محققان كشف كرده‌اند كه چگونه سوگواري باعث تحريك قسمتي از مغز مي‌شود كه با احساسات مربوط به پاداش در ارتباط است.
يافته جديد:
غم و غصه آن قسمت از مغز را فعال مي‌كند كه با احساسات مربوط به پاداش در افرادي كه اصطلاحا دچار غم و غصه پيچيده شده‌اند، در ارتباط است. اندوه پيچيده عبارتي روانپزشكي است كه مربوط به حالت غمگيني است كه تا مدت‌هاي طولاني در افراد عزادار، باقي مي‌ماند.
توضيح:
گروهي از متخصصان اعصاب و روانپزشكان در UCLA ثابت كرده‌اند الگوي فعاليت مغزي در افرادي كه از اندوه پيچيده رنج مي‌برند، نسبت به آنچه در افراد ديگري ديده شد كه با گذشت زمان از ميزان اندوه آنها كاسته مي‌شود، تفاوت برجسته‌اي دارد.
در افراد مبتلا به اندوه پيچيده، يادآوري عزيز از دست رفته باعث تحريك قسمتي از هسته مغز مي‌شود؛ ناحيه‌اي در مغز كه وقتي فرد احساس پاداش گرفتن را تجربه مي‌كند، فعال مي‌شود.
مراحل تحقيق:
در اين پژوهش 23 زن كه 11 نفر از آنان غصه پيچيده داشتند و 12 نفرشان نيز دچار اندوه غيرپيچيده بودند، شركت داشتند و همه آنها در عرض 5 سال گذشته، مادر يا خواهرشان را بر اثر ابتلا به سرطان سينه از دست داده بودند.
مري‌فرانسيس اوكانر، باني اين تحقيق، پروفسور روانپزشكي در مركز ايمونولوژي ناراحتي‌هاي عصبي UCLA مي‌گويد: «چنين غمي براي برخي از اين خانم‌ها بسيار سخت بود چراكه آنها واقعا به عضو از دست رفته خانواده وابسته بوده‌اند.»
او مي‌افزايد: اندوه و غصه معمولا با اين حقيقت هم تركيب مي‌شود كه احتمال ابتلا به سرطان سينه در كساني كه خويشاوندي مبتلا داشته‌اند، بيشتر مي‌شود.
هر يك از زنان شركت‌كننده در اين پژوهش، ماجراي مرگ مادر يا خواهر خود را با محققان در ميان گذاشتند و عكسي از عزيز از دست رفته خود را نيز در دسترس‌شان قرار دادند.
محققان تعدادي اسلايد شامل عكس‌ها به همراه كلمه‌اي كه ماجراهاي زنان را تداعي مي‌كرد، مثل «غده» يا «يادبود» به شركت‌كنندگان نشان دادند و تعدادي عكس از افراد غريبه به همراه كلمات خنثي نيز به همان ترتيب براي آنها نمايش داده شد.
همچنين يك MRI تابعي (fMRI) -كه جريان خون در مغز را نشان مي‌دهد- فعاليت مغز اين زنان را حين تماشاي متوالي عكس‌ها اندازه‌گيري مي‌كرد.
در هر دو گروه، وقتي زنان به عكس مادر يا خواهر از دست رفته خود نگاه كردند، مكان‌هايي از مغزشان فعال شد كه درد فيزيكي و هيجاني را احساس مي‌كند.
اما زناني كه دچار اندوه بغرنج شده بودند، با ديدن اين عكس‌ها (عكس مادر يا خواهر از دست رفته خود) قسمتي از هسته مغزشان هم فعال شد.
توجيه علمي:
به گفته اوكانر، يافته‌هاي اين تحقيق در مراحل اوليه محققان را شگفت‌زده كرد، چون نتايج به دست آمده به نوعي دلالت بر اين داشت كه سوگواري مي‌تواند به نوعي لذت‌بخش باشد! تحقيقات قبلي نشان داده بود وقتي فردي جايزه‌اي را كه مشتاق آن است، از كسي دريافت مي‌كند و جمله «اين يك هديه است» در ذهنش تداعي مي‌شود، مشتاقانه آرزو مي‌كند هر چه زودتر آن پاداش را بگيرد و قسمتي از هسته مغزش نيز فعال مي‌شود، همين موضوع باعث شده بود محققان بيشتر متعجب شوند.
آنچه هنوز نمي‌دانيم:
اين تحقيق اولين مطالعه‌اي است كه به مقايسه فعاليت مغز افراد مبتلا به اندوه پيچيده و اندوه غيرپيچيده مي‌پردازد.
مطالعه حاضر تفسيرهايي عصب‌شناختي در ناراحتي‌هاي پايا را بيان كرده است كه به‌طور كلي در 10 يا 20 درصد از افراد عزادار رخ مي‌دهد.
اما مسائل زيادي در مورد نمود فيزيكي سوگواري وجود دارد كه محققان هنوز به آنها پي نبرده‌اند براي مثال، ممكن است مناطق ديگر مغز نيز در اين امر دخيل باشند.
همچنين اين تحقيق فقط براي دستيابي به راه‌هاي درماني مبتلايان به اندوه پيچيده آغاز شده است؛ بدون شك مطالعات عصب‌شناختي، روان‌شناسي و اپيدميولوژيكي بيشتري مورد نياز است.
کد:
برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید
ميهمانان ناخوانده، وبا مي‌آورند
جواب بصورت نقل قول
