جایگاه ایران در تاریخ فلسفه و علوم انسانی؟

[B.Russell]

اگر شما به اکثر طبقه بندی های فلسفه دنیا نگاه کنین، معمولا به این ترتیب تقسیم بندی کرده اند : (من به صورت خلاصه وار میارم)


1- فلسفه یونانیان (سقراط، افلاطون، ارسطو و...)


2- مسیحیت و فلسفه (اوگوستینوس ، قرون وسطی و...)


3- آغاز علم نوین (کوپرنیک، نیوتن، ماکیاولی و...)


4- خردگرایان (دکارت، اسپینوزا و...)


5- تجربه گرایان (لاک، بارکلی، هیوم و...)


6- اندیشمندان انقلابی فرانسه (ولتر، روسو و...)


7- فلسفه آلمان (کانت، شوپنهاور، هگل، مارکس، نیچه و...)


8- فلسفه قرن بیستم (راسل، اگزیستانسیالیسم، پوپر و...)




یکی از مسائلی که برای من همیشه سئوال بوده و هیچ وقت جایی رو برای مطرح کردنش پیدا نکردم، نقش فلسفه ایرانی در فلسفه جهانی هست.


به دور از مسائل حاشیه ای سیاسی و مذهبی.


با وجودیکه بسیاری از فیلسوفان غربی ارتباط نزدیکی هم با مسیحیت داشتن، اما هیچ وقت این ارتباط مذهبی سبب کنار گذاشتن اونها از تاریخ فلسفه نشده.


اما از میان فیلسوفان ایرانی در تاریخ فلسفه ردپای خیلی کمرنگی دیده میشه و اگر هم بهشون پرداخته شده، حرفاشون هم زیاد جدی گرفته نمیشه.
در حالیکه اطلاعات اکثر ایرانی ها از وقایع اطراف واقعا در بالاترین سطوح قرار داره اما....


شما مهمترین دلیل نبود ایرانی هارو در فلسفه های جهانی چی میدونین؟
نبود نبوغ و حرف جدید؟
نبود خود باوری و علاقه به تقلید؟
یا ایران خیلی هم در فلسفه و گسترش علوم انسانی خوب کار کرده؟

[A.M.D.D.E.V.I.L]

پروپاگاندا و شرایط فعلی سیاست جهانی وگرنه حتی بد ترین ایدئولوژی های انسانی هم دارای جایگاه خودشون هستند . انگار یه جوری نمی خوان فعلا جنبه های زندگی درونی ایرانی ها بروز پیدا کنه .
اما این دلیل نمیشه که کسی هم دنبال این ها نمیره . خیلی از بزرگان فلسفه ی غرب بزرگان فلسفه ی شرق رو می شناسند .

به نظرم یه عامل دیگه هم میتونه این باشه که در ایران (اخیرا حدود 20 /30 سالی هست که) کلا برداشت و تفسیر عجیب و غیر مستقیمی از حرف فیلسوفان میشه .
مثلا کافیه به معنی اشعار خیام که در دانشگاه های ایران تدریس میشه اشاره کرد .

نبوغ و حرف جدید همیشه هست . اما فرصت برای بیان اون خیلی کم پیش میاد.
برای ایرانی ها هم زیاد مهم نیست که فلسفه و منطق یعنی چی . برای قشر واقعی مردم در زندگی واقعی مردم هم لزومی نداره کسی بخواد بدونه فلان فیلسوف چی میگه . چیز هایی که برای مردم واقعی مهم هستند ، دغدغه های واقعی زندگی هستند . نه این که چرا فلسفه های ایرانی در دنیا مطرح نیست .

اینم اضافه کنم . که این فلسفه هایی که گفتید شما (8مورد) اینا همشون بغیر از ذهن فیلسوفان در ذهن های هنرمندان وجود داشته و به کمک هنر به مردم یاد داده شدن .
مثل موسیقی ، نقاشی ، مجسمه سازی، شعر و ...
اما خیلی وقته که ایران در زمینه های هنری درجا میزنه

[B.Russell]

پروپاگاندا و شرایط فعلی سیاست جهانی وگرنه حتی بد ترین ایدئولوژی های انسانی هم دارای جایگاه خودشون هستند . انگار یه جوری نمی خوان فعلا جنبه های زندگی درونی ایرانی ها بروز پیدا کنه .
اما این دلیل نمیشه که کسی هم دنبال این ها نمیره . خیلی از بزرگان فلسفه ی غرب بزرگان فلسفه ی شرق رو می شناسند .

اگر دقت کنین تو کشوری مثل آمریکا، رشته های فنی مهندسیش و مخصوصا رشته هایی که نیاز به سوزاندن مغز داره دانشجوی مهاجر موج میزنه، اما تو رشته های علوم انسانی برای خود آمریکایی ها سرمایه گذاری به مراتب بیشتر هست.

یک استاد بزرگ فلسفه رو میشناختم تو داخل که باهاش صحبت میکردم، میگفت تو ایران بچه های فنی مهندسی بیشتر به فلسفه علاقه نشون میدن و توش نوآوری هایی هم دارن، اما بچه های علوم انسانی زیاد نه.

در حالیکه ذهن یک مهندس به دلیل علاقه به کلاسه بندی کردن همه چیز، شناوری لازم رو تو علوم انسانی نداره.
برترین های مدارس و افراد با ضرایب هوشی بالا هم به جای جذب در علوم انسانی، جذب علوم مهندسی یا پزشکی میشن.

برای نبوغ در فلسفه هم روی فرد خیلی بیشتر تاکید میشه تا جمع و به نظرم ایران خالی از افراد خاص هست.

[A.M.D.D.E.V.I.L]

من با یک بند از صحبتتون زیاد موافق نیستم.
ذهن یک مهندس به دلیل علاقه به کلاسه بندی کردن همه چیز شناوری لازم رو تو علوم انسانی نداره .

به نظر من ذهن یک مهندس این طوری نیست . ذهن یک احمق ساده لوح که از کودکی آموزش دیده که مطیع دستورات باشه اینطوری هست


و اینم اضافه کنم . به نظر من آمریکا به هیچ عنوان نمی تونه در علوم انسانی پیشرفت خوبی داشته باشه . معضلات جامعه ی آمریکایی هنوز هم که هنوزه مقایسه متون عهد عتیق و عهد جدید هست قشر جمهوری خواه آمریکا که زیاد هم کم نیستند از نظر ایدئولوژی خیلی ضعیف تشریف دارند . حتی ضعیف تر از ایدئولوژی های پاکستانی (به نظر من)
همین که آمریکا بعد از ترکیه تنها کشوری هست که تکامل رو خیلی جدی نمی دونه و به طور کامل نمی تونه بپذیره نشان دهنده ی این هست که هنوز خیلی راه طولانی هست که آمریکایی ها بپیمایند تا به یک فلسفه ی منطقی برسند . به عبارتی REDNECK در این کشور زیاد هست . این که صداشون کم درمیاد فقط به خاطر اینه که قوانین ایالات متحده و نظارت بر شهروندان خیلی دقیق هست .

[B.Russell]

من با یک بند از صحبتتون زیاد موافق نیستم.
ذهن یک مهندس به دلیل علاقه به کلاسه بندی کردن همه چیز شناوری لازم رو تو علوم انسانی نداره .

به نظر من ذهن یک مهندس این طوری نیست . ذهن یک احمق ساده لوح که از کودکی آموزش دیده که مطیع دستورات باشه اینطوری هست

و اینم اضافه کنم . به نظر من آمریکا به هیچ عنوان نمی تونه در علوم انسانی پیشرفت خوبی داشته باشه . معضلات جامعه ی آمریکایی هنوز هم که هنوزه مقایسه متون عهد عتیق و عهد جدید هست قشر جمهوری خواه آمریکا که زیاد هم کم نیستند از نظر ایدئولوژی خیلی ضعیف تشریف دارند . حتی ضعیف تر از ایدئولوژی های پاکستانی (به نظر من)
همین که آمریکا بعد از ترکیه تنها کشوری هست که تکامل رو خیلی جدی نمی دونه و به طور کامل نمی تونه بپذیره نشان دهنده ی این هست که هنوز خیلی راه طولانی هست که آمریکایی ها بپیمایند تا به یک فلسفه ی منطقی برسند . به عبارتی REDNECK در این کشور زیاد هست . این که صداشون کم درمیاد فقط به خاطر اینه که قوانین ایالات متحده و نظارت بر شهروندان خیلی دقیق هست .

منظورم از طبقه بندی کردن علوم انسانی توسط مهندسین این بود که مهندس برای همه چیز میخواد یکسری قانون ثابت بنویسه و اونهارو در زیرمجموعه های مشخص قرار بده.
در حالیکه هر انسانی خودش یک دنیایی هست که تحلیلش قانون پذیر نیست و پر از قانون و تصادف و حادثه وضعیت اورو شکل داده.
اینی که شما فرمودین تعریف تحجر هست که یکسری دستورات ثابت رو میگیره و مطیعشون هست و انعطافی هم توش نداره.

اما در مورد جامعه آمریکا باید خدمتتون عرض کنم :

جامعه موفق در علوم انسانی، نوابغ برجسته داره نه الزاما مردمان برجسته.
چون استارت تغییر فرهنگ رو نوابغ میزنن که یکسری مطالبی رو عنوان میکنن و پس از تجربه شدن توسط گروه ها کم کم کل محیط رو میگیره.

جامعه ما از نوابغ علوم انسانی تهی هست با اگر هم داره ترسو هستن و فرار میکنن که البته شاید حق هم داشته باشند.
این مشکلات آمریکا که میگین بیشتر به خاطر ظرفیت زیاد در مهاجر پذیر بودن این کشور هست که با روند کاهشی این قضیه هم حل میشه.

[B.Russell]

آیا زرتشت یک فیلسوف ایرانی بوده است؟


تاریخ و فرهنگ اروپا و به ویژه روم و یونان باستان، بیشترین توجه نیچه را به خود جلب کرده است.

اما او بی خبر از فرهنگهای باستانی آسیا و به ویژه چین، هند و ایران نیست. او بارها به توصیف خرد آسیایی می پردازد و از آن در برابر "عقل باوری" مدرن اروپایی ستایش می کند.

از نظر نیچه زرتشت، نخستین کسی است که اخلاق را می آفریند و از نظر نیچه او باید نخستین کسی باشد که اشتباه خود را بازشناخته باشد.

در پاره نوشته یی که پس از مرگ نیچه منتشر شد او بر یک فرصت از دست رفته ی تاریخی دریغ می خورد که چرا به جای رومیان، ایرانیان بر یونان چیره نشدند.


نیچه:

به جای این رومیان چه خوب بود که ایرانیان سرور یونانیان می شدند !


داریوش آشوری این جمله ی کوتاه نیچه را چنین تفسیر می کندبا فرمانروایی رومیان بر یونان، فرهنگ یونانی و متافیزیک فلسفی آن برفضای روم چیره شد و راه را برای ظهور مسیحیت و نگرش آخرت اندیش و زمان گریز و دید هیچ انگارانه آن نسبت به زندگانی زمینی گشود.

حال آنکه فرمانروایی ایرانیان بر یونان، با نگرش مثبت شان به زندگی و زمان، می توانست روند این جریان را دگرگون کند و از یک رویداد شوم در تاریخ پیشگیری کند.

[New Ray]

در مورد [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] عکسی در پروفایل دوستان دیدم که بنظرم جالب بود :

  محتوای مخفی: عکس 

[Motaharri]

عجیبه فیلسوفان ایرانی رو نمیشناسید !
اینم اسامی فیلسوفان بزرگ ایران:

بزرگ مهر
مانی
جاماسپ
سلمان فارسی
پولس ایرانی
حکیم ایرانشهری
ابن ندیم
ابوسهل اسماعیل نوبختی
فارابی
محمد بن زکریای رازی
فخر رازی
ابوالحسن طبری
ابن سینا
فردوسی
خیام
حافظ
ابوالحسن عامری
یحیی بن عدی
ابوسلیمان سجستانی
ابوحیان توحیدی
جابر بن حیان
ابوریحان بیرونی
ابن هیثم
ابن ابی صادق
ابن مسکویه
خواجه نصیرالدین طوسی
محمد بن محمود آملی
ابن هندو
ابوحامد محمد غزالی
شیخ بهایی
میرداماد
ملا صدرا
محسن فیض کاشانی
میر حیدر آملی
قطب‌الدین شیرازی
سهروردی
هادی سبزواری
جهانگیرخان قشقایی
ملا عبدالله بهابادی
میرزا ابراهیم حکمی زنجانی
مرتضی طالقانی
حکیم هیدجی
مهدی نراقی
محمدتقی شوشتری
غلام‌حسین مصاحب
میرزا احمد آشتیانی
سید مصطفی محقق داماد
کریم مجتهدی
عبدالله نصری
محمد ضیمران
نصرالله حکمت
منوچهر صدوقی سها
جواد مصلح
محمدرضا حکیمی
علی‌اصغر دادبه
علامه حلی
میرابوالقاسم فندرسکی
ابن ربن طبری