تاپیک اختصاصی زبان کره ای

[رامینم]

ای بابا چه سخته کی میتونه اینوبخونه راستی الفبای کره ای ها 500 تاست.

[orochi]

ای بابا چه سخته کی میتونه اینوبخونه راستی الفبای کره ای ها 500 تاست.

سلام.
رامین جان از کجا فهمیدی که زبان کره ای
500 تا حرف داره؟
اگه سایتی فهمیدی منبع رو بزار بفهمم.

زمان آینده ( آینده - مضارع اخباری خودمون)

زمان آینده را با حرف 것 می سازند ... حالا به ساخت افعال در زمان آینده توجه کنید:


ㄹ+것+이다 + ریشه ی ساده ی فعل

حال 이다 همانطور که می دانید به معنی هستن و بودن هست و این فعل باید در هنگام ساختن جمله تبدیل به حال ساده شود ( گاهی هم گذشته ی ساده می شود) بنابراین دو جزء آخر این قاعده را به صورت های زیر خواهید دید:

게요,겁니다, 거예요

خب اینا حالا چطوری ساخته شده اند؛

것+이===> 게

것+입니다 ==> 겁니다 ( حرف ㅅ حذف می شود)

것+이에요/예요 ===> 거예요

* گاهی هم دوقسمت آخر را به شکل های 겠어요 ,것이야 ,겠습니다, 것입니다 می بینیم.

برای مثال:

فعل 가다

갈겁니다,갈것입니다,갈게요,갈것이� � �, 갈겠어요,갈겠습니다 ,...


* به طور متداول تر ما زمان حال را به شکل های زیر می بینیم و رایج تر هستند:

겠습니다/겠어요. 게요,겁니,거예요

* هنگام معنی می توانیم به صورت آینده و مضارع اخباری معنی کنیم برای مثال 갈겁니다 می توانیم معنی کنیم: خواهم رفت و می روم ( آینده ی نزدیک)

موفق باشید

چرا این مطلبو منو کپی کردی گذاشتی تو پستت رامین جان؟
این مطلبی که گذاشتی رو من گذاشته بودم.

[kiar]

سلام.
حسام جان فونت رو که تغییر ندادم
خود زبانش همینطوری هست اگه واسم
از نوشته ها عکس بزاری شاید بتونم یه کاری بکنم

باتشکر:

حسین

میتونم بخونمشون فقط برای قشنگتر شدنشون میگم.

[orochi]

درس نهم: آشنایی با ضمایر, مضاف و مضاف الیه

ضمایر فاعلی:

من : 저,나

تو: 너

او (مرد)/ اشیاء: 그

او (زن): 그녀

ما :우리

آنها: 그들

ماها: 우리들

شما ها: 당신들



* معمولا در کره ای محاوره ای ضمایر اول شخص و دوم شخص به کار برده نمیشه و فقط زمانی که مورد تاکیدی باشد برای تاکید به کار می برند

*그대 در جملات شاعرانه , اشعار و متون ادبی به کار می رود به معنی شما / تو هست


مضاف و مضاف الیه

مضاف با واژه ی의 به مضاف الیه متصل می شوند و قاعده ی آن مخالف فارسی و هم ارز انگلیسی هست یعنی اول مضاف الیه بعد 의 و بعد مضاف.

برای مثال:

مادربزرگ : 할머니

خانه: 집

خانه ی مادر بزرگ : 할머니의 집

حالا بریم سراغ ضمایر فاعلی و چگونگی تبدیل اونا به ضمایر ملکی:

مال من: 저의 ( 제) , 나의 (내)

나의 =내

저의 =제

مال تو: 너의 =네

مال او: 그의 ,그녀의

مال ما: 우리 و یا 우리의

مال آنها : 그들의

برای مثال:

خانه ی ما = 우리의 집 ,우리 집 که معمولا 우리 집 متداول تر است

خانه ی من: 내 집 /나의 집/ 저의 집 /제 집 که معمولا 제 집 ,내집 متداول تر است

خانه ی تو: 너의 집 ,네 집 که معمولا 네 집 متداول تر است

[orochi]

درس دهم: کلمات پرسشی!

خب درس ما آشنایی با کلمات پرسشی هست البته در دو پست قبل با " چه کسی" و " چه چیزی" آشنا شدید حال به معرفی بقیه ی کلمات پرسشی می پردازیم

کی, چه وقت 언제

کجا 어디

چرا 왜

چه کسی 누구

چه 무엇 /뭐

کدام 어느

چگونه چطور ( البته این خود یک فعل هست ولی حالت قیدی دارد که جزو کلمات پرسش قرار میگیرد) : 어떻게

خب چند مثال به حالت عامیانه و رسمی می زنیم:

" 한국어를 언제 고부합니까? /한국어( 를) 언제 공부해요?"

زبان کره ای کی میخوانی(مطالعه میکنی)؟

" 한국어를 어디에 공부합니까? /한국어를 어디에 공부해요? "

زبان کره ای را کجا می خوانی؟

" 한국어를 왜 공부합니까? /한국어를 왜 공부해요?"

زبان کره ای را چرا می خوانی؟

" 어느 언어를 공부합니까? 어느 언어를 공부해요?"

کدام زبان را می خوانی؟

" 한국어를 어떻게 배웠습니까? /한국어를 어떻게 배웠어요? "

زبان کره ای را چگونه یاد گرفتی؟

نکات:

1. با توجه به جملات بالا در یافتید که از نظر گرامری کلمات پرسشی " چه وقت, کجا و چرا و چگونه" بعد از مفعول و قبل فعل می آید " اما در حالت غیر گرامری و عامیانه تر حتما لازم نیست که قبل از فعل و بعد مفعول باشند یعنی برای مثال جمله ی " چرا درس می خوانی ؟ " را در حالت گرامری به صورت " 공부를 왜 합니까? " اما در حالت عامیانه تر و جدا از گرامر به شکل " 왜 공부를 합니까? /왜 공부합니까? " می توان نوشت.

2. بعضی از کلمات پرسش حرف اضافه به خود می گیرند مانند " کجا و چه وقت و ..." برای درک بهتر به مثال های زیر توجه کنید:

در کجا 어디에

از کجا 어디에서 , 어디부터

کجا 어디,어디서

تا کجا 어디까지

و به همین ترتیب 언제 , 언제까지,언제부터 به معنی " از کی, تا کی و کی(چه وقت) "خواهند بود

برای مثال: تا کی در مهمانی می مانی؟ " = 언제까지 파티에 있을겁니까? "

3.در حالت عامیانه می توان نشانه ی فاعلی مفعولی را حذف کرد و جنبه ی گرامری نیز نخواهد داشت برای مثال با توجه به گرامر شما یک جمله ی عامیانه را خواهید نوشت مانند کجا می ری؟ که به کره ای خواهد شد 어디에 가요? اما اگر گرامر را مورد توجه قرار ندهیم انگاه میتوان گفت "어디 가? " /"어디 가요?

یا

زبان کره ای می خوانم : ( گرامری) 한국어를 공부해요 , ( غیر گرامری) 한국어 공부해(요) ㅋ

4. در جواب هر یک از جملات پرسشی که با این کلمات پرسشی ساخته شد , قاعده های خاصی دارد که بعدا به آن نیز می پردازیم.

[orochi]

درس یازدهم: جملات پرسشی و جملات منفی

بخش اول: جملات پرسشی

در درس قبل با کلمات پرسشی آشنا شدید , حالا خواهید آموخت که چگونه یک جمله ی پرسشی بسازید,

اگر جمله ی ما مودبانه و رسمی باشد به شکل زیر عمل خواهید کرد:

ㅂ니다 ====> ㅂ니까

اگر جمله ی ما مودبانه و غیر رسمی باشد به شکل زیر عمل می کنید:

ㄴ다 ===> ㄴ가요

اگر جمله ی ما دوستانه باشد لازم به تغییر هیچ یک از شناسه ها نیست و جملات به همان شکل باقی می مانند با این تفاوت که هنگام به زبان اوردن به صورت پرسشی گفته می شود.

برای مثال:

آیا او مرد هست؟ 그는 남자입니까? / 그는 남자인가요?

اون مرده؟ 그는 남자예요?


بخش دوم: جملات منفی

برای منفی کردن جملات روش های مختلفی وجود داره , که هر یک را توضیح خواهیم داد

روش اول:

지 않다 + ریشه ی ساده ی فعل

روش دوم:

جمله ی ساده مثبت + 안

روش سوم: بعضی از افعا برای خود حالت منفی دارند مانند " دانستن 알다 " " داشتن 있다 " و نباید ان ها را به روش های فوق منفی کرد و باید از فعل منفی آن ها استفاده کنید یعنی ؛ "ندانستن 모르다 " " نداشتن 없다 " همچنین " هستن/بودن 이다 " که فعل منفی آن " 아니다 " می باشد.

برای مثال:

مردی کتاب می خواند 남자가 책을 읽습니다

این مرد کتاب نمی خواند 이 남자는 책을 읽지 않습니다/안 읽습니다

زن آشپزی می کنه 여자가 요리해요

این زن آشپزی نمی کنه 이 여자는 요리하지 않아요/안 요리해요

من دختر هستم 나는 소녀입니다/소녀예요

من پسر نیستم 나는 소년이 아닙니다/ 소년이 아니이예요

[orochi]

درس دوازدهم: توانستن و نتوانستن

ㄹ수있다/ㄹ 수없다


طبق این قاعده ...

ㄹ 수있다 + ریشه ی ساده یفعل

به معنی توانستن ...

ㄹ 수 없다 + ریشه ی فعل

به معنی نتوانستن

برای مثال:

من می توانم برم 나는 갈수 있어요

آنها می توانند غذا بخورند؟ 그들은 음식을 먹을 수있어요?

من نمیتوانم راه بروم. 나는 걷을 수없어요


فعل 못하다 به معنی نتوانستن هست و به دوشکل می توان آن را به کار برد:

1. قبل از فعل بدون 하다

2. ریشه ی فعل + 지 و سپس 못하다

خب جمله ی 나는 갈 수없어요 را که به معنی" من نمی توانم برم" را در نظر بگیرید حال همین جمله را به دو روش فوق می نویسیم:

روش اول: 나는 못 가요

روش دوم: 나는 가지 못해요

[orochi]

درس سیزدهم: افعال محترمانه , امر کردن و درخواست

주다+ فعل حال ساده درحالت دوستانه و غیر رسمی
به جمله ی زیر توجه کنید:

도와요 ===> 도와줘요

به عبارت دیگر اگر 도와요? به معنی کمک می کنی؟ میشود ولی 도와줘요? به معنی " لطفا کمک میکنی؟ " می شود.

نکته: 주다 به معنی " دادن " می باشد ولی در این قسمت به این معنی نیست و در چنین قاعده ای حالت محترمانه دارد نه فعل " دادن"


مودبانه کردن به وسیله ی시

: 1. دوستانه (رسمی/ غیر رسمی) : 시+어/아요 + ریشه ی فعل ==> 세요 + ریشه یفعل

محترمانه :

: : 1. غیر رسمی : مانند مودبانه کردن در حالت دوستانه

: 2. مودبانه :

: 2. رسمی: 십니다 + ریشه فعل


مثال:

لطفا کمکم می کنید؟ = 도와주세요? / 도와주십니까?

لطفا می دهید؟ = 받아주세요? /받아주십니까?

می دهید ؟ = 받으세요? / 받으십니까?

می روید؟ = 가세요? /가십니까?


* با افعالی که خود حالت مودبانه دارند بعدا معرفی می کنیم!


امر کردن و درخواست:

: دوستانه ی غ محترمانه رسمی و غیر رسمی را به حالت امری یا درخواستی به کار می بریم

: مودبانه ی غ محترمانه رسمی و غیر رسمی : 세요 + ریشه ی فعل

امر و درخواست م و غ م :

: دوستانه ی محترمانه رسمی وغیر رسمی: 세요! + ریشه ی فعل

:

: مودبانه ی محترمانه رسمی و غیر رسمی: 십시오 + ریشه ی فعل


برای مثال:

لطفا کمک کنید! = 도와주세요! / 도와! /도와요/ 도와십시오

* روش های دیگری نیز برای امر کردن وجود دارد که بعدا ذکر خواهیم کرد.

[orochi]

درس چهاردهم: معرفی افعالی که خود حالت محترمانه دارند


سلام دوستان در درس قبل توضیحاتی در مورد قواعد امر کردن و محترمانه کردن آموختید و حالا با افعالی آشنا خواهید شد که خود حالت محترمانه دارند؛ حال به معرفی چند تا از پرکاربردترین آنها اشاره می کنیم:

معنی .......... حالت عادی ........ معنی...............حالت محترمانه

خوردن ......... 먹다 ........صرف کردن. میل کردن.... 잡수시다

خوابیدن ...... 자다 ........ خوابیدن ................. 주무시다

داشتن ....... 있다 ....... داشتن .................... 계시다

دردمند بودن.. 아프다 .... دردمند بودن .............. 편찮다

دادن.......... 주다 ......... دادن .................... 드리다

[orochi]

درس پانزدهم: مایل بودن و تقاضا و...

به جملات زیر توجه کنید:나는 집에 가고싶어요
이 아이는 공원에 놀고 싶어요
حال به معنی جملات دقت کنید:
من به خانه می خواهم بروم
این بچه در پارک میخواهد بازی کند
پس گروه فعلی های 가고싶다 و 놀고싶다 به معنی مایل بودن به رفتن و یا بازی کردن یود حال طبق قاعده ی زیر:

고싶다 + ریشه ی ساده ی فعل

싶다 به معنی تمایل داشتن انجام کاری می باشد و معمولا در فارسی به صورت مایل بودن , خواستن و یا دوست داشتن معنی می دهد!