چند هفته ایی میشه که هدفون جدیدم دستم رسیده (
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
) چون حتماً باید این هدفون رو با هدفون دیگه ایی مقایسه می کردم (چونکه استفاده از یک ریویو که توش فقط یک تک هدفون توصیف شده، کار خیلی سختیه و کاربریش خیلی کمه ) ولی از اونور تنها هدفون مناسبم، هدفون قبلیم یعنی
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بود. خب این دو تا از لحاظ قیمت هیچ شباهتی نسبت به هم ندارن وستون توی آمازون
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
و شور
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
خلاصه این چند هفته در عین اینکه داشتم به صدای هدفون جدید عادت می کردم، همیشه این سول توی ذهنم بود که مقایسه ایی انجام بدم یا نه. در نهایت پیش خودم گفتم که لااقل در حد یک نوشتار مقایسه ایی، به این فروم و دوستان مدیون هستم پس شروع به نوشتن کردم ولی بخاطر اینکه این مقایسه به هیچ وجه از لحاظ عملی کمکی به کسی نمی کنه (به علت اختلاف قیمت زیاد دو هدفون) از دوستان عذر می خوام.
از طرف دیگه لازمه که بگم، تمام مطالبی که اینجا نوشتم، حاصل برداشت های خودم با گوش دادن به تراک هایی هست که در ادامه نام بردم و
نوشتم رو براساس مقایسه پی گیری کردم، تا بیشترین جامعیت ممکن رو داشته باشه.
برای توصیف صدایی مجبور شدم از اصطلاحات توصیف صدا استفاده کنم، اونهایی که غریبتر هستن رو توضیحشون رو توی متن قرار دادم، برای توضیحات بیشتر به
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
مراجعه کنید یا از خودم بپرسین تا منظورم رو بیشتر باز کنم.
ممنون از اینکه وقت میزارید.
شرایط تست: من از بهترین (تنها) چیزهایی که در اختیار داشتم استفاده کردم. لپ تاپم (asus n55sf ) به عنوان منبع صوتی، از نرم افزار winamp به عنوان نرم افزار صوتی، از
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
به عنوان دک و از
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
به عنوان آمپلی فایر استفاده کردم.
آهنگ ها اینها بودن:
1- Symphoney X- Paradise lost album (2007)- Domination
2- Dream Theater- Six Degrees of Inner Turbulence album (2002)- Six Degrees of Inner Turbulence: IV. The Test That Stumped Them All
3- Beethoven- Symphony No. 9 in D minor Op. 125 'Ode an die Freude' - Scherzo, molto vivace
4- Vivaldi- Le Quattro Stagioni- Concerto No.2 In G Minor Op. 8 No. 2, Rv315, Summer
5- Tchaikovsky- Swan Lake ballet op.20- Finale Allegro Agitato
2 تا توضیح کلی دیگه مونده که لازمه قبل از رفتن سر اصل مطلب بگم
یکی اینکه که من برای وستون سری اضافه هم سفارش دادم؛ صدای این هدفون وابستگی تقریباً زیادی به سری انتخابی شما داره؛ بهترین و شفاف ترین صدا رو با سری فوم (shure olive) سایز بزرگ (چیزی که توی جعبۀ وستون نیست.) بدست آوردم؛ صدای وستون با سری های دیگه، یعنی حتی با سری سیلیکونی، تیره تر بود.
دومی اینکه من در کل مدت این تست تمامی اکولایزر ها رو خاموش کردم و فقط در تمام مدت تست هدفون
وستون ، از روی دکمۀ تریبل روی آمپلیفایر، روی I (به معنای زیاد کردن تریبل) بود و تمام مدت تست هدفون
شور، دکمۀ تریبل روی آمپلیفایر، روی 0 (به معنای دست کاری نکردن تریبل) بود
کیفیت ساخت، وسایل جانبی:
از لحاظ تنوع سری، هر دو هدفون با ست کامل همراه هستن
شور: 3 جفت سری از جنس سیلیکون (توسی shure silicone grey )، سه جفت سری فوم (shure olive)، یک جف سری پرچم سه گانه triple flange یک جفت سری فوم زرد و در نهایت یک جعبۀ برزنتی و وسیلۀ تمیز کردن
وستون: 3 جفت سری سیلیکون (توسی)، 3 جفت سری سیلیکون (سفید)، 3 جفت سری فوم (comply
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
)، یک جف سری پرچم سه گانه triple flange ، جعبۀ حمل مقاوم در برابر ضربه و آب ، وسیلۀ تمیز کردن به همراه برس در انتهای اون، رابط تنظیم کنندۀ ولوم، آداپتور تبدیل سوکت 3.5 میلیمتری به 6.35 میلیمتری
در مورد کیفیت ساخت بدنۀ هدفون، هردو کیفیت ساخت بالایی دارن و ایرادی نمیشه بهشون گرفت. در مورد کابل هدفون، اول از همه خب کابل شور به نظرم واقعاً بلنده (162 cm ) و کابل وستون خیلی بهتره ( 127 cm ) در مورد کیفیت ساخت، از لحاظ ظاهری کابل شور با کیفیت تر و دقیق تر بگم، کاملاً مستحکم تر به نظر میاد. جدا کنندۀ Y قسمت سوکت هدفون و خود کابل کاملاً محکمتر از شور هستن و البته بزرگتر
البته این ها به معنای این نیست که کابل وستون از لحاظ الکتریکی دچار ضعفه و جنسش خوب نیست، چونکه این کابل همون کابلیه که توی هدفون های کاستوم 1000 دلاری به کار میره.
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ]
بیس:
از لحاظ مقدار بیس، میتونم بگم وستون مقدار بیشتری از بیس رو نسبت به شور تحویل شما میده؛ البته این اختلاف کمه ولی یکی از دلایل اصلی این اختلاف، ریشه در تفاوت فاحش این دو هدفون در پخش فرکانس های بالا داره که بعداً بیشتر توضیح میدم.
در فرکانس های پایین، از لحاظ کیفیت وستون کاملاً برتره؛ این اختلاف کاملاً بیشتر از اختلافشون توی مقدار بیس هستش.
شور اصلاً نمیتونه در حد وستون توی فرکانس ها پایین بره، و مطمئناً با وستون، خیلی بهتر میتونین تفاوت ها رو در فرکانس های پایین احساس کنین و متوجه بشین؛ با شور، تفاوت ها خیلی کمترن و اگر فرکانس از یک حدی پایینتر بیاد دیگه به سختی چیزی میشنوین.
در نهایت این اختلاف کیفیت و کمیت توی بیس، باعث میشه که صدای شور نسبت به وستون مقداری DRY به نظر بیاد
البته ذائقۀ شخصیم اینه که بیس توی وستون مقداری سریع تر محو بشه و به اصطلاح decay سریعتری داشته باشه
Dry : Lack of reverberation or delay as produced by a damped environment. May comes across as fine grained and lean. Opposite of Wet.
Decay : The fadeout of a note, it follows the attack
.
مید: از لحاظ کمی میتونم بگم مید توی وستون اغراق شده تر از شور هستش از لحاظ کیفیت خب بدون شک برتری دوباره با وستون هست، ولی نکته ایی که اینجا هست اینه که صدای خواننده توی وستون به نظرم مهمترین شاخصۀ صداییش هست که در عین اینکه مقداری تأکید شده تر از شور هست ولی بیشتر از اون فوق العاده تمیز و طبیعی تر از شور هست.
تریبل: بیشترین اختلاف دو هدفون توی این قسمت هستش. از لحاظ مقدار تریبل بخوام بگم، در اکثر حالات مقدار تریبل شور بیشتر از وستون هستش ولی یک اتفاق خیلی مهمی که اینجا میفته اینه که شور به سرعت دچار رول آف میشه از اونطرف صداش سریعاً شروع به سوت کشیدن می کنه این قضیه بعضاً باعث میشه که از لحاظ مقداری، شور، تریبل خیلی بیشتری رو در بعضی فرکانس ها داشته باشه ولی همونطور که گفتم، بدلیل رول آفی که داره بعضاً یک سری از فرکانس های بالا رو که توی وستون شنیده میشه، توی شور به صورت کاملاً تیز شنیده میشه یا شنیدنش سخته یا بدتر.
اما یک مطلبی رو که توی قسمت بیس وعده داده بودم، باید اینجا مطرح کنم؛ توی قسمت بیس، گفتم مقدار بیس وستون از شور بیشتره؛ یکی از دلایل خیلی مهمی که باعث میشه این مسئله وضوح بیشتری پیدا کنه و آشکار تر بشه، همین رول آف و سوت کشیدن شور هستش. وقتی هدفون شروع می کنه به سوت کشیدن، منطقاً انسان صدای هدفون رو کم می کنه تا اون سوت کشیدن باعث آزار نشه، وقتی صدا رو کم می کنید، سطح بلندی همۀ فرکانس ها با هم کاهش پیدا می کنه (در حالت ایده آل)، در کل این مسئله باعث میشه که اختلاف مقدار بیس بین شور و وستون، بیشتر از اون چیزی که واقعاً هست، نشون داده بشه. مثلاً اگر شما آهنگی رو با ولوم متوسط یا پایین (نه ولوم ایده آل) گوش بدین؛ دیگه اختلافی در این حد بین مقدار بیس این دو هدفون پیدا نمی کنین.
سبک صدای کلی، امضای صوتی، سوند استیج، ایمجینگ، تفکیکه ساز (instrument separation):
در یک کلام شور صدای سرد تر و بازتری نسبت به وستون داره؛ به نظر من سبک صدا رو مقدار بیس، مید، تریبل تعیین می کنن نه کیفیت اونها
فکر کنم باید در مورد صدای باز و منظور من از این کلمه بیشتر توضیح بدم؛ وقتی دارین به شور گوش میدین احساس میکنین فاصلتون با نوازنده ها کاملاً بیشتر از وقتیه که دارین با وستون گوش میدین. با وستون احساس می کنین کاملاً روی سازها دقیق هستین بارزترینش موقعی هستش که خواننده شروع به خوندن می کنه. این خاصیت شور، وقتی برای
اولین لحظه به موسیقی کلاسیک گوش میدین، حس بهتری رو نسبت به صدای وستون بهتون میده. در کل توی این قسمت باید بگم که صدای وستون بیشتر داخل سر آدم هستش و شور بیشتر بیرون سر (امیدوارم منظورم رو رسونده باشم)
خب همونطور که گفتم وقتی دارین با شور به آهنگ گوش میدین، فکر می کنین توی ردیف 5 کنسرت هستین و نوازنده ها رو اکثراً روی یک خط و 2 بعدی تصور خواهید کرد ولی با وستون کاملاً به نوازنده ها نزدیک هستین و در اصل احساس میکنین نوازنده ها روی یدونه نیم دایره هستن و شما در مرکز اون نیم دایره نشستین، پس تفکیکه ساز با وستون کاملاً بهتره. در مقایسه با شور، با وستون گوش دادن، مثل دیدن با تلویزیون سه بعدی میمونه و شور همون تلویزیون دو بعدی
وقتی با وستون آهنگ گوش میدین به راحتی میتونین روی یدونه ساز تمرکز کنین به طور مثال من که از تمرکز روی ساز درام خیلی لذت میبرم، وقتی داشتم ترک مربوط به دریم تیتر رو گوش میدادم، کاملاً حرکات مختلف درام برام آشکار و خیلی واضح تر از موقعی بود که داشتم با شور گوش میدادم.
یکی از نکات
خیلی مهم دیگه ایی که باید اینجا بگم اینه که وقتی آهنگ شلوغ میشه (چه آهنگ کلاسیک و چه متال) شور اختلاف بیشتری با وستون پیدا می کنه.
با شلوغ شدن آهنگ، شور خیلی سریع کنترلش رو از دست میده ولی وستون کاملاً آروم تر باقی میمونه.
در نهایت سبک صدای کلی شور کاملاً پرانرژی تر و برجسته تره. کاملاً سبک صداش طوریه که می خواد بعضی فرکانس ها رو به قول اونوریا توی صورتت بکوبه و همونطور که قبلاً هم به نحوه های مختلف گفتم، کاملاً توی بعضی فرکانس های بالا EDGY هستش.Edgy : Too much high frequency response. Trebly. Harmonics are too strong relative to the fundamentals. Distorted, having unwanted harmonics that add an edge or raspiness.
از اونور وستون کاملاً متعادل تر و همیشه نرم تر و فاقد هرگونه بزرگنمایی چشم گیری هستش و این حس رو بهتون میده که همیشه در کنترلتونه
امیدوارم دو چیز رو فراموش نکرده باشین که ابتدای متن گفتم:
" صدای این هدفون (وستون) وابستگی تقریباً زیادی به سری انتخابی شما داره؛ بهترین و شفاف ترین صدا رو با سری فوم (shure olive) سایز بزرگ (چیزی که توی جعبۀ وستون نیست.) بدست آوردم؛ صدای وستون با سری های دیگه، یعنی حتی با سری سیلیکونی، تیره تر بود."
" در تمام مدت تست هدفون
وستون ، از روی دکمۀ تریبل روی آمپلیفایر، روی I (به معنای زیاد کردن تریبل) بود و تمام مدت تست هدفون
شور، دکمۀ تریبل روی آمپلیفایر، روی 0 (به معنای دست کاری نکردن تریبل) بود
"
با تشکر از وقتی که گذاشتید.