سوره طه آیات 120 تا 127
پس شيطان او را وسوسه كرد ، گفت : اى آدم ! آيا تو را به درخت جاودان و سلطنتى كه كهنه نمي شود ، راهنمايى كنم ؟ « 120» پس هر دو [ به سبب وسوسه شيطان ] از ميوه آن [ درخت ] خوردند ، در نتيجه شرمگاهشان بر آنان پديدار شد و شروع به چسباندن برگ هاى درختان بهشت بر [ شرمگاه ] خود كردند . و آدم پروردگارش را نافرمانى كرد و [ از رسيدن به آنچه شيطان به او القا كرده بود ] ناكام ماند . « 121» آن گاه پروردگارش او را برگزيد و توبه اش را پذيرفت و او را راهنمايى كرد . « 122»[ خدا ] گفت : هر دو با هم از بهشت [ به سوى زمين ]فرود آييد كه برخى از شما دشمن برخى ديگرند ، پس اگر از سوى من هدايتى به شما رسيد ، هر كس از هدايتم پيروى كند ، نه گمراه مي شود و نه به مشقت و رنج مي افتد . « 123»و هر كس از هدايت من [ كه سبب ياد نمودن از من در همه امور است ] روى بگرداند ، براى او زندگى تنگ [ و سختى ] خواهد بود، و روز قيامت او را نابينا محشور مي كنيم .« 124» مي گويد: پروردگارا ! براى چه مرا نابينا محشور كردى ، در حالى كه [ در دنيا ]بينا بودم ؟ « 125»[ خدا ] مي گويد : همين گونه كه آيات ما براى تو آمد و آنها را فراموش كردى اين چنين امروز فراموش مي شوى . « 126» و كسى را كه [ از هدايت حق ] تجاوز كرده و به آيات پروردگارش ايمان نياورده ، اين گونه كيفر مي دهيم ، و بى ترديد عذاب آخرت سخت تر و پايدارتر است . « 127»
جواب بصورت نقل قول
