تاپیک تخصصی تسلیحات نظامی

[V E S T A]

اف-۲۲ رپتور هواپیمای جنگنده نسل پنجم ساخت شرکتهای لاکهید و بوئینگ است که از فناوری رادارگریزی (Stealth) استفاده می‌کند. ایالات متحده تنها کشوری است که دارای این هواپیما است. در اصل اف-۲۲ به

عنوان یک جنگنده برای برتری هوایی طراحی شده بود، اما دارای قابلیت‌های اضافی است که شامل حمله به زمین، جنگ الکترونیکی و اطلاعات سیگنال می‌باشد. لاکهید مارتین پیمانکار اصلی طرح است و تولید بیشتر

بدنهٔ هواپیما، سیستم‌های سلاح و مونتاژ نهایی اف-۲۲ را به عهده دارد. برنامه بوئینگ شامل بال، بدنه، ادغام آویونیک، و تمامی سیستم آموزش خلبان و نگهداری سیستم است. برای هواپیما اسامی مختلف F-22 و

F/A-22تعیین شده بود و بعدها وقتی به طور رسمی وارد سرویس USAF شد در ماه دسامبر سال ۲۰۰۵ به عنوان اف-۲۲ای نامیده شد. با وجود یک دوره رشد دنباله دار و پر هزینه، نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا در

نظر دارد از اف-۲۲ به عنوان یک جزء حیاتی برای آینده قدرت هوایی تاکتیکی ایالات متحده بهره گیرد.





نوع هواپیما: تک سرنشین
وزن هواپیما بدون بار: ۱۴۳۶۵ کیلوگرم
وزن هواپیما با بار: ۲۵۱۰۷ کیلوگرم
حداکثر وزن برخاستن: ۳۶۲۸۸ کیلوگرم

حداکثر سرعت: ۲۱۳۲ کیلومتر بر ساعت (۲ ماخ)
حداکثر سرعت مقرون به صرفه اقتصادی: ۱۸۲۵ کیلومتر بر ساعت (۱٫۷۲ماخ)

برد عملیاتی با داشتن ۲ مخزن سوخت خارجی: ۲۹۶۰ کیلومتر
شعاع عملیاتی:۷۵۹ کیلومتر
برد یکنواخت: ۳۲۱۹ کیلومتر
سقف پرواز: ۱۹۸۱۲ متر

فاصله بین ۲ نوک بال: ۱۳٫۵۶ متر
طول کلی بدنه: ۱۸٫۹۰ متر
ارتفاع هواپیما: ۵٫۰۸ متر
مساحت بال: ۷۸٫۰۴ متر مربع

پیشرانه: دو موتور توربوفن F119-PW-100 PRATT & WHITNEY هر موتور با قدرت رانش ۱۵۶ کیلو نیوتن

نوع هواپیما	جنگنده برتری هوایی-رادارگریز
کشور سازنده	ایالات متحده آمریکا
شرکت سازنده	لاکهید مارتین، سیستمهای دفاعی یکپارچه بویینگ
نخستین پرواز	ی‌اف-۲۲ ۲۹ سپتامبر ۱۹۹۰ اف-۲۲: ۷ سپتامبر ۱۹۹۷
تاریخ رونمایی	15 دسامبر 2005(پیش نمونه YF-22 در 24 اکتبر 2000 رونمایی شد)
وضعیت کنونی	در سرویس
بکارگیرنده(ها)	نیروی هوایی ایالات متحده
تعداد ساخته‌شده	۱۴۱ (می ۲۰۰۹)
هزینهٔ پروژه	۶۵ بیلیون دلار
بهای هر فروند	۱۳۷/۵ میلیون دلار
مدل‌های دیگر	اکس-۴۴ مانتا اف‌بی-۲۲

بدون هیچ گونه شك و تردیدی و به اعتقاد بسیاری از كارشناسان صنایع نظامی و هوایی جهان، اف- 22 بهترین جنگنده حال حاضر جهان است. حتی با نگاهی مختصر به ظاهر این پرنده خوش ساخت نیز می توان به

درستی این اظهار نظرها پی برد. هرچند اطلاعات چندانی در ارتباط با مراحل و مواد مورد استفاده در ساخت این هواپیما از سوی وزارت دفاع آمریكا منتشر نشده است اما قابلیت شكستن دیوار صوتی، رادار گریزی كامل

و حمل موشك های كروز را می توان به عنوان بخش كوچكی از توانایی های رپتور در نظر گرفت. هزینه ساخت هر فروند از این هواپیما بر اساس اطلاعات منتشر شده از سوی نیروی هوایی آمریكا بالغ بر 150 میلیون دلار

و هزینه كلی تولید آن بالغ بر 65 میلیارد دلار است. هزینه های سنگین تولید اف- 22 باعث شد تا وزارت دفاع آمریكا در سال 2009 خواستار توقف این پروژه شود. پس از آن مجلس سنا به این درخواست رای مثبت داده و

سه ماه بعد با قانونی شدن لایحه سیاست نظامی آمریكا بودجه این پروژه به طور كامل قطع شد

[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[VAHID]

نام یکی از هواناو های پیشرفته ایالات متحده آمریکا و ژاپن است که برای حمل اسلحه ها و جنگ افزار ها ، محموله های دریایی ، نفربر و همینطور حمل نفر مورد استفاده قرار می گیرد . طرح ساخت و طراحی چنین هواناوی آبی خاکی در سال 1970 شروع ش

د . اولین نمونه از این هواناو یعنی LCAC در سال 1984به نیروی دریایی آمریکا تحویل داده شد . در بین سال های 1984 و 1987 15 هواناو از همین نمونه به نیروی دریایی آمریکا تحویل داده شدند .
این هواناو قادر است بیش از شش دستگاه نفربر پیشرفته LAV را حمل کند البته سرعت این هواناو 75 کیلومتر در ساعت است .
این هواناو قادر است 25 نفر را حمل کند و همچنین قابل تجهیز به چندین نمونه سلاح مانند 12.7 mm ، M-2HB .50 ، Mk-19 و 40 م م است .

دو کشور آمریکا و ژاپن از این هواناو استفاده می کنند که امریکا 63 دستگاه و ژاپن 56 دستگاه در اختیار دارد .

دو شرکت Textron Marine و Land Systems این هاورکرفات رو با مشارکت همدیگر ساخته اند .
بعدها این دو شرکت یا کمپانی به نام مخفف TMLS شناخته می شدند . آخرین نمونه این هواناو یعنی LCAC 91 در سال 2001 وارد به نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا شد .
شایان ذکر است که این هاور کرافت در گارد ساحلی آمریکا بیشترین کاربرد را تا نیروی دریایی و تفنگداران آمریکا دارد .

نمونه آخر این هواناو با استفاده از برترین تکنولوژی و جنگ افزار ساخته شده است . نمونه هایی از موشک انداز ها و سلاح هایی با کالیبر 40 میلیمتری بر روی هواناو LCAC 91 یعنی همان نمونه جدید این هواناو نصب شده است که البته به غیر از سیستم های جنگ افزاری سرعت و برد آن هم بیشتر شده است .

مدل LCAC 91 قادر هست علاوه بر جابجایی تجهیزات ، محموله های دریایی و همینطور نفربر ها عملیات های کوچک دریایی را انجام دهد چراکه در نمونه آخر این دو کمپانی این هواناو قادر است به موشک های دریا به دریا مانند AGM-84 که یکی از معروفترین و قویترین سلاح های ضد ناو است و همینطور در نیروی دریایی امریکا بسیار مورد استفاده قرار می گیرد و c-802 و در آخر Exocet تجهیز شود.

شایان ذکر است که این نمونه هواناو برای پشتیبانی و اسکورت ناو های بزرگ هواپیما بر و همینطور ناو های جنگی مورد استفاده قرار می گرد .
- در خصوص گنجایش بار این Hover Craft باید خاطر نشان شد که ظرفیت بارگیری بین 60 تا 75 تن میباشد و عدد 75 در واقع بیانگر میزان حداکثری قابل حمل توسط این نوع میباشد. اما در رابطه با وزن خالی این نوع,حداقل وزن 87 تن و حد اکثر (در حالت بارگیری کامل) چیزی در حدود 200 تن میباشد .

مشخصات فنی:

کشور سازنده : ایالات متحده آمریکا
کمپانی های سازنده : Textron Marine and Land Systems / Avondale Gulfport Marine
سال ورود به خدمت : 1982
سیستم ها : سیستم های هشدار دهنده TF-40B
سیستم قدرت: ETF-40B
طول : 26.4 متر
شعاع : 14.3متر
وزن خالی : 87.2 تن
وزن همراه با محموله : 185تن
سرعت در نمونه اولیه : 74 km در ساعت
سرعت در نمونه نهایی ( LCAC 91 ) : حداکثر 95 کیلومتر در ساعت (بدون بار)
برد : 370 km بدون سوختگیری با سرعت 75 کیلومتر در ساعت - 550 km بدون سوختگیری با سرعت 65 کیلومتر در ساعت
هدایت کنندگان : 5 نفر
حداکثر وزن جابجایی : 75 تن
سرنشینان : 24 نفر
کشور های استفاده کننده : ایالات متحده آمریکا ، ژاپن .

[V E S T A]

اف-۱۸ هورنت (F/A-18 Hornet)‏ جت جنگنده چندمنظوره مافوق صوت دوموتوره و تک سرنشینه‌ای است که در اواخر دهه ۱۹۷۰ بر اساس جنگنده وای‌اف-۱۷ توسط شرکت مک‌دانل داگلاس و نورتروپ برای استفاده در

نیروی
دریایی و تفنگداران دریایی آمریکا طراحی شد. این هواپیما هم توانایی نبردهای هوایی و هم قابلیت حمله به اهداف زمینی را دارد و مهمترین ماموریت‌هایی که برای آن تعریف شده شامل دفاع هوایی از ناوگان‌های

دریایی، اسکورت جنگنده، سرکوب دفاع هوایی دشمن، حملات ضربتی به اهداف زمینی، از قبیل برتری هوایی، بمباران اهداف زمینی، پشتیبانی نزدیک هوایی، و شناسایی هوایی می‌شود. اف-۱۸ برای انجام

ماموریت در هر نوع شرایط آب‌وهوایی طراحی شده و قابلیت سوخت‌گیری در هوا و فرود و پرواز از ناوهای هواپیمابر را دارد.

این جنگنده به سفارش نیروی دریایی آمریکا به عنوان جایگزین اف-۴ فانتوم، آ-۴ اسکای‌هاوک، آ-۷ کورسیر و مکمل اف-۱۴ ساخته شد. اولین پرواز آزمایشی اف-۱۸ در سال ۱۹۷۸ انجام شد و از سال ۱۹۸۳ وارد فعالیت

رسمی در نیروی دریایی آمریکا شد. در مجموع ۱۴۸۰ فروند از این هواپیما در مدل‌های آ، بی، سی و دی ساخته شده و به کشورهای کانادا، استرالیا، کویت، فنلاند، اسپانیا و سوئیس هم صادر شده است. همه‌کارگی و

توانایی انجام ماموریت‌های متنوع و اعتمادپذیری بالا از امتیازات این جنگنده است اما به دلیل برد عملیاتی و ظرفیت حمل مهمات کم در مقایسه با جنگنده‌های دیگر مورد انتقاد قرار گرفته‌است .


اف/ای ۱۸ هورنت همچنین پایه‌ای برای طراحی جنگنده بزرگتر و پیشرفته‌تر اف/ای-۱۸ئی/اف سوپر هورنت بود. سوپر هورنت در دهه ۱۹۹۰ جایگزین جنگنده زمینی آ-۶ اینترودر و در سال ۲۰۰۶ جایگزین جنگنده‌های

سالخورده اف-۱۴ تام‌کت در نیروی دریایی آمریکا شد.


حداکثر سرعت اف-۱۸ در ارتفاع ۱۲۱۹۰ متری به ۱.۸ ماخ معادل ۱۹۱۵ کیلومتر در ساعت می‌رسد. برد عملیاتی آن با دو موشک ایم-۹ حدود ۲ هزار کیلومتر و شعاع عملیاتی آن در ماموریت‌های هوا به هوا ۷۴۰ کیلومتر

است. نیروی محرکه هواپیما را دو موتور توربوفن جنرال الکتریک تامین می‌کنند. طرفیت حمل مهمات اف-۱۸ هم ۶۲۱۵ کیلوگرم است که می‌تواند از انواع موشک‌ها، راکت‌ها و بمب‌ها و یا تانکر سوخت اضافی باشد.

نوع هواپیما	جنگنده چندمنظوره
کشور سازنده	ایالات متحده
شرکت سازنده	مک دانل داگلاس، بوئینگ، نورثروپ
نخستین پرواز	۱۸ ژانویه ۱۹۷۸
تاریخ رونمایی	۷ ژانویه ۱۹۸۳
بکارگیرنده(ها)	نیروی دریایی ایالات متحده، سپاه نیروی دریایی ایالات متحده، نیروی هوایی پادشاهی استرالیا، نیروی هوایی اسپانیا
تعداد ساخته‌شده	مدل ای-دی ۱۴۸۰ فروند
هزینهٔ پروژه	۲۹-۵۷ میلیون دلار آمریکا(سال ۲۰۰۶)
توسعه یافتهٔ	نورثروپ وای‌اف-۱۷
مدل‌های دیگر	سی‌اف۱۸ هورنت، اف/ای-۱۸ئی/اف هورنت، های آلفا ریسرچ ویهیکل

اف/ای-۱۸ متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده درحال پرواز

جنگندهٔ اف-۱۸ بر پایهٔ یکی از جدیدترین جنگنده‌های ساخت شرکت نورثروپ، یعنی وای‌اف-۱۷ کبری ساخته شد. در دههٔ ۱۹۷۰، وای‌اف-۱۷ کبری به منظور رقابت با جنگندهٔ اف-۱۶ جهت انتخاب «جنگندهٔ سبک» برای نیروی هوایی ایالات متحده طراحی و ساخته شد.

یک فروند جنگنده اف ۱۸ درحال شکستن دیوار صوتی

کشورهای داری اف-۱۸

F/A-۱۸ در مدلهای A، B، C و D سالها برای نیروی دریایی ایالات متحده و هشت کشور خارجی خدمت کرد. این کشورها عبارتند از: استرالیا، کانادا، فنلاند، کویت، مالزی، اسپانیا، سوئیس و تایلند. اگرچه چشم اندازی برای تولید آتی مدلهای C و D دیده نمی‌شود، ولی این جنگنده‌ها سالها به منظور پرکردن خلاء جنگنده‌های ناونشین در نیروی دریایی ایالات متحده تا ورود به خدمت جنگندههای بزرگتر، دورپروازتر و باقابلیت‌تر مدلهای E و F در خدمت باقی خواهند ماند. سایر دارندگان اف-۱۸ به شرح زیر می‌باشد:

استرالیا
نیروی هوایی سلطنتی استرالیا


کانادا

نیروهای مسلح کانادا


فنلاند

نیروهوایی فنلاند


کویت

نیروهوایی کویت: 39 جنگنده


مالزی

نیروهوایی رویال مالزی


اسپانیا

نیروهوایی اسپانیا

• Ala de Caza ۱۵ (۱۵th Fighter Wing) Zaragoza AB, with ۳۰ A+ and six B+ shared between Squadrons ۱۵۱, ۱۵۲ and ۱۵۳
• Ala de Caza ۱۲, Torrejon AB (Squadron ۱۲۱ and ۱۲۲) with ۳۰ A+ and six B+.
• Ala de Caza ۴۶, Gando AB (Canary islands), formed by Squadron ۴۶۲ with ۲۱ F-۱۸s.

سوئیس

نیروهوایی سوئیس

• ۱۷ Tactical Squadron, Payerne
• ۱۸ Tactical Squadron, Payerne
• ۱۱ Tactical Squadron, Dübendorf

ایالات متحده آمریکا

نیروی دریایی آمریکا
تفنگداران دریایی ایالات متحده آمریکا

[MOHAMMAD_ASEMOONI]

سلام . تا حالا با موردی برخورد نکردم که امریکائیها طرح و نقشه ی یک محصولِ چینی یا روسی یا اروپائی رو تقلید کرده باشند . هر چی طراحی میکنند نو و تازه و ابداعی و ابتکارِ خودشونه اما بیشتر محصولات روسی و چینی و کره ای و پاکستانی و صهیونیستی یک ردِ پائی از تقلید از امریکائیها در تولیداتشون وجود داره همیشه . همه ی هواپیماهای پاکستانی و روسی و چینی و ایرانی و صهیونیستی شبیه یک یا چند هواپیمای امریکائی هست . نظر شما چیه دوستان ؟

[VAHID]

سلام . تا حالا با موردی برخورد نکردم که امریکائیها طرح و نقشه ی یک محصولِ چینی یا روسی یا اروپائی رو تقلید کرده باشند . هر چی طراحی میکنند نو و تازه و ابداعی و ابتکارِ خودشونه اما بیشتر محصولات روسی و چینی و کره ای و پاکستانی و صهیونیستی یک ردِ پائی از تقلید از امریکائیها در تولیداتشون وجود داره همیشه . همه ی هواپیماهای پاکستانی و روسی و چینی و ایرانی و صهیونیستی شبیه یک یا چند هواپیمای امریکائی هست . نظر شما چیه دوستان ؟

منم قبول دارم بیشتر ایده های نو ماله امریکاست و بقیه یجورایی کپی برداری از روی اونا دارن ولی چیزی که برای من جالبه اینه که

من فکر میکردم بیشتر این سلاح ها و تجهیزات ماله مثلا چند سال قبل هستن یا 10 سال قبل ولی که نگاه کنیم

میبینیم بعضی ها ماله حدود 50 یا 40 سال پیشن حدود دهه های 1960 تا 70 که اون موقع اینجور تجهیزات خفن و عجیبی داشتن
که هیچکس سر در نمیوورد ...ما خودمون سال 1350 چیکار میکردیم حالا ببین اونا چی میساختن مثل نمونه های زیر...

لاکهید اس آر-۷۱

لاكهید مارتین اف 117

وی-۲۲

که هنوزم بعد از این همه سال بهترین های جهان هستن مطمعنا امریکا تجهیزاتی داره
که هیچکدوم ما شاید فکرش رو هم نمیکنیم مثل همین بالایی ها تو زمان ساخت خودشون...

[V E S T A]

جنرال داینامیکس اف-۱۶ فایتینگ فالکن (General Dynamics F-16 Fighting Falcon)‏، به معنای شاهین مبارز، جت جنگنده تک‌موتوره چندمنظوره مافوق صوت است که شرکت جنرال داینامیکس به سفارش دولت ایالات

متحده امریکا در دهه ۱۹۷۰ طراحی کرد. اولین پرواز این هواپیما در سال ۱۹۷۴ انجام شده و چهار سال بعد وارد فعالیت رسمی در ارتش آمریکا شد. از سال ۱۹۹۳ در پی فروش شرکت هواپیمایی جنرال داینامیکس به

شرکت لاکهید این هواپیما در لاکهید مارتین تولید می شود. نقش اصلی این هواپیما، پشتیبانی جنگنده‌های بزرگ‌تر مانند اف-۱۵ در درگیری‌های هوایی و حملات زمینی است.

نوع هواپیما	جنگنده چندمنظوره
کشور سازنده	ایالات متحده آمریکا
شرکت سازنده	جنرال داینامیکس، لاکهید مارتین
نخستین پرواز	۲ فوریه ۱۹۷۴
تاریخ رونمایی	۱۷ آگوست ۱۹۷۸
وضعیت کنونی	فعال
بکارگیرنده(ها)	نیروی هوایی ایالات متحده امریکا و ۲۵ کشور دیگر
تعداد ساخته‌شده	بیش از ۴۴۰۰ فروند
بهای هر فروند	اف-۱۶ای‌بی ۱۴/۶ میلیون دلار آمریکا(دلار سال ۱۹۹۸)، اف-۱۶سی‌دی ۱۸/۸ میلیون دلار آمریکا(دلار سال ۱۹۹۸)
مدل‌های دیگر	اف-۱۶ ویستا، میتسوبیشی اف-۲

اف-۱۶ به عنوان یک جنگنده سبک و ساده و ارزان طراحی شده که بتوان تعداد زیادی از آن را در اختیار داشته و از این طریق برتری هوایی را به دست آورد. تاکنون بیش از ۴۵۰۰ فروند از این هواپیما تولید شده و آخرین

خریدار آن نیز عراق است که ۱۸ فروند اف-۱۶ سفارش داده است. در مجموع ۲۵ کشور از این هواپیما استفاده می‌کنند و مدل‌هائی از آن در ژاپن و ترکیه هم تولید می‌شود. اف-۱۶ در اصل به عنوان یک جنگنده برتری

هوایی روزانه طراحی شد اما در عمل به یک جنگنده چندمنظوره تمام شرایط آب و هوایی تبدیل شد. در طول دوران تولید این هواپیما بهینه سازی های مداومی بر روی آن صورت گرفته است.

مشخصات عمومی


خدمه: ۱ نفر
طول: ۱۵/۰۶ متر (49ft 5in)
پهنای بال: ۹٫۹۶ متر (32ft 8in)
ارتفاع: ۴٫۸۸ متر (16ft)
بال: مساحت ۲۷٫۸۷ مترمربع (300ft²)
وزن خالی: ۸٬۵۷۰ کیلوگرم (18,900lb)
وزن بارگیری: ۱۲٬۰۰۰ کیلوگرم (26,500lb)
بیشینه وزن برخاست: ۱۹٬۲۰۰ کیلوگرم (42,300lb)

عملکرد

سرعت بیشینه: ** در سطح دریا: ۱٫۲ ماخ (۱٬۴۷۰ کیلومتر بر ساعت)

جنگ‌افزار

ارتفاع: +۲ ماخ (۲٬۴۱۰ کیلومتر بر ساعت)
توپها: ۱×۲۰mm توپ گاتلینگ ولکان M61 با ۵۱۱ گلوله
جایگاه‌ها: ۲×موشک هوا به هوا در نوک بال، ۶×زیر بال، ۳×جایگاه زیر بدنه با حمل بار مفید ۷٬۷۰۰kg

طی دهه ۱۹۶۰، نیروی هوایی و دریایی آمریکا دریافتند که به جنگندهای نیاز دارند که بتواند با موشکهای دقیق و پیشرفته، از پس ماموریتهای سخت برآید. آنها نیازمند جنگنده‌ای سریع، دارای میدان پروازی زیاد و مجهز به

سیستم رادار بسیار قوی بودند. تا آن زمان این دو نیرو از جنگنده‌های جنرال داینمیکس اف-۱۱۱ و اف-۴ فانتوم برای ماموریتهای دوربرد و میانبرد خویش استفاده می‌کردند. تجربیات جنگ ویتنام به آنها نشان داد که

نمی‌توانند با سیستم‌های موشکی قدیم چندان موفق باشند.

اف-۱۶ متعلق به نیروی هوایی شاهنشاهی ایران

نیروی هوایی شاهنشاهی ایران در بین سالهای ۱۹۷۶ و ۱۹۷۷ سفارش خرید ۳۰۰ فروند از این جنگنده را به شرکت جنرال داینامیکس ابلاغ کرد که با موافقت طرف آمریکایی مراحل اولیه این معامله نیز انجام گرفت. ولی

بعد از انقلاب ۱۳۵۷ ایران این درخواست سفارش را لغو کرد.

ف-۱۶ متعلق به نیروی هوایی هلند

[VAHID]

طرح تولید
در ماه نوامبر سال 1978 دولت سوئد طبق مصوبه ای فرماندهی عالی ارتش این کشور را موظف به جایگزینی هواپیما های ای. جی / اس اف / اس . اچ – 37 ویگن با هواپیما ی چند ماموریته با مشخصه جی . ای . اس – 39 کرد. در ماه فوریه 1980 فرماندهی عالی ارتش طرح پیشنهادی برای ساخت 37 فروند هواپیما با مشخصات مطرح شده ارائه داد و در پی ان کمیته مالی برای تعیین هزینه طرح از اعضای گروه صنایع هوا فضایی سوئد شامل ساب اسکانیا ، ولوو، فیلدینگ موتور، اریکسون، صنایع مخابراتی اس ای آر و اف اف دی تشکیل شد.
قرار شده بود گریپن از موتوری مشابه اف 404 جنرال الکتریک با قدرت 18 هزار پوند نیرو بگیرد. طبق طرح پیش بینی شده چنین موتوری میبایست در سوئد تحت امتیاز ویا با مشارکت جنرال الکتریک و ولوو و فیلدینگ موتور ساخته شود

این هواپیما برای حصول حداکثر عملکرد و انعطاف طراحی شده است.پسوند JAS نیز به معنایJAKT (جنگی)، ATTACK(تهاجمی)و Spaning (شناسایی) به نام این هواپیما اضافه شده تا معرف قابلیتها و تواناییهای ان باشد.
ترکیب بالهای دلتا و کانارد باعث شده تاGRIPEN از قابلیت نشست و برخاست بالایی بر خوردار باشد. همچنین سیستم های الکترونیکی آن را می توان در چند حالت مختلف برنامه ریزی کرد.انعطاف بالا، هزینه نگهداری پایین و قیمت مناسب GRIPEN را به یک انتخاب منطقی برای نیروی هوایی تمامی کشور ها تبدیل کرده است. یک سیستم الکترونیکی پیشرفته باعث شده تا قابلیت حمل مهمات و تسلیحات این هواپیما افزایش یابد بدون اینکه از قابلیت ضد حمله و دفاع ان کاسته شود. GRIPEN قادر است از یک باند کوتاه با طول ۸۰۰ متر و عرض ۹متر صعود کند در حالی که با به کار گیری پره های بزرگتر در بال های آن مساحت مورد نیاز برای فرود و توقف آن کاهش پیدا کرده است. قسمت کانارد طوری طراحی شده تا سرعت،برد و مانور پذیری این هواپیما بهبود یابد.

گریپن میتواند سوخت گیری هوایی انجام دهد .ساب 39 با استفاده از یک رادار بسیار پیشرفته به نام ps-05 میتواند اهداف هوایی یا زمینی را درتمام شبانه روزو تمام شرایط جوی شناسایی کند البته این هواپیما ازیک صفحه HUD بهره میبرد که میتواند تمام اطلاعات مورد نیاز خلبان را در جلوی آن نشان دهد.در حال حاضر قیمت این هواپیما 40 میلیون دلار است.
رادار
رادار چند وضعیتی ps-05محصول اریکسون در باند ایکس کار میکند توانایی اجرای ماموریتهای سه گانه گریپن را فراهم میکند.
این رادار در وضعیت هوا به هوا امواجی با فرکانس بلند ومتوسط که توانایی بیشتری برای تجسس دور برد را دارند ارسال مینماید ، همچنین میتواند رهگیری حین جستجوی اهداف چند گانه و هدایت بمب و موشک را فراهم آورد و ازامواج کوتاه برای عملیات ضربتی بر علیه اهداف زمینی و دریایی و کنترل آتش موشکها به استفاده مینماید.


نیروی هوایی سوئد ۲۰۴ فروند از این هواپیما را در اختیار دارد. کشورهای چک و مجارستان هر کدام ۱۴ فروند و افریقای جنوبی ۲۸ فروند از این هواپیما را سفارش داده اند. شایعاتی وجود دارد مبنی بر اینکه این هواپیما هم اکنون در نیروی هوایی چک در حال خدمت است.

مدرسه خلبانی و هوانوردی انگلستان از GRIPEN بعنوان هواپیمای جت پیشرفته برای تست خلبانان ودانشجویان استفاده می کند. GRIPEN به معنای ترکیبی چند حیوان است و به آرم کارخانه ساب و قابلیت های مختلف این هواپیما اشاره دارد.

مشخصات:

تعداد سرنشین:1–2

طول:14.1 m

فاصله دو سر بال:8.4 m

ارتفاع:4.5 m

وزن خالی:6,620 kg

وزن با تجهیزات نرمال:8,720 kg

حد اكثر وزن تیكاف:14,000 kg

نیروی محركه: Volvo Aero RM12

حداكثر سرعت:Mach 2

برد: 1200km

ارتفاع پرواز:15000 متر

تجهیزات قابل حمل:

1عدد توپ 27 میل

و10 جایگاه حمل برای حمل:6عددموشك AIM-9 Sidewinder و4عدد AIM-120 AMRAAM كه هردو نمونه سوئدی هستند

و همچنین موشك ماوریك و RBS-15 Mark 2 air-to-sea ساخت سوئد و بمب كالستر

[V E S T A]

مک‌دانل داگلاس اف-۴ فانتوم ۲ McDonnell Douglas F-4 Phantom II)‏ (فانتوم به انگلیسی به معنای شبح) یک جنگنده/بمب‌افکن دو سرنشینه ۲ موتوره مافوق صوت و دوربرد است که توانایی عملیات در همه شرایط

آب و هوایی را دارد. از فانتوم به عنوان یکی از بهترین جنگنده‌های سده بیستم میلادی نام برده می‌شود.فانتوم ۲ از سال ۱۹۶۰ وارد خدمت در نیروی دریایی ایالات متحده گردید و شرکت مک‌دانل داگلاس این هواپیما را تا

اواخر دهه ۱۹۷۰ برای نیروی دریایی ایالات متحده می‌ساخت.سرعت فانتوم به عنوان یک جنگنده بزرگ به بیش از ۲/۲ ماخ می‌رسد، در عین حال توانایی حمل ۸۴۸۰ کیلوگرم سلاح و مهمات از جمله موشک٬راکت و بمب

را در ۹ جایگاه خارجی دارا می‌باشد. اف-۴ مانند دیگر رهگیرهای زمان خود فاقد توپ داخلی طراحی شده بود. در مدل‌های بعدی، توپ چرخشی ام۶۱ والکان جاسازی شد. این جنگنده در ابتدای خدمت خود توانست ۱۵

رکورد جهانی هنگام پرواز همچون حداکثر سرعت و حداکثر ارتفاع پرواز را به خود اختصاص دهد. فانتوم به طور گسترده در جنگ ویتنام مورد استفاده قرار گرفت و به عنوان یک جنگنده برتری هوایی (و در اواخر جنگ

شناسایی و بمب‌افکن) به خوبی ایفای نقش نمود. فانتوم ۴ آخرین جنگنده‌ نیروی هوایی آمریکا بود که خلبانان تک‌خال زیادی در قرن بیستم داشت. در جنگ ویتنام، یک خلبان از نیروی هوایی آمریکا و یک خلبان از

نیروی دریایی آمریکا هرکدام به پنج پیروزی در نبرد هوایی دست یافتند و به عنوان خلبان تک‌خال رسیدند.این هواپیما در طی دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ ستون فقرات نیرو‌ی هوایی ایالات متحده آمریکا را تشکیل می‌داد. این

هواپیما به‌تدریج با هواپیماهایی جدیدتری همچون اف۱۵ و اف۱۶ در نیروی هوایی امریکا، اف-۱۴ تام‌کت و اف-۱۸ هورنت در نیروی دریایی آمریکا جایگزین شد. در سال ۱۹۹۱ در جنگ خلیج از فانتوم اف-۴ برای شناسایی،

شکار رادارها و موشک‌های زمین‌به‌هوا و نیز تحت‌فشار قرار دادن جنگنده‌های عراقی استفاده شد تا اینکه در سال ۱۹۹۶ میلادی رسما بازنشسته شد. فانتوم اف-۴ تنها هواپیمایی بود که در هر دو تیم نمایش هوایی

ایالات متحده یعنی تاندربیردز نیروی هوایی ایالات متحده (اف۴ای) و بلوانجل (متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده) (اف۴جی) بکار گرفته شد. فانتوم علاوه بر نیروهای دریایی و هوایی ایالات متحده در ارتش‌ ۱۱ کشور

دیگر نیز خدمت کرده‌است. تا سال ۱۹۸۱ در کل ۵۱۹۵ فروند فانتوم ساخته شد. فانتوم‌های اسراییلی در درگیری‌های اعراب و اسراییل عملیات‌های بسیاری انجام داده‌اند. و در جنگ ایران و عراق دولت ایران در سال

۱۹۷۴تعداد ۲۰۹ فروند از این جنگنده را خرید که در جنگ ایران و عراق نقش مهمی ایفا کردند. این هواپیما هنوز در نیروی هوایی ۱۱ کشور از جمله ایران (انواع E و D ،RF4E) خدمت می‌کند. در نیروی هوایی ایالات متحده

از آن به عنوان پهپاد (بدون سرنشین) به عنوان هدف در تمرینات موشکی و درگیری‌های هوایی استفاده می‌شود. خط تولید این هواپیما از ۱۹۵۸ تا ۱۹۸۱ فعال بوده و ۵۱۹۵ فروند اف-۴ در آن تولید شده‌است که بیشترین

تعداد هواپیمای مافوق صوت تولید شده از یک نوع در آمریکاست.

نوع هواپیما	هواپیمای رهگیر جنگنده-بمب‌افکن چندمنظوره
کشور سازنده	ایالات متحده
شرکت سازنده	مک دانل داگلاس
نخستین پرواز	۲۷ می ۱۹۵۸
تاریخ رونمایی	۳۰ دسامبر ۱۹۶۰
وضعیت کنونی	۶۳۱ فروند فعال در کشورهای غیر از ایالات متحده، همچنین به‌عنوان هواپیمای کنترلی - بدون سرنشین (drone) در آمریکا فعال است.
بکارگیرنده(ها)	نیروی هوایی ایالات متحده آمریکا نیروی دریایی ایالات متحده گارد ساحلی ایالات متحده آمریکا نیروی هوایی ایران نیروی هوایی اسرائیل
آغاز ساخت	۱۹۵۸-۱۹۸۱
تعداد ساخته‌شده	۵٬۱۹۵ فروند
بهای هر فروند	۲٫۴ میلیون دلار ایالات متحده مدل اف-۴ای

مشخصات عمومی

خدمه: ۲
طول: ۶۳ فیت ۰ اینچ (۱۹٫۲ متر)
پهنای بال: ۳۸ فیت ۴٫۵ اینچ (۱۱٫۷ متر)
ارتفاع: ۱۶ فیت ۶ اینچ (۵٫۰ متر)
بال: مساحت ۵۳۰٫۰ فیت مربع (۴۹٫۲ مترمربع)
ماهیواره: NACA ۰۰۰۶٫۴-۶۴ root, NACA ۰۰۰۳-۶۴ tip
وزن خالی: ۳۰٬۳۲۸ پوند (۱۳٬۷۵۷ کیلو)
وزن بارگیری: ۴۱٬۵۰۰ پوند (۱۸٬۸۲۵ کیلو)
بیشینه وزن برخاست: ۶۱٬۷۹۵ پوند (۲۸٬۰۳۰ کیلو)
پیشرانه: ۲× J79-GE17A توربوفن اکسیال کمپرسور, ۱۷٬۸۴۵ پوند نیرو (۷۹٫۴ کیلونیوتن) هرکدام
نسبت کشیدن بلند کردن از صفر ۰٫۰۲۲۴
مساحت کشش: ۱۱٫۸۷ ft² (۱٫۱۰ m²)
نسبت بعد بال: ۲٫۷۷
ظرفیت سوخت ۱٬۹۹۴ گالون، با سه مخزن سوخت، ۳۳۳۵ گالون.
حداکثر وزن برخاست: ۳۶٬۸۳۱ پوند

عملکرد

سرعت بیشینه: ماخ ۲٫۲۳ (۱٬۴۷۲مایل بر ساعت، ۲٬۳۷۰ کیلومتر بر ساعت) در ۴۰۰۰۰ فیتی
سرعت پیمایش: ۵۰۶ گره (۵۸۵ مایل بر ساعت، ۹۴۰ کیلومتر بر ساعت)
شعاع عملیاتی: ۳۶۷ ۳۶۷ ناتیکال مایل (۴۲۲ مایل، ۶۸۰ کیلومتر)
برد ترابری: ۱٬۴۰۳ ناتیکال مایل (۱٬۶۱۵مایل، ۲٬۶۰۰ کیلومتر) با سه مخزن سوخت اضافی
سقف پروازی: ۶۰٬۰۰۰ فیت (۱۸٬۳۰۰ متر)
نرخ اوج‌گیری: ۴۱٬۳۰۰ فیت بر دقیقه (۲۱۰ متر بر ثانیه)
بارگیری بال: ۷۸ پوند بر فیت مربع (۳۸۳ کیلو بر مترمربع)
نسبت بلندکردن به کشیدن: ۸٫۵۸
نسبت نیرو به وزن: ۰٫۸۶ با وزن پر
مسافت برخاست: ۴٬۴۹۰ ft (۱٬۳۷۰ m) at ۵۳٬۸۱۴ lb (۲۴٬۴۱۰ kg)
مسافت فرود: ۳٬۶۸۰ ft (۱٬۱۲۰ m) at ۳۶٬۸۳۱ lb (۱۶٬۷۰۶ kg)

جنگ‌افزار

تا ۱۸۶۵۰ پوند (۸۴۸۰ کیلو) مهمات در ۹ جایگاه خارجی، شامل بمب‌های ام کی۸۲، بمبهای چندمنظوره، بمبهای خوشه‌ای، بمبهای هدایت لیزری و تی‌وی، پاد راکت، موشکهای هوا به زمین، مهمات ضد باندفرودگاه، موشک ضد کشتی، پادهای هدف‌گیری، پدهای شناسایی، تسلیحات هسته‌ای. پادهای حمل و مخزن سوخت هم قابل به‌کارگیری است.



فانتوم در خدمت نیروی هوایی ایران

نیروی هوایی شاهنشاهی در ابتدا تصمیم داشت جهت دور کردن میگهای نیروی هوایی شوروی، جنگنده اف-۱۱۱ را از کارخانه جنرال داینامیکس خریداری نماید. ولی با شکست پروژه این هواپیما، آمریکا تصمیم گرفت

که جنگنده فانتوم را که در جنگ ویتنام امتحان خوبی پس داده بود را به ایران بفروشد. گفتنی است این هواپیما نیز در نبرد با جنگنده پیشرفته میگ-۲۵ ناکام ماند و ایران مجبور شد از شرکت گرومن سوپر جنگنده اف-۱۴

تام‌کت را خریداری نماید.

نیروی هوایی شاهنشاهی ایران بعد از نیروی هوایی اسرائیل دومین مشتری این جنگنده از لحاظ تعداد سفارش به‌شمار می‌رود. تعداد دقیق فانتوم‌های تحویل شده به ایران از سوی آمریکا دقیقاً مشخص نیست. بر

اساس یکی از برآوردها، ۲۹ فروند اف-۴ دی، ۱۶۲ فروند اف-۴ ای و ۱۷ فروند آراف-۴ ای به ایران تحویل داده شده است. منبع خبری دیگری روال سفارش و تحویل فانتوم‌ها به ایران را به این ترتیب معرفی کرده: سفارش

۳۲فانتوم اف-۴ دی در ۱۹۶۷ و تحویل آنها در سپتامبر ۱۹۶۸، سفارش ۱۷۷ اف-۴ ای و ۱۶ آراف-۴ ای در ۱۹۷۳ و تحویل آنها در ۱۹۷۷.

بسیاری از تجهیزات اضافه و قطعات یدک خریداری شده در آمریکا نگهداری می‌شده‌اند. خلبانان ایرانی این جنگنده در آمریکا و پاکستان دوره‌های آموزشی را طی کرده بودند. نیروی هوایی شاهنشاهی ایران از این

جنگنده در جنگ ظفار و کمک به سرکوب شورشیان عمان و همچنین پاسداری از مرزهای شمالی و غربی ایران در برابر تجاوزات هوایی پراکنده شوروی و عراق استفاده نموده است.

بعد از انقلاب ۱۳۵۷ و قطع رابطه ایران و آمریکا، این احتمال وجود دارد که این جنگنده با قطعات اصلی و مادر تجهیز نشده باشد. در طول جنگ ایران و عراق نیز ایران قطعات یدکی این جنگنده را از طرق مختلفی تامین

می‌کرد. گاه این قطعات را در چهاچوب توافقاتی همچون ماجرای ایران-کنترا به طور مستقیم از آمریکا تامین می‌کرد. گاه با کمک دلالان اسلحه اسرائیلی به طور مخفیانه، و گاه نیز موتورهای ساخت رولز-رویس پی‌ال‌سی

را از کشورهای اروپایی عضو پیمان ناتو خریداری و بجای موتورهای اصلی بدون قطعات یدکی جایگزین می‌کرد.

[VAHID]

در واقع A-10 و OA-10 موسوم به Thunderbolt یا صاعقه، جزء اولین جنگنده های نیروی هوایی ایالات متحده هستند که برای پشتیبانی نزدیک از عملیات نظامی نیروی زمینی طراحی شده اند.
طراحی آنها بسیار ساده است. این جنگنده ای است که می تواند علیه انواع ادوات و تجهیزات زمینی نظیر تانکها و سایر ادوات زرهی به کار رود و به راحتی آنها را منهدم کند.
ماموریت این جنگنده می تواند شب یا روز برای حمایت از پیشروی نیروهای زمینی باشد.
ماموریت دوم A-10 شناسایی و حمایت عملیات نیروهای ویژه (تکاوران) می باشد.
تمامی این ماموریتها می توانند در ارتفاع بسیار پائین (چند متری) و یا ارتفاع بالا به خوبی هدایت و انجام شوند. عمده ترین ماموریت تاندربولت حفظ برتری زمینی در ماموریتها از فاصله ی بسیار نزدیک می باشد.
نیاز نیروی هوایی بر جنگنده ای با قابلیت حمل حداکثر مهمات بود که بتواند در ارتفاع بسیار پائین پرواز کرده و ماموریت خود را در نهایت دقت انجام دهد. همچنین قابلیت مانورپذیری بالایی در سرعتهای پائین داشته باشد و درهمان حال بتواند با دقت بسیار زیاد اهداف زمینی را مورد اصابت قراردهد. ماموریت تاندربولت به نحوی تعیین گشت تا بتواند در سرتاسر جهان عملیات کرده و از پایگاههای ناآماده با حداقل سرویس اولیه قادر به پرواز باشد.
کابین A-10 از تیتانیوم ساخته شده و همچنین از مخازن سوخت خارجی نیز برای مداومت پرواز می تواند استفاده کند.
جنگنده ی A-10 قدرت مانورپذیری خوبی در سرعتهای پائین دارد و دقت بسیاری نیز در هدفگیری اهداف داراست. این جنگنده به راحتی می تواند در ارتفاع حدود 1000 فوتی یا 300 متری پرواز کرده و از فاصله ی 5/1 مایلی یا 5/2 کیلومتری اهداف (مانند تانکها یا خودروهای زرهی یا توپهای ضدهوایی) را مورد اصابت قرار دهد.
گستره ی عمل این جنگنده در یک نبرد بسیار وسیع است و می تواند از باندهای خاکی کوتاه و ناآماده به راحتی به پرواز درآید و بسیار نزدیک به خطوط مقدم، وارد عملیات شود.
A-10 جنگنده ای تک نفره، با فضای محدود بالهای کوتاه و با دو موتور TF-34-100/A در انتهای هواپیماست که از نوع توربوفن ساخت جنرال الکتریک می باشند. هر موتور تراستی برابر 9000 پوند ایجاد می کند. موتورها در انتهای هواپیما نصب شده اند و بالاتر از سطح بالها قراردارند. توپ بسیار قدرتمند 30 میلی متری ساخت جنرال الکتریک به نام A/A49E-6 در نوک دماغه نصب شده است. سیستم توپ به وسیله مکانیزم الکترونیکی کنترل می شود و می تواند به وسیله سیستم هیدرولیک هواپیما دوباره فشنگ گذاری شود.
سیستم های آویونیک هواپیما شامل سیستم ارتباط رادیویی و سیستم ناوبری (جهت یابی) و سیستم کنترل آتش و تسلیحات و هدفگیری دشمن است.همچنین سیستم سربالا یا (Head Up System) نیز اطلاعاتی در مورد سرعت، ارتفاع پروازی و زاویه پروازی هنگام شیرجه به طرف زمین به خلبان می دهد. همچنین سیستم اخطارگر کاهش ارتفاع و سیستم قفل بر روی هدف (LASTE) یا (Low Altitude Safety and Targeting Enhancment) که امکان خطای هدفگیری را بسیار کاهش می دهد تعبیه شده است. در دماغه نیز سیستم جستجوگر لیزری بسیار دقیق، غلاف شناسایی نوری (Infrared) ، سیستم ضدعمل الکترونیک جهت انحراف موشکهای ضدهواپیما از جمله ی این تجهیزات است.
توپ بسیار قدرتمند و مهلک A-10 تا 3900 گلوله در دقیقه می تواند آتش کند و این گلوله ها حتا در ادواتی مانند تانکها و زرهپوش های دشمن به راحتی نفوذ می کنند. برخی از مهمات مورد حمل A-10 دارای سیستم هدایت بعد از پرتاب، ناوبری و محافظت در برابر عمل الکترونیک دشمن هستند که از این جمله می توان به موشک هوا به زمین AGM-65 (موسوم به ماوریک) و موشک هوا به هوای کوتاه برد AIM-9 (موسوم به سایدوایندر) اشاره نمود.
تاندربولت2 مجهز به سیستم دید در شب به نام NVIS (یا Night Vision Imaging Systems) است که به علت دارا بودن کاناپی (شیشه خلبان) وسیع، امکان دید بسیار وسیعی را در شب برای خلبان به وجود می آورد.
محفظه ی کابین خلبان از پوشش بسیار مستحکم و ضدزره تیتانیومی ساخته شده است که ضمن حفظ جان خلبان از ادوات کنترل پروازی نیز محافظت به عمل می آورد.
نوع طراحی بدنه ی A-10 امکان خوبی را برای نبرد نزدیک و دقیق با دشمن پدید می آورد. این بدنه به راحتی در برابر توپهای ضدهوایی 23 میلی متری مقاومت می کند و هیچگونه آسیبی به سیستم های آن وارد نمی شود. مخازن سوخت داخلی و خارجی هواپیما نیز از فوم های مخصوصی ساخته شده اند تا هواپیما پس از اصابت فورن مشتعل و منفجر نشود. همچنین سیستم هیدرولیک مضاعف به خلبان در مواقعی که سیستم هیدرولیک اصلی هواپیما از کار افتاده است کمک می کند تا بدون دردسر پرواز کرده و خود را به پایگاه برساند.
نوع طراحی ساده A-10 این کمک را می کند که به راحتی در پایگاههایی که امکانات محدودی دارند و نزدیک به خطوط دشمن هستند به سرعت سرویس و تعمیر شده و به عملیات بازگردد. بسیار از قطعات دوتایی این هواپیما نظیر موتورها، چرخ ها و سیستم نگهدارنده ی هواپیما در خط افق (Horizontal Stabilizers System)، به راحتی با یکدیگر قابل تعویض هستند.
اولین نمونه ی A-10 به تاریخ 1975 تخویل پایگاه هوایی Davis-Monthan شد. این جنگنده نقش بسیار حیاتی در حفظ توان زمینی نیروهای ائتلاف و آمریکایی در جریان عملیات طوفان صحرا ایفا نمود. A-10 ها در جریان آزادسازی کویت حدود 7/95 درصد عملیات موفقیت آمیز در انهدام تانکهای T-72 ، نفربرهای زرهی و توپهای ضدهوایی صدام به انجام رساندند که این در تاریخ جنگهایی هوایی یک رکورد دست نیافتنی محسوب می شود. در جریان عملیات طوفان صحرا، این جنگنده ها حدود 8100 سورتی پرواز جنگی انجام دادند و 90 درصد از موشکهای شلیک شده ی AGM-65 (ماوریک) توسط همین A-10 ها انجام پذیرفت.

جنگ خلیج پارس: ماموریتی ویژه برای تاندربولت
تجهیزات الکترونیکی جدید و ماموریتهای پیشرفته، حیاتی دوباره به A-10 بخشید. در مدت 5 سال در دهه ی 1970 ، نیروی هوایی ایالات متحده 3 نوع هواپیمای جدید تحویل گرفت که در آینده به قلب تپنده ی این نیرو در جنگهای آینده تبدیل شدند. نخستین آنها جنگنده ی موفق F-15 ایگل با توانایی بالا درهمه گونه عملیات معرفی شد و جنگنده ی برتری هوایی ایالات متحده لقب گرفت. پس از آن F-16 موسوم به Fighting Falcon در سال 1978 وارد خدمت گردید و نقش های گوناگونی در عملیاتهای نظامی برعهده گرفت و سپس نوبت به معرفی A-10 رسید که بعدتر به نام تاندربولت یا صاعقه شناخته شد.
دم دوتایی بسیار بزرگ و دو موتور توربوفن که در بالاترین بخش عقبی بدنه نصب شده بودند، اشاره کرد. این طراحی عجیب و بسیار غیرمعمول بی دلیل نبود. پس از جنگ ویتنام و به کار گیری هواپیماهای F-105 و F-4B در حمله به اهداف زمینی، A-10 اساسن به منظور حمله به اهداف زمینی و مقاومت بسیار بالا در برابر خسارتهای وارده از طرف آتشبارهای زمینی، طراحی و ساخته شد. به ویژه در دورانی که ایالات متحده در جنگ سرد با اتجاد جماهیر شوروی به سر می برد، تنها یک ماموریت ویژه برای A-10 ها در نظر گرفته شده بود: از بین بردن لشکر عظیم تانکهای بلوک شرق.
در آن روزها گروههای بی شماری از تانکهای T-62 و T-72 شوروی در آلمان شرقی و در نزدیکی مرز آلمان غربی و دیگر کشورهای اروپایی موضع گرفته بودند و در این سوی مرزها، صدها A-10 با موشکهای ضدتانک و توپهای 30 میلی متری مرگبار خود انتظار آنها را می کشیدند. این تقابل هنگامی به شکل حاد خود در آمد که نیروهای ارتش سرخ شوروی به سال 1968 کشور چکسلاواکی را اشغال کرده و دولت دمکراتیک آن را ساقط کردند و نظام کمونیستی خود را بالاجبار بر مردم آن کشور تحمیل کردند.
توان آتش A-10 تنها ویژگی این هواپیما نیست. مقاومت بسیار بالا در برابر پدافند شدید نیروهای شوروی می توانست تهاجم همه جانبه ی آنها را با تاخیر مواجه کند. مساله ی مهمی که با رسیدن نیروی هم پیمان حتا می توانست سرنوشت جنگ را بدون استفاده از سلاحهای هسته ای تغییر دهد. خلبانان این هواپیما که از نقش تاخیری خود به خوبی آگاهی داشتند، خود را به شوخی «سرعت گیر جاده» می نامیدند.
نیاز به هواپیمای ضدتانک هیچگاه انکار نمی شد ولی در مورد اینکه آیا A-10 می تواند این وظیفه را برعهده بگیرد یا خیر، مباحث بسیاری درگرفت. مقامات بلندپایه ی نیروی هوایی تمایل داشتند برای انجام این ماموریت، گونه ی بهسازی شده ای از F-16A را جایگزین A-10 کنند و پس از پایان جنگ سرد و پیروی ایالات متحده، شایعاتی ایجاد شد تا این جنگنده را به گورستان هواپیماها بفرستند. این شایعات هیچگاه از سوی مقامات رسمی تایید نشد، ولی شواهد بسیاری بر این مدعا وجود داشت. برنامه ی تمرینات پروازی خلبانان A-10 کاهش یافته بود و حتا به نیروهای تحت تعلیم در پایگاههای هوایی گفته شد که در آینده برنامه های آموزشی آنها تغییر اساسی خواهد کرد.
گراز شب
خلبانان A-10 در جریان جنگ خلیج پارس، سپاسگذار مهندسانی بودند که با طراحی بی نظیر خود، مقاومت این هواپیما را در برابر ضربات وارده به بالاترین حد رسانده بودند به گونه ای که آنها می توانستند با هواپیمایی سوراخ سوراخ شده، سالم به پایگاه خود بازگردند.
بخشی از قابلیت هایی که این جنگنده را بی نظیر می سازد به قرار زیر است:
کابین خلبان A-10 با پوششی از تیتانیوم حفاظت می شود و سیستم های اضافی بیشتری نیز در محلهای گوناگون برای حفاظت بیشتر در برابر پدافند زمینی روی این هواپیما نصب شده است. موتورها که در قسمت عقبی بدنه و در بالاترین نقطه روی دو ستون نصب شده اند، ساخت جنرال الکتریک بوده و TF-34-100A نام دارند. که دارای نسبت کنارگذر زیاد و صدای کم بوده و به راحتی در منطقه ی جنگی قابل تعویض یا تعمیر هستند. خروجی این موتورهای مستقیمن بالای سکان افقی هواپیما قرار دارد و در نتیجه از آنها در برابر موشکهای ضدهوایی گرمایاب حفاظت می کند.
شیشه ی کابین خلبان 5/1 اینچ ضخامت دارد و گلوله ی 23 میلی متری ضدهوایی بر آن بی تاثیر است. این هواپیما قادر است تنها با یکی از 2 دم انتهایی خود به پرواز ادامه دهد. سوخت در مخازن جاسازی شده در قسمت ارابه ی فرود حمل می شود و در نتیجه در صورت صدمه دیدن بالها، خطری مخازن سوخت را تهدید نمی کند زیرا در همه ی جنگنده ها، سوخت در محفظه ی درون بالها ذخیره می شود. مخازن سوخت همچنین از سیستم های ضدحریق بسیار کارآمد بهره می جویند. برای مثال در چندین مورد، مخازن سوخت هواپیما دچار آتش سوزی شده بودند و خدمه تنها زمانی از این موضوع آگاه شده بودند که هنگام تخلیه ی مخازن با تفاله ها و ته نشین های کربنی برخورد کرده بودند. این امر کارایی بسیار قدرتمند سیستم های ضدحریق را ثابت می کند.
امروزه A-10 که اساسا برای حمله به اهداف زمینی تغییرات و بهسازی های فراوانی را به خود دیده است، پا را از ماموریت اصلی خود فراتر برده است. A-10 هایی که امروزه پرواز می کنند، آنهای نیستند که در جنگ خلیج پارس برعلیه صدام به کار رفتند. شاید بد نباشد که این A-10 های جدید را A-10P معرفی کنیم تا نشان دهیم تا چه حد با پیشینیان خود متفاوت هستند.
کلید اصلی این بهسازی ها را شاید بتوان در اضافه کردن سیستم های کامپیوتری هدفگیری بسیار دقیق و ایمن در شرایط پرواز در ارتفاع کم (LASTE) دانست.
این سیستم ها در جنگ خلیج پارس نیز روی A-10 ها نصب شده بودند ولی در آن هنگام این تکنولوژی جدیدی بود که برای استفاده در میادین نبرد واقعی چندان مناسب نبود زیرا خلبانان تمرین کافی با سیستم های جدید نداشته بودند.
نصب این سیستم های کامپیوتری در جنگنده های امروزی بسیار رایج و متداول است. اگرچه A-10 به سیستم هایی نیاز داشت تا با کمک آنها بتواند از ارتفاعهای بالا نیز سلاحهای خود را به سوی اهدف شلیک نماید.
در جنگ خلیج فارس خلبانان از ترس پدافند پرحجم عراق، ارتفاع پروازی خود را در حدود 12 هزار فوتی حفظ می کردند. ارتفاعی که از برد بیشتر موشکهای شانه پرتاب عراقی نظیر سام7 بیشتر بود. اما در این ارتفاع دقت نشانه روی A-10 کاهش پیدا می کرد که این مشکل را با افزایش حجم شلیک و مهمات استفاده شده جبران می کردند. گاهی برای اطمینان از نابود شدن یک واحد توپخانه ی عراق، به پرتاب 12 بمب از 2 هواپیما نیاز ایجاد می شد.
برای برخی از خلبانان A-10 افزایش کارایی توپ 30 میلی متری پس از نصب سیستم LASTE بسیار شگفت آور است. پس از نصب LASTE کافی بود تا خلبانی نشانه گیر توپ را به سمت هدف مورد نظر گرفته و شلیک کند. با این سیستم به راحتی می توان از ارتفاع 15 هزار فوتی به اهداف شلیک کرد. گلوله ها از آن فاصله نیز بسیار موثر هستند و مهندسین A-10 بازهم در فکر افزایش این برد می باشند. LASTE با کمک سیستم کنترل دقیق وضعیت (PAC) یا (Precision Altitude Control) که به سیستم پایداری وضعیت SAS (معادل Stability Augmentation System) متصل است، دقت هدفگیری توپ را فوق العاده افزایش می دهد.
SAS سیستم استانداردی روی A-10 است و انجام مانورهای سنگین را در این هواپیما کنترل کرده و تسهیل می کند. بر خلاف F-16 که هدایت آن بدون سیستم های کامپیوتری تقریبن غیرممکن است، A-10 به طور طبیعی جنگنده ی پایداری است. علاوه بر LASTE از SAS هم می توان برای هدفگیری و شلیک کمک گرفت، زیرا نیرویی که توپ بسیار قوی هواپیما هنگام شلیک به بدنه ی آن وارد می کند بسیار زیاد است. سیستم شلیک سلاح در A-10 شامل چندین مرحله است: ابتدا سیستم PAC فعال می شود که اثر پرتاب ورودی از SAS را خنثا می کند و به خلبان امکان هدفگیری دقیق تر را می دهد. در مرحله ی بعد شلیک توپ آغاز می شود و با فعال شدن سیستم SAS هواپیما تقریبن بر روی هدف قفل می شود. به گفته ی یکی از خلبانان، پس از کشیدن ماشه ی شلیک توپ دیگر به راحتی نمی توانید تصمیم خود را عوض کنید! بلکه پس از کشیدن ماشه ی شلیک توپ بهتر است دیگر فقط شاهد نابودی هدف باشید.
پیش از نصب سیستم PAC ، خلبانان می توانستند پس از شلیک اقدام به هدفگیری دقیق کنند، ولی پس از نصب این سیستم، خلبانان با دقت هدفگیری کرده و سپس اقدام به شلیک می کنند. پیش از نصب سیستم LASTE به علت نیروی پس زنی شدید توپ، هواپیما تقریبن به این سو و آن سو پرتاب می شد و هدایت آن به سمت هدف بسیار مشکل می گشت. در آن هنگام از مشکلترین وظائف خلبان، حفظ خط آتش روی هدف بود. این مشکل حاد هم اکنون با نصب سیستم PAC برطرف شده است و پس از کشیدن ماشه، خط آتش کاملن روی هدف متمرکز خواهد شد.
علاوه بر سیستم هدایت خودکار هواپیما (Auto Pilot) که پروازهای طولانی مدت را برای خلبان، قابل تحمل تر می سازد، سیستم LASTE ایمنی بسیار بیشتری را برای خلبانی که با سرعت بالا به سمت هدف زمینی شیرجه می رود فراهم خواهد کرد. سیستم پیشگیری از برخورد با زمین (GCAS) یا (Ground Collision Avoidance System) خلبان را با صدای بسیار بلند از کاهش ارتفاع و احتمال برخورد با زمین آگاه می کند.

عینک دید در شب یا NVG
سیستم عینکهای دید در شب (NVG) یا (Night Vision Goggles) با کمک تجربیات ارزشمند بدست آمده از جنگ خلیج پارس بهبود بسیاری یافته اند. آزمایشات بلافاصله پس از جنگ آغاز شد و هم اکنون عینک دید در شب، جزو لاینفک و استاندارد A-10 هاست. با این حال سیستم NVG بی اشکال نیست. میدان دیدی که این عینکه به خلبان A-10 می دهد حدود 40 درجه می باشد که این محدودیت، خلبان را در ماموریتهای تهاجمی نزدیک به سطح زمین با مشکل و خطر جدی رو به رو می کند. بدیهی است که محدوده ی دید طبیعی بسیار بیشتر از محدوده ای است که با این عینکها در اختیار خلبان قرار می گیرد در نتیجه خلبان مجبور است به طور دائم سر خود را به اطراف بچرخاند که مشکلات دیگری پیش می آید. دید بد و ناکافی که افق را تیره و تار می سازد و موجب ایجاد سرگیجه می شود از مشکلات دیگر این عینک هاست. در ضمن خلبان باید در هنگام فرود یا سوختگیری هوایی این عینک را از روی صورت بردارد که این برای خلبانی که در تاریکی مطلق پرواز می کند به هیچ وجه خوش آیند نیست.
NVG ها معمولن با تقویت نورهای ضعیف محیط کار می کنند. یک شعاع نوری ضعیف می تواند برای سیستم های NVG کافی باشد و در مقابل نگاه کردن با NVG به ماه کامل در شب همچون نگاه کردن مستقیم به نور خورشید در وسط روز می تواند خلبان را به طور موقت ناتوان کند.
هنگامی که یک A-10 در نقش هواپیمای پیشرو انجام وظیفه می کند (Leader) با کمک یک نشانگر لیزری که بر روی انگشت خلبان نصب می شود می تواند هدف را به راحتی به دیگر نیروهای گروه هوایی نشان دهد. خلبان تنها کافی است با انگشت خود به سوی هدف اشاره کند و هر خلبان دیگری که NVG بر سر داشته باشد به راحتی هدف را شناسایی کند، حتا در شرایطی شعاع لیزری نیز دیده می شود.
در هنگام استفاده از نشانگرهای لیرزی، خلبانان عینکهای محافظ در برابر اشعه ی لیزر به چشم می زنند تا در صورت انعکاس اشعه ی لیزر، چشم آنها صدمه نبیند. از مزایای استفاده از این روش، حمله ی گروهی به یک هدف مشخص است. در گذشته ای نه چندانن دور، خلبانان با کمک خط آتش راکتهای شلیک شده از دیگر هواپیماها، هدف را شناسایی می کردند.
بهسازی های این هواپیما هنوز ادامه دارد. نصب سیستم مکان یابی جهانی (GPS) ، نصب سیستم ناوبری اینرسیایی (INS) از این جمله هستند. همچنین یک سیستم پردازش اطلاعات همانند آنچه که در F-15 و F-16 نصب شده است برای A-10 در نظر گرفته شده است که با کمک آن می توان اطلاعات ماموری;ت، مسیر پروازی و دیگر اطلاعات را پیش از انجام ماموریت به کامپیوتر دستگاه سپرد.
مدت زمان استاندارد سرویس این هواپیما پس از 8000 ساعت است. هرچند که پس از اصلاحات انجام شده در سال 2005 این زمان به 12000 ساعت افزایش یافته است که انجام این اصلاحات مدت زمان در سرویس ماندن این جنگنده را تا سال 2016 تضمین می کند. اما با انجام تغییرات جدید اعمال شده، زمان سرویس تعمیراتی این هواپیما را بین 18000 تا 24000 ساعت افزایش خواهد داد و باعث خواهد شد این جنگنده تا سال 2028 همچنان در سرویس باقی بماند.
برخی مشخصات فنی A-10
ماموریت: پشتیبانی نزدیک از عملیات نیروهای زمینی
سازنده: Fairchild Republic Co.
پاور: دو موتور توربوفن ساخت جنرال الکتریک TF-34-GE-100
کشش: 9065 پوند برای هر موتور
طول بدنه: 53 فوت و 4 اینچ (16/16 متر)
ارتفاع: 14 فوت و 8 اینچ (42/4 متر)
طول دو سر بال: 57 فوت و 6 اینچ (42/17 متر)
حداکثر سرعت: 420 مایل بر ساعت (56/0 ماخ = 676 کیلومتر بر ساعت)
حداکثر وزن هنگام برخاست: 51000 پوند (22950 کیلوگرم)
برد عملیاتی: 800 مایل (1280 کیلومتر)

تسلیحات:
یک توپ بسیار قدرتمند 30 میلی متری GAU-8/A
تا 16000 پوند (7200 کیلوگرم) انواع تسلیحات در 8 مقر زیر بالها و 3 مقر زیر بدنه
قابلیت حمل انواع منحرف کننده های موشکهای ضدهوایی نظیر Flare ، Chaff و سیستم های پیشرفته ی اخلاگر الکترونیک
انواع راکتهای 75/2 اینچی (7 سانتی متری)
انواع بمب های سقوط آزاد نظیر MK82 و MK84 و MK77 و MK20 و بمب های سری CBU
موشکهای هدایت شونده ی تلویزیونی AGM-65 ماوریک
موشک هوا به هوای سایدوایندر AIM-9M
بمب های هدایت لیزری GBU10 و GBU12
قیمت: 13 میلیون دلار

[shabnam1986]

بین اف 14 و اف 15 کودوم بهتره؟