تاپیک تخصصی دایناسورها

[S@nti@go_s&k]

سلام به کلوپ دایناسورها خوش اومدید

در اینجا در مورد دایناسورها مطلب قرار داده میشه اگر مطلبی داشتید همینجا قرار بدید

خودمم سعی میکنم بیکار بودم کار نداشتم روزی یکی دوتاشو معرفی کنم نه همون روزی یکی معرفی میکنم

سعی کنید مطلب میزارید یه عکس درست حسابی هم از اون موجود بزارید تا ملت آشناشن باهاش

حتما اندازشو هم بنویسید آفرین

[S@nti@go_s&k]

مقدمه :

دایناسورها، (به انگلیسی: dinosaur) جانوران مهره‌داری بودند که برای بیش از ۱۶۰ میلیون سال حاکم اکوسیستم‌های زمین بودند. قبل از دورهٔ تریاس (حدود ۲۳۰ میلیون سال پیش)

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

تا آخر دوره کرتاسه (حدود ۶۵ میلیون سال پیش)

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

بیش‌تر آن‌ها در رویداد انقراض دوران سوم کرتاسه منقرض شدند.

اکتشافاتی از آرکئوپتریکس در ۱۸۶۱ نشان دهنده یک رابطه بین دایناسورها و پرندگان است. صرف نظر از حضور اثرهای فسیل شده، آرکئوپتریکس خیلی مانند کامپسوناتوس (دایناسور درنده کوچک) است.

تحقیقاتی که حدود سال ۱۹۷۰ انجام شد نشان می‌دهد دایناسور ددپایان به احتمال زیاد اجداد پرندگان هستند؛ در واقع، بسیاری از دیرین‌شناسان پرندگان را مانند دایناسورهای بازمانده درنظر می‌گیرند و اعتقاد دارند دایناسورها و پرندگان باید با هم زیر یک ردهٔ زیست‌شناسی قرار داده شوند. امروزه ۱۰۰۰۰ گونه از پرندگان به این گروه تعلق دارند.

حدوداً نیمه نخست قرن ۲۰ دانشمندان دایناسورها را حیواناتی تنبل، خنگ و خون‌سرد در نظر می‌گرفتند. با این وجود تحقیقات گسترده‌ای در سال ۱۹۷۰ انجام شد این نظریه را پشتیبانی می‌کند که آنها حیواناتی با دگرگونی‌های بدنی زیاد بودند و اغلب خود را با واکنش‌های متقابل اجتماعی تطابق می‌دادند. مدرکی از پرندگانی مربوط به دسته ددپا شدیداً این تغییر نظریه را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

از زمانی که اولین فسیل‌های دایناسور در قرن نوزدهم شناخته شدند اسکلت آن‌ها زیبنده موزه‌ها در سراسر دنیا شده‌اند و دایناسورها یک بخش از فرهنگ جهانی شده‌اند و میان بچه‌ها و بزرگسال‌ها باقی خواهند ماند. آنها در پرفروش ترین کتاب‌ها و فیلم‌ها (مثلاً پارک ژوراسیک)، چهره بوده‌اند و اکتشافات جدید از رسانه‌ها پوشش داده می‌شوند.

بعضی اوقات به طور غیررسمی هرگونه خزندهٔ ما قبل تاریخ نظیر دیمترودون، پتروسور بالدار و ایکتیوسور آبزی، پلسیوسارو و موساسور را به دایناسور باز خوانند در حالی که در معنای دقیق کلمه هیچیک از موجودات نامبرده دایناسور نیستند.

معنی واژه دایناسور

طبقه‌بندی دایناسوریا رسماً در سال ۱۸۴۲ توسط دیرین‌شناس انگلیسی ریچارد اوون[پ ۵] نامیده شده بود، که برای اشاره کردن به «تبار جدا یا از زیرراسته خزندگان سوسماری» استفاده کرد، در نتیجه در انگلستان و سراسر دنیا به رسمیت شناخته شد. این اصطلاح از کلمهٔ یونانی δεινός (دنیوس به معنی وحشت‌ناک، نیرومند یا شگفت‌انگیز) و کلمهٔ یونانی σαύρα (سورا به معنی مارمولک یا حیوان خزنده) مشتق شده‌است.

با این وجود نام طبقه‌بندی اغلب به دندان، چنگال‌های و دیگر مشخصات ترسناک دایناسورها اشاره دارد، ریچارد اوون صرفاً قصد داشته به اندازه و عظمتشان برگردان کند.

در زبان عامیانه انگلستان دایناسور بعضی اوقات برای شرح دادن کهنه یا ناموفق بودن یک چیزی یا شخصی، بکار گرفته می‌شود با وجود این‌که دایناسورها ۱۶۰ میلیون سال روی کرهٔ زمین حکومت می‌کردند و فراوانی و تنوع آن‌ها و تنوع وارثانشان (پرندگان) زیاد بوده‌است. این کاربرد تا موقعی که دایناسورها به عنوان موجوداتی خون‌سرد و تنبل تلقی می‌شدند متاول شد.

دایناسورها به چند دسته تقسیم میشوند یا میشدند

گیاهخواران

گوشتخواران

همه چیز خواران

عجیب غریب ها

حالا بعدا در مورد همشون بحث میشه مخصوصا دو مورد اول

اکثر منبعا هم از ویکی پدیا هستش البته عکساشو سعی میکنم از سایتای دیگه پیدا کنم

[S@nti@go_s&k]

خوب از این لینک هم میتونین فهرست دایناسورها رو نگاه بندازید( فقط زیاد نگاه نکنید )

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[S@nti@go_s&k]

و اما میخوام معرفی رو با یکی از معروفترین دایناسورها که گوشتخار هم بودن ایشون شروع کنم

تیرانوسور (تی رکس)

اول یه عکس میزارم تا یادتون بیاد

تیرانوسور، (به انگلیسی: Tyrannosaurus)، تی‌رکس یا دایناسور ستمگر دایناسوری گوشتخوار از دورهٔ کرتاسه می‌باشد.

تیرانوسور یک دسته از دایناسورهای ددپا است گونهٔ مشهور تیرانوسور رکس (رکس در لاتین به معنی پادشاه می‌باشد) به صورت عامیانه به تی رکس مختصر می‌شود، این نام در فرهنگ عمومی دنیا ماندنی شده‌است. آن‌ها در سراسر آمریکا شمالی امروزی زندگی می‌کردند با یک گسترهٔ خیلی وسیع‌تر نسبت به بقیهٔ ستمگرسوسماران.

سنگواره‌هایی از تی رکس در انواع شکل‌های تاریخی سنگ مربوط به سه میلیون سال آخر دورهٔ کرتاسه پیدا شده‌اند. (تقریباً ۶۸ تا ۶۵ میلیون سال قبل) آن‌ها در میان آخرین دایناسورهای پرنده بوده‌اند که پیش از رویداد انقراض سوم کرتاسه می‌زیستند.

همانند تیرانوسورسانان دیگر، تیرانوسور یک گوشتخوار دو پا با یک جمجمه بزرگ که با دم بزرگش تعادلش را ایجاد می‌کرده‌است. نسبت به پاهای عقب بزرگ و نیرومند، اندام‌های جلوی تیرانوسور کوچک بودند. تی رکس بزرگترین تیرانوسورسان و یکی از بزرگترین درندگان زمین شناخته شده‌است حدود ۱۳ متر طول، ۴ متر ارتفاع و ۶/۸ متریک تن وزن داشته‌است.

تیرانوسور دایناسورهای اردک‌منقار (هادروسور) و شاخ‌چهره را شکار می‌کرده اگرچه کارشناسان عقیده دارند او یک لاشه‌خوار بوده‌است.

تیراناسور بزرگترین گوشتخوار تمام ادوار تا کنون بوده است.بزرگترین اندازه کاملش ۱۲.۸ متر طول و ۴ متر ارتفاع تا کپل و وزنش هم در سال‏ها مختلف تخمین‏های مختلفی زده شده است.از حداکثر ۷.۲ تن تا حداقل ۴.۵ تن و تحقیقات تازه وزن را بین ۵.۴ تا ۶.۸ تن تخمین می‏زنند.در هر حال تیراناسور بزرگتر از معروفترین تروپود دوره ژوراسیک یعنی آلوسور بوده است.و مقدار بسیار ناچیزی کوچکتر از گوشتخوارهای دوره کرتاسه مثل اسپینوسور و گیگانوتوسور بوده است.
مقایسه دایناسورهای ددپای غول‌پیکر، تیرانوسور ارغوانی است.

گردن تی رکس مانند تروپودها بشکل طبیعی بصورت S شکل منحنی یافته بود.اما برای تحمل سر سنگین تی‏رکس کوتاه و ماهیچه‏ای بود.اندام‏های جلویی بلند بودند ولی گمان می‏رود که فقط دو انگشت داشتند.اما یک گزارش چاپ نشده تا سه انگشت را در یک اثر باقی مانده از پنجه جانور ذکر می‏کند.اما اندام‏های عقبی(پاها) در مقایسه با تروپودها نسبت به بدن بلندترین اندازه بودند.دو بلند و سنگین بود و گاهی شامل ۴۰ مهره می‏شد ٬ و برای حفظ توازن بدن و سر سنگین استفاده می‏شده است.برای جبران بدن بسیار بزرگ جانور بسیاری از استخوان‏های سراسر اسکلت تیراناسور توخالی بودند.که این باعث کاهش وزن بدون تقلیل رفتن قدرت و نیرو حیوان می‏شد.

تاریخچه زندگی


پیدا شدن چند نمونه جوان از تیراناسور به دانشمندان این اجازه را داد که بتوانند سرعت رشد این موجودات را بفهمند.کوچکترین نمونه یافت شده وزنش ۲۹.۹ کیلوگرم تخمین زده می‏شود ٬ در حالی که در همان زمان تیراناسورهای بزرگ وزنی بالغ بر ۵۴۰۰ کیلوگرم داشته ‏اند

پبررسی‏های بافت شناسی نشان می‏دهد که یک تیراناسور استخوان‏هایش فقط دو سال قبل از مرگش پیر و فرسوده شده بودند.این دایناسور ۲۸ سال عمر داشته است که حداکثر عمر تخمین زده شده برای تیراناسور می‏باشد.

جمجمه تیرانوسور در پاله دلا دکوور پاریس

در عکس زیر

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

نمونه‌های مختلف تیرانوسور در مقایسه با انسان

در عکس زیر

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

بعضی عکسها چون سایزشون بزرگه به صورت لینک میزارم

[S@nti@go_s&k]

براکیوسور

Brachiosaurus

اینم یکی از معروفترین دایناسورهای گیاهخوار براکیوسور ( زرافه دوران ژوراسیک )


براکیوسور به معنی مارمولک دست‏دار نوعی دایناسور ساروپود است که در دوره ژوراسیک پسین و احتمالا در کرتاسه پیشین زیست می‏کرده است.به این خاطر این اسم بر روی او گذاشته شده‌است که اندام‏های جلویی بلندتر از اندام‏های عقبی بودند.یکی از بزرگترین جانورانی‏ است که تا کنون شناخته شده و بر روی زمین قدم نهاده است.برای ده‏ها سال براکیوسور بزرگترین دایناسور شناخته شده بود.

اولین اسکلت این حیوان در سال ۱۹۰۰ در غرب کلورادو در آمریکا کشف گردید.بر پایه یک اسکلت کامل بدست آمده ٬ براکیوسور طولی معادل ۲۵ متر داشته‌است و احتمالا می‏توانسته ۱۳ متر نیز از زمین فاصله داشته باشد.اجزاء ناقص بدست آمده دیگر نشان می‏دهد که می‏توانسته ۱۵٪ بلندتر از این نیز بشود.اجزای ناقصی مثل یک استخوان نازک نی ساق پا که ۱۳۴۰ سانتیمتر طول دارد.

به طور سنتی وزن براکیوسور را حداقل ۱۵ تن و حداکثر ۷۸ تن تخمین می‏زنند.البته این حداکثر وزن امروزه منطقی به نظر نمی‏رسد.بر پایه تحقیقات جدید و بر طبق یافته‏های استخوان شناسی و ساختمان عضلانی بدن وزن براکیوسور بین ۳۲ تا ۳۷ تن برآورد می‏گردد.

براکیوسور در واقع یک دایناسور ساروپود گیاه خوار چهار پا با گردن و دمی دراز و مغزی کوچک بود.بر خلاف سایر اعضای خانواده ساروپودها ٬ براکیوسور ساختار بدنی‏اش مانند زرافه بود.پاهای جلویش و گردنی خیلی بلند داشت.براکیوسور دندان‏های قاشق شکلی داشت که برای عادات گیاه خواری وی مناسب بودند.جمجمه‏اش از تعداد زیادی سوراخ تشکیل شده است که احتمالاً برای کاهش وزن جمجمه مناسب بوده است.براکیوسور از روی جمجمه و کاکل ویژه‏اش شناخته می‏شود.به هر حال ممکن است این ویژگی جمجمه تنها مخصوص وی بوده است.

اگر براکیوسور خون گرم بوده باشد ٬ ده سال زمان لازم داشته است تا به اندازه نهایی‏اش برسد.اگر خون سرد بوده باشد ٬ بالای ۱۰۰ سال زمان لازم داشته است تا به اندازه نهایی‏اش برسد.به عنوان یک حیوان خون گرم ٬ انرژی روزانه مورد نیاز براکیوسور بسیار زیاد بوده است.احتمالا نیاز داشته است تا هر روز تقریباً ۱۸۲ کیلوگرم غذا بخورد.اگر براکیوسور یک حیوان کاملا خون سرد یا یک حیوان خون گرم غیر فعال بوده باشد ٬ به غذایی به مراتب کمتر برای برآورده کردن نیاز انرژی روزانه‏اش نیاز داشته است.


براکیوسور یکی از بزرگترین دایناسورهای دوران ژوراسیک می‏باشد.این حیوان در چمن‏زارهای مملو از سرخس و علوفه و جنگل‏های پهناور زندگی می‏کرده.دایناسورهای هم‏دوره آن انواعی چون استگوسور ٬ دریوسور ٬ آپاتوسور و دیپلودکس بودند.تا زمانی که براکیوسورها به صورت گله‏ای حرکت می‏کردند خطر از جانب درندگانی در هر اندازه‏ای مانند آلوسور و توروسور بسیار کم آنها را تهدید می‏کرد.
جمجمه براکیوسور

سوراخ‏های بینی براکیوسور بسیار بزرگ بود.زمانی دانشمندان تصور می‏کردند که این حیوان از سوراخ‏های بینی‏اش برای تنفس هنگامی که در زیر آب بوده استفاده می‏کرده است.اما مطالعات نشان داده است که به علت فشار آب امکان تنفس برای این حیوان هنگامی که در آب بوده میسر نبوده است و ‏اکنون کاملا مشخص است که براکیوسور یک موجود کاملا خشکی زی بوده است.


اسکلت براکیوسور در موزه برلین

چند تا عکس از اسکلت این موجود غول پیکر

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

استخوانهای این حیوان ( استخوان کجاشه دیگه نمیدونم )

جمجمه براکیوسور

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

مقایسه انسان با براکیوسور

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

منبع : تابلوئه دیگه

فعلا............

[saeeddz]

ديرينه شناسان دريافتند که دايناسور شاخداري که معروفترين شخصيت کارتون هاي کودکان است اصلا وجود ندارد و درواقع شکل جوان گونه اي ديگر از دايناسورها است.

از بيش از 100 سال قبل دانشمندان تصور مي کردند که دايناسورهاي شاخدار «تريسراتوپس» و «توروساروز» دو گونه کاملا متمايزند.
اکنون ديرينه شناسان دانشگاه ايالت مونتانا دريافتند که گونه تريسراتوپس درواقع همان «توروساروز» است که هنوز رشد نکرده و به سن بزرگسالي نرسيده و بنابراين طول شاخ ها و قطر استخوان گردن آن کوچکتر است.
اين محققان به منظور رسيدن به اين نتايج بيش از 50 بقاياي فسيلي از تريسراتوپس را مورد بررسي قرار دادند و ابعاد و قطر ضخامت جمجمه، پوشش سطحي ، ريزساختارها و تغييرات استخوان گردن آن را اندازه گيري کرده و سپس اين ارزيابي ها را با اندازه هاي مربوط به «توروساروس» مقايسه کردند.
اين محققان در اين خصوص توضيح دادند:«اگر تورساروس قطعا شکل بالغ تريسراتوپس است بايد از خود اين سئوال را بپرسيم که چرا بقاياي توروساروز نسبت به فسيل هاي تريسراتوپس تا اين حد نادر است. اين احتمال وجود دارد که اين بسياري از اين جانوران ماقبل تاريخ پيش از آنکه به رشد و بلوغ برسد درجواني مي مرده اند و بنابراين به شکل بزرگسال خود در نمي آمدند».
دايناسور «تريسراتوپس» به خاطر سه شاخي که روي صورت خود دارد در بسياري از کارتون هاي کودکان حضور ديده مي شود درحالي که اکنون به نظر مي رسد اين گونه اصلا وجود نداشته است.

[saeeddz]

ديرينه شناس دانشگاه بريستول روند کشف بقاياي جديد دايناسورها در جهان را سالانه 25 تا 30 دايناسور مي داند که تا کنون در 700 يا 800 خانواده مختلف نامگذاري شده و به ثبت رسيده اند.

مايک بنتون استاد علوم زميني، پالئوبيولوژي و تنوع زيستي دانشگاه بريستول در گفتگويي با اينديپندنت درباره انواع دايناسورها و روند کشف بقاياي اين هيولاهاي ما قبل تاريخ توضيحاتي داده است.
به گفته بنتون کشف دايناسورها هميشه در حال انجام است. سالانه 25 تا 30 کشف جديد از بقاياي دايناسورها صورت مي گيرد. همه انتظار دارند ميزان سرعت اين کشفها کاهش پيدا کند اما تا کنون اين سرعت تقريبا ثابت بوده و تغييري نکرده است.
به اعتقاد بنتون بر اساس اين واقعيت که تا کنون گونه هاي جديدي در اروپا کشف نشده، انسانها اکنون در مسير کشف تمامي گونه هاي دايناسورها در نيمه راه قرار دارند. گونه هاي جديد از دايناسورها در بيشتر در مناطقي مانند جنوب آمريکا و چين يافت مي شوند.
دو دليل براي بالا بودن ميزان کشف دايناسورها طي دو دهه گذشته وجود دارد. دليل اول افزايش متخصصان و محققان ديرينه شناس در زمينه ديرينه شناسي و دليل دوم کشف و ورود به مناطق ناشناخته و دست نخورده اي است که به تازگي فرصت مطالعه و جستجو در آنها به وجود آمده است.
در عين حال ، آزاد شدن فضاي سياسي نيز در اين ميان بي تاثير نبوده است. به گفته بنتون در زمان آغاز فعاليت هاي وي ايده برقراري ارتباط با ديرينه شناسان چيني امري غير ممکن بود. اما به تدريج محققان دريافتند کليد يافتن گونه هاي جديد ورود به قلمروهاي جديد است.

کشفيات مهم

جديدترين کشف مهم در تاريخ دايناسورها، کشف دايناسور پردار بود که در چين صورت گرفته است. اين رويداد کشف گونه اي جديد به شمار نمي رود، بلکه کشف وجود پر بر روي بدن اين دايناسورها نکته مهم به شمار رفته و تحول بسيار بزرگي را در ديدگاه محققان درباره دايناسورها به وجود آورد.
به اعتقاد بنتون کشف «آلکسااروس» نيز بسيار جالب توجه بوده است زيرا اين دايناسور به گروهي جديد اختصاص دارد، جانداري بسيار عجيب با چهره اي خارق العاده که از پاهايي بسيار کوتاه و پهن، بازوهاي بلند، پنجه هاي جارو مانند و سر کوچک و بي خطر يک گياهخوار برخوردار بوده است. پيش از اين نيز بقاياي اين دايناسور يافته شده بود اما اولين «آلکسااروس» کامل گروهي جديد از دايناسورها را به محققان معرفي کرد.
با وجود سالانه 30 کشف جديد، بقاياي تازه کشف شده مي توانند بسيار پر اهميت باشند زيرا آنها در مناطق غير عادي و دور از انتظار کشف مي شوند، اما همه اين بقايا مي توانند به 40 تا 50 خانواده از دايناسورها تعلق داشته باشند.
مشابه دايناسوري که در روماني کشف شده است، اين دايناسور مشابه يک «ولوسيرپتر» است که گروه چندان جديدي به شمار نمي رود اما کشف آن در روماني جلب توجه است، در کشوري اروپايي که تا کنون سابقه مشاهده چنين بقايايي در آن وجود نداشته است.
اين روند کمي به کشف گونه هاي جديد سنجاب ها شباهت دارد. گونه هاي جديد سنجابها به واسطه تفاوتهاي بسيار ظريفي از گونه هاي شناخته شده جدا مي شوند، اين تفاوتها به ميزان اطلاعات و درک ما از اين جانداران مي افزايند، اما اين جانداران يکي از شگفتي هاي جهان هستي به شمار نمي روند.

انتخاب نام

براي نامگذاري گونه هاي جديد دايناسورها قوانين رسمي چنداني وجود ندارد. هيچ هيئت يا کميته اي براي انتخاب و اختصاص دادن نامهاي جديد وجود ندارند و از اين رو به گفته بنتون مي توانيد در اين زمينه تا مي خواهيد خيالپرداز باشيد. همچنين مي توان از منبعي محلي، تاريخ کشوري که بقايا در آن يافته شده و يا از افسانه شناسي در انتخاب نام دايناسور جديد استفاده کرد. همچنين مي توان به راحتي از نامي لاتين مانند «تيرانوسائوروس رکس» استفاده کرد که به لاتين به مفهوم «پادشاه مستبد» است.

يک کشف واقعي

تاکنون بيش از 700 تا 800 گونه از دايناسورها نامگذاري شده اند که کاملا با يکديگر متفاوتند و در حدود دو برابر اين ميزان نيز در تاريخ نامگذاري شده اند. در صورتي که به اين اعداد به شکلي خوشبينانه فکر کنيد مي توانيد به متعدد بودن گونه هاي اين جانداران پي برد.
زماني که نوبت به طبقه بندي کشفها به عنوان گونه اي جديد مي رسد بايد شکاک بودن و ظريف بينيرا به خاطر سپرد. به عنوان يک دانشمند بايد بقاياي به دست آورده را بارها و بارها مورد آزمايش قرار داد. دندان ها ، شکل جمجمه و استخوان ها و ديگر ويژگي هاي آناتومي براي طبقه بندي نمونه هاي کشف شده وجود دارند.
در نهايت براي قرار دادن گونه جديد در ميان يک خانواده از دايناسورها، بايد از نمونه هاي موجود براي يافتن نشانه اي جديد در بقاياي به دست آمده استفاده کرد.
به گفته بنتون هرچه بقاياي يافته شده تکه تکه تر باشند، دقت دانشمند بايد افزايش پيدا کند. در صورتي که تنها يک دندان کشف شده نمي توان اطلاعات زيادي از آن به دست آورد، در صورتي که بقاياي کشف شده يک جمجمه است ، اين نمونه اي بسيار کارآمد است و در صورتي که کل اسکلت دايناسور کشف شده بستري مناسب براي انجام مطالعات جديد فراهم آمده است.
بنتون مي گويد شايد هميشه نتوان به اندازه کافي دقيق بود. نمي توان انکار کرد در طول تاريخ علم افراد مختلف هميشه در پي دستيابي به اکتشافات بزرگ بوده اند اما يافتن نمونه هاي جديد تنها نيمي از وظايف يک ديرين شناس است، بخش ديگر درک حيات گذشته است که در واقع بخشي انديشمندانه تر به شمار رفته و نيازمند مطالعات بيشتر است.

[alirezaghanbari]

گروهی از دیرینه شناسان آمریکایی گونه ای دایناسور را در آمریکای شمالی کشف کردند که در مجموع 15 شاخ بر روی سر، بالای چشمها و روی بینی دارد.به گزارش خبرگزاری مهر، این دایناسور را که Kosmoceratops نام دارد محققان موزه تاریخ طبیعی یوتاه در منطقه ای به نام "میرات تاریخ طبیعی بزرگ Staircase-Escalante " به وسعت 770 هزار هکتار واقع در جنوب یوتاه کشف کردند.
اسکات سامپسون سرپرست این تیم تحقیقاتی در این خصوص توضیح داد: "این یکی از مهمترین و با ارزشترین یافته های ما در سالهای اخیر است. ما برای کشف این فسیلها مسافتهای بسیاری را پیمودیم و برای استخراج آنها از خاک از هلیکوپتر استفاده کردیم."
براساس گزارش تلگراف، این دایناسور که از خویشاوندان دایناسور شاخدار معروف Triceratops است یک گونه دایناسور گیاهخوار ساکن آمریکای شمالی بوده که در دوره کرتاسه متاخر بین 100 تا 65 میلیون سال قبل زندگی می کرده است.

Kosmoceratops در مجموع 15 شاخ داشته که یک شاخ بالای هر یک از چشمها، یک شاخ روی بینی، یک شاخ روی هر یک از گونه ها و بقیه شاخها در بخش جلویی جمجمه آن گسترده شده بودند.
در دوره کرتاسه متاخر، آب و هوای آمریکای شمالی شبیه به آب و هوای مدیترانه گرم و شرجی بوده است و این قاره به دو بخش "غربی و شرقی تقسیم می شده است. این دایناسورهای 15 شاخ در بخش غربی ساکن بودند.



منبع:

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[alirezaghanbari]

گروهی از پژوهشگران اتریشی و آرژانتینی بقایای فسیلی گلی با قدمت 50 میلیون سال را کشف کردند که به نظر می رسد جد گلهای داوودی، آفتاب گردان و مینا است.به گزارش خبرگزاری مهر، محققان دانشگاه وین و موزه علوم طبیعی و شورای ملی تحقیقات علمی و فناوری آرژانتین در بوینس آیرس فسیلهای گلهایی را در شمال غربی پاتاگونیای آرژانتین این فسیل پیدا کردند.
این کشف راه را برای ارائه تئوریهای مختلفی باز کرد که پیشنهاد می دهند این فسیل گل مربوط به گیاهانی چون آفتاب گردان، داوودی و مینا است و بنابراین، این گلها از 50 میلیون سال قبل در سرزمینهایی که امروزه به عنوان آمریکای جنوبی شناخته می شوند وجود داشته اند.

براساس گزارش ساینس، تاکنون گیاه - دیرینه شناسان اطلاعات کمی در خصوص تکامل گیاهان خانواده گلستارهایها (asteracea) داشتند.
گلستارهایها خانواده بزرگی از گیاهان هستند که تاکنون فسیلهای کمی از آنها پیدا شده است.

براساس گزارش ساینس، این دانشمندان تاکید کردند: "به احتمال زیاد اعضای خانواده گلستارهایها در مناطق خشک یا در مناطق نیمه خشک و نیمه مرطوب ساکن بوده اند. شاید در جنوب قاره بزرگ گاندوانا، قبل از اینکه این قاره به قاره های فعلی جنوبی زمین (آمریکای جنوبی، آفریقا، هند، استرالیا و جنوبگان) تفکیک شود این گیاهان در این قاره ساکن بوده اند."
اکنون این گیاه- دیرینه شناسان در تلاشند تا در خصوص چگونگی تکامل این خانواده به گونه ها و انواعی تا این حد گسترده که در تمام قاره ها به استثنای قاره جنوبگان وجود دارند توضیحی پیدا کنند.




منبع:
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[saeeddz]

ديرينه شناسان موفق به کشف يکي از قديمي ترين جنين هاي گونه اي از دايناسورها شده اند که در حدود 190 ميليون سال پيش بر روي زمين پرسه مي زده اند.

تخم هاي دايناسوري که در جنوب آفريقا يافته شده و به گونه اي از دايناسورها به نام «ماسوس پونديلس» تعلق دارد، حاوي جنين هايي است که با گذشت سال هاي طولاني به خوبي حفظ شده اند. اين گونه دايناسوري در واقع خانواده و جد دايناسورهاي گردن بلند «برونتو ساروس» به شمار مي رود.
به گفته دانشمندان اين تحقيقات پنجره اي هيجان انگيز را به سوي تاريخ اوليه تکامل دايناسورها باز کرده است. دانشمندان از جنين هاي کشف شده براي بازسازي ظاهر بچه دايناسورها زماني که بر روي زمين زندگي مي کرده اند، استفاده کردند.
محققان در حين مطالعه بر روي اين نمونه ها که در اصل در سال 1976 در آفريقاي جنوبي کشف شده، دريافتند اين نمونه قديمي ترين نمونه جنيني است که تا به حال از دايناسورها و هر گونه مهره دار ديگري بر روي زمين کشف شده است.
طي مطالعه بر روي اسکلت به جا مانده از اين بچه دايناسورهاي 20 سانتيمتري، محققان اعلام کردند جنين ها در حال شکستن پوسته تخمها بوده اند اما هرگز موفق به انجام اين کار نشده اند.
مطالعات نشان مي دهند اين جنين ها نسبت به نمونه بالغ ظاهري کاملا متفاوت دارند، پس از بيرون آمدن از تخم بر خلاف نمونه هاي بالغ بر روي چهار پاي خود راه مي روند و از نظر قدي نيز با دايناسورهاي بالغ 5 متري تفاوت زيادي دارند.