توصیف شبی که منچستر هویت خود را از دست داد
بارسلونا با سپري کردن يک فصل فوق رويايي در رم شبي را رقم زد که شايد سرمربي جوان و خوشبين شان هم چنين انتظاري نداشت.
طنين فرياد هاي پپ گوارديولا هنوز در تمرينات پيش از فينال در گوش هواداران آبي اناري است. Pressure واژه يي است که معادل فارسي آن «فشار»، بار معنايي و مفهومي کمتري دارد. اين واژه را بارها و بارها پپ گوارديولا بر سر بازيکنانش فرياد کشيد تا ملکه ذهن شان شود و يادشان بماند که در برابر تيمي به ميدان مي روند که قهرمان اروپا است و پرافتخارترين شان،
مربي جوان بارسلونا بهترين تاکتيک را درباره اين فينال حساس به کار برد و در مقابل، سرالکس فرگوسن انگار فراموش کرده بود که اين بازي فينال ليگ قهرمانان است و بارسلونايي روبه روي تيمش ايستاده که بهترين دوره خود را سپري مي کند. استفاده از شيوه هميشگي و يارگيري هاي اشتباه، فرصت خوبي را در اختيار آبي اناري ها قرار داد تا نه تنها با پاس کاري هاي کوتاه، توپ را در اختيار بگيرند بلکه به دفعات فرصت هاي گل خطرناکي را روي دروازه منچستريونايتد ايجاد کنند و به لطف تير دروازه و مهارت هاي فن درسار فقط دو گل را به نام خود به ثبت رساندند تا تمامي هواداران منچستر در بهت اين شکست تلخ فقط سکوت کنند. به قول يکي از دوستان، ليونل مسي با پرش عجيب و ضربه سر عجيب تر خود شرمندگي را تقديم ريو فرديناند و ادوين فن درسار کرد. انگار فن درسار باورش نمي شد اين ليونل مسي ريزنقش و کوتاه قد است که نه با يک شوت کات دار، بلکه با ضربه سر توپ را به جايي دورتر از دستان او و به کنج تور دروازه چسبانده است. يوهان کرويف حق دارد بگويد اين بارسلونا از دوران من هم رويايي تر و خارق العاده تر است. ايدئولوژي حاکم بر بارسا با تفکرات بي نظير گوارديولا در طول همين يک فصل از اين تيم با تمام ستاره هايش يک قدرت برتر ساخته. او مي دانست و دانسته دست به ريسک بزرگي زد. ممکن بود فرگوسن و منچستر دست به همان تاکتيک ابتکاري گاس هيدينک در بازي نيمه نهايي بزنند و آن وقت همه چيز شکل ديگري به خود مي گرفت. اما اين بار فرگوسن هوشمندي چنداني به خرج نداد و صد حيف،
از توانايي منحصر به فردش در ايجاد رابطه درست و عميق با بازيکنان تيم بهره برد و همين يکي از رموز موفقيتش در همين نخستين فصل حضورش در نوکمپ است. اگر نمي توانست ارتباط خوب و درستي با اين بازيکنان که هر کدام اخلاق هاي عجيب و غريبي دارند برقرار کند، موفقيت هاي او در رقابت هاي داخلي و قهرماني در اروپا غيرممکن مي نمود. اين زيرکي را در ميان کلماتش هم مي شود يافت؛ «بدون اين بازيکنان، من اين فصل به هيچ موفقيتي دست پيدا نمي کردم.» اگرچه همه مي دانند تفکرات متفاوت او با رايکارد توانست اين رنسانس را در نوکمپ ايجاد کند اما خودش ترجيح مي دهد توپ را به زمين شاگردانش بفرستد. اين يادداشت در ابتدا قرار بود با توصيف شرايط منچستر و فرگوسن نوشته شود، اما نويسنده با تمام تاثر و تالمي که نسبت به شکست شياطين سرخ داشت ترجيح داد اخلاقيات و تعهدات ذهني اش را رعايت کند و درباره اقتدار بارسلونا بنويسد.
اگرچه بايد به اين نکته توجه کرد که منچستر هميشگي با قدرت و اعتماد به نفس مثال زدني اش مقابل آبي اناري ها صف آرايي نکرد و فقط سايه يي محو از منچستر واقعي بود که اگر غير از اين بود شايد سرنوشت امشب (چهارشنبه شب) عجيب رم به شکل ديگري رقم مي خورد. اما بارسلونا با اين قهرماني پرشکوه مزد يک فصل رويايي و بي نظيرش را گرفت و اين عين عدالت بود.
منبع:اعتماد
جواب بصورت نقل قول