مسابقه چهره شناسي در زمينه ادبيات و علوم انساني

[Ahmad]

بچه ها بیایم وقتی سوالی مطرح میشه ، فقط تو 2 تا پست و تنها توسط سوال کننده عکس حتما گذاشته بشه.
یعنی اینکه فقط پستی که توش سوال قرار داده میشه عکس باشه و کسایی که میخوان پاسخ بدن ، پست شخص سوال کننده رو نقل قول نکنند و مهمتر از همه وقتی شخص سوال کننده میخواد پاسخ رو تأیید کنه و درباره اون شخصیت مطلبی رو بنویسه ، حتما عکس یا عکسهای مرتبط با اون شخصیت و مطلب رو در پستش قرار بده.

ممنون

....................................

اما سوال :

[فاطمه بیرانوند]

سلام.
کمی راهنمایی لطفاٌ!

[Ahmad]

سلام.
کمی راهنمایی لطفاٌ!

سلام
نمایشنامه نویس و رمان نویس سوئیسیه و 69 سال عمر کرد.

راهنمایی کافیه ؟

[zooey]

فريدريش دورنمات آیا ؟!؟

[Ahmad]

فريدريش دورنمات آیا ؟!؟

درسته .

........................

دورنمات، فریدریش Durrenmatt, Friedrich نمایشنامه ­نویس و رمان ­نویس سوئیسی ولی آلمانی زبان (1921- 1990) .

دورنمات در حومه شهر برن Bern زاده شد، فرزند کشیش بود و تحصیلات خود را در رشته ادبیات و فلسفه در زوریخ و برن انجام داد. چندی به کار طراحی و نقد ادبی پرداخت، سپس به نمایشنامه ­نویسی روی آورد.

دورنمات در آغاز به سبب خلق آثار عجیب و غریب، چه از نظر بیان، چه از نظر موضوع و آزادی از هرنوع قید و سنت ادبی، سر و صدای فراوان برپا کرد.

نمایشنامه "نابینا" Blinde در 1948 برصحنه آمد که شهر ویران شده­ای را بر اثر جنگهای سی­ساله نشان می­داد، و "رومولوس کبیر" Romulus der Grosse در 1949. دورنمات در این دو اثر، زمان و مکان گذشته را از نو ساخته و عناصر تاریخی را در سبک خاص خود به کار گرفته است.

نمایشنامه "فرشته ­ای به بابل می­آید"Ein Engel kommt nach Babylon که در 1957 برصحنه آمد، بیش از آنکه وصف تمدنی نابودشده باشد، بیان زیبا و شاعرانه­ای است از پیامبران و شاهان و مقدمه­ای بر بناگذاردن برج بابل که از رؤیاهای دیرینه دورنمات به شمار می­آمد.

"ازدواج آقای می­سی­سی­پی" Die Ehe des Herrn Mississipi در 1952 اجرا شد و در 1957 در آن تجدیدنظر به عمل آمد. این اثر عمیق­ترین اثر دورنمات در نوع تراژدی-کمیک است و نمایشی معجزه­ آمیز و هجوی تند و نیرومند از طبقه کاسب پولدار که همه‌ی معیارها و ارزشهای جامعه را دگرگون ساخته است. در این نمایشنامه کسانی برصحنه آورده شده ­اند که برخلاف همه موازین اخلاقی و نداهای وجدان، در کشتن همنوعان خود تردید به خود راه نمی­دهند، قاضی می­سی­سی­پی زن خود را به قتل می­رساند. خود نیز به دست همسر دومش مسموم می­گردد. اشخاص نمایشنامه همه مظهر خشونت و سختدلی­اند، بی ­آنکه از هیچگونه ارزشی برخوردار باشند. مردم یک روستا از پزشک و افراد انتظامی، از کشیش و کدخدا و آموزگار همه آماده­ اند که در راه به دست آوردن پول به آدمکشی مبادرت کنند.

اما نبوغ ­آمیزترین نمایشنامه ­ای که تا آن زمان نویسنده ­ای سوئیسی نوشته و دورنمات را جز بزرگترین نمایشنامه نویسان معاصر در سراسر جهان معرفی کرده است، نمایشنامه "ملاقات بانوی سالخورده" De Besuch der alten Dame (1956) است که به زبانهای مختلف ترجمه شده و در تئاتر برادوی Broadway امریکا با موفقیت برصحنه آمده است. این اثر نمایش مسخره­ آمیز جدیدی است همانند تراژدیهای کلاسیک. بانوی ثروتمندی به شهر زادگاهش می­رود و به ظاهر برای همشهریانش نیکبختی و ثروت به همراه می­برد ولی در واقع حس کینه ­توزی و انتقامجویی را میان آنان رواج می­دهد، بر آتش سودجوییها و ساده ­لوحیها تا حد جنایت دامن می­زند. بانوی سالخورده در ازای پولی که به مردم زادگاه خود ارزانی می­دارد، چه انتظار دارد؟ انتظار قتل مردی که روزی او را فریب داده و ترک کرده است.

نمایشنامه "فیزیکدان" Die Physider (1962)، نمونه جدیدی است از «تئاتر عینی» که قصد ندارد چیزی را به اثبات برساند، بلکه کشمکش‌هایی را پیش چشم می­گذارد که از مسائل پیچیده و گوناگون پدید آمده است.

دورنمات به تلویزیون و سینما علاقه بسیار داشت، فیلمنامه ­های متعدد نوشت و چندی نیز کارگردان تئاتر و اپرا گردید. وی نه ­تنها نمایشنامه ­نویس بزرگ، بلکه رمان ­نویس و نثرنویس دقیقی نیز به شمار می­آید. رمانهای کارآگاهی او را از ترسی که بر وجود بشر چیرگی دارد، مایه گرفته است. از جمله رمانهای او می توان به: "قاضی و جلادش" Der Richter und sein Henker (1952)، "سوءظن" Der Verdacht (1953)، "قول" Das Versprechen (1958) و مانند آن اشاره کرد. مقاله معروفی نیز درباره تئاتر دارد با عنوان "مسائل تئاتر" Theaterprobleme (1955)، که در آن مسائل مربوط به تئاتر و موضوعهای تئاتر جدید را مطرح کرده است.

دورنمات خاصه به سبب توجه به چیزهای عجیب و غریب و به سبب طنز عمیقی که به وسیله آن دنیای جدید و به طور کلی غلبه ناتوانی و درماندگی را بر عالم بشری وصف می­کند، شناخته شده است. دورنمات به مسائل انسانی ابعاد گسترده ­ای می­بخشد و تا حد وهم و خیال­انگیزی پیش می­رود. به گفته خود او «انسانها را مجسم کرده است، نه عروسکهای خیمه شب بازی را، حرکت و فعل و عمل را پیش چشم گذارده، نه اینکه فقط به داستانپردازی اکتفا کند. دنیایی را ساخته و نه اینکه خصیصه ­ای را.»

وی به تمثال‌سازی توجه خاص دارد. از دانشمندان، افراد ساکن تیمارستان می­سازد، از امپراتور بانکداری فاسد تصویر می­کند، از دربان خانه، مردی سیاسی و از هنرپیشه، مؤمنی ریاکار.

دورنمات به دریافت چندین جایزه ادبی نایل آمده است، از آن جمله: جایزه ایتالیا در 1958 برای نمایشنامه­های رادیوئی، جایزه منتقدان نیویورک در 1959، جایزه شیلر در 1959 و مانند آن.

http://www.ketabnews.com/detail-18-fa-0.html

[zooey]

یک عدد نویسنده معروف....

[arte]

خانم هاویشام !
نه ببخشید چارلز دیکنزه

[SR72]

چاراز دیکنز

[zooey]

خانم هاویشام !
نه ببخشید چارلز دیکنزه

بلی....

چارلز جان هوفام دیکنز (۷ فوریه ۱۸۱۲ - ۹ ژوئن، ۱۸۷۰)، برجسته‌ترین رمان‌نویس انگلیسی عصر ویکتوریا و یک فعال اجتماعی نیرومند بود.
در مقام یکی از برترین نویسندگان انگلیسی زبان، از او برای داستان‌سرایی و نثر توانگرش و خلق شخصیت‌های به یادماندنی، بسیار تحسین به عمل آمده‌ و در طول زندگی‌اش محبوبیت جهانی بسیاری کسب کرده‌است. از آثارش می‌توان، «دیوید کاپرفیلد»، «آرزوهای بزرگ»، الیور تویست و «داستان دو شهر» را نام برد.


زندگی نامه:

چارلز دیکنز در منطقه‌ای به نام لندپورت از شهر پورتسموت در بخش همپشایر انگلستان، در خانواده‌ای پرجمعیت به دنیا آمد. پدرش جان دیکنز کارمند سادهٔ دفتر امور مالی نیروی دریایی بود و با وجود حقوق خوبی که دریافت می‌کرد به سبب ولخرجی، همیشه در تهیدستی زندگی می‌کرد. چارلز دو سال بیشتر نداشت که خانوادهٔ او به لندن نقل مکان کرد و او تحصیلات مقدماتی را در آن‌جا گذراند.

در ۱۸۲۴ چارلز دوازده ساله، هنگامی که پدر به خاطر نپرداختن اقساط وام‌هایش به زندان نامدار «مارشال سی» لندن افتاد، مجبور به ترک تحصیل شد. او ناچار بود در یک کارگاه رنگرزی کفش کار کند و روی بطری‌ها برچسپ بزند. مدتی بعد مادرش را از دست داد و با ۴۰ پوندی که از مادر به ارث برد، بدهی پدر را داد و او را آزاد کرد.

دیکنز تحصیلات خود را در آکادمی «ولینگتون» و مدرسهٔ «داوسون» ادامه داد و از سال ۱۸۲۷ در دفتر وکالت مشغول به کار شد و تندنویسی را آموخت و به سرعت در کار خود پیشرفت کرد. وی در دههٔ ۳۰ با نشریات اجتماعی مختلفی همکاری می‌کرد که موجب آشنایی بیشتر او با معضلات اجتماعی شد. او نویسندگی را با نوشتن داستان‌های کوتاه در هفته‌نامه‌ها آغاز کرد.

در سال ۱۸۳۶ با «کاترین هوگارت» سردبیر هفته‌نامهٔ «ایونیگ کرونیکل» ازدواج کرد و از او دارای ده فرزند شد. او از این زندگی مشترک، ناملایمتهای بسیاری دید که در سال ۱۸۵۸ به جدایی منتهی گردید.

دیکنز در ۹ ژوئن ۱۸۷۰ بر اثر سکته قلبی درگذشت. بنابر وصیتش «مراسم تدفینی کم‌خرج و بسیار معمولی» برایش برگزار کردند.


از مهمترین آثار دیکنز می توان به کتاب های زیر اشاره کرد:

الیور تویست، ۱۸۳۸
نیکلاس نیکل بی، ۱۸۳۹
مغازهٔ شگفت کهنه، ۱۸۴۰
بارنابی رودج، ۱۸۴۱
سرود کریسمس ۱۸۴۳
مارتین چوزلویت، ۱۸۴۴
دامبی وپسرش، ۱۸۴۸
روزگار دشوار،۱۸۴۵
دوریت کوچک، ۱۸۵۷
داستان دوشهر، ۱۸۵۹
آرزوهای بزرگ، ۱۸۶۱

[arte]

سوال: اسم این خانم نویسنده چیه؟