>>> تـازه های اخـترشـنــاسـی, نجوم و فیزیک <<<

[farbod123]

شاتل فضايي آتلانتيس، تحت شديدترين تدابير ايمني، مراحل نهايي آماده سازي خود را براي انجام ماموريت STS – 125 تاريخي به مقصد تلسكوپ فضايي هابل سپري مي‌كند.
سکوي پرتاب LC-39A پس از چند روز تاخير ناشي از طوفان حاره‌يي گوستاو پذيراي شاتل فضايي آتلانتيس شد تا در ساعت 4:33 دقيقه بامداد به وقت جهاني روز 13 مهرماه اين شاتل را به همراه پنج خدمه آن به آخرين ملاقات انسان با قوي ترين چشم دست ساز خود در کيهان - تلسکوپ فضايي هابل - روانه كند.
به گزارش واحد خبر مركز مطالعات و پژوهش هاى فلكى ـ نجومى به نقل از سايت "www.nasa.gov" ، در اين ماموريت 11 روزه ابزارهاي اين تلسكوپ فضايي نظير باتري ها و ژيروسكوپ ها براي آخرين بار مورد بازنگري قرار مي گيرند. همچنين دو ابزار جديد (طيف نگار كيهاني و دوربين ميدان باز و سياره اي 3) بر روي هابل نصب مي‌شود. با انجام اين ماموريت عمر هابل تا سال 1391 تمديد مي شود.
تلسكوپ فضايي هابل در آن زمان 22 ساله خواهد بود.
به گفته مسوولان ناسا اين ماموريت كه نيمه اول مهرماه آغاز مي شود، يكي از خطرناك ترين ماموريت هاي تاريخ فضانوردي خواهد بود. براي جلوگيري از وقوع هرگونه اتفاق پيش بيني نشده هم اكنون شاتل فضايي اينديور به حالت آماده باش قرار گرفته است.
درست زماني كه خدمه آتلانتيس مشغول تعمير ‌هابل هستند، در زمين گروهي ‌از فضانوردان آماده پرواز خواهند بود. اين افراد در كل مدت ماموريت آتلانتيس در حالت آماده‌باش به سر مي‌برند تا در صورتي كه حادثه‌اي براي آتلانتيس رخ داد و بازگشت آنها به جو زمين خطرناك تشخيص داده شد، ‌انديور زمين را به مقصد ‌هابل ترك كند
اگر ضرورتي براي اين ماموريت ايجاد شود، براي اولين بار دو شاتل فضايي عمليات مشتركي را انجام خواهند داد. در اين عمليات نجات، خدمه شاتل فضايي آتلانتيس بايد در مراحل مختلف ‌با كمك ابزارهاي راهپيمايي فضايي خود از آتلانتيس به انديور منتقل شوند. در اين ماموريت، فرماندهي آتلانتيس 30 ساله را اسكات آلتمن بر عهده دارد.
در پايان سال 1391 شهاب بسيار درخشاني برفراز اقيانوس آرام خواهد درخشيد. تقسيم شدن آن به چند تكه درخشان بيشتر شبيه يك آتش بازي است. به نوشته پارس‌اسكاي، بيننده اي عادي ممكن است فكر كند كه اين چيزي جز آذرگويي درخشان نيست؛ اما براي جامعه نجوم، همچون اسطوره سقوط ايكاروس از آسمان است. اين منظره، مرگ آتشين تلسكوپي است به نام هابل كه تا به حال بيش از 100 هزار بار در مدار خود به دور زمين گرديده است!
پس از اين رويداد، تلسكوپ فضايي جيمز وب جانشين هابل خواهد بود.
جيمز وب شامل يك آينه 65 متري اصلي است كه از 18 تكه تشكيل شده است. اين تلسكوپ 800 ميليون دلاري در نقطه دوم لاگرانژي زمين- خورشيد(حدود 5/1 ميليون كيلومتري زمين) قرار مي گيرد و طي پنج تا 10 سال ماموريتش درك ما را از جهان به نحو شگرفي تغيير مي دهد.

[seymour]

شاتل فضايي آتلانتيس، تحت شديدترين تدابير ايمني، مراحل نهايي آماده سازي خود را براي انجام ماموريت.. به مقصد تلسكوپ هابل سپري مي‌كند.

.... تا در ساعت 4:33 دقيقه بامداد به وقت جهاني روز 13 مهرماه اين شاتل را به همراه پنج خدمه آن به آخرين ملاقات انسان با قوي ترين چشم دست ساز خود در کيهان - تلسکوپ فضايي هابل - روانه كند.

... به گفته مسوولان ناسا اين ماموريت كه نيمه اول مهرماه آغاز مي شود،

این ماموریت تا اطلاع ثانوی کنسل شد ... اعلام کرده ان که یه اختلال جدی در تلسکوپ باعث لغو ماموریت شده ... رفت تا اوایل سال 2009 ... یه علتش اینه که باید دوباره منتظر یه موقعی بشن که یه شاتل دیگه بعنوان پشتیبان عمل کنه ؛ که احتمالا دیسکاوری خواهد بود (= پرتاب فوریه)

عکسی از آتلانتیس آماده پرواز ... اگه دقت کنید در پس زمینه میشه ایندور رو هم دید که بعنوان پشتیبان آماده پرتاب شده بود

مطالعه بیشتر :

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

برای مشاهده محتوا ، لطفا وارد شوید یا ثبت نام کنید

[دل تنگم]

نتایج مطالعات، این ایده را تایید می‌کند که میله‌ها نشانه‌ای از حصول بلوغ کهکشان‌ها در اواخر تغییر و تحول آنهاست.

میله ها به احتمال قوی یکی از مهم‌ترین عوامل تغییر و تحول کهکشان‌ها هستند. آنها مقادیر زیادی از گازها را به سوی مرکز کهکشان هدایت کرده و باعث تشکیل ستاره‌ها می‌شوند. آنها عامل بر آمدگی مرکز ستاره‌ها و تغذیه سیاهچاله‌های پرجرم هستند.

میله‌ها به آرامی و به طور پیوسته در 7 میلیارد سال گذشته تشکیل می‌شده‌اند، به طوری که بیش از سه برابر ازدیاد یافته‌اند.

تشکیل یک میله ممکن است مهم ترین اتفاق در روند تکامل یک کهکشان مارپیچی باشد. کهکشان ها می‌خواهند خودشان را از طریق ادغام با سایر کهکشان ها متراکم‌تر کنند. بعد از اتمام این واکنش، تنها راه مهیج برای تغییر و تحول کهکشان ها ، فرایند تشکیل میله‌هاست.

به گزارش آسمان پارس، تیمی از مرکز علمی اسپیتزر موسسه فناوری کالیفرنیا در پاسادنا دریافته است که تنها 20 درصد از کهکشان‌های مارپیچی در فاصله‌های دور (و همچنین گذشته های دور)دارای میله هستند که در مقایسه با 70 درصد مربوط به همتای نزدیکتر آنها بسیار کم است.

نتایج مطالعات این ایده را تایید می کند که میله ها نشانه‌ای از حصول بلوغ کهکشان‌ها در اواخر تغییر و تحول آنهاست. تمامی مشاهدات این پژوهش بخشی از پروژه بررسی تکامل کیهانی (COSMOS) می باشد.

یکی از اعضای تیم به نام Bruce Elmegreen شرح داد: "میله ها زمانی شکل می‌گیرند که مدارهای ستاره‌ای در یک کهکشان مارپیچی بی ثبات شده و از مسیر دایره‌ای منحرف شوند. یک کشیدگی کوچک در مدار ستاره‌ها رشد کرده و آنها در محل می‌مانند و تشکیل یک میله را می‌دهند. زمانی که کشیدگی‌های مداری بیشتر و بیشتری در محل خود می‌مانند ، میله قدرتمند‌تر می‌شود. سرانجام تعداد زيادي از ستاره‌ها در فضای درونی کهکشان به میله می‌پیوندند."

پروژه COSMOS بخشی از آسمان به بزرگی بیش از 9 برابر ماه کامل را می‌پوشاند و 10 برابر بیش از پروژه‌های قبلی کهکشان مارپیچی بررسی می‌کند. در پشتیبانی تصاویر هابل از کهکشان‌ها ، این تیم با استفاده از اطلاعات هابل و دسته‌ای از تلسکوپ‌های مستقر روی زمین ، فاصله کهکشان‌های واقع در منطقه COSMOS را به دست آوردند.

يكي از اعضاي تيم گفت: "ما می‌دانیم که به طور کلی سیر تکامل در کهکشان‌هایی با جرم بیشتر ، سریعتر می‌باشد ؛ کهکشان های پر جرم ستاره‌هایشان را به سرعت شکل می‌دهند و آنها به زودی کم نور می‌شوند، در حالی که کهکشان‌های کم جرم ستاره‌هایشان را با روش کندتری شکل می‌دهند و حالا نیز می‌بینیم که آنها میله هایشان را نیز با سرعت کم‌تری درست می‌کنند. "

کهکشان راه شیری ما, یکی دیگر از کهکشان‌های حلزونی عظیم مسدود، دارای یک میله است که احتمالاً قدری زودتر شکل گرفته است, مانند میله‌های متعلق به کهکشان‌های نمونه گیری شده در هابل.

وي ادامه داد: "دانستن چگونگی شکل گرفتن این میله‌ها در فواصل دور در دیگر کهکشان‌ها سرانجام در روشن شدن چگونگی اتفاق افتادن آن در اینجا کمک خواهد کرد."

این تصاویر نمایان گر 4 کهکشان مارپیچی میله‌ای به همراه برش‌های گازی آنها می‌باشد :

[دل تنگم]

شرکت خصوصی آمریکایی «اسپیس ایکس» برای اولین بار یک موشک حامل را به فضا پرتاب کرد.



پایگاه خبری سوییسی «سوانسیش مینوتن» امروز گزارش داد، فالکون 1 روز یکشنبه پس از پرتاب از پاسیفیک جنوبی یک محموله به وزن 165 کیلوگرم را در مدار قرار داد. این اولین پرتاب موفق پس از سه بار شکست شرکت تاسیس شده از سوی شرکت اینترنتی الون ماسک بود.

این شرکت که در تاسیس سامانه پرداخت اینترنتی پی پال هم سهیم بوده است، اعلام کرد: «این در واقع اهمیت بسیاری دارد. فقط چند کشور در جهان هستند که چنین کاری را انجام داده‌اند. این عموما موضوعی دولتی است و نه خصوصی. ما موفق شده‌ایم.»

اسپیس ایکس قصد دارد از موشک دو مرحله‌ای فالکون 1 به عنوان جایگزینی برای انتقال ماهواره به فضا استفاده کند. 7.9 میلیون دلار صرف ساخت این راکت حامل که 21 متر طول دارد، شده است. سال 2006 پرتاب پیشین این راکت به خاطر معیوب بودن سیستم سوخت‌رسانی آن به شکست منجر شد، اما سال گذشته میلادی فالکون به ارتفاع 209 کیلومتری رسید، سطحی که دومین بخش از آن جدا می‌شود. در ماه گذشته سومین فالکون هم از دست رفت. این راکت سه ماهواره آمریکایی و خاکستر مردگانی از جمله گوردون کوپر، فضانورد و جیمز دوهان، بازیگر سابق را حمل می‌کرد.

[دل تنگم]

تیم بین‌المللی اخترشناسان رصدخانه مدارگرد اسا (ایکس ام ام نیوتون) قسمتی از ماده گمشده عالم را آشکار کردند.



ده سال پیش دانشمندان پیش بینی کردند که در حدود نیمی از ماده معمولی اتمهای گازهای پراکنده در ناحیه بین کهکشان‌هاست.

ماده به صورت ساختار بافت‌مانندی در سراسر جهان گسترش یافته است. گره‌های این بافت بزرگترین اجرام جهان یا همان خوشه‌های کهکشانی هستند.

اخترشناسان انتظار داشتند که گازهایی با چگالی کم در تارهای این بافت نفوذ کنند. اما تلاش‌های بسیاری در گذشته برای آشکار کردن این گازهای رقیق بی‌نتیجه ماند.

به گزارش ماهنامه نجوم، آنها با استفاده از حساسیت بسیار بالای ایکس ام ام نیوتون قسمتهای داغی را کشف کردند. این کشف آنها را در درک نحوه تکامل بافتهای کهکشانی کمک خواهد کرد. فقط در حدود 5 درصد جهان از ماده معمولی (باریونی) تشکیل شده‌ است.

23 درصد را ماده تاریک و 72 درصد باقیماده را انرژی تاریک تشکیل می‌دهد. با این حال هنوز نیمی از ماده باریونی هنوز شناخته نشده است. تمام ستارگان، کهکشان‌ها و گازهای میان ستاره‌ای قابل رویت در جهان نیمی از ماده باریونی لازم را تشکیل می‌دهد. دانشمندان پیش‌بینی کردند که گاز در آن دمای بالا، پرتو ایکس با انرژی پایین ساطع می‌کند ولی آنقدر فراوانی آن کم است که رصد آن دشوار خواهد بود.

آنها با استفاده از ایکس ام ام نیوتون دو خوشه کهکشانی ابل 222 و ابل 223 را مورد بررسی قرار دادند. این زوج کهکشانی 2300 میلیون سال نوری از ما فاصله دارند. عکسها و طیفهای این دو کهکشان نشان داد که پلی از گازهای بسیار رقیق و داغ بین آن دو جریان دارد.

نوربرت وارنر سرپرست تیم می‌گوید: «گازی که ما توانستیم رصد کنیم به احتمال زیاد داغ‌ترین و پرچگال‌ترین گاز این بافت کهکشانی بوده است که بنا به اعتقاد ما این ماده‌ها می‌تواند نیمی از ماده باریونی جهان باشد.»

این نتایج ارزشمند با استفاده از ایکس ام ام نیوتون در حالی امکان‌پذیر بود که این ناحیه در خط دید آن قرار داشت.

نوربرت وارنر در نهایت افزود: « این ابتدای کار ما بود. برای درک نحوه توزیع ماده در بافت کیهانی باید سیستمهای بیشتری شبیه به این را رصد کنیم و سرانجام بتوانیم رصدخانه فضایی اختصاصی برای رصد بافتهای کیهانی با حساسیت بسیار بالا پرتاب کنیم. این کشف از آن جهت مفید است که پس از تلاش بسیار این گازها آشکار شد و مهم‌تر از آن، از این پس می‌دانیم که در کجای جهان باید به دنبال آن بگردیم.»

[دل تنگم]

فضاپیمای چینی شنژو 7، حامل سه فضانورد روز جمعه 26 سپتامبر (5مهر) از مرکز پرتاب ماهواره Jiuquan پرتاب شد و اکنون در مدار زمین بسر می‌برد.

به گزارش انجمن نجوم آماتوري ايران، در سه روز آتی که این ماموریت فضایی اجرا می‌شود، فضانوردان چینی یک ماهواره کوچک را در مدار قرار خواهند داد، همچنین برای نخستین بار در تاریخ فضایی این کشور، يك راه‌پیمایی فضایی نیز به اجرا در خواهد آمد.

لازم به ذکر است که شنژو 7 و بدنه موشکی که در این ماموریت پرتاب شد با چشم غیر مسلح در برخی نقاط از کره زمین قابل مشاهده خواهد بود.

[دل تنگم]

سفینه فضایی سویفت ناسا انفجار اشعه گاما را در چنان فاصله دوری ضبط کرد که قبلأ نظیر نداشت.

این انفجار از یک ستاره در حال منفجر شدن در فاصله 12.8 میلیارد سال نوری؛ یعنی در لبه عالم مرئی است.

سفینه سویفت این انفجار را به تاریخ 13 سپتامبر در ساعت 1 و 47 دقیقه به وقت محلی ثبت کرده است. همه می‌دانند که نور با سرعت محدود (300 هزار کیلومتر در ثانیه) حرکت می‌کند، پس نگاه کردن به دور دورها در فضا به معنی نگریستن به گذشته است، بدین معنی که این انفجار در کمتر از 825 میلیون سال بعد از آغاز جهان هستی یا زمانی که کائنات کوچک‌تر از یک هفتم درصد عمر فعلی‌اش بوده، رخ داده است. به گفته نیل جیرالز از مرکز پرواز فضایی گودهارد ناسا " این ستاره احتمالأ از نسل اولین ستاره‌های کائنات است".

اشعه گاما از انفجار خیلی دور، تلسکوپ مراقب انفجار سویفت را بیدار کرد و سفینه هم محل این رویداد را در صورت فلکی نهر یا جوی (Eridanus) مشخص نمود.به گزارش آسمان كابل، تلکسوپ جهت خود را سریعأ چرخاند تا نقطه مورد نظر را بررسی کند و در مدت کمتر از دو دقیقه بعد از هشدار دریافت شده، تلسکوپ اشعه ایکس سویفت رصد نمودن از محل حادثه را آغاز نمود و در نتیجه یک منبع محو شده اشعه ایکس را که قبلأ شناخته نشده بود، کشف کرد. این انفجار را GRB 080913 نام نهادند.

اخترشناسان زمینی هم این هشدار را دریافت کردند و یک گروه از آنان با استفاده از تلسکوپ 2.2 متری ایسو در رصد خانه لاسیلا توانستند تا رصد‌هایشان را یک دقیقه بعد از آغاز رصد‌ها توسط سویفت آغاز کنند. حدود یک و نیم ساعت بعد، تلسکوپ بسیار بزرگ در پارانال پس‌تاب یا مشتعل شدن را هدف قرار داد.

اخترشناسان به جستجوی انتقال به سرخ این جرم افتادند تا فاصله آن را مشخص کنند. به علت تأثیر دوپلری، نوری که از یک جرم آسمانی ساطع می‌شود به سوی سرخ یا انرژی کم طیف الکترومغناطیسی تغییر می‌کند. بنابراين درخشندگی یک جرم دور، افت یا سقوط ویژه را که در نتیجه مداخله ابر گازها به وجود می‌آید، نشان می دهد. هر قدر جرم دور باشد به همان اندازه طول موج هايی که در اثر کم نور شدن این جرم می‌آید، طولانی‌تر می‌شود.

بررسی طیف‌های GRB 080913 انتقال به سرخ انفجار را در میان دورترین اجرام شناخته شده، 6.7 مشخص کرد.

انفجارهای اشعه گاما درخشنده‌ترین انفجار در فضا می‌باشد و اکثرأ زمانی رخ می دهد که ستاره‌های حجیم و بزرگ، مواد سوخت هسته‌شان را تمام کنند. از آنجايی که هسته این ستاره‌ها به یک سیاه چاله یا یک ستاره نوترونی تبدیل می‌شود، فوران گازها که با نفوذ از درون ستاره در فضا منفجر می‌شود تا الان کاملأ شناخته نشده است. در این مرحله با گازهایي که قبلأ توسط ستاره به بیرون پرتاب شده برخورد می کند و آن را حرارت می‌بخشد و در نتیجه پس تاب یا تابش بعدی درخشانی را به وجود می‌آورد.

[دل تنگم]

چینی‌ها شنبه 27 سپتامبر (6 مهر) اولین راهپیمایی فضایی یکی از فضانوردان هم‌وطن‌شان را جشن گرفتند.

به گزارش آسوشیتدپرس چینی‌ها که در برابر صفحه‌های تلویزیونی گردآمده‌ بودند، هنگام مشاهده تصاویر زنده این راهپیمایی فضایی فریاد شادی سردادند.

این راهپیمایی فضایی نقطه عطفی برای برنامه فضایی چین به حساب می‌آید که به دنبال ساختن یک پایگاه فضایی مداری و به مبارزه طلبیدن آمریکا و روسیه در اکتشافات فضایی است.

این راهپیمایی فضایی عمدتا به هدف آزمودن میزان تسلط چین بر تکنولوژی انجام شد.

تنها وظیفه فرمانده این ماموریت ژائی ژیانگ، در راهپیمایی فضایی‌اش این بود یک محفظه متصل به مدول مداری را که حاوی وسائل آزمایشی در مورد گریس‌های جامد بود، بازیابی کند.

ژائی که به قلاب‌های روی سفینه فضایی شن‌ژو متصل بود، پیش از آنکه دوباره به درون سفینه بازگردد، 13 دقیقه در فضا ماند.

فضانورد دیگر چینی، لیو بومینگ نیز برای مدت کوتاهی از کپسول فضایی خارج شد تا پرچم چین را به ژائی بدهد. سومین فضانورد حاضر در سفینه، جینگ هایپینگ از درون مدول بازگشت به زمین، سفینه را تحت نظر داشت.
پس از این راهپیمایی فضایی فضانوردان یک ماهواره 40 کیلوگرمی را در مدار قرار دادند و تصاویری را به مرکز کنترل ماموریت فرستادند.

چین اولین ماموریت سرنشین‌دار فضایی‌اش، شنگ‌ژو 5، را در سال 2003 انجام داد، و به سومین کشوری پس از روسیه و آمریکا بدل شد که انسان را به فضا فرستاد. چین در سال 2005 نیز یک ماموریت دونفره فضایی را انجام داد.

همکاری چین و سایر کشورها در امور فضایی تا به حال محدود بوده است. آمریکا مشارکت چین را در ایستگاه فضایی بین‌المللی که به همراه روسیه اداره آن را اداره می‌کند، نپذیرفت، چرا که می‌ترسید چین به اسرار فنی این ایستگاه را قابل استفاده در صنایع نظامی هستند، دست یابد

[ghazal_ak]

حلقه مفقوده سیاهچاله های پر جرم

مشاهدات اخترشناسانی که در حال مطالعه روی سیاه چاله ها هستند نشان میدهد گاز هایی که در حال مکیده شدن توسط این سیاه چاله ها هستند به شدت داغ شده و پرتو های ایکس از خود ساتع می کنند .این تپش پرتو های ايكس که به طور معمول در سیاه چاله های کوچکتر دیده می شود، تا به حال در سیاه چاله های چنین پرجرمی مشاهده نشده بود .
اما اختر شناسان به تازگی با استفاده از ماهواره پرتوايكس" XMM Newton" سیاهچاله غول پیکری را کشف کرده اند که در حال ساتع کردن یک پالس قوی پرتو ايكس است . گازهای سازنده این کهکشان که در فاصله 500 سال نوری از ما قرار دارد در حال مکیده شدن به وسیله گرانش عظیم این سیاهچاله هستند . دکتر Gierlinski Marek از دانشگاه دورهام می گوید " :دانشمندان در 20 سال گذشته در جستجوی چنین چیزی بوده اند و این کشف کمک بسیاری به ما می کند تا دانسته های خود را در مورد آنچه که در اطراف چنین سیاهچاله های پر جرم در حال رشدی می افتد افزایش دهیم ." دکتر Gierlinski و همکارانش می گویند این یافته جدید در واقع حلقه گمشده بین سیاه چاله های کوچک و سیاه چاله های بسیار پر جرم است.

دانشمندان درحال بررسي براي يافتن مركزكهكشانREJ1034+396 بودند که متوجه ساتع شدن پرتوهای ايكس از این سیا هچاله بسیار پر جرم شدند .آنهامی گویند بسامد این پالس هابه به اندازه سیاه چاله بستگی دارد .دکتر Gierlinski می افزاید : "چنین سیگنالهایی برای سیاه چاله های کوچک کهکشان ما که در حال بلعیدن گاز های یک ستاره همدم هستند خصوصیتی شناخته شده و بارز است اما نکته جالب توجه تر اینجاست که ما موفق شده ایم حلقه گم شده بین این سیاه چاله های سبک وزن و سیاه چاله هایی که میلیونها بار سنگین تر از خورشید ما هستند را بیابیم "

دانشمندان امیدوارند تحقیقات بعدی آنها مشخص کند که چرا بعضی از سیاهچاله ها ی بسیار پر جرم این چنینی ،این رفتار را از خود نشان میدهند در حالی که بقیه این طور نیستند .

گمان می رود بیشتر کهکشان ها از جمله راه شیری دارای یک سیاهچاله بسیار پرجرم در مرکز خود باشند . این دانشمندان که یافته های آنها در مجله Nature به چاپ خواهد رسید می گویند این کشف می تواند دانسته های ما را در مورد چگونگی رفتار گاز ها قبل از کشیده شدن آنها درون یک سیا هچاله افزایش دهد، سیاهچا له هایی که در حال بلعیدن گاز وبزرگ شدن هستند .

منبع : [ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]

[ghazal_ak]

این کاوشگر با استفاده از یکی از ابزارهای خود (lidar) سرگرم بررسی ابرهای مریخی بود که ریزش کریستال های بزرگ یخ از آسمان را رؤیت کرد. اما این ابزار که با منعکس کردن لیزر بر ذرات موجود در آسمان کار می کند، به زمین افتادن دانه های برف را ندید.
داده ها حاکیست که برف پیش از رسیدن به سطح بخار شد؛ فینیکس مشغول بررسی این موضوع است.
او افزود: "این یک عامل خیلی مهم در چرخه هیدرولوژیکی مریخ، با جابجایی آب میان سطح و اتمسفر مریخ است."

تغییر فصل
فینیکس روز 25 مه سال جاری بر مریخ فرود آمد. این کاوشگر که غیرسیار است حامل یک رشته ابزارها برای مطالعه ترکیب شیمیایی و محیط قطبی مریخ است.
ایستگاه هواشناسی این کاوشگر مرتبا اتمسفر، فشار و باد را در محل استقرار آن اندازه گیری می کند.

دانه های برف از ارتفاع 5/4 کیلومتری تا ارتفاع 5/2 کیلومتری می بارید
این ایستگاه پس از فرارسیدن فصل تابستان افزایش دما را ثبت کرده است؛ و بعد شاهد شروع افت دما همزمان با طولانی تر شدن شب ها (ساعاتی که خورشید پایین تر از افق می گذراند) در آغاز زمستان بوده است.
دکتر وایتوی گفت: "در دو ماه اول ماموریت، رطوبت اتمسفر به دلیل تصعید آب [یخ] از سطح و کلاهک یخی قطب درحال افزایش بود؛ و در دومین بخش ماموریت کم کم شاهد تشکیل برفک، مه و ابر بوده ایم. و این اکنون هر شب اتفاق می افتد."
آب مایع؟
نتایج مهم دیگری که این هفته توسط آژانس فضایی آمریکا، ناسا، منتشر شد شامل خبر شناسایی کربنات کلسیم در خاک اطراف فینیکس بود. این ماده در کره زمین از عناصر اصلی تشکیل سنگ آهک است.
فینیکس همچنین موفق به یافتن ذراتی شد که احتمالا دارای خواص نوعی خاک رس هستند.
اهمیت کشف این دو ماده معدنی این است که فقط در حضور آب مایع شکل می گیرند.
مدارگردهای مریخ قبلا چنین موادی را در سایر بخش های مریخ ردیابی کرده بودند اما تنها در قسمت هایی که شواهد آشکاری از جاری شدن آب وجود دارد. تفاوت در مورد محل فرود فینیکس این است که در دشتی باز قرار گرفته که فاقد هر گونه مشخصه ژئولوژیکی است که در اثر جریان آب شکل گرفته باشد.

خورشید اکنون ساعات طولانی تری را زیر افق سپری می کند
بیل بوینتون از دانشگاه آریزونا و از دانشمندان ماموریت فینیکس گفت: "با این فرض که ما واقعا برای تشکیل این کربنات ها به آب نیاز داریم - که به نظر فرض درستی می آید - در آن صورت این یافته نشان می دهد که زمانی در گذشته آب ساکن (در این منطقه) وجود داشته است."
او افزود: "ممکن است که یخی که آنجاست [درست در زیر سطح] در همان جای اولیه ذوب شده باشد و درست در همان نقطه باقی مانده باشد و واکنش (تشکیل کربنات) آنجا اتفاق افتاده باشد."

مرگ تدریجی
ماموریت فینیکس قرار بود اصلا تنها 90 روز مریخی به طول انجامد اما این ماموریت اکنون برای مدتی بی پایان تمدید شده است - نه اینکه مهندسان انتظار ادامه حیات کاوشگر برای مدتی طولانی را داشته باشند.
این کاوشگر اکنون انرژی خورشیدی کمتری جذب می کند و باید برای گرم نگاه داشتن سیستم هایش انرژی بیشتری صرف کند.
همچنین انتظار می رود توانایی فینیکس برای جمع آوری نور خورشید نیز به شدت مخدوش شود که ناشی از نشستن دی اکسید کربن بر صفحات خورشیدی است.
با پیش بینی های کنونی این کاوشگر احتمالا در پایان نوامبر یا اوایل دسامبر از کار خواهد افتاد.

منبع : آسمان پارس