نثرهای عاشقانه

[Nassim999]

روزي به تو خواهم گفت

روزي به تو خواهم گفت ازغربتم روزي که با ريزش برگها خزان زندگي من آغاز شد،آن روز که آفتاب گردان وجودم به سوي خورشيد دلت را آرزو مي کرد .
آن روز که ابرهاي سياه وسفيد سراسرآسمان چشمانم را فرا گرفته بود وباران غم ازگوشه ي آن به کوير سرد گونه هاي استخوانيم فرو ريخت .
آن روزهمه چيزرا در يک نگاه به تو خواهم گفت، آن گاه که سيلاب اشک هايمان يکي گردد

[Ghorbat22]

برای تو می نویسم
میروم و پشت خواهم کرد به تمامی تپشهای این دقایق
دل خواهم کند
بی تو خواهم زیست
گوش خواهم سپرد
فریاد خواهم شد
مهربان نخواهم بود
دل نخواهم سپرد
آرام تر که شدم
بی تو خواهم مرد ای عزیز

[Ghorbat22]

آموزگار نیستم
تا تو را بیاموزم چگونه دوست بداری
ماهیان به آموزنده ای نیاز مند نمی شوند
تا بیاموزند چگونه شنا کنند
و گنجشکان به آموزنده ای نیازمند نمی شوند
تا بیاموزند چگونه پرواز کنند .
به تنهایی شنا و به تنهایی پرواز کن
که عشق را کتابی نیست
و بزرگترین عشاق تاریخ ، خواندن نمی دانستند

[Ghorbat22]

هنوز هم

چشمانم، نگاهت را؛

نگاهم، لبانت را؛

و لبانم، لبانت را نشانه ميرود

در طلب يک بوسه ...

هنوز هم زيباست انتظار آغوشت را کشيدن

حتّی زيباتر از گذشته

[Ghorbat22]

گوشی را بردار
دارد دلم زنگ می‌زند
از آهن نیست اما
در هوای تو
خیس از بارانی که می‌دانی از آسمان ِ کجا باریده ‌است
دارد زنگ می‌زند
گوش کن
چگونه از همیشه بلندتر
مانند طنینِ یک فریاد
صدای زنگ پیچیده در اتاقت
دلم دارد زنگ می‌زند
گوشی را بردار...

[sepideh_bisetare]

از عذاب رفتن تو مي سوزم تو اوج غربت
واسه بودن با تو ندارم يه لحظه فرصت
اينجا اشك تو چشام رو به كسي نشون ندادم
اگه بشكنه غرورم خم به ابروم نمي يارم
وقتي نيستي هر چي غصه است تو صدامه
وقتي نيستي هر چي اشكه تو صدامه
از وقتي رفتي دارم هر ثانيه از غصه رفتنت مي سوزم
كاشكي بودي و مي ديدي كه چي آوردي به روزم
حالا عكست تنها يادرگاره از تو
خاطاتت تنها باقي مونده از تو
وقتتي نيستي ياد تو هر نفسات آتيش مي زنه به اين وجودم
كاشكي از اول نمي دونستي كه من عاشق تو بودم

[Ghorbat22]

رفتی...

بدون خداحافظی...
اما دلم نشکست!..
رفتی...
و حسرت آن نیم نگاه آخر بر دلم ماند...
اما دلم نشکست...
رفتی...
و سراغم را هم نگرفتی! ...
اما دلم نشکست! ...
میدانی از چه دلم شکست؟...
از اینکه وقتی میرفتی باران میبارید!...
با خودم گفته بودم که بعد از رفتنت...
بدون آنکه ببینی...
بدون آنکه کسی ببیند...
خاک راهت را یادگاری خود کنم...
اما اشک آسمان رد پایت راشست و رفت!...
با خود گفته بودم که بعد از رفتنت...
خاطره ی بودنت را در آغوش میگیرم...
باران آن را هم شست و رفت...
حالا من مانده ام و ...
کاسه آبی که آورده بودم پشت پایت بریزم!...

[Ghorbat22]

ایستاده ام
تنها
پشت میله های خاطرات دیروز
این جا
انگشت هایم را می شمارم
یک
دو
سه...
ودست های تو در هم فرو رفته اند
تو
غزل را مشت مشت به حراج گذاشتی
که مهربا نی ات را ثابت کنی
ولی...
ولی نفهمیدی که من
آن سوی خیابان
انتظارت را می کشم
تو بی وقفه فریاد کشیدی...
ومن
دیگر آزارت نمی دهم
زین پس
قصه هایم را برای هیچ کس تعریف نمی کنم
مطمئن باش...
هنوز هم قافیه را به چشمان تو
می بازم
مطمئن باش!

[Ghorbat22]

شب که می رسد به خودم وعده می دهم
که فردا صبح حتما به تو خواهم گفت.

صبح که فرا می رسد و نمی توانم بگویم،
رسیدن شب را بهانه می کنم.

وباز شب می رسد و صبحی دیگر....
ومن هیچ وقت نمی توانم حقیقت را بگویم.

بگذار میان شب و روز باقی بماند؛
که چقدر
دوستت دارم...

[Ghorbat22]

دست نیافتنی شده ای
هیچ بالشی جای شانه های ترا برایم نمی گیرد
من بغضم را بی تو در فضایی معلق می ریزم
چون جاذبه ای مبهم مرا می کشی و نمی یابمت
چون صدایی از چارسوی حیات
مرا می خوانی و نمی بینمت
چون یادگاریهای نوجوانی
همه جا هستی و اینهمه تنهایم !