شعر های مذهبی

[orochi]

حق را کرد ز ناحق جدا زینب بود

آنکه با منطق شیرین و بگفتار فصیح

محشری کرد در آن شهر بپا زینب بود

آنکه از کثرت احساس به محمل زده سر

گیسویش کرد مخصب به دما زینب بود

آنکه در بارگه زادة مرجانة پست

تنگ کرد عرصه بر آن شوم و ذغا زینب بود

آنکه در مجلس شامات به میر شامات

گفت با طعنه که ابن الطلقا زینب بود

آنکه بی باک و دلیرانه به ارکان یزید

لرزه افکند در آن دار جفا زینب بود

آنکه نام امویها به فضاحت ها برد

کرد رسوازده ، با بانگ رسا زینب بود

آنکه وارونه شد از همت او تخت یزید

کند آن سلطنت از بیخ و بنا زینب بود

ثائبا آنکه بویرانة شام اندر شام

نصب یا نام حسین کرد لوا زینب بود

تائب تبریزی

[orochi]

افتاد دست راست خدایا زپیکرم

بردامن حسین برسان دست دیگرم

چون دست من لیاقت دامان او نداشت

انداختم براه که بردارد از کرم

بیدست من زدست حسینم گسسته دست

ایدست حق بگیر تو دست برادرم

ایدست راست روبسلامت که تا ابد

این خاطره ودیعه سپارم بخاطرم

آنجا که دست فاطمه در حشر جای تست

برخاک خون فتاده توئی نیست باورم

ایدست چپ زیاری من بر مدار دست

من در هوای آب بشوق تو میپرم

آبیکه آبروی من و اعتبار تست

بر تشنه گان اگر نرسد خاک برسرم

آبفرات نیست بمشگ آبروی اوست

بر پیشگاه آبروی خلق میبرم

نی نی نه آبروی فرات و نه آب اوست

خود آبروی ام بنین است مادرم

مردم بحفظ دیده زهر چیز بگذرند

من بهر آب حاضرم از دیده بگذرم

ایدست دامن تو و دست نیاز من

تا همتت بعرصة پیکار بنگرم

منکه بعمر منتی از کس نبرده ام

اینک به ناز منت ایدست حاضرم

منت به بهر خودپی این مشگ میکشم

نامردم ارهوای سرم برده بر سرم

ترسم توه زدست روی بیتو مشگ را

آخر بدست ناوک دلدوز بسپرم

ذهنی زاده

[orochi]

کربلا

شايد اونقدر بدم كه لايق گدايي نيستم
شايد از سرگناهام ديگه كربلايي نيستم

شايد اينكه دورم از تو واسه من يه امتحانه
من قبول دارم ولي دل ميگيره همش بهونه

ميدونم ندارم اقا ارزش يه جو محبت
اما اقا دعوتم كن صدقه سر رقيت

دل ما دست اباالفضل جون ما دست حسين
بيت الحزان غم ما صحن بين الحرمين

ميدونم كه صحن پاكت جاي آدماي خوبه
دل كه اين چيزا حاليش نيست در خونتو ميكوبه

تو بذار منم بيامو گنبد تو رو ببينم
قول ميدم نيام تو جلوي حرم بشينم

دلم برا حرمت پر ميزنه پر ميزنه پر ميزنه
يه ديوونه دوباره در ميزنه در ميزنه در ميزنه.......

[orochi]

حضرت عباس

مـیـان هــمهمـــه تیــری پــریــد آهسته

و از نـــگاه تـــری خــون چکیــد آهسته

وآب دســت بـه دامــان مــاه صحرا شـد

همین که مشک گــریبان دریــد آهسـته

نـگاه مشــک گـریـزان به خیمه ها افتاد

وآب زیـــر لــب آهــی کشــید آهســته

غبار و شیهه‌ی اسبان کمان و تیغ دغا

نســیـم ، زیــر علـم، می‌خزید آهسـته

سـوار، خـم شد واز اسب، به زیر افتاد

بـــه‌روی خــــاک بـــلــا آرمــید آهسته

و در میــان هیـاهوی اسـب‌ها، آن مرد

صدای ناله‌ی زهرا (س)، شنید آهسته

و بـــر جنــــازه‌ی او آفــتــاب را دیــــدم

که زیــر بار غمش می خمید ، آهسته

و در جــواب شــهیدان که منتظر بودند

ســتــون خیمــه‌ی او را کشید آهسته

[orochi]

مناجات با خدا

به لطف خود خدا یا نائلم کن

و گر نا قابلـم من ، قابلم کن

گناه و جرم بی اندازه دارم

به بخشش آنچه شایدشاملم کن

همه سر تا به پا غرق نیازم

به استغنا الــــها قائـلم کن

نجات ازجهل وازگمراهی ام ده

فزون از فضل حتّی حاصلم کن

شکسته زورقی مانم به دریا

روان سالم به سوی ساحلم کن

بدون تکیه جسمی نیست برجا؟

بلندا دست قــدرت ، حایلم کن

جهان ماپراست ازخوب و از بد

خدا وندا به خوبی مایلم کن

همیشه حق و باطل روشنم نیست

محقِّق بین حق و باطلم کن

رها از وصل و هجر این و آنم

به خوبان دو عالم واصـلم کن

به عقل خود همه دارند دعوی

الـها ، گفت ( بیکی) عاقلم کن

شاعر : اکبر علی بیکی

[orochi]

در کوچه ها نسیم بهشت محرم است

این شهر بی مجالس روضه جهنم است

پیراهن سیاه عزاداری شما

زیباترین تجلی عشق مجسم است

شکر خدا که هیئتمان باز دایر است

شکر خدا که بر سر این کوچه پرچم است

بیرون ندیده اید زنی استاده است؟

بالش شکسته قدش هم کمی خم است

لبخند تلخ فاطمه بر تک تک شما

یعنی خوش آمدید و همان خیر مقدم است

من که ندیدمش دم در، خب شما چطور؟

صد حیف سوی چشم گنهکار ما کم است

پرواز می کنیم از این پیله های تنگ

فصل بلوغ شیعه یقینا محرم است

در مجلس عزای امام قتیل اشک

روضه به شور و واحد و نوحه مقدم است

وحید قاسمی

[orochi]

شهادت علی اکبر

بنشینم و از سوز جگر ناله برآرم

بر صورت خونین تو صورت بگذارم

بردار دو دستت زکف خاک و دعا کن

تا من به سر کشته تو جان بسپارم

رسم است که بر نعش جوان لاله گذارند

من لاله به غیر از شرر لاله ندارم

از بس به تنت زخم روی زخم رسیده

ممکن نبود زخم تنت را بشمارم

با یاد لب خشک تو ای نور دو دیده

جا دارد اگر بر سر نی اشک ببارم

در خیمه زبان تو مکیدم جگرم سوخت

بگذار ز لب هات یکی بوسه بر آرم

فریاد دلم سر زند از سینه خدایا

گیرم که ببندم لب و فریاد نیارم

[orochi]

عصر عاشورا

نزدیک مغرب است خدایا چه می شود؟

کشتی شکست خورده دریا چه می شود؟

از لاله های خون جراحات زخم عشق

مقتل ز عمق فاجعه دریاچه می شود

با چکمه های بند نبسته رسیده شمر

با زخمهای سینه بابا چه می شود

قاتل ز بس برید از نفس فتاد

ای سر بریده بعد تو با ما چه می شود

نزدیک مغرب است چه باد مخالفی

نزدیک مغرب است ندا داد هاتفی

ای کشته فتاده به صحرا حسین من

ای میوه رسیده زهرا حسین من

آن کهنه پیرهن که خودم بافتم چه شد

ای بانی قیامت کبرا حسین من

یادش به خیر شانه زدن های موی تو

ای صاحب شفاعت عظما حسین من

چشمت زدند عاقبت این هرزه چشم

قربانی حسادت دنیا حسین من

مغرب شد و گذشت وَِ حالا شب آمده

بعد از تمام حادثه ها زینب آمده

زینب رسید و خاطره ها را مرور کرد

از بین نیزه های شکسته عبور کرد

آهی کشید و گفت «أأنت اخی»حسین

اینجا گریز روضه ی ما جفت و جور کرد

بشنید یا «اخی الیً»صبور باش

دل را به امر حنجر پاره صبور کرد

در آخرین دقایق گودال قتلگاه

هر نیزه ای به گونه ای عرض حضور کرد

قلب ز شعله دلخورش آتش گرفته است

ناگاه دید چادرش آتش گرفته است

[orochi]

حضرت عباس

تا تو بودي خيمه ها آرام بود

دشمنم در كربلا نا كام بود

تا تو بودي من پناهي داشتم

با وجود تو سپاهي داشتم

تا تو بودي خيمه ها پاينده بود

اصغر شش ماهه من زنده بود

تا توبودي خيمه ها غارت نشد

بعد تو كس حافظ يارت نشد

تا تو بودي چه ره ها نيلي نبود

دستها آماده سيلي نبود

تا تو بودي دست زينب باز بود

بودنت بهر حرم اعجاز بود

تا كه مشكت پاره و بي آب شد

دشمن پر كينه ات شاداب شد

[orochi]

علی اصغر

اصغرم مثلِ گلِ یاس می مونه
دو چشاش چون عمو عباس می مونه

ابروهاش بسکه قشنگ و کمونه
پیشونیش آیینه ی آسمونه

دست به چوب گهوارش تا می ذاره
انگاری مثل عموش علمداره

ببینید چه شور و شین رو لبشه
یا لثارات الحسین رو لبشه

قربون ابروها و دیده بشم
فدای اون لبِ خشکیده بشم

ربابم چطور از اون دل بِبُرم
داره می خنده که من غم نخورم

اشک چشمام که روونه آی خدا
اصغرم یه پهلوونه آی خدا

می برم که اون و سیرابش کنم
مثلِ گل تو بغلم خوابش کنم

می برم شاید جواب بهش بدند
دشمنا یه قطره آب بهش بدند