پری زنگنه: موسیقی جنسیت نمی‌شناسد
جشنواره موسیقی فجر در مقایسه با جشنواره فیلم و تئاتر دیرتر آغاز شد و فعالیت رسمی بانوان در عرصه موسیقی نیز به نسبت همكاران مذكر خود بعد از 16 سال مهجوریت دوباره از سر گرفته شد. مسئولان در این چند ساله با این بخش به‌صورت كج‌دار و مریض برخورد كرده‌اند. اما متأسفانه و با وجود پیشرفتهای این قشر در جشنواره گل یاس روند این فعالیت در این دوره از جشنواره محدودتر شد؛ به‌طور مثال حذف همخوانی بانوان و حضور سه‌روزه این قشر در جشنواره می‌تواند دلیلی بر این ادعا باشد. به گفته آذر هاشمی، كارشناس فنی بخش بانوان، مسئولان و دست‌اندركاران با بخش بانوان فنی برخورد نكرده‌اند.
او می‌افزاید: «بانوان در جشنواره گل یاس قابلیتهای خود را نشان دادند و امید می‌رفت برای حضور پررنگ و ثمربخش این قشر بهتر عمل كند.»
هاشمی به نبودن شرایط كار برای تولید آثار موسیقایی زیر نظر بانوان اشاره می‌كند و تأكید می‌كند: «بهتر بود كه تالار وحدت در هشت روز جشنواره با هشت برنامه مختلف ولی پرمحتوا پر می‌شد، نه اینكه این فعالیت را به سه روز و شش برنامه نامتجانس كه رضایت هیچ مخاطبی را در بر نداشته باشد.»
این نوازنده سنتور خواستار توجه مسئولان به هنر موسیقی و به‌خصوص موسیقی بانوان شده و بیان می‌كند: «تلاش و كار در عرصه هنر موسیقی در شرایط موجود، به مؤلفه‌های مختلفی و ازجمله امید نیاز دارد؛ ولی ما هر روز شاهد كارشكنیها و تغییر رویه‌هایی هستیم كه حضور ما را كم‌رنگ و روحیه ما را از بین می‌برد.»
در ادامه بهناز ذاكری، سرپرست گروه گلبانگ، بر خلاف نظر هاشمی معتقد است كه كیفیت برنامه‌های جشنواره بیستم به نسبت سال گذشته پیشرفت قابل ملاحظه‌تری كرده است. او اظهار می‌كند: «تداركات و هماهنگیهای جشنواره امسال خیلی زودتر از موعد مقرر آغاز شد و برنامه‌ریزیهایی نظیر پر كردن فرم برای چگونگی نشستن در صحنه بر این گفته من صحه می‌گذارد.»
یكی از اشكالات عمده‌ای كه به بخش بانوان گرفته می‌شود، این است كه موسیقی بانوان پویا و فعال نیست و مخاطبان این بخش به‌صورت تفننی و برای شنیدن آهنگهای قدیمی و زنده كردن خاطره‌های گذشته به دیدن این برنامه‌ها می‌آیند. افلیا پرتو این صحبتها را رد می‌كند و ادامه می‌دهد: «خانمهایی كه كارهای ما را می‌بینند، مخاطبان جدی هستند. آنها از ما انتظار كار جدی و قوی دارند. وقتی قطعات جدید به همان كیفیت آهنگهای گذشته نیست، ترجیح می‌دهند همان كارها را بشنوند.»
پرتو با اشاره به اینكه تمام انرژیهای خود را برای بخش بانوان می‌گذارد، درباره علت تولید نكردن آثار موسیقایی توسط بانوان می‌گوید: «مگر برنامه‌هایی كه بانوان در طول سال ارائه می‌دهند، چه تعداد است؟ وقتی قطعه‌ای در طول سال دو بار شنیده می‌شود و بعد از یادها می‌رود، آهنگسازان رغبتی برای ساخت آهنگ در این بخش ندارند.»
همچنین پری زنگنه می‌گوید: «تا زمانی كه برای ارائه انواع موسیقی جنسیت افراد در نظر گرفته می‌شود، نمی‌توان به تولید آثار بدیع و خارق‌العاده، همچون گذشته، توسط بانوان امیدوار بود.»
به گفته این خواننده، بانوان باید در چنین شرایطی كه عرصه حتی برای مردان موسیقیدان تنگ است، حضور در چنین برنامه‌هایی را از دست دهند، بلكه باید با حضور پررنگ و هرچند كوتاه، فرهنگی را زنده كنند كه تمام مخاطبان به مرور زمان و دوباره بدان وابسته شوند.
خاطره پروانه از دیگر خواننده‌های قدیمی است كه از وقت بسیار كم بخش بانوان اظهار گلایه می‌كند و می‌گوید: «با توجه به اینكه فعالیت رسمی بانوان در عرصه موسیقی به جشنواره فجر محدود می‌شود، بهتر بود كه مسئولان فرصت این حضور كوتاه را افزایش می‌دادند.»
او ادامه می‌دهد: «مگر من در مدت زمان 45 دقیقه چند اثر درخواستی و یا برنامه‌ریزی‌شده را می‌توانم برای مخاطبان و علاقه‌مندان اجرا كنم؟!» در ادامه شهلا میلانی در تأیید صحبتهای پروانه می‌گوید: «شاید بیستمین جشنواره موسیقی فجر برای بخش آقایان ثمربخش و با كیفیت بود ولی متأسفانه تمام این توجهات یك‌طرفه به ضرر بخش بانوان و به‌تبع بانوان موسیقیدان به اتمام رسید.»
دلبر حكیم‌آوا از جمله هنرمندانی است كه پس از شش سال دوباره به جشنواره موسیقی فجر آمد. به گفته حكیم‌آوا در سالهای گذشته كسی از وی برای حضور در جشنواره دعوت نكرد ولی امسال بر خلاف چند سال پیش، علاوه بر فراخوان به‌صورت رسمی از او دعوت شده است. این نوازنده پیانو می‌افزاید: «اصولاً هیچ هنرمندی نباید خود را درگیر كارهای اجرایی كند؛ زیرا چنین كارهایی انرژی هنرمند را برای خلق آثار موسیقایی باارزش زایل می‌كند.»
جواب بصورت نقل قول
خداوندا دلم غم داره امشو ..آی که یاروم رفته ناپیدایه امشو .. این آوازهای دو بیتی را 