آداب معاشرت

[ژیان]

سلام
من متأسفانه 16 سالمه و هنوز سنی ندارم خوب ولی بزرگترا بهم میخندن میگن بچه رو ببین چه لهجه ای واسه ما داره داره سیس میاد (بخدا بهم میگن من توی اسلامشهر ساکن هستم و از بچه های مدرسه گرفته تا بعضی از بزرگترا بهم میگن بچه ترک بهم میگن بربری خور وبعد مسخرم میکنن)
از تهران متنفرم و ازش فراریم همین امروز و فرداس برم طرفای هشتگرد و کرج اصلا از تهران خوشم نمیاد.
من توی تبریز بزرگ شدم و اونجا همه باهم ترکی حرف میزدیم و تازه 4 ساله اومدیم تهران.
موفق باشید

من سنم کمه و هنوز بچه هستم (متولد سال 77 ) 22 سال دارم.

عجب! مارو بگو با کیا داشتیم بحث عقیدتی میکردیم! طرف هنوز نمیدونه 16 سالشه یا 22 سالشه

[Переклад не]

سلام
من متأسفانه 16 سالمه و هنوز سنی ندارم خوب ولی بزرگترا بهم میخندن میگن بچه رو ببین چه لهجه ای واسه ما داره داره سیس میاد (بخدا بهم میگن من توی اسلامشهر ساکن هستم و از بچه های مدرسه گرفته تا بعضی از بزرگترا بهم میگن بچه ترک بهم میگن بربری خور وبعد مسخرم میکنن)
از تهران متنفرم و ازش فراریم همین امروز و فرداس برم طرفای هشتگرد و کرج اصلا از تهران خوشم نمیاد.
من توی تبریز بزرگ شدم و اونجا همه باهم ترکی حرف میزدیم و تازه 4 ساله اومدیم تهران.
موفق باشید

عجب از مردمی که ترک رو مسخره میکنن و بعد واسه پز دادن به همدیگه از ترکیه رفتناشون و سبک زندگی که تبدیلش کردن به استانبولی و از آرزوهایی که تو سواحل نرفته شون و حسرتی از ترکیه و ترک به دلشون مونده حرف میزنن

[Ali000999]

سلام یه سوال آداب معاشرتی. مثلا من و دوستم کنار هم هستیم. یه نفر تازه به جمعمون ملحق شده و دوست من داره اونو به من معرفی میکنه و از ویژگی های مثبتش میگه. مثلا میگه آقا بردیا از همکاران خیلی خوب منه و خیلی آدم با معرفتیه و...
در این موقع من باید چی بگم؟! به جز خوشبختم!

[Ali000999]

یه سریا هستن موقع صحبت کردن هی خودزنی میکنن. مثلا دارن خاطره تعریف میکنن یهو میگن «...من هم چون آدم بی سوادی هستم این کارو کردم...» یا «...منم جنبه ندارم...»
حالا الان مثال های خوبی به ذهنم نرسید. کلا از خودشون بد میگن.واقعا هم اونطور نیستنا ولی خودزنی میکنن! این جور مواقع ما چی باید بگیم؟

[Ali000999]

یه سوال دیگه. مثلا داری با مدیرت صحبت میکنی. وسط صحبتهاش به طور خیلی هوشمندانه ای یه انتقاد ازت میکنه. یعنی 80 درصد صحبتش کلا یه چیز دیگست ولی اون وسط به طور غافل گیرانه ای یه تیکه سنگین به تو میندازه. این جور مواقع باید چکار کرد؟ معمولا همون لحظه متوجه نمیشی و چند ثانیه طول میکشه و اون لحظه که متوجه شدی مدیر داره در مورد یه چی دیگه صحبت میکنه.
مثلا
«اقای رضایی یکی از کارمندهاییه که خیلی کارش درست و حرفه ایه. من دیروز به شما زنگ زدم جواب ندادی البته ساعت اداری نبود و وظیفه نداشتی جواب بدی حالا مهم نیست بی خیال. آقای رضایی هر موقع کارش دارم منو تنها نمیذاره و میشه روش حساب کرد.» بعد سریع بحث یه چیز دیگه رو میکنه و آدم فرصت پاسخگویی نداره اصلا.

حالا واقعا جریان چی بوده؟ اون ساعت 9 شب زنگ زده بود به من، تازه منم خارج شهر بودم اصلا گوشیم زنگ نخورده.

بخوای بحث رو قطع کنی چیزی بگی میگه حالا مهم نیست!

[afceaglee2013]

اینجا واقعا جواب شما اصلا مهم نیست یه بحث یکطرفه س که میگه در دسترس باش .. حتی اگه حق با شما بوده و تلفنتون زنگ نخورده هم مهم نیست

[afceaglee2013]

یه سریا هستن موقع صحبت کردن هی خودزنی میکنن. مثلا دارن خاطره تعریف میکنن یهو میگن «...من هم چون آدم بی سوادی هستم این کارو کردم...» یا «...منم جنبه ندارم...»
حالا الان مثال های خوبی به ذهنم نرسید. کلا از خودشون بد میگن.واقعا هم اونطور نیستنا ولی خودزنی میکنن! این جور مواقع ما چی باید بگیم؟

منم این عادت خودزنی رو دارم واقعا نمیدونم علتش چیه شاید میخوام عیب خودمو خودم بگم تا بقیه ..یا ...
یا بعضا جوری میشه که خودزنی میکنم تا نگن داره کلاس میذاره(نه در مورد موارد مشابه مثال شما )
کار زیادی لازم نیست بکنید بیخیال اون قسمت بشید گوش بدید به بقیه حرفای ما خودزنا

[aryamehr1368]

سلام یه سوال آداب معاشرتی. مثلا من و دوستم کنار هم هستیم. یه نفر تازه به جمعمون ملحق شده و دوست من داره اونو به من معرفی میکنه و از ویژگی های مثبتش میگه. مثلا میگه آقا بردیا از همکاران خیلی خوب منه و خیلی آدم با معرفتیه و...
در این موقع من باید چی بگم؟! به جز خوشبختم!

متاسفانه تو ایران مردم یا از اینور بوم میفتن یا اونور ,طرف یا آداب معاشرت نداره بلا نسبت عین گاو میمونه یا زیادی مودبه متل شما و میخواد بهترین رفتار رو داشته باشه,چرا اینقدر احساس دیگران یا طرز فکرشون مهمه که بهش فکر میکنی در جواب چی بگی من جواب تمام سوالاتو با یه جمله میدم,{در هر جایی با هرکسی اونطور رفتار کن که از خودت احساس رضایت کنی} حالا این احساس رضایت بستگی به خودت داره و هر کس بهت از جانب خودش جواب میده آخرش خودت باید متوجه بشی چه رفتاری بهترینه

[V E S T A]

یه سوال دیگه. مثلا داری با مدیرت صحبت میکنی. وسط صحبتهاش به طور خیلی هوشمندانه ای یه انتقاد ازت میکنه. یعنی 80 درصد صحبتش کلا یه چیز دیگست ولی اون وسط به طور غافل گیرانه ای یه تیکه سنگین به تو میندازه. این جور مواقع باید چکار کرد؟ معمولا همون لحظه متوجه نمیشی و چند ثانیه طول میکشه و اون لحظه که متوجه شدی مدیر داره در مورد یه چی دیگه صحبت میکنه.
مثلا
«اقای رضایی یکی از کارمندهاییه که خیلی کارش درست و حرفه ایه. من دیروز به شما زنگ زدم جواب ندادی البته ساعت اداری نبود و وظیفه نداشتی جواب بدی حالا مهم نیست بی خیال. آقای رضایی هر موقع کارش دارم منو تنها نمیذاره و میشه روش حساب کرد.» بعد سریع بحث یه چیز دیگه رو میکنه و آدم فرصت پاسخگویی نداره اصلا.

حالا واقعا جریان چی بوده؟ اون ساعت 9 شب زنگ زده بود به من، تازه منم خارج شهر بودم اصلا گوشیم زنگ نخورده.

بخوای بحث رو قطع کنی چیزی بگی میگه حالا مهم نیست!

هروقت همکارو مدیر و.. گفتن حالا مهم نیست! یعنی خیلیم مهمه اگه مهم نبود درکنار اینهمه تعریف و تمجدید اظهار رضایت این مسئله که مهم نیست رو نمیگفتن! همیشه در چهره خودتون نشون بدین که میدونید که اتفاقا خیلی هم براشون مهمه!

در اینجور مواقع صبر کنید صحبت شون کامل تموم بشه و بعد دو راه حل:

1-از لطفی که به شما دارن تشکر کنید و شما هم از سعه صبر و حمایت ایشون تعریف کنید! و توضیح بدین که اون روز خارج از شهر بودین و اصلا گوشی تون زنگ نخورده.

2- از لطفی که به شما دارن تشکر کنید و شما هم از سعه صبر و وفت شناسی و حمایت ایشون تعریف کنید! اینکه میدونید ایشون هیچ وقت خارج از وقت اداری با شما تماس نمی گیردن مگر اینکه کار واجبی داشته باشن برای همین شناختی که ازوقت شناسی ایشون دارین و اطمینان دارین که حتما کار واجبی بوده، شما جواب تلفن واجب ایشون رو حتما خواهید داد و توضیح بدین که اون روز خارج از شهر بودین و اصلا گوشی تون زنگ نخورد.

انتخاب این دو راه حل به اخلاق مدیر شما و شرایط شما ربط داره ولی به هر حال حتما درباره تیکه و کنایه ای که از طرف مدیر به شما انداخته شده توضیح بدین.

[V E S T A]

سلام
من متأسفانه 16 سالمه و هنوز سنی ندارم خوب ولی بزرگترا بهم میخندن میگن بچه رو ببین چه لهجه ای واسه ما داره داره سیس میاد (بخدا بهم میگن من توی اسلامشهر ساکن هستم و از بچه های مدرسه گرفته تا بعضی از بزرگترا بهم میگن بچه ترک بهم میگن بربری خور وبعد مسخرم میکنن)
از تهران متنفرم و ازش فراریم همین امروز و فرداس برم طرفای هشتگرد و کرج اصلا از تهران خوشم نمیاد.
من توی تبریز بزرگ شدم و اونجا همه باهم ترکی حرف میزدیم و تازه 4 ساله اومدیم تهران.
موفق باشید

چیزی که گفتین هیچ ربطی به شهر تهران یا کسی که اصالتا تهرانی هست، نداره .. آدم هایی که نژاد پرستن یا تعصب های قومی قبیله ای دارن معمولا اینطور برخورد ها رو دارن و اکثریت شون هم فقط ساکن شهر تهران هستن و اصالتا متولد شهرهای دیگه ای هستن و قوم و قبیله خودشون براشون ارجحیت داره به قومیت دیگه.

ترک و کرد و لر و عرب و مازنی و گیلک و .. من از همه قومیت ها دوستان خیلی خوبی داشتم خیلی از عادات و سنت هاشون قشنگ و جالبه ولی دوستی خوبشون بخاطر قومیت شون نبوده به خاطر شخصیت شون بوده پس شما هم در ارتباط با دیگران به شخصیت خودتون و دیگران اهمیت بدین نه قومیت خودتون و دیگران.

بی تفاوت باشین نسبت به افراد بی فرهنگ و نژاد پرست بعضی از افراد بهره از ادب و احترام و فرهنگ نبردن و این مسئله ای هست که مربوط به اوناست نه شما.