مشاعره

[sise]

دیدمت میان رشته های آهنین
دست بسته
در میان شحنه ها
در نگاه خویشتن
شطی از نجابت و پیام داشتی
آه
وقتی از بلند اضطراب
تیشه را به ریشه می زدی
قلب تو چگونه می تپید ؟

سلام:
چقدر شعر سوالی بود!

[Doyenfery]

در چار چار زمستان
من دیدم او نیز می دید
آن ژنده پوش جوان را که نا گاه
صرع دروغیش از پا در انداخت,
یکچند نقش زمین بود

[magmagf]

در تمام عکسهای یادگاری لبخند زدم!
اما چه کنم که شعر، حقیقت ِ تلخی بمد!
حقیقت ِ تلخ ِ تزلزل بغض
و تحمل حزن!
نه جایی برای ته مانه تبسم های من داشت،
نه مجالی برای رویش شادی!
من می دانستم که هر حرفی حرف می آورد!
می دانستم که فریاد را نمی شود زمزمه کرد!
حالا سرم را بالا می گیرم و کنار سایه ام می گذرم!

بیا اینم علامت تعجب!!!!!!!!!!!!

[sise]

ما نوشتیم و گریستیم
ما خنده کنان به رقص بر خاستیم
ما نعره زنان از سر جان گذشتیم ...

کسی را پروای ما نبود.
در دور دست مردی را به دار آویختند :
کسی به تماشا سر برنداشت

ما نشستیم و گریستیم
ما با فریادی
از قالب خود بر آمدیم

[Doyenfery]

مستیم ,مستیم ,مستیم
مستیم و دانیم که هستیم .
ای همچو من بر زمین اوفتاده ,
برخیز شب دیر گاه است , برخیز

[magmagf]

زمان صلح بود اما زمین آهنگ یورش داشت
زمین را هم از این افکار ویرانگر درآوردم
سر خود را گرفتم در کف و دور زمین گشتم
سرانجام از تمام پیچ وخم ها سر در آوردم

[sise]

من هستم
من هستم
من هستم
***
از این فریاد
تا آن فریاد
سکوتی نشسته است.

لب بسته
در دره های سکوت
سرگردانم.

من میدانم
من میدانم
من میدانم
***
جنبش شاخه ئی از جنگلی خبر می دهد
و رقص لرزان شمعی ناتوان
از سنگینی پا بر جای هزاران جار خاموش.

در خاموشی نشسته ام
خسته ام
درهم شکسته ام
من دلبسته ام.

[Doyenfery]

من سایه ام را چون خود مست کردم ;
همراه ان لحظه های گریزان
از کوچه پس کوچه ها باز گشتم
با سایه ی خسته و مستم , افتان و خیزان

[magmagf]

نه صدایى که من آزرده شوم
نه دروغى ، نه فریبى ، نه ریا
بروم تا سر آن کوه بلند
که نوشتی تو بر آن اسم مرا ...

کاشکی سنگ مزارم بود و...
حبس می شد نفس سینه ی من
کاش با دست تو پایان می یافت
غم تنهایی دیرینه ی من

[Doyenfery]

نه از رومم نه از زنگم همان بی رنگ بی رنگم
بیا بگشا در , بگشای , دلتنگم