بهترین بازیکن تاریخ فوتبال

[بردیا]

---------- Post added at 11:41 PM ---------- Previous post was at 11:40 PM ----------

این مال 2 سال پیشه در جواب جناب بردیا در مورد توضیح در مورد فینال 90(البته جوابشو چند پست قبل دادم)
نفرين مردان کفری دامن‏گير آلمان‏ها شد

يک‌شنبه رفته است. يک‌شنبه شب با جام به‏سوی اسپانيا رفته است. و این تقاص آلمان بود. ضربان قلب ما براي فوتبال دی‌شب بالا بود که از 1990 به اين‏سو ديگر کم‏تر تکرار شده بود.
حالا بيش‏تر می‌فهميم که چرا فوتبال بايد از گزند اغيار دور بماند. فوتبال بعد از يک‏سری از ژانرهای منسوخ سينما که گاهی تکرار می‌شوند، تنها گريزگاهی‌ست که برای مردان رانده‏شده در پست‏مدرن باقی مانده. هيچ مردی وقتی فوتبال می‌بيند به --- و فلسفه فکر نمی‌کند. فقط هورمون‏های مردانه است که ترشح می‌شود. ياد سربازخانه می‌افتم؛ اين‏جا همه نر اند...
فوتبال که نگاه می‌کنيم برای 90 دقيقه مرد هستيم. مرد که می‌گويم می‌خواهم با هم‏اين غلظت و حدتی که می‌گويم بخوانی. دارم در مورد مردها حرف می‌زنم. نه در مورد میان‏مایه‏گان ِ دست‏آموز اين روزها که تحت نظارت و ارزش‌يابی فمنيست‏ها هستند، با آن مغزهای عالی ِ دانشگاه‌رفته.

در اين فوتبال که آن‏همه کوشيدند تا صنعت باشد هنوز عاشقی اتفاق می‏افتد. دی‏شب ما عاشق شديم و اين از ما بعبد نبود چون روح‏مان را به اين فوتبال صنعتی نفروخته بوديم. چون هنوز در کت ِ ما می‏ر‌فت که در قرن نايک و آديداس و پوما معجزه اتفاقی‏‌ست مقدس، که می‏تواند رخ دهد. چون افسون ِ اين شب‏ها را در کودکی‌هامان به خواب‏های‏مان ديده بوديم و چون‌این فستيوالی از نور و روشنی در دل سياه ِ اين شهرها، در تمام مدت و در خواب و بيداری به ما الهام شده بود.

بلند شو بایست دیه‌‏گو! آلمان باز هم در فینالی دیگر تقاص داد

دی‏شب نفرينی سرگردان راه خود را دوباره يافت. آهی که در آن شب سنگين و بغض‏گرفته ء 1990 کشيده شد و آسمان‏ها را لرزاند، ديگر هرگز دامن آلمان‏ها را رها نکرد. يازده موطلایی ِ هم‏‌قسم و سنگ‌دلی که به نيرنگ و ناروا جام را از اردوگاه مارادونای کبير بيرون کشيدند و آن‌شب در کنار اشک‏های ديه‏گو سر به آسمان سائيدند، هرگز نمی‏دانستند در همان زمان اسير نفرينی شده‏اند که رهايي از آن ممکن نخواهد بود. از آن‏شب به بعد آلمان‏ها فينال‏های زيادی را به‏خود ديدند، ولی مگر قانون ناجوان‌مردانۀ گل طلایی در 1996 هیچ ترفندی نتوانست آنها را برندۀ یک فینال کند. آن‏ها به‏روشنی دريافته‏اند که از آن‏شب به بعد ديگر توان بردن هيچ فينالی را ندارند.

دو سال ِ بعد از حق‏کشی ِ رم، در 1992 و در سوئد، آلمان‏های مغرور که به غلط خود را قهرمان جهان می‌دانستند پای به فينال اروپا گذاردند و در برابر دانمارکي که به‏طور ناگهانی به بازی‌ها آمده بود شکست خوردند. بعد از آن‏هم تنها جام آلمان در تمام ِ این سال‏ها یورو 96 بود که فقط به لطف گل طلایی به‏دست آمد.

پس از 12 سال آزگار آلمان را يکی از همان مردانی که در حق‌خوري ِ 1990 دست داشت به فينال جام جهانی آورد. تيمی که رودی فولر در اختيار داشت نه مانند تيم سال ِ 90 ستاره داشت و نه زيبا بازی می‌کرد. با اين‏حال هنوز از قهرمانی می‌گفت. شايد هم فکر می‌کرد پس از دوازده سال از آن ماجرا، نفرين باطل شده است! آلمان باز هم فينال را باخت و جام را به برزيل داد..

بعد از آن آلمان‏‌ها باز هم برای 6 سال به پستوی خود خزيدند و حتا ميزبانی جام جهانی و بازی در استادیم‏های خودی نتوانست آنها را به فينال برساند. به‏راستی چه بود اين ماجراها که سرنوشت آن‌ها را به بازی گرفته بود؟ در فينال 90 چه حقی جابه‏جا شد و چه اشکی به ناحق ريخته شد که افسون ِ آن بعد از آن‏شب ديگر هرگز دامن آلمان‏ها را رها نکرد؟
نه! اين نفرين کاری‏تر از آن است که بتوان آن‏را خرافه پنداشت و کم‏اهميت جلوه داد. از دی‏شب ديگر آلمان و تمام ِ هواداران‏اش اين طلسم و افسون ابدی را بر صفحهء تاريک تقديرشان به‏خوبی و روشنی لمس کرده‏اند. اسپانيا که سال‏ها در حسرت جام می‌سوخت و معروف بود که چون يک‏دست و هم‏دل نيستند توانايی بردن هيچ جامی را ندارند، آلمان را به گريز از کمند اين نفرين اميدوار می‏کرد. اما نيرويی ماوراءالطبيعی در کار بود که آلمان حتا اگر به‏ترين بازی قرن را هم انجام مي‏داد، امکان نداشت جام را ببرد.
اين سومين فينالی بود که از جام 90 ايتاليا آلمان به آن راه يافت و آن‌را باخت. آلمان هنوز بايد تقاص اين اشک‏هایی که ريخته شد و مردانی از سراسر دنيا را آشفته کرد، پس دهد. اين هنوز پايان کار نيست. شاید تنها قهرمانی آرژانتین در جام جهانی بتواند نفرین مارادونا را بی‏اثر کند.

مطلب کاملا مزخرفی بود رفیق(با کمال احترام)
نویسنده هیچ مدرکی حتی با ایما و اشاره درباره حق کشی توی فینال نمیگه و فقط میگه حق آرژانتین خورده شد و خورده شد و فلان
اصلا شک دارم نویسنده اون بازی رو دیده باشه که بدونه مارادونا چقدر بد بازی کرد توی اون بازی
جالبه،اول میگه که آلمانا نفرین شدن و دیگه نتونستن قهرمان بشن بعدش برای اینکه یه جوری قهرمانی 96 رو مستثنا از نفرین بدونه میگه با قانون گل زده شانسی قهرمان شدن
خودت دوباره بخون این مطلبی رو که گذاشتی
مزخرف از سر و روش میباره
اگه اینجوریه که خب باید بگیم بعد از جام جهانی 86 و قهرمانی آرژانتین که با گل ناجوانمردانه مارادونا در مقابل انگلیس به دست اومد آرژانتینیا دیگه هیچ موفقیتی به دست نیاوردن
پس منم میشینم یه مطلب مینویسم که نفرین انگلیس هنوز گریبانگیر آرژانتینه

توی پست قبلیتون هم اشاره کرده بودی که مارادونا با هاوه لانژ دست نداد و از فیفا انتقاد میکرد و بعد اینکه بازنشست شد اجازه ندادن جام جهانی 2002 بره بازیا رو ببینه و ..........
ولی اصلا هیچ اشاره ای به فینال نود نکردی به جز یه جمله که بازیکنای آرژانتین خسته بودن و اصلا اون دوندگی رو نداشتن
همینم عامل باختشون بود،اونا توی پنالتی ایتالیا رو برده بودن و آلمان توی پنالتی انگلیس رو ولی آلمانا از نظر بدنی بهتر بودن از آرژانتین و اون بازی رو تونستن ببرن و مارادونا هم اون بازی بد بازی کرد
حالا این مطلبی که گذاشتید و اینکه فیفا نزاشت آرژانتین قهرمان بشه و اینارو چه جوری میشه ربطش داد به اصل ماجرا

[xerxes again]

این مطلب بیشتر احساسیه. خیلی از توهین شما ممنونم. مگه شما برای اثبات اشتباه در محرومیت فرینگس در 2006 که چپ میری راست میای می گی میاری؟ منم فکر می کنم گفتم که پنالتی گرفته شده در اون بازی ناحق بود. مسیر آرژانتین در 90 خیــــــــــلی سخت تر از آلمان بود. همین طور موارد اختلاف هاوه لانژ و فیفا با مارادونا رو گفتم که دشمنی اونها رو با مارادونا اثبات کنم. فکر کنم انگیزه کافی برای مقابله با مارادونا داشتن. شما که این قدر مافیای ایتالیا، مافیای ایتالیا می کنی باید به این توجه کنی که آرژانتین ایتالیای میزبان و پر امید رو حذف کرد و اونها هم انگیزه کافی برای انتقام داشتن. بازم میگم که مطلب احساسیه و خودم میدونستم. من مد نظرم محتواش بود.
همچنین دوپینگ مارادونا اثبات نشد و گفتن مدرکی برای تبرئه اش وجود نداره. این هم یکی دیگه از توطئه های فیفا. البته من اون قضیه فرینگس رو تا حدی قبول دارم چون این توطئه رو از ایتالیایی ها قبلاَ هم دیدیم. در مطلب هم به فینال های آلمان اشاره داره. آرژانتین چند قهرمانی بعد از 86 به دست آورد.

[salarhiv]

مطلب کاملا مزخرفی بود رفیق(با کمال احترام)
نویسنده هیچ مدرکی حتی با ایما و اشاره درباره حق کشی توی فینال نمیگه و فقط میگه حق آرژانتین خورده شد و خورده شد و فلان
اصلا شک دارم نویسنده اون بازی رو دیده باشه که بدونه مارادونا چقدر بد بازی کرد توی اون بازی
جالبه،اول میگه که آلمانا نفرین شدن و دیگه نتونستن قهرمان بشن بعدش برای اینکه یه جوری قهرمانی 96 رو مستثنا از نفرین بدونه میگه با قانون گل زده شانسی قهرمان شدن
خودت دوباره بخون این مطلبی رو که گذاشتی
مزخرف از سر و روش میباره
اگه اینجوریه که خب باید بگیم بعد از جام جهانی 86 و قهرمانی آرژانتین که با گل ناجوانمردانه مارادونا در مقابل انگلیس به دست اومد آرژانتینیا دیگه هیچ موفقیتی به دست نیاوردن
پس منم میشینم یه مطلب مینویسم که نفرین انگلیس هنوز گریبانگیر آرژانتینه

توی پست قبلیتون هم اشاره کرده بودی که مارادونا با هاوه لانژ دست نداد و از فیفا انتقاد میکرد و بعد اینکه بازنشست شد اجازه ندادن جام جهانی 2002 بره بازیا رو ببینه و ..........
ولی اصلا هیچ اشاره ای به فینال نود نکردی به جز یه جمله که بازیکنای آرژانتین خسته بودن و اصلا اون دوندگی رو نداشتن
همینم عامل باختشون بود،اونا توی پنالتی ایتالیا رو برده بودن و آلمان توی پنالتی انگلیس رو ولی آلمانا از نظر بدنی بهتر بودن از آرژانتین و اون بازی رو تونستن ببرن و مارادونا هم اون بازی بد بازی کرد
حالا این مطلبی که گذاشتید و اینکه فیفا نزاشت آرژانتین قهرمان بشه و اینارو چه جوری میشه ربطش داد به اصل ماجرا

دوست عزیز از بطن مطلب کاملا معلومه این مطلب کاملا احساسی و ادبی هست.و تبعیضی که اون زمان در فیفا علیه برخی کشورها و بازیکن ها بوده در هیچ زمان دیگه ای تکرار نشده و نمیشه.
اون زمان فوتبال با سیاست عجین بوده به طوریکه هر تیمی رو به راحتی کنار میذاشتن و یا عامل برد و باختش می شدن.انگلیس و المان هم بیشترین سود رو میبردن این وسط..
ارژانتین و مارادونا هم به شدت تحت همین تبعیض بودن این دیگه نه برای من و توی ایرانی بلکه برای همه ی دنیا ثابت شدست.
خوب بود توی برنامه ی قبل از جام از شبکه ی 3 اون فینال و پنالتی که هدیه ی داور به المانها بود رو میدیدی.

[گرافيكار]

صد درصد پله
چون يك تنه سه بار برزيل رو قهرمان جهان كرده
جالبه بعد از قهرمانيه دوم مصدوم شد
و برزيل اون دوره قهرمان نشد
اما دوره بعد دوباره برگشت و تيم قهرمان شد
اين يعني ثبات
مارادونا هم خوبه ولي ثبات توي كارش نبوده
و افتخاراتش هم به گرد پله نميرسه
چرا علاقه به مارادونا زيادتره
طبيعيه چون مارادونا به نسل امروز نزديكتره
در ضمن اگه به طور جدي هم فكر كنيد
اخلاق خيلي توي انتخاب يك ورزشكار مهمه
من كه هيچ كس رو قابل رقابت با پله نميبينم
اما در رده بعد رقابت خيلي سخته
زيدان مارادونا و مسي

---------- Post added at 02:50 AM ---------- Previous post was at 02:46 AM ----------

اينم بگم كه من با اينكه خيلي مارادونا رو دوست دارم
و باهاش زندگي كردم
اما مارادونا در دوره ورزشيش مواد مخدر استفاده كرده بود
كه يكي از مواد نيروزا هم محسوب ميشه
يعني دوپينگ
و اين يعني زير سوال رفتن....
كه اينو خودش و مردم آرژانتين هم پذيرفتن

[*Alucard*]

از نظر من بدون شک استوره تکرار نشدنی تاریخ فوتبال کسی نیست به جز :

  محتوای مخفی: جناب 

  محتوای مخفی: جناب 

دیگو آرماندو مارادونا

یه نکته دیگه اینکه:

  محتوای مخفی: مهم 

البته جای ماتئوس توی رای گیری خالیه اونم دست کمی از مارادونا نداشت فقط تکنیکش پائین تر بود ولی به همون باهوشی مارادونا بود

[ghermezeteh]

قطعا بکن بائر

[yashgin128]

فوتبال بدون اسم مارادونا لذتی نداره
شما همین جام رو ببینید نصف لذت جام از بودن اسطوره هست
در جواب اون دوستمون که گفتن پله 3 بار برزیل را قهرمان کرد باید بگم که واقعا اون پله بود یا کل تیم شاید در یه جام نقش پله زیاد بوده باشه ولی نه در سه جام.مثلا در 2002 کاکا فقط 25 دقیقه اونم مقابل (فک کنم)کاستاریکا بازی کرد ولی تو افتخارات این بازیکن قهرمانی جهان 2002 ثبت میشه پس دلیل نمیشه هر چند بر بزرگ بودن پله شکی نیست
ولی مارادونا یه جام را یک تنه (واقعا یک تنه)بالا برد و دو جام دیگر را در عین شایستگی به لطف رئیسان برزیلی و انگلیسی و المانی وایتالیایی نذاشتن که ببره نمونش اتهامات واهی دوپینگ و اعتیاد و شب طاعونی رم
به هر حال مارادونای اسطوره مخصوصا با اون خالکوبی از یه اسطوره دیگه(دکتر چه گوارا)همیشه در قلب های عاشقان فوتبال و در کل ورزش و عاشقان حق و حقیقت خواهد ماند

[D.A.V.O.O.D]

زیدان-سیاوش اکبرپور-فرهاد مجیدی

[(ALI)]

رونالدو کچله

[kaka22]

.....KAKA.....