بهترین راه پالایش رای اکثریت؟

[B.Russell]

افلاطون :

دموکراسي باعث مي شود سرنوشت يک جامعه بازيچه هوس توده هاي مردم شود، چرا که مردم در امور سياسي فاقد تجربه لازم هستند. بنابراين براساس انگيزه ها و عواطف خود تصميم گيري مي کنند و بديهي است که از درون اين نوع تصميم گيري نتايج عقلاني کمتر به دست مي آيد.

هيچ رهبري وجود ندارد که بدون نقص باشد و در نتيجه براي حفظ موقعيت خود مجبور مي شود شعارهايي را همسو با افکار مردم مطرح کرده و در واقع خود با توده ها همراه شود و باز اين فرضيه مطرح مي شود که چون توده ها غالبا از روي عواطف و هوس تصميم گيري مي کنند، بنابراين رهبران خود به نوعي اسير اين هوس ها مي شوند.

==========

وینستون چرچیل :

دموکراسی بدترین نوع حکومت است - باستثنای انواع دیگری که گاه و بی گاه تجربه شده اند.
اما هچنان نسبت به گزینه های موجود بهتر است !

=========

توماس هابز:

دموکراسی به معنای حکومت مستقیم مردم از طریق مجلس اجراشدنی نیست.

زیرا عامه ی مردم تنها در اندیشه ی خواسته های شخصی خودشانند ولذا با وعده ی این و آن فریفته می شوند، پس آنانی را که بر می گزینند، نماینده ی واقعی شان نیستند؛

=================

جان راولز:

هیچ استدلالی مبنی بر این که آن چه اکثریت اراده می کند صحیح است، وجود ندارد.

و .......

.
.
.

به هر حال چه با دخالت مستقیم رای اکثریت در قانون گذاری، چه با دخالت نمایندگان منتخب اکثریت در قانون گذاری، ممکن است قوانینی ناقض حقوق عده زیادی وضع شوند.

مخصوصا در حالتی که اکثریت 51 درصد و اقلیت 49 درصد باشند، این مشکلات بیشتر به چشم خواهد آمد.

به نظر شما چگونه میتوان رای اکثریت رو پالایش کرد که اقلیت آسیب کمتری ببیند؟

1- رای اکثریت در همه حال فصل الخطاب باشد؟
2- وجود یک دیکتاتور سیاه یا یک دیکتاتور سفید؟
3- وجود نخبگانی غیر منتخب که از کانون های غیردموکراتیک و صرفا بر اساس تخصص یکسری نظارت ها انجام بدن؟
4- راه حل های دیگر شما؟

[senaps]

به نظر من، باید دید این اشخاصی که قراره بهشون رای بدیم چیکار بکنن؟؟؟
برای کشور خودمون میگم!
به نظرم اگر برای کارهای سیاسی یه مجلس جدا داشته باشیم که کارشون فقط تصمیم گیری های سیاسی( داخلی و بین‌المللی) باشه و یه مجلس هم صرفا برای مباحث شهری و رسیدگی به امور مردم عالی میشه...

همچنین دولت اون بالا باید صرفا یه کسی باشه که کاسه و کوزه ها رو سرش خراب بشه!!!! ))
بهتره که شهردار هر شهر رو خود مردم انتخاب کنن و اینجوری با توجه به وظایف شهردار، مردم با رای دادن برای این سه مورد تا حد زیادی جدای از سیاست کلی کشور و یا حتی شهرهای همسایه، برا خودشون تصمیم می‌گیرن!! ))
همچنین این مسئله باعث جدا شدن گروه‌های مختلف تصمیم گیری از مرکز قدرت میشه که یه جورایی ازادی بیان بیشتری به همراه میاره... چرا که انتقاد از شهردار یا نماینده، دیگه انتقاد از مرکزیت نیست...

به قولی، با خرد کردن(یا بهتر بگیم تخصصی کردن!) گروه های تصمیم گیرنده و دادن اختیار تصمیم های مختص به خودشون، باعث میشیم که حتی اگر تصمیمی گرفته میشه، توسط متخصصین امر گرفته شده باشه و بهترین تصمیم باشه...

در بحث دیکتاتوری اکثریت به اقلیت، باید دید ماجرا چیه!!
مثلا، یه عده میگن ازدواج همجنس‌گرایان نباشه، یه عده میگن باشه... این دو مسئله کاملا در تضاد هم هستن!! و اگر حرف یکی اجرا بشه، باید نظر دیگری رد بشه... فکر میکنم این تنها موردی هستش که دیکتاتوری اکثریت رو باعث میشه و بهترین پیشنهاد من برای همچین مسئله‌ای، بررسی حقوقی این دست مسائل در سطح هر استان و قسمت بخصوص از کشورها هستش (ایالتی بودن کشور)...
اینجوری، باز هم نظریت هر قسمت از کشور مورد احترام قرار میگیره و اجرا میشه( البته از نظر حقوقی هم باید بررسی بشه!!)...

لااقل پیشنهادات من اینجوری هستن....

[Saeed Dz]

به نظرم اگر برای کارهای سیاسی یه مجلس جدا داشته باشیم که کارشون فقط تصمیم گیری های سیاسی( داخلی و بین‌المللی) باشه و یه مجلس هم صرفا برای مباحث شهری و رسیدگی به امور مردم عالی میشه...

تا زمانی که اعضای مجلس، دولت و دیگر ارگان ها توسط شورای نگهبان مهره چینی میشن هیچ تفاوتی وجود نداره که یک مجلس داشته باشیم یا شش مجلس! و عملا این مهره چینی به نفع یک جهت گیری خاص در کشور اتفاق می افته که هیچوقت هم مردم و جامعه رو به منافع گروهیشون ترجیح نخواهد داد (تجربه اینو ثابت کرده). تعداد بسیار زیادی از افرادی که در مجلس ما هستند حتی 5% رای حوزه انتخابیه رو کسب نکردند.

برعکس شما بنده معتقد هستم باید همین ساختار سیاسی که ما از غرب وارد کردیم و مریض وارد کردیم و ناقص و بعد هم که یک مهر اسلامی بهش زدیم رو اصلاح کنیم و اینبار درست و با ضوابط از غرب دوباره وارد کنیم.

بهتره که شهردار هر شهر رو خود مردم انتخاب کنن و اینجوری با توجه به وظایف شهردار، مردم با رای دادن برای این سه مورد تا حد زیادی جدای از سیاست کلی کشور و یا حتی شهرهای همسایه، برا خودشون تصمیم می‌گیرن!! ))
همچنین این مسئله باعث جدا شدن گروه‌های مختلف تصمیم گیری از مرکز قدرت میشه که یه جورایی ازادی بیان بیشتری به همراه میاره... چرا که انتقاد از شهردار یا نماینده، دیگه انتقاد از مرکزیت نیست...

حرف شما در صورتی درسته که در کشور ما یک روند درست و سالم دمکراسی حاکم باشه. در حال حاضر مردم ما درک درستی از دمکراسی ندارند و اون رو فقط نوشتن یک نام و انداختن یک برگه در صندوق های رای میدونن و حتی با مطالعه این تاپیک هم میشه فهمید ما درکمون از دمکراسی بسیار خنده دار هستش!
با انتخاب شهردار هر شهر (ظاهرا) توسط مردم دقیقا همون اتفاقی خواهد افتاد که در مورد انتخابات شوراها همه ساله می افته و در این رابطه به قدری تخلفات بالا هست که اون رو یک امر طبیعی میدونن.

در بحث دیکتاتوری اکثریت به اقلیت، باید دید ماجرا چیه!!
مثلا، یه عده میگن ازدواج همجنس‌گرایان نباشه، یه عده میگن باشه... این دو مسئله کاملا در تضاد هم هستن!! و اگر حرف یکی اجرا بشه، باید نظر دیگری رد بشه... فکر میکنم این تنها موردی هستش که دیکتاتوری اکثریت رو باعث میشه و بهترین پیشنهاد من برای همچین مسئله‌ای، بررسی حقوقی این دست مسائل در سطح هر استان و قسمت بخصوص از کشورها هستش (ایالتی بودن کشور)...
اینجوری، باز هم نظریت هر قسمت از کشور مورد احترام قرار میگیره و اجرا میشه( البته از نظر حقوقی هم باید بررسی بشه!!)...

باز هم مسئله درک ناقص ما از دمکراسی هست. در یک دمکراسی نوین و پیشرفته اکثریت حق ندارند که حقوق اقلیت رو نقض کنند مثل چیزی که در جوامع غربی میبینیم. برای مثال همین موردی که شما فرمودی رو میگم که اکثریت جامعه آمریکا مذهبی (مسیحی) هستند و مخالف به رسمیت شناخته شدن حقوق همجنس گرایان اما میبینیم که حقوق این افراد به رسمیت شناخته شد و ... .
در یک جمله اینکه حقوق افراد قابل به رای گذاشته شدن نیستند که توسط یک گروه خاص یا اکثریت بخوان نقض بشند!

با ایالتی شدن کشور به شدت موافق هستم.

[New Ray]

بنظر من اول باید اهداف و در نتیجه وظایف روشن بشه. چون یه مشکلی که اکثرا در ایجاد یک روش و سبک زندگی برای حکومتها وجود داره ، ضعف در انسان شناسی هست. تا زمانی که ندونیم انسان دقیقا چی هست به نیازهای واقعیش پی نمیبریم.

ممکنه جایی انسان رو موجودی بدونند که مثل سایر موجودات فقط به حیات و تولید مثل نیازمنده ، پس وسائل این رفاه رو فراهم میکنند.
یا جایی انسانها رو فقط ابزاری در پایین هرم ببینند که وظیفه تامین نیازهای بالای هرم رو داره ، پس براشون شغل فراهم میکنند.
یا جایی دیگر انسان رو در حال آزمایش سخت در زندگی بدونند که اهداف بلند مدتی در سرزمینی خارج از حکومت مورد نظر دارند ، پس بهشون کمک میکنند تا سختیها رو تحمل کنند به امید زندگی مرفه در سرزمینی دیگر.
و ...

هر وقت تکلیف هدفها و نیازهای بشر و مخصوصا اولویت شون روشن بشه ، میشه به مراحل بعدی رفت. حداقل نیازهای اساسی که هر چند دهه از طریق رفراندوم مورد قبول اکثر مردم باشه .
من با مشارکتِ یکسان تمام اقشار مردم در تصمیم گیریها و انتخابات و همه پرسیها خیلی موافق نیستم. شاید در شعار ، ارزش رای یک استاد دانشگاه با بیسواد یکسان باشه ، اما در عمل اینکار اشتباهه. میشه در تصمیمات ساده ی هر حوزه از تمام اقشار شرکت کنند ولی در تصمیمات تخصصی نظر عامه فاقد شناخت صحیحه و نباید مرجع قرار بگیره ؛ مگر اینکه آگاه سازی بیطرفانه صورت بگیره یا مثلا قبل از رای گیری سوالات ساده ای در مورد اون زمینه مطرح بشه تا افراد بدون اطلاع شرکت نکنند. پیشنهاد ارائه مدرک رو قبول ندارم بخاطر همون مسائل تاپیک "مغزهای پوک".

در کل آگاهسازی عمومی با ایجاد آزادی بیان و حتی شرکت در آزمونهای سنجش اطلاعات اجتماعی و قوانین حقوق بشر که منجر به دریافت مدرکی برای عموم مردم بشه ، درست مثل گواهینامه رانندگی.
البته میدونم در ایران عملی نمیشه و فقط یک رویاست ...

[senaps]

تعداد بسیار زیادی از افرادی که در مجلس ما هستند حتی 5% رای حوزه انتخابیه رو کسب نکردند.

انتخابات گذشته رو من خودم پای صندوق بودم.... صندوق جلوی همه‌ی ما باز شد و پلمپ شد و تا اخر شب ملت رای میدادن که سیستم رای دادن مردم رو هم میدونید.... موقع شمردن هم من خودم جزو شمارندگان بودم...
کاری به شایعاتی که اون بیرون هست ندارم! چیزی که من دیدم، سلامت بودن انتخابات لااقل در حوزه‌ای که من توش بودم هست...

به هر صورت، من یک مثال زدم... و گفتم نظر یک عده رد و نظر یک عده تایید میشه و بهترین راهش بررسی حقوقی هستش...
این یعنی همون چیزی که شما گفتی!....
هرچند توی همون امریکاش هم هنوز در این خصوص بحث میشه( بهتره این موضوع رو ول کنیم چون ممکنه گیر بدن بهش!)...

برعکس شما بنده معتقد هستم باید همین ساختار سیاسی که ما از غرب وارد کردیم و مریض وارد کردیم و ناقص و بعد هم که یک مهر اسلامی بهش زدیم رو اصلاح کنیم و اینبار درست و با ضوابط از غرب دوباره وارد کنیم.

سیستم وارد شده، باعث خلط مبحث میشه... طرف از شهرش بلند میشه میره تهران شهرش رو فراموش میکنه و در ساپورت دخترها و مذاکرات هسته‌ای غرق میشه!
در صورتی که اگر این مباحث در حوزه‌ی کاریش نباشن، نهایتا میتونه با نمیانده‌های شهرهای همسایه سر خدمات شهری کلی به توافق برسه و دیگه لابی سیاسی معنی نخواهد داشت....

از اون طرف، سیاسیون هم پاشون از مجلس و تشکیلات مربوط به مردم کوتاه میشه و یه جا پیدا میکنن واسه کارهای سیاسی خودشون که تکلیفشون مشخص باشه و انرژی مجلس رو هدر هم ندن... درضمن، برایند نظر کسانی که تخصصا سیاستمدار هستن از سراسر کشور، تصمیمات سیاسی بهتری هست...

من با سیستم سیاسی امریکا یا سایر کشورها اشنا نیستم! ولی تا جایی که میدونم اکثر این کشورها کنگره و پارلمان دارن که پارلمان همین مجلس ما میشه ولی تصمیمات سیاسی رو در کنگره میگیرن که ظاهرا ما در زمان شاه مجلس و سنا داشتیم؟؟؟‌( مطالعات من در این مورد خیلی کمه و همش حدس و گمان هست!)...

[Stream]

هر وقت تکلیف هدفها و نیازهای بشر و مخصوصا اولویت شون روشن بشه ، میشه به مراحل بعدی رفت. حداقل نیازهای اساسی که هر چند دهه از طریق رفراندوم مورد قبول اکثر مردم باشه .
من با مشارکتِ یکسان تمام اقشار مردم در تصمیم گیریها و انتخابات و همه پرسیها خیلی موافق نیستم. شاید در شعار ، ارزش رای یک استاد دانشگاه با بیسواد یکسان باشه ، اما در عمل اینکار اشتباهه. میشه در تصمیمات ساده ی هر حوزه از تمام اقشار شرکت کنند ولی در تصمیمات تخصصی نظر عامه فاقد شناخت صحیحه و نباید مرجع قرار بگیره ؛ مگر اینکه آگاه سازی بیطرفانه صورت بگیره یا مثلا قبل از رای گیری سوالات ساده ای در مورد اون زمینه مطرح بشه تا افراد بدون اطلاع شرکت نکنند. پیشنهاد ارائه مدرک رو قبول ندارم بخاطر همون مسائل تاپیک "مغزهای پوک".

در کل آگاهسازی عمومی با ایجاد آزادی بیان و حتی شرکت در آزمونهای سنجش اطلاعات اجتماعی و قوانین حقوق بشر که منجر به دریافت مدرکی برای عموم مردم بشه ، درست مثل گواهینامه رانندگی.
البته میدونم در ایران عملی نمیشه و فقط یک رویاست ...

بزرگ ترین مشکل این مدل انتخابات و رای گیری همین چیزی است که شما گفتید: یکسان بودن رای همه. در شعار بسیار عالی است و حرف از مساوات و ... ولی در عمل باعث میشه کاندید ها راه بیفتن و برند در روستاها و در بین قشر بی سواد و با وعده های عجیب و قول ساندیس و ... ازشون رای بگیرند. در نهایت هرکس بیشتر این کار رو انجام بده برنده میشه (و بیشتر انجام دادنش وابسته به پول داشتن است، پولی که از طریق لابی و ... بدست میاد). یکی از دلایلی که انتخاب ها در کشورهای غربی حداقل بین قشر الیت جامعه خیلی محبوب نیست همین مسئله است که در نهایت رای افرادی که واقعا میرن و آگاهی کسب می کنن تاثیر خاصی در نتیجه نهایی نداره.

راه حل به نظر من، ممنوع کردن هر نوع تبلیغات انتخاباتی است. این حرف می تونه عجیب باشه ولی در عمل می تونه اکثر مشکلات رو حل کنه چون در صورتی که فرد لازم باشه خودش بره و دنبال اطلاعات بگرده، به جای اینکه اطلاعات گزینشی و تبلیغات توی صورتش باشه همیشه، این شخص در نهایت هم علاقه داشته و هم ذهن آماده ای است و این افراد می تونه رای شون هم یکسان باشه. این کار باعث میشه درصد خیلی کمتری رای بدن، ولی همون درصد کمتر رای شون آگاهانه و منصفانه است و نتیجه ای که گرفته میشه در نهایت نتیجه ای پالایش شده از رای اکثریت افرادی است که به خودشون زحمت دادند تا اطلاعات کسب کنند.

[مهندس مسعود]

بنده اساسا با نظر اکثریت مخالفم. بهتر است سرنوشت توسط نظر افراد امین و مورد تایید حاکم شرع مشخص شود. مردم با رای گیری می توانند افراد ناصالح را به قدرت بیاورند.

[Saeed Dz]

انتخابات گذشته رو من خودم پای صندوق بودم.... صندوق جلوی همه‌ی ما باز شد و پلمپ شد و تا اخر شب ملت رای میدادن که سیستم رای دادن مردم رو هم میدونید.... موقع شمردن هم من خودم جزو شمارندگان بودم...
کاری به شایعاتی که اون بیرون هست ندارم! چیزی که من دیدم، سلامت بودن انتخابات لااقل در حوزه‌ای که من توش بودم هست...

به هر صورت، من یک مثال زدم... و گفتم نظر یک عده رد و نظر یک عده تایید میشه و بهترین راهش بررسی حقوقی هستش...
این یعنی همون چیزی که شما گفتی!....
هرچند توی همون امریکاش هم هنوز در این خصوص بحث میشه( بهتره این موضوع رو ول کنیم چون ممکنه گیر بدن بهش!)...

البته من دقیقا در رابطه با قسمتی از صحبتاتون که مشخص کردم تخلفاتی دیدم همین دوره اما به توصیتون عمل و از گفتنش صرف نظر میکنم.

سیستم وارد شده، باعث خلط مبحث میشه...
طرف از شهرش بلند میشه میره تهران شهرش رو فراموش میکنه و در ساپورت دخترها و مذاکرات هسته‌ای غرق میشه!
در صورتی که اگر این مباحث در حوزه‌ی کاریش نباشن، نهایتا میتونه با نمیانده‌های شهرهای همسایه سر خدمات شهری کلی به توافق برسه و دیگه لابی سیاسی معنی نخواهد داشت....

از اون طرف، سیاسیون هم پاشون از مجلس و تشکیلات مربوط به مردم کوتاه میشه و یه جا پیدا میکنن واسه کارهای سیاسی خودشون که تکلیفشون مشخص باشه و انرژی مجلس رو هدر هم ندن... درضمن، برایند نظر کسانی که تخصصا سیاستمدار هستن از سراسر کشور، تصمیمات سیاسی بهتری هست...

من معنی کلمه خلط رو نمیدونم اما اینو خوب میدونم که انقلابی که به اسم انقلاب اسلامی میشناسیم سر تا پاش اخذ مدرنیته و سیستم سیاسی، اقتصادی و ... غربی بوده که نمیدونم چرا تلاش داریم از این موضوع فرار کنیم.

موافق هستم در رابطه با صحبتی که مطرح کردید اما این نیاز به سیزده تا مجلس نداره بلکه کشور باید ایالتی بشه و ساختار سیاسی اصلاح که بعید میدونم.

در ایران تخصص معنایی نداره، شما متاسفانه آرمانی صحبت میکنی و واقعیت ها رو در نظر نمیگیری. مسائل کشور قوانین ریاضی نیستند که 1+1 همیشه 2 بشه!

من با سیستم سیاسی امریکا یا سایر کشورها اشنا نیستم! ولی تا جایی که میدونم اکثر این کشورها کنگره و پارلمان دارن که پارلمان همین مجلس ما میشه ولی تصمیمات سیاسی رو در کنگره میگیرن که ظاهرا ما در زمان شاه مجلس و سنا داشتیم؟؟؟‌( مطالعات من در این مورد خیلی کمه و همش حدس و گمان هست!)...

در آمریکا کل این مجموعه یعنی مجلس سنا و مجلس نمایندگان رو کنگره مینامن که هر قانونی هم برای تصویب نیاز به تایید هر دو داره. منظور از پارلمان هم همون کنگره هستش به نظرم. به هرحال این ساختار مختص اونجاست و اگر ما بخوایم این سیستم رو پیاده کنیم باید کامل واردش کنیم و نه اینکه مثل اکثر موارد دیگه فقط یه چیزی بیاد و ... .
من معتقد هستم با سیستم فعلی سیاسی حاکم بر کشور نیازی به تفکیک نیست یا بهتره بگم فرقی نداره تفکیک و نظام سیاسی ما از پایه مشکل داره و باید اصلاح بشه تا بتونیم قدم های بعدی رو برداریم.

[New Ray]

بنده اساسا با نظر اکثریت مخالفم. بهتر است سرنوشت توسط نظر افراد امین و مورد تایید حاکم شرع مشخص شود. مردم با رای گیری می توانند افراد ناصالح را به قدرت بیاورند.

به نظرتان ملاک انتخاب افراد امین و مورد تایید چیست ؟

[مهندس مسعود]

به نظرتان ملاک انتخاب افراد امین و مورد تایید چیست ؟

دانش فقهی بنده برای تشخیص کافی نیست و به همین دلیل عرض کردم بهتر است این افراد امین و مورد تایید حاکم شرع باشند.