مروری بر تاریخچه لیگ دسته اول فوتبال آلمان بوندسلیگا (Bundesliga)
لیگ دسته اول آلمان در کنار لیگ های انگلیس، ایتالیا و اسپانیا از قوی ترین لیگ های اروپا محسوب می شود. اگرچه فدراسیون فوتبال آلمان و تیم ملی این کشور، بیش از یکصد سال قدمت دارند، اما از عمر بوندسلیگا تنها ۴۸ سال می‌گذرد.
تا سال ۱۹۶۳ که لیگ سراسری فوتبال آلمان به راه افتاد، پنج لیگ منطقه ای در این کشور وجود داشت که قهرمانان آنها برای کسب عنوان قهرمانی باشگاه های آلمان به مصاف هم می رفتند.
اگر چه در سال ۱۹۳۲، یعنی پیش از روی کار آمدن رژیم نازی، فلیکس لینه مان، رییس فدارسیون فوتبال آلمان در آن وقت، راه اندازی یک لیگ سراسری در این کشور را پیشنهاد کرده بود، اما فدراسیون های منطقه ای این کشور پیشنهاد او را رد کردند، تا اینکه سرانجام در دهه شصت میلادی این رویا تحقق یافت.
نخستین سالها
باید اعتراف کرد که در مقایسه با کشور هایی چون ایتالیا، اسپانیا و انگلیس، راه‌اندازی یک لیگ سراسری در آلمان بسیار دیر صورت گرفت و شاید هم یکی از دلایل موفقیت کم باشگاه های آلمانی در رقابت های اروپایی تا پیش از سال ۱۹۶۳، همین بوده باشد. درخور توجه آنکه تیم پرآوازه بایرن مونیخ در اولین فصل بوندسلیگا، جز تیم های دسته اول نبود و تنها تیمی که از آغاز تاسیس بوندسلیگا تا به کنون در این لیگ حضور دارد، تیم هامبورگ است.
سوت اولین دیدار بوندسلیگا در روز ۲۴ ماه اوت ۱۹۶۳ زده شد. ۵۸ ثانیه از به صدا درآمدن صدای سوت بازی نگذشته بود که تیمو کنیئتسکا (Timo Konetzka) از تیم بوروسیا دورتموند، نخستین گل تاریخ بازی های لیگ دسته اول فوتبال آلمان را به ثمر رساند.
عنوان قهرمانی اولین فصل را که با حضور ۱۶ تیم برگزار شد، تیم اف ث کلن از آن خود کرد. در پنج فصل اول، هر بار تیمی دیگر قهرمان بوندسلیگا شد و هیچ قهرمانی از پس دفاع از مقامش برنیامد. از سال ۱۹۶۵، تعداد تیم های دسته اولی لیگ فوتبال آلمان، از ۱۶ تیم به ۱۸ تیم افزایش یافت.
دوئل غرب و جنوب در سالهای ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۷
از اواخر دهه شصت تا اواخر دهه هفتاد میلادی، وضعیتی فوق‌العاده در لیگ دسته اول آلمان حاکم بود، چرا که دو تیم حرف اول را در رقابتهای آن سالها می‌زدند: یکی بایرن مونیخ که تا به امروز موفق‌ترین باشگاه آلمان و یکی از معروف‌ترین باشگاه‌های دنیا محسوب می‌شود و دیگری بوروسیا مونشن گلادباخ که برخلاف بایرن مونیخ، فراز و نشیب‌های زیادی را پشت سر گذاشته و هم فتح قله اروپا را تجربه کرده و هم تلخی حضور در لیگ دسته دوم آلمان را.
در بین سالهای ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۷، تیم بایرن مونیخ چهار بار عنوان قهرمانی را از آن خود کرد و بوروسیا مونشن گلادباخ نیز پنج بار این عنوان را به دست آورد. مونیخی‌ها حتی در طی سالهای ۱۹۷۲ تا ۱۹۷۴ موفق شدن سه بار پیاپی قهرمان بوندسلیگا شوند.
ناگفته نماند که بازیکنان این دو باشگاه، از جمله گونتر نتزر، فرانتس بکن‌باوئر، گرد مولر، سپ مایر و یوپ هاینکس در تیم ملی فوتبال آلمان هم حرف اول را می‌زدند. کسب عنوان قهرمانی اروپا در سال ۱۹۷۲ و عنوان قهرمانی جهان در سال ۱۹۷۴ شاهدی است بر برتری و قدرت‌نمایی فوتبال آلمان در دهه هفتاد میلادی.
در حالیکه آخرین موفقیت بزرگ بوروسیا مونشن‌گلادباخ به ۳۱ سال پیش و کسب عنوان قهرمانی بوندسلیگا در سال ۱۹۷۷ برمی‌گردد، بایرن مونیخ توانسته است، روز به روز جایگاه خودش را در لیگ دسته اول فوتبال آلمان و نیز فوتبال اروپا مستحکم‌تر سازد.
سالهای ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۰ و حضور موفق تیم‌های شمالی
رقابت بایرن مونیخ و مونش‌گلادباخ درواقع پیکار جنوب و غرب آلمان بود. در بین سالهای ۱۹۷۹ و ۱۹۹۰ اما، بوندسلیگا بیش از همه صحنه دوئل باشگاه‌های شمال و جنوب آلمان بود. بایرن مونیخ و اشتوتگارت از تیم‌های جنوب آلمان بودند که توانستند در این سالها موفق باشند و تیم‌های هامبورگ و وردر برمن نیز از تیم‌های شمال این کشور بودند که در چند فصل موفق به فتح قله لیگ دسته اول آلمان گردیدند.
در دهه هشتاد میلادی، تماشاچیان کمتری جذب استادیوم‌ها می‌شدند و محبوبیت فوتبال در آلمان نیز رو به کاهش گذاشت. یکی از دلایل مهم این روند منفی، انتقال چندین ستاره فوتبال آلمان به باشگاه‌های خارجی بود.
جنجالی‌ترین نقل و انتقال آن زمان، پیوستن کارل هاینتس رومنیگه از بایرن مونیخ به اینتر میلان در سال ۱۹۸۴ بود. میلانی‌ها برای به خدمت درآوردن این مهاجم مو بور آلمانی ده و نیم میلیون مارک (چیزی معادل پنج و نیم میلیون یورو) به حساب بایرن مونیخ واریز کردند.
دهه ۹۰ میلادی و وحدت دو آلمان
آغاز دهه نود میلادی برای آلمان و آلمان‌ها خوش یمن بود. یکی آنکه تیم ملی فوتبال آلمان توانست در مسابقات جام جهانی ۱۹۹۰ ایتالیا، به عنوان قهرمانی جهان دست یابد و دیگر آنکه در همان دوران وحدت دو آلمان صورت گرفت.
در سال ۱۹۹۱ فدراسیون‌های فوتبال آلمان غربی و آلمان شرقی سابق به هم پیوستند. در اولین فصل بوندسلیگا که بعد از وحدت دو آلمان برگزار شد، تیم‌های دینامو درسدن و هانزا روستوک از آلمان شرقی سابق هم در کنار ۱۸ تیم بوندسلیگا قرار گرفتند. این تنها باری بود که رقابتهای لیگ دسته اول آلمان با شرکت ۲۰ تیم برگزار شد.
در دهه نود میلادی، مجموعا پنج تیم مختلف توانستند عنوان قهرمانی بوندسلیگا را به دست آورند. اگر چه بایرن مونیخ در دهه مزبور حضوری برجسته داشت، اما باید به درخشش بوروسیا دورتموند نیز اشاره کرد که در سالهای ۱۹۹۵ و ۱۹۹۶ دو بار پیاپی قهرمان بوندسلیگا شد و از آن گذشته در سال ۱۹۹۷ عنوان قهرمانی لیگ قهرمانان اروپا و قهرمانی باشگاه‌های جهان را از آن خود کرد.
یکی از رکوردهای جالب دهه نود میلادی را باشگاه کایزرزلاوترن به جای گذاشت. این تیم در سال ۱۹۹۷ با رهبری اتو رهاگل سرمربی تیم ملی یونان تا جام جهانی ۲۰۱۰ از لیگ دسته دوم آلمان به دسته اول صعود کرد و بلافاصله نیز به عنوان قهرمانی بوندسلیگا دست یافت.
بایرن مونیخ، یکه‌تاز قرن بیست و یکم
با شروع قرن بیست و یکم، محبوبیت فوتبال در آلمان دوباره رو به افزایش گذاشت. در سالهای اخیر، باز هم بایرن مونیخ بوده که در لیگ دسته اول آلمان حرف اول را می‌زده و می‌زند. مونیخی‌ها در عرض ۱۰ سال گذشته، ۶ بار قهرمان بوندسلیگا شدند و اکنون با داشتن ۲۲ عنوان قهرمانی بوندسلیگا، رکوردار مطلق هستند.
فصل گذشته، یکی از فصل‌های بسیار موفق برای باشگاه بایرن مونیخ بوده است. این تیم با به خدمت گرفتن لوئیس فان خال، سرمربی کارکشته‌ی هلندی نه تنها توانست فوتبالی جذاب از خود به نمایش بگذارد، بلکه با کسب قهرمانی بوندسلیگا، جام حذفی آلمان و همچنین نایب‌قهرمانی لیگ قهرمانان باشگاه‌های اروپا، افتخارات تازه‌ای کسب کرد.
۵۰ باشگاه در ۴۸ فصل
از آغاز تأسیس بوندسلیگا تا کنون ۵۰ باشگاه مختلف در جمع دسته‌اولی‌های آلمان بوده‌اند که در بین آن تنها باشگاه هامبورگ، بی‌وقفه در لیگ دسته‌اول آلمان حضور داشته است. اکثر این باشگاه‌ها از شهرهای بزرگ آلمان هستند و معدود شهرهایی با جمعیتی کمتر از ۱۰۰ هزار نفر وجود دارند که در تاریخ بوندسلیگا تیمی دسته‌اولی داشته‌اند.
از لحاظ جغرافیایی، اکثر باشگاه‌های بوندسلیگا در غرب آلمان فعالیت دارند. تیم پایتخت‌نشین هرتا برلین که در فصل گذشته تنها نماینده‌ی ایالات شرقی در بوندسلیگا بود، در فصل جاری در صف دسته‌دومی‌ها حضور دارد.
ورزشگاه‌های پنج ستاره
استادیوم‌های باشگاه‌های بوندسلیگا جزو بزرگترین و مدرن‌ترین ورزشگاه‌های دنیا به حساب می‌آیند.
پنج استادیوم فوتبال آلمان حتی پنج ستاره محسوب می‌شوند. و از این رو، از معیار و کیفیت لازم برای میزبانی دیدار فینال لیگ قهرمانان باشگاه‌های اروپا و مسابقات جام ملت‌های اروپا برخوردارند.
اکثر ورزشگاه‌های فوتبال آلمان در طی سالهای گذشته به خاطر برگزاری پیکارهای جام جهانی ۲۰۰۶ در این کشور، مدرنیزه شده و استاندارد بالایی دارند.
سنگین بودن هزینه ساخت یا مدرن‌سازی استادیوم‌های فوتبال سبب شد که در اکثر موارد، نام استادیوم در ازای حمایت مالی هنگفت، به شرکت و یا کنسرنی واگذار شود: برای نمونه استادیوم آلیانس در مونیخ که با پشتیبانی شرکت عظیم بیمه Allianz ساخته شده است.
بزرگترین استادیوم فوتبال آلمان به باشگاه بوروسیا دورتموند تعلق دارد. در این ورزشگاه عظیم بیش از ۸۰ هزار نفر جای می‌گیرند. ابزرگترین استادیوم فوتبال آلمان به باشگاه بوروسیا دورتموند تعلق دارد. در این ورزشگاه عظیم بیش از ۸۰ هزار نفر جای می‌گیرند. استادیوم‌های المپیک برلین و استادیوم مونیخ به ترتیب با ۷۶ هزار و ۶۹ هزار نفر گنجایش در رده‌های دوم و سوم قرار دارند. ناگفته نماند که بهای بلیت بازی‌های بوندسلیگا در مقایسه با بازی‌های لیگ دسته اول ایتالیا و انگلیس به مراتب ارزان‌تر هستند.
شهرام احدی
تحریریه : بهمن مهرداد
منبع : دویچه وله
