دید مناسب توات تفکیکی حدود 3 دقیقه قوس دارن و چشم افراد عادی چیزی حدود 6 دقیقه ( افراد بسیار بسیار تیز بین میتونن نزدیک به 1 دقیقه قوسی رو تفکیک کنن) نتیجه میگیرم که تشخیص اختلاف قطر زاویه ای ماه بدلیل افزایش و کاهش فاصله اون به راحتی میسر نیست.
پس موضوع تغییر اندازه از این محدوده خارج میشه