خدا [ عارفانه ]

[Йeda]

در سمتـــِ توام
دلـــم باران ، دســـتم باران
دهانــم باران ، چشــمم باران
روزم را با بندگی تو پا گشــا می کنم
...
هــر اذانـی که می وزد
پنجـــره ها باز می شوند
یاد تو کوران می کنـــد
...
هر اســمِ تو را که صـــدا می زنم
ماه در دهانــم هـــزار تکه می شود
...
کاش من هـــمه بودم
کاش من هـــمه بودم
با همه دهـــان ها تو را صدا می زدم
...
کفــش های مـــاه را به پا کرده ام
دوباره عـــازم تـــوام
...
تا بوی زلفـــِ یار در آبادی من استـــ
هر لبـــ که خنده ای کند، از شادی من استـــ
زندگی با توستــــ
زندگی همین حالاستــــ...
زندگی همین حالاستــــ...


>محمد صالح علاء<

[M0RTEZA_R]

ما در دو جهان غیر خدا یار نداریم
جـز یاد خدا هیـچ دگـر کار نداریم

گر یار وفادار نداریم عجب نیست
ما یار به جز حضــرت جبار نداریم

با جامه صد پاره و با خرقه پشمین
برخـاک نشینیم و از آن عار نداریم

ما شاخ درختیم و پر از میوه توحید
هر رهگذری سنگ زند باک نداریم

ما صـافدلانیم و ز کس کیــنه نداریم
گر شهر پر از فتنه و ما با همه یاریم

ما مست صبوحیم و ز میخانه توحید
حاجت به می و بــاده و خمار نداریم

بنگر به دل خسته شمس الحق تبریز
ما جـــز هــوس دیدن دلــــدار نداریـم

حضرت مولانا

با تشکر مهران...

یه توضیح درمورد کلمه مولانا برای دوستانی که نمیدونن بدم.مولانا یک اسم عام هست که برای همه میتونه استفاده بشه و به معنای مولای ما هست.
البته اکثرا منظور از مولانا رو همون مولوی میدونن.کامل بگیم میشه مولانا جلال الدین محمد بلخی

[vahidhgh]

چگونه در صف مسجد بایستم که خرابم
چگونه پند بگیرم
نه عقل مانده نه هوشم
به کنج میکده خوابم
چو کاسه دست به دستم
چو کوزه دوش به دوشم

[V E S T A]

بحــث ایمـان دگــر و جوهـر ایمـان دگـر است	جامــه پاکــی دگــر وپاکــی دامــان دگــر است
کــس ندیــدیــم کـه انــکار کنــد وجــدان را	حـرف وجــدان دگـر و گوهــر وجـدان دگـر است
کـس دهـان را به ثنـاگویی شیـطان نگشـود	نفـی شیـطان دگـر و طاعـت شیـطان دگــر است
کـس نگفته است ونگویـد که دد ودیو شویـد	نقــش انســان دگــر ومعنـی انسـان دگــر است
کــس نیـامـد کـه ستـایـد ستــم وتفرقــه را	سخـن از عـدل دگـر ، قصـه احسـان دگــر است
هرکـه دیــدم بخـدمـت کمــری بسـت بعهــد	مــرد پیــمان دگـر و بسـتــن پیــمان دگــر است
هرکـه دیـدیـم بحفـظ گلــه از گرگــان بـود	قصـد قصـاب دگـر ، مقصــد چوپـان دگــر است

"رحیم معینی کرمانشاهی"

[Mehran]

منت به سرم نیست به جز منت مولا
یا هو مددی ســرور من حضــرت والا

یا هو نشود سایه تو کم ز سر من
یا هو نظری کن به دل در به در من

یاهو به گدایــت بکن از لطـــف نگاهی
یک عمر پریشانی و از چاله به چاهی

جـامی که ز دست تو گرفتم شــرفم داد
یک دست می و دست دگر تار و دفم داد

من جز تو کسی را نشناسم که ولی بود
حــق بود علی و فقـــط او ذکر عــلی بود

رخصت که شوم خاک در خانه عشقت
صد جان چــو من باد فدای ره عشقت

یا هو مددی از ره حـــق تــو بخوانم
تو صاحب من جز تو من ارباب ندانم

یا هو مددی کن که سزاوار گداییـم
باشیم و تو بر ما ز کرم لطف نمایی

دل مست و زمین مست و زمان مست ز جامت
عـــ ــالم همگــی شیفته ی عشــق و مرامت

یک تـــار ز مویت ندهم ملک دو عالم
درویشم و این بس که به نام تو ببالم

تـا که نی و دف ذکر علـی گوید و خواند
بدخـواه عــلی نـــام بـه گیـتیـش نماند

در مســلک ما شر مدامست طـریقت
ما مست مـی ساغر حقیم و شریعت

/ مرتبط ترین تاپیک این بود در حال حاضر


یا تشکر مهران...

[Mehran]

در کــار دو عــالم ما، چـون دل به یکـی دادیم
جـــز دسـت یـکی مـا را، در کــار نمــی گـنجد

گـر عــاشـق دلــداری، بــا غــیر چــه دل داری
کان دل که در او غیـــر است، دلدار نمـی گنجد

در خـانه ی دل مـا را، جز یــار نمــی گنجد
چون خلوت یار اینجاست، اغیار نمی گنجد

در کار دو عالم ما، چون دل به یکی دادیم
جز دست یکی ما را، در کــار نمی گـنجد

مستیم و در این مستی، بیخود شده از هستی
در محــفل مــا مســتان، هشـــیار نمــی گـنجد

اسـرار دل پـاکان، با پـاک دلان گـویید
کاندر دل نـامحرم، اسرار نمی گنجد

گر عــاشـق دلـداری، بـا غــیر چــه دل داری
کان دل که در او غیر است، دلدار نمی گنجد

از بخل و حسد بگذر، در ما و تویی منگر
با مساله ی توحیـد، این چار نمی گنجد

گر انس به حـق داری، از خلق گریزان شو
کـآدم چو بهشـتی شد، در نـار نمی گنجد

انسان چو موحد شد، در شـرک نمی ماند
آری گـل این بســتان، با خــار نمــی گنجد

گفــتار فواد آری، در پـرده بود لیکن
آنجا که بود کردار، گفتار نمی گنجد

فواد کرمانی

با تشکر مهران...

[V E S T A]

هرکـه با پاکـدلان صبــح و مســایی دارد

دلــش از پرتــو اســرار صفــایــی دارد

زُهــد با نیــت پــاک اسـت نـه بــا جامــه پــاک

ای بـس آلــوده که پاکیــزه ردایــی دارد

گــرگ نزدیــک چــراگــاه و شبــان رفتــه به خــواب

بــرّه دور از رمــه و عــزم چــرایــی دارد

" پروین اعتصامی "

[raha bash]

ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺪﻩ ! ﻣﮋﺩﻩ ﺑﺪﻩ ! ﯾﺎﺭ ﭘﺴﻨﺪﯾﺪ ﻣﺮﺍ
ﺳﺎﯾﻪ ﯼ ﺍﻭ ﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﺍﻭ ﺑﺮﺩ ﺑﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﻣﺮﺍ
ﺟﺎﻥ ﺑﻼ ﺩﯾﺪﻩ ﻣﻨﻢ، ﮔﺮﯾﻪ ﯼ ﺧﻨﺪﯾﺪﻩ ﻣﻨﻢ
ﯾﺎﺭ ﭘﺴﻨﺪﯾﺪﻩ ﻣﻨﻢ، ﯾﺎﺭ ﭘﺴﻨﺪﯾﺪ ﻣﺮﺍ
ﮐﻌﺒﻪ ﻣﻨﻢ، ﻗﺒﻠﻪ ﻣﻨﻢ، ﺳﻮﯼ ﻣﻦ ﺁﺭﯾﺪ ﻧﻤﺎﺯ
ﮐﺎﻥ ﺻﻨﻢ ﻗﺒﻠﻪ ﻧﻤﺎ ﺧﻢ ﺷﺪ ﻭ ﺑﻮﺳﯿﺪ ﻣﺮﺍ
ﭘﺮﺗﻮ ﺩﯾﺪﺍﺭ ﺧﻮﺷﺶ ﺗﺎﻓﺘﻪ ﺩﺭ ﺩﯾﺪﻩ ﯼ ﻣﻦ
ﺁﯾﻨﻪ ﺩﺭ ﺁﯾﻨﻪ ﺷﺪ ﺩﯾﺪﻣﺶ ﻭ ﺩﯾﺪ ﻣﺮﺍ
ﺁﯾﻨﻪ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺷﻮﺩ ﭘﯿﺶ ﺭﺥ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﻭ
ﺗﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺍﻩ ﻭ ﺑﺒﯿﻦ ﮎ ﺁﯾﻨﻪ ﺗﺎﺑﯿﺪ ﻣﺮﺍ
ﮔﻮﻫﺮ ﮔﻢ ﺑﻮﺩﻩ ﻧﮕﺮ ﺗﺎﻓﺘﻪ ﺑﺮ ﻓﺮﻕ ﻓﻠﮏ
ﮔﻮﻫﺮﯼ ﺧﻮﺏ ﻧﻈﺮ ﺁﻣﺪ ﻭ ﺳﻨﺠﯿﺪ ﻣﺮﺍ
ﻧﻮﺭ ﭼﻮ ﻓﻮﺍﺭﻩ ﺯﻧﺪ ﺑﻮﺳﻪ ﺑﺮ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭﻩ ﺯﻧﺪ
ﺭﺷﮏ ﺳﻠﯿﻤﺎﻥ ﻧﮕﺮ ﻭ ﻫﯿﺒﺖ ﺟﻤﺸﯿﺪ ﻣﺮﺍ
ﭼﻮﻥ ﺳﺮ ﺯﻟﻔﺶ ﻧﮑﺸﻢ ﺳﺮ ﺯ ﻫﻮﺍﯼ ﺭﺥ ﺍﻭ
ﺑﺎﺵ ﮐﻪ ﺻﺪ ﺻﺒﺢ ﺩﻣﺪ ﺯﯾﻦ ﺷﺐ ﺍﻣﯿﺪ ﻣﺮﺍ
ﭘﺮﺗﻮ ﺑﯽ ﮐﯿﻒ ﻣﻨﻢ ﺟﺎﻥ ﺭﻫﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺗﻨﻢ
ﺗﺎ ﻧﺸﻮﻡ ﺳﺎﯾﻪ ﯼ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﺯ ﻧﺒﯿﻨﯿﺪ ﻣﺮﺍ

[raha bash]

از کفر من تا دین تو ، راهی به جز تردید نیست !
دلخوش به فانوسم مکن ، اینجا مگر خورشید نیست ؟...

با حس ویرانی بیا ... تا بشکند دیوار من
چیزی نگفتن بهتر است ، تکرار طوطی وار من

بی جستجو ایمان ما از جنس عادت می شود
حتی عبادت بی عمل وهم سعادت می شود

با عشق آنسوی خطر ، جایی برای ترس نیست
در انتهای موعظه ... دیگر مجال درس نیست

کافر اگر عاشق شود بی پرده مومن می شود
چیزی شبیه معجزه ... با عشق ممکن می شود

[raha bash]

ﻭﺁﻧﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ ﻣﺎﻭﺍ ﺁﻭﺍﺭﻩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ
ﻭﺁﻧﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ ﺧﺮﻗﻪ ﻋﺮﯾﺎﻥ ﻧﺸﻮﺩ ﻫﺮﮔﺰ
ﻭﺁﻧﺮﺍ ﮐﻪ ﻣﻨﻢ ﭼﺎﺭﻩ ﺑﯿﭽﺎﺭﻩ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ
ﻣﯽ ﭼﺮﺧﻢ ﻭ ﻣﯽ ﺭﻗﺼﻢ ﻭ ﻣﯽ ﻧﻮﺷﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺟﺎﻡ
ﺑﯿﺨﻮﺩ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ ﺧﻮﯾﺸﻢ ﻭ ﺍﺯ ﮔﺮﺩﺵ ﺍﯾﺎﻡ
ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﺍﻟﻬﯽ ﺍﺳﺖ ﺣﻖ ﻻﯾﺘﻨﺎﻫﯽ ﺍﺳﺖ
ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﺍﻟﻬﯽ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﺷﻮﺭ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺍﺳﺖ
ﺁﻥ ﮐﺲ ﮐﻪ ﺭﺧﺶ ﺑﯿﻨﺪ ﭘﺎﺩﺍﺵ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﻫﯿﭻ
ﺑﯽ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺸﺖ ﺍﻧﺪﺭ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻧﭙﺎﯾﺪ ﻫﯿﭻ
ﺍﺯ ﺧﻮﯾﺶ ﺑﺮﺳﺘﻢ ﻣﻦ ﺑﺮ ﺳﺠﺪﻩ ﻧﺸﺴﺘﻢ ﻣﻦ
ﺧﻮﯾﺸﻢ ﻫﻤﻪ ﻏﯿﺮ ﺁﻣﺪ ﺍﺯ ﻏﯿﺮ ﮔﺴﺴﺘﻢ ﻣﻦ
ﺑﺘﺨﺎﻧﻪ ﺯﺩﻡ ﺁﺗﺶ ﺁﺗﺸﮑﺪﻩ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ
ﻻﺕ ﻭ ﻫﺒﻞ ﻭ ﻋﺰﯼ ﺍﺯ ﭘﺎﯾﻪ ﺷﮑﺴﺘﻢ ﻣﻦ
ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﺍﻟﻬﯽ ﺍﺳﺖ ﺣﻖ ﻻﯾﺘﻨﺎﻫﯽ ﺍﺳﺖ
ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﺍﻟﻬﯽ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﺷﻮﺭ ﺧﺪﺍﯾﯽ ﺍﺳﺖ