خرید لپ تاپ استوک
ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام
[ + افزودن آگهی متنی جدید ]
گفت:من فرشته ام!
قاضی پرسید: بال هایت کو؟
گفت: بال هایم رابریده اند !
قاضی باورنکرد:نیشخند زد و او را به جرم نداشتن کارت شناسایی به حبس محکوم کرد .وقتی می خواستند به دست هایش دستبند بزنند،ناگهان چند فرشته از پنجره آمدند و او را با خود بردند.
ساعتی بعد قاضی در کتاب های قانون دنبال ماده ای می گشت که مربوط به تعقیب مجرم در آسمان باشد.
متشکرم آقای رئیس جمهور!بغض راه گلوی مرد را بست . انگشتش را از ماشه کشید و در پشت پنجره ی بلندترین ساختمان شهر-که به یک استادیوم کوچک مشرف بود -زد زیر گریه:
از دوربین اسلحه اش به جایگاه نگریست ، رئیس جمهور آن جا نبود.منتظر ماند.
چهره ی رئیس جمهور را در خیالش مجسم کرد؛ قیافه ای معصوم داشت.
بعد به دختر کوچک او اندیشید که شبیه دختر خودش بود....
متشکرم آقای رئیس جمهور!
و ادامه داد:
-کاش بقیه (سوژه ها ) هم مثل شما دیر می آمدند .
مثل 40 سال گذشته
پيرمرد مثل همه چهل سال گذشته صدايش را انداخت ته گلو و فرمان داد و گفت : "زود باش ... بگو ..." كمي آن طرف تر پيرزني هم سن و سال خودش روي صندلي نشسته و به پيرمد روي صندلي نگاه كرد و پوزخندي زد و گفت : "هنوز هم مي خواي با داد و فرياد و قلدري به خواسته ات برسي ... حتي اين دم آخر؟"
پيرمرد سكوت كرد و به چهل سال زورگويي اش فكر كرد و به آهستگي گفت : "راست مي گي ... منو ببخش ... ازت خواهش مي كنم حلالم كن ... مي بيني كه چه وضعي دارم!"
پيرزن دلش به حال او سوخت و گفت : "باشه ... برو ... حلالت كردم"
پيرمرد نفس عميقي كشيد و ... رفت ... مرد
باوفا
پدر بغض كرده و ناراحت دستهاي مادر را لاي انگشتانش گرفته بود و مي گفت : "اي كاش من جاي تو بودم..." برخلاف پدر، مادر تبسم كرد و گفت : "اين حرفها چيه مرد؟ دكترها گاهي اوقات اشتباه مي كنند ... مطمئن باش - برخلاف تشخيص دكترها كه گفتند فقط شش ماه زنده اي- تا شصت سال ديگه مي مونم." و پدر با لحني غمگين گفت : "اگر براي تو اتفاقي بيفته، من يك دقيقه هم زنده نمي مونم."
پسر يازده ساله كه اينها را مي شنيد، اگر چه براي مادرش ناراحت بود، اما از باوفا بودن پدرش شادمان بود...
پسرك (كه حالا با مادر بزرگش زندگي مي كرد) روبروي عكس مادر خدا بيامرزش نشست و گفت : "ماماني بابا دروغگو بود" آن سوي شهر، پدر كه درست دو روز بعد از چهلم تجديد فراش كرده بود، با زن جوان جديدش خوش بود.
اشتباه
شنا بلد نبود .در آب غرق شد . وقتی جسدش را از آب گرفتند دو شیار عمیق بر کتف هایش خودنمایی می کرد.او یک فرشته بود که بالهایش را از دست داده بود .
-کاش تعقیبش نمی کردیم !
ماموران پلیس اشتباه کرده بودند .
گزارش : او نه جاسوس بود نه اجنبی . پرونده ی او را مختومه اعلام می کنیم.
به همه جا سر زدیم ،به کافه ها ،اسکله ها ، پارک ها ....اما نتوانستیم پیدایش کنیم لعنتی آب شده بود و رفته بود توی زمین .
گفتم: "من دیگه نیستم خودت دنبالش بگرد"
گفت:"تنهایی نمی تونم."
گفتم:"خیلی خسته ام."
به التماس افتاد :"خواهش می کنم"
نخواستم تنهایش بگذارم.باز شروع کردیم به گشتن .این بار حتی لابه لای کتاب ها را هم نگاه کردیم اما چیزی دستگیرمان نشد . سرانجام از پا افتادم اما او هنوز هم که هنوز است دنبالش می گردد . من ایمان دارم که او نمی تواند گمشده اش را پیدا کند . گمشده ی او بیش تر شبیه خودش است . به نظر من او باید به دنبال خودش بگردد و بد نیست اگربتواند دستش را در دهان خودفرو کرده ،جمجمه اش را سر انگشتانش لمس کند.
با چشمه تا امید
گفتم نرو ، سرت را تکان دادی
گفتم بمان ، هیچ حرکتی نکردی ، خیره نگاهم کردی
گفتم تو را به نگاه کودک همسایه که باغچه ای پر از گل سرخ مهربانی است ، اما رفتی بی درنگ
گفتم باور کن هنوز صداقت زنده است اگر خودت هم بخواهی و تو اصلا نخواستی و باز هم نماندی
............. و من می گفتم و تو نمی خواستی
آخر می دانی تو نه شاخه خشکیده درخت بودی نه کوه یخ ، فقط در حصار شعله ها محاصره شده بودی فریاد می کشیدی و هم نوعانت همه سنگ بودند.
اما من چشمه ای می شناسم زلال و شفاف در همین نزدیکی ، فقط یک لحظه نگاهی به آن بینداز آن وقت اگر خواستی برو.
و تو آمدی ، چشمه پر آب بود و زلال . پرسیدی این چشمه چیست؟
گفتم اشک است ، اشک
گفتی اشک ؟! اشک چه کسی؟
گفتم همسفر شدن با جریان آب پاسخ سوالت را می دهد
چند ثانیه ای مکث کردی و بی هیچ حرفی مرا ترک نمودی و من ناراحت از اینکه تو این چنین ناامید و بدبین شده ای . هنوز چند دقیقه ای نگذشته بود که برگشتی . چشمانت برق خاصی داشتند . نگاهی عجیب به من کردی و خودت را در آب انداختی. و من می دیدمت که چه آسوده خیال در آن آب زلال حرکت می کردی . دستانم را به نشانه خداحافظی بالا بردم و فریاد زدم :
راستی وقتی به مادرت رسیدی ، بوسه ای بر صورت پاکش بزن و به او بگو که حتی اشکهایش هم چشمه ایست پر از امید و رحمت .
سلام دوستان من همیشه تو ذهنم داستان میسازم خواستم یه بار برای شما هم داستان هام رو بازگو کنم فقط خواهش می کنم که بهم بگین داستانم بی محتوا هست یا نه
غروب بود خسته ی خسته تنهای تنها وارد خونه ی مجردیش شد رفت به سمت یخچال پارچ اب رو سرکشید خوشحال شد برای این که می خواست وارد دهکده ی جهانی بشه سریع به طرف کامپیوتر رفت عجله داشت کانکت شد می خواست بره فروم اونجا دوست زیاد داره کلی از بچه ها اونجا هستن و صحبت میکنند خیلی سریع لینک سایت رو توی نوار ادرس نوشت اینتر رو زد خمیازه کشید
تعجب کرد به خودش گفت چقدر سرعتش زیاد شده صفحه بار گذاری شد
بعد چند ثانیه کامپیوتر رو خاموش کرد چراغ هم خاموش بود اتاق تاریک تاریک شد عصبانی بود بهیچ چیز جز نوشته صفحه ی مانیتور فکر نمیکرد از خونه بیرون رفت توی خیابون بود بارون می بارید زمین هم سر سری بود فقط به فکر اون نوشته بود
اخه چی باعث شده بود که اون نوشته روی صفحه مانیتور هک شده بود نوشته این بود:
کاربر عزیز darknessشما بعلت رعایت نکردن قوانین فروم بن شدید
داستان تموم شد فقط یه نظر بدین
عشق در یک قدمی است
پرسید عشق چیست ، عاشق کیست؟
گفتم عشق تعریف ندارد. تو اگر یک روز دو کبوتر ، دو پرستوی جوان را دیدی که در آغوش هوا می رقصند و دلت لرزید یا بلور اشکی در حلقه چشمت چرخید عاشقی ، عاشق. بی هیچ گمان.
سرش را پایین انداخت و رفت .
فردا روز دوباره آمد و گفت : یک شبانه روز منتظر دیدن دو کبوتر بودم هر چه صبر کردم چیزی ندیدم. گفتم صبر داشته باش ، صبر . او باز هم سرش را پایین انداخت و رفت .
چند روزی می شد که پیش من نیامده بود. تا اینکه سحرگاه یک روز زمستانی پیش من آمد و گفت : بالاخره فهمیدم . عشق همین دو خیابان بالاتر است.
و گفت : دیشب ، کمی بالاتر، دو کودک را دیدم که فال می فروختند . یکی پسر و دیگری دختر. شب سردی بود . دختر از پسر دو سه سالی کوچکتر به نظر می آمد. پسر ژاکتی بر تن داشت ولی دخترک نه .
نزدیکشان رفتم و دورادور مراقبشان . به نظرم زیباترین صحنه زندگی ام را می دیدم . پسر ژاکت خود را از تن در آورد و بر دوش دخترک انداخت. و با چشمانی خیس و دستانی لرزان گوشه خیابان نشست. نتوانستم طاقت بیاورم جلو رفتم . فهمیدم آن دو ، خواهر و برادر بودند. نمی توانستم جلوی اشکم را بگیرم. من بزرگترین عشق را در وجود دو انسان کوچک دیده بودم.
آن شب تمام فالهایشان را به بهای انسانیت خریدم. دخترک آنقدر خوشحال شد که سرما از یادش رفت و پسر از او شادتر. آنچنان در احساساتشان غرق بودند که من ترکشان کردم نخواستم مزاحم حال غریبشان باشم. حالی که بسیاری از انسانهای مرفه جامعه شاید آرزوی یک لحظه اش را داشته باشند. از آن شب ، من هم یک عاشقم فقط کافیست اطرافم را کمی دقیق تر بنگرم حتما کسی را که منتظر عشق من هست ، می بینم.
نیکوس کازانتزاکیس تعریف می کند که در کودکی پیله کرم ابریشمی را روی درختی می یابد.درسا زمانی که پروانه خود را اماده م کند تا از پیله خارج شودکمی کمی منتظر می ماند اما سرانجام چون خروج پروانه از پیله کمی طول می کشد تصمیم م گیرد به این فرایند شتاب ببخشد.با حرارت دهانش پیله را گرم می کندتا اینکه پروانه خروج خود را اغاز می کند اما بالهایش هنوز بسته اند و کمی بعد می میرد.
کازانتزاکیس می گوید بلوغی صبورانه با یاری خورشید لازم بود اما من انتظار کشیدن نمی دانستم ان جنازه کوچک تا به امروز یکی از سنگین ترین بارها بر وجدانم بوده اما همان جنازه باعث شد بفهممکه فقط یک گناه کبیره حقیقی وجود دارد:فشار اوردن بر قوانین بزرگ کیهان.بردباری لازم است نیز انتظار زمان موعود کشیدن و با اعتماد راهی را دنبال کردن که خداوند برای زندگی ما بر گزیده است.
هم اکنون 2 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 2 مهمان)
قوانين ايجاد تاپيک در انجمن
جواب بصورت نقل قول