لنگستون هيوز

[Maryam j0on]

جیمز لنگستون هیوز، (۱ فوریه ۱۹۰۲ جابلین میسوری - ۲۲ مه ۱۹۷۶ نیویورک) شاعر، داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، داستان‌کوتاه‌نویس، و نوشتارنویس از سیاه‌پوستان آمریکایی بود. او بیش‌تر به دلیل کارش در رنسانس هارلم نامدار است.


← کـــودکی :


جیمز لنگستون هیوز یکم فوریهٔ ۱۹۰۲ در جابلین در میسوری دیده به جهان گشود. هنگامی که کودکی بیش نبود پدر و مادرش از هم جدا شدند و پدرش راهی مکزیک شد. تا سن ۱۳ سالگی نزد مادر بزرگش ماند آن گاه برای زندگی در کنار مادرش و همسر او راهی لینکلن در ایالت ایلینوی شد و سرانجام در کلیولند اوهایو ساکن شد در لینکلن، ایلینوی ، هیوز سرودن شعر را آغاز کرد.


← جــــوانی :


پس از فراغت از تحصیل یک سال در مکزیکو و یک سال را در دانشگاه کلمبیا سپری کرد در طی این سال کارهای گوناگونی از قبیل کمک‌آشپز، کارگر خشک‌شویی و گارسن انجام داد و با کار کردن در لباس ملوانی به اروپا و آفریقا سفر کرد. در سال ۱۹۲۴ راهی واشنگتن دی.سی. شد. هیوز نخستین کتاب شعرش را بدست آلفرد آ.ناپ با عنوان «The Weary Blues» در مجلهٔ بحران در سال ۱۹۲۶ منتشر کرد. سه سال بعد تحصیلات دانشگاهی‌اش را در دانشگاه لینکلن پنسیلوانیا به پایان ساند.


← شکوفایـــی و شهـــرت :


نخستین رمان‌اش «Not Without Laughter» نشان طلای Harmon را در ادبیات گرفت. هیوز اظهار داشت که پل لارنس دانبر، کارل سند برگ و والت ویتمن تاثیر عمده‌ای بر کار او داشتند. به ویژه او به واسطهٔ تصویرهای هنرمندانه و درخشان‌اش از، زندگی سیاهان آمریکا بین سال‌های دههٔ ۲۰ تا ۶۰ مشهور است. او رمان‌ها، داستان‌های کوتاه و نمایشنامه‌هایش را نیز به زیبایی اشعار پدید آورده‌است. او ب هدلیل تعهدی که به دنیای موسیقی Jazz داشت نوشته‌هایش تحت تاثیر قرار گرفت. برای نمونه در مونتاژ «رؤیای به تعویق افتاده» مشهود است بر خلاف دیگر شعرای سیاه‌پوست برجستهٔ آن دوره، زندگی و کارهای او تاثیری بسزا در شکل گیری جنبش‌های هنری رنسانس هارلم در دههٔ ۲۰ گذاشت.


← مـــرگ :


لنگستون هیوز در ۲۲ می ۱۹۷۶ در اثر سرطان در نیویورک درگذشت. کمیتهٔ حفظ و نگهداری شهر نیویورک به یاد او، محل زندگی‌اش را در کوچهٔ ۲۰ شرقی در خیابان ۱۲۷ هارلم شهر نیویورک سیتی Land mark اعلام کرد.

[Maryam j0on]

اما اصیل‌ترین کوشش وی از میان بردن تعمیم‌های نادرست و برداشت‌های قالبی مربوط به سیاهان بود که نخست از سفیدپوستان نشات می‌گرفت و آنگاه بر زبان سیاه پوستان جاری می‌شد.


← تلفیـــق ِ موسیقـــی و شعـــر :


یکی از مهم‌ترین شگردهای شعری هیوز به کار گرفتن وزن و آهنگ موسیقی «آمریکایی ـ آفریقایی» است. در بسیاری از اشعارش آهنگ جاز ملایم، جاز تند، جاز ناب و بوگی ووگی احساس می‌شود. در برخی از آن‌ها نیز چند شگرد را درهم آمیخته آوازهای خیابانی و جاز و پاره‌ای از گفتارهای روزمرهٔ مردم را یکجا به کار گرفته‌است. از نه ساله گی ـ که نخستین بار جاز ملایم را شنید ـ به ایجاد پیوند میان شعر و موسیقی علاقه‌مند شد. نخستین دفتر شعرش - جاز ملایم خسته که به سال ۱۹۲۵ نشر یافت ـ سرشار از این کوشش است. مایهٔ اصلی این اشعار ترکیبی است نامتجانس از وزن و آهنگ، گرمی و هیجان، زهر خند و اشک. وی در این اشعار کوشیده‌است با کلمات همان حالاتی را بیان کند که خواننده گان جازملایم با نوای موسیقی، ایما و اشاره، و حرکات صورت بیان می‌کنند؛ اما جاز ناب، به دلیل آهنگین تر بودن و داشتن امکانات موسیقایی گسترده تر برایش جاذبه‌ای بیش از جاز ملایم داشت.

[Maryam j0on]

← اشعــــار :

• The Weary Blues. Knopf, ۱۹۲۶
• Fine Clothes to the Jew. Knopf, ۱۹۲۷
• The Negro Mother and Other Dramatic Recitations, ۱۹۳۱
• Dear Lovely Death, ۱۹۳۱
• The Dream Keeper and Other Poems. Knopf, ۱۹۳۲
• Scottsboro Limited: Four Poems and a Play. N.Y.: Golden Stair Press, ۱۹۳۲
• Shakespeare in Harlem. Knopf, ۱۹۴۲
• Freedom's Plow. ۱۹۴۳
• Fields of Wonder. Knopf,۱۹۴۷
• One-Way Ticket. ۱۹۴۹
• Montage of a Dream Deferred. Holt, ۱۹۵۱
• Selected Poems of Langston Hughes. ۱۹۵۸
• Ask Your Mama: ۱۲ Moods for Jazz. Hill & Wang, ۱۹۶۱
• The Panther and the Lash: Poems of Our Times, ۱۹۶۷
• The Collected Poems of Langston Hughes. Knopf, ۱۹۹۴
• Let America Be America Again ۲۰۰۵

← داستــــانی :

• Not Without Laughter. Knopf, ۱۹۳۰
• The Ways of White Folks. Knopf, ۱۹۳۴
• Simple Speaks His Mind. ۱۹۵۰
• Laughing to Keep from Crying, Holt, ۱۹۵۲
• Simple Takes a Wife. ۱۹۵۳
• Sweet Flypaper of Life, photographs by Roy DeCarava. ۱۹۵۵
• Simple Stakes a Claim. ۱۹۵۷
• Tambourines to Glory (book), ۱۹۵۸
• The Best of Simple. ۱۹۶۱
• Simple's Uncle Sam. ۱۹۶۵
• Something in Common and Other Stories. Hill & Wang, ۱۹۶۳
• Short Stories of Langston Hughes. Hill & Wang, ۱۹۹۶

← غیــــر داستــــانی :

• The Big Sea. New York: Knopf, ۱۹۴۰
• Famous American Negroes. ۱۹۵۴
• Marian Anderson: Famous Concert Singer. ۱۹۵۴
• I Wonder as I Wander. New York: Rinehart & Co., ۱۹۵۶
• A Pictorial History of the Negro in America, with Milton Meltzer. ۱۹۵۶
• Famous Negro Heroes of America. ۱۹۵۸
• Fight for Freedom: The Story of the NAACP. ۱۹۶۲

← نمایشنـــامه های اصلـــی :

• Mule Bone, with Zora Neale Hurston. ۱۹۳۱
• Mulatto. ۱۹۳۵ (renamed The Barrier, an opera, in ۱۹۵۰)
• Troubled Island, with William Grant Still. ۱۹۳۶
• Little Ham. ۱۹۳۶
• Emperor of Haiti. ۱۹۳۶
• Don't You Want to be Free? ۱۹۳۸
• Street Scene, contributed lyrics. ۱۹۴۷
• Tambourines to glory. ۱۹۵۶
• Simply Heavenly. ۱۹۵۷
• Black Nativity. ۱۹۶۱
• Five Plays by Langston Hughes. Bloomington: Indiana University Press, ۱۹۶۳.
• Jericho-Jim Crow. ۱۹۶۴

← کــارهــا برای کودکــان :

• Popo and Fifina, with Arna Bontemps. ۱۹۳۲
• The First Book of the Negroes. ۱۹۵۲
• The First Book of Jazz. ۱۹۵۴
• The First Book of Rhythms. ۱۹۵۴
• The First Book of the West Indies. ۱۹۵۶
• First Book of Africa. ۱۹۶۴

← دیگــــر :

• The Langston Hughes Reader. New York: Braziller, ۱۹۵۸.
• Good Morning Revolution: Uncollected Social Protest Writings by Langston Hughes. Lawrence Hill, ۱۹۷۳.
• The Collected Works of Langston Hughes. Missouri: University of Missouri Press, ۲۰۰۱.

[Lady parisa]

همواره در پیوند با رویاها باش،

چرا که با مرگ رویاها،

زندگی چون پرنده بال شکسته‌­ای است،

که یارای پروازش نیست.

[Azad/]

[ 1 ]

رویایی ها!
رویاهاتان را به من واگذارید

آهنگ دلهاتان را به من واگذارید

تا دور از سرانگشتان زبر دنیا
در حریر آبی ابر
پنهان سازم
.


+
[ 2 ]

من در رویای خود دنیایی را می بینم
که در آن هیچ انسانی انسان دیگر را خوار نمی شمارد
زمین از عشق و دوستی سرشار است
و صلح و آرامش ، گذرگاه هایش را می آراید .

من در رویای خود دنیایی را می بینم که در آن
همه گان راه گرامی ِ آزادی را می شناسند
حسد جان را نمی گزد
و طمع روزگار را بر ما سیاه نمی کند

من در رویای خود دنیایی را می بینم که در آن
سیاه یا سفید
از هر نژادی که هستند
از نعمت های گسترده ی زمین سهم می برد

هر انسانی آزاد است
شور بختی از شرم سر به زیر می افکند

و شادی همچون مرواریدی گران قیمت
نیاز های تمامی ِ بشریت را بر می آورد .
چنین است دنیای رویای من !



پی نوشت : من رویایی دارم رویای آزادی رویای یک رقص بی وقفه از شادی ! دنیایی که پاکه از تابلوهای ایست .. رویایی دارم ..
پی نوشت : شعر 2 تکراری هست اما زیباست









.