آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی، صداگیر ماینر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
اعجاب‌آوری، به تو باید نگاه کرد
از هوش می‌بری، به تو باید نگاه کرد
این چشم‌ها برای تماشای تو کم است
با چشم دیگری به تو باید نگاه کرد
پیکرتراش‌های نخستین نوشته‌اند
سهل است بتگری، به تو باید نگاه کرد
ای دیدنی‌ترین و پرستیدنی‌ترین
رؤیای مرمری! به تو باید نگاه کرد
زیبایی‌ات گرفته فراز و فرود را
در دیو، در پری، به تو باید نگاه کرد
در تو دقیق گشتم و عقلم به باد رفت
گفتند، سرسری باید به تو نگاه کرد
قربان ولیئی
نام تو بر زبان آمد، زبانه شد
سیل گدازه‌های خروشان روانه شد
گفتم به خاک، نام تو را: جنگلی سرود
گفتم به شعر، نام تو را: عاشقانه شد
گفتم به باد، نام تو را: گردباد گشت
گفتم به رود، نام تو را: بی‌کرانه شد
گفتم به راه، نام تو را: رفت و رفت و رفت...
گفتم به لحظه، نام تو را... : جاودانه شد
این حرف‌ها –که همهمه‌ای در غبار بود-
بارانِ نرمِ نامِ تو آمد: ترانه شد
قربان ولیئی
گل فکر بی قراری بلبل نمی کند
بلبل بدون گل سخنش گل نمی کند
عاشق به جرم عشق به بالای دار رفت
آری کسی ز عشق تنزل نمی کند
تو درخت روشنایی ، گل مهر برگ و بارت
تو شمیم آشنایی ، همه شوق ها نثارت
تو سرود ابر و باران و طراوت بهاران
همه دشت ، انتظارت .
هله ، ای نسیم اشراق کرانه های قدسی !
بگشا به روی من پنجره ای ز باغ فردا
که شنیدم از لب شب
نفس ستاره ها را .
دلم آشیان دریا شد و نغمه ی صبوحم
گل و نکهت ستاره
همه لحظه هام محراب نیایش محبت
تو بمان که جمله هستی به صفای تو بماند !
شب اگر سیاه و خاموش چه غم که صبح ما را
نفس نسیم بندد به چراغ لاله آذین
به سحر که می سراید ملکوت دشت ها را .
اگر این کبود خاموش سراچه ی شیاطین
تن زهرگین به گلبرگ ستارگانش آراست
وگرم نسیم این شب
به درنگ نیلگون خواند
به نگاه آهوان
- بر لب چشمه سار - سوگند
که نشنوم حدیثی
چه سپیده های رویان
که در آستین فرداست .
بهل ای شکوه دریا که ز جو کنار ایام
ننهد به باغ ما گام سرود جویباران ،
چو نگاه روشنت هست چه غم که برگ ها را
به سحرگهان نشویند به روشنان باران .
به ستاره برگ ناهید
نوشتم این غزل را
که برین رواق خاموش
به یادگار ماند
ز زبان سرخ آلاله شنیدم این ترانه :
که اگر جهان بر آب است
ترنم تو بادا و
شکوه جاودانه !
" شفیعی کدکنی "
من این شب زنده داری دوست دارم
پریشان روزگاری دوست دارم
به شهر من زمن بیگانه تر نیست
همین دور از دیاری دوست دارم
بیابان را که خلوتگه انس است
چو اهوی فراری دوست دارم
به پای خویشتن برخاستن را
بدون دستیاری دوست دارم
نظر بازم زهر گلشن گلی را
چو مرغان بهاری دوست دارم
ترا هم با همه نامهربانی
عزیزم اری اری دوست دارم
به امید وصالت زنده ماندم
من این چشم انتظاری دوست دارم
به دامانت چو اویزم به مستی
زخود بی اختیاری دوست دارم
برای دیدنت رخصت نخواهم
من این بی بندو باری دوست دارم
نمیگیرم به یک جا یکدم ارام
چو طوفان بی قراری دوست دارم
بگذار گریه کنم برای عاطفه ای که نیستو دنیایی که انجمن حمایت از حیوانات دارد
اما انسان پا برهنه و عریان میدود
بگذار گریه کنم برای انسانی که راه کوره های
مریخ را شناخته است اما هنوز!
کوچه های دلش را نمی شناسد!!!
در نگاه من ، بهارانی هنوز
پاک تر از چشمه سارانی هنوز
روشنایی بخش چشم آرزو
خنده ی صبح بهارانی هنوز
در مشام جان به دشت یادها
باد صبح و بوی بارانی هنوز
در تموز تشنه کامی های من
برف پاک کوهسارانی هنوز
در طلوع روشن صبح بهار
عطر پاک جو کنارانی هنوز
کشتزار آرزوهای مرا
برق سوزانی و بارانی هنوز .
" شفیعی کدکنی "
در مكتب ما رسم فراموشى نيست
درمسلك ماعشق هم آغوشى نيست
مهرتو اگربه هستى ماافتاد
هرگز به سرش خيال خاموشى نيست
******
جسمم همه اشک گشت و چشمم بگریست
در عشق تو بی جسم همی باید زیست
از من اثری نماند این عشق زچیست؟
چون من همه معشوق شدم عاشق کیست؟
عشق از عدم از بهر من آمد به وجود
من بودم عشق راز عالم مقصود
چنديست دلم به کوچه ی عقل زده ست
-ديوانه چه داند که چه خوب و چه بد است؟-
عشق تو به غير درد سر نيست ولی
قربان سری که درد کردن بلد است
هم اکنون 3 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 3 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول