شعر گمنام

[Like Honey]

ديگر تبار تيره انسان براي زيست

محتاج قصه هاي دروغين خويش نيست

ما ذهن پاك كودك معصوم را

با قصه هاي جن و پري

و قصرهاي نور

آلوده مي كنيم

آيا هنوز هم

دلبسته كالسكه زريني ؟

آيا هنوز هم

در خواب ناز، قصر هاي طلايي را

مي بيني ؟!!!

[Like Honey]

كاش مي توانستم در گوشه اي از خيابان ،

در حالي كه كلاه در دست داشتم مي ايستادم

و از مردم مي خواستم

كه ساعتها وقت تلف شده خويش را در

داخل كلاهم بريزند .

[Like Honey]

دشمنم به من گفت:

" دشمن خويش را دوست بدار".

من اطاعت كردم و

بر خود عاشق شدم .

[Like Honey]

گفتند:« نفس ، شگفت حيله گري ست.»

گفتم:« به چنگش خواهم آورد.»

به چنگش آوردم.

لبخند رضايتي بر لبانم نشست .

نگريستم ، نَفس،

از چنگم گريخته

و بر لبانم نشسته بود !

[Like Honey]

كسي چه مي داند،

چه بسا تشييع جنازه اي در ميان انسان ها،

جشن عروسي فرشتگان باشد .

[san.nazz]

گاهی دلم می خواهد
همه چیز را باور کنم
همانطور که کودکان
قصه های شاه و پری را
با تمام وجود باور دارند
گاهی دلم می خواهد
چشمانم را ببندم به روی تمام علامت سوالهایم
تمام علامت تعجبهایم
و از هیچ علامت عبور ممنوعی
رد نشوم!
و باور کنم که تمام چراغ قرمزها
خطرناکند!
و تمام خط کشی ها
همان راهی را می روند
که من باید بروم
و هیچ راهی غیر از آنچه جهت فلش ها نشان می دهد
وجود ندارد!
اما
نمی توانم
نه نمی توانم
باورت شود یا نه
زندگی ام را فنای این عقیده خواهم کرد:
یک نفر باید یک روز
تمام علامت ها را امتحان کند!
هرچند به قیمت حضور سایه های هراس و تردید
حضور نگاههای عاقل اندر سفیه
هرچند به قیمت تمام زندگیش
تمام شود!

عالی بود
حرف دل منو از کجا میدونی؟
دوست عزیز اگه اجازه بدی از چند تا از شعرات تو وبلاگم استفاده کنم البته به نام خودت
در ضمن اگه کتاب هم داشته باشی خوشحال میشم اسم کتابتو بدونم

[Ar@m]

شما خيلي لطف داري!
هيچ مساله اي نداره مي توني از هر كدوم دلت خواست استفاده كني !
بعدشم كتابم كجا بود!!!
ممنون!

[دل تنگم]

زندگي جيره ي مختصري است
مثل يک فنجان چاي....
و کنارش عشق است
مثل يک حبه ي قند....
زندگي را با عشق نوش جان بايد کرد

[دل تنگم]

آنجا که در لمس دستانت به ابدیت پی میبرم
تنفس هستی بخش چشمانت بی اعتبار میکند عطر یاس را
آنجا که امن ترین بود حلقه ی دستانت
و نترسیدند از هجوم سیاستها و باتوم ها
در راهی که انتهایش تو بودی با نگاهت منتظر
و نیز در ابتدایش هجوم اشکهایت را بدرقه
چگونه توانم باشد بی تو بودن
در حین تیرگی ها و دلمردگی ها
و تاب بیاورم سردی فقدان خیالت را
و نگریم
آنجا که از تو بود و بر تو شد
آنجا که از تو خواند و بر من خواند
چگونه بی تو باشم فاصله های این میان را
و چه چیز چاره ساز میانمان جز اشک تواند که باشد
می خواهم
آری می خواهم که با تو
می خواهم که با تو
در تو
و از تو باشم
مرا پذیرا باش که در اوج بی تو بودن
به تو رسیدم
مرا بپذیر که در انتهای شب ماندگار ترینم
و آنجا که هیچ چیز نباشد جز ستارگان
گهگاهی
و آنجا که در امتداد پهنای آسمان ها
نیافتم غیر تو را
ماندگارترین می مانم
و آنجا اوج ابدیت است
با تو !

[دل تنگم]

میدانم
میدانم که می‌آیی
آغوشت را برایم می گشایی
با سخاوت
میدانی
میدانی که نیازم در توست
تمنایت در اوج هوس رهایم نمیکند
دستان شفاف از محبتِ خالصانه ات
مامن اشکهای رانده شده ام
چشمانت را
چه بگویم؟
چشمانت در توصیف قلمم نیست
و نمی آوازد موسیقی نرم مخملی اش را
چه کنم؟ هیهات!
کز آن گرمای بی حصار تنت
چه کنم؟
میدانم
توان مقاومتم نیست
در برابرت!
هنگامی که می نوازی ام به خویش
حلقه ی سرخ چشمانت
ز شهوت پر ز اشک
چرا؟
اشک دیده نیست
که غیرت است جانم
غیرت و خودخواهی
که نخواهم
جز از برای تو بودن را
و نبینم جز به کام تو
قصه ای سرودن را
میدانی
عاشقم می مانی
غصه ام می رانی
و طراوتم را کام می گیری
پس بدان به یادت
می زنم این تار زخمی را
و می نوشم آن جام
کهنه شراب را
و تنها در کنار رخ ماهت
به فرش می کشانم
کوکبان بی سبب مسرور را
بی سبب مغرور را
آری!
باز تنها در کنار قاب عکست، باز
میدانی
توان مقاومتم نیست
در برابرت!