مشاعره

[magmagf]

شادي‌ي ِ تو بي‌رحم است و بزرگ‌وار
نفس‌ات در دست‌هاي ِ خالي‌ي ِ من ترانه و سبزي‌ست
من برمي‌خيزم!
چراغي در دست، چراغي در دل‌ام.
زنگار ِ روح‌ام را صيقل مي‌زنم.
آينه‌ئي برابر ِ آينه‌ات مي‌گذارم
تا با تو
ابديتي بسازم

خوش اومدی

[sise]

منم دایم تو را خواهان، تو و خواهان خود دایم
مرا آن بخت کی باشد که تو خواهان من باشی؟

همه زان خودی، جانا، از آن با کس نپردازی
چه باشد، ای ز جان خوشتر ، که یک دم آن من باشی؟

اگر تو آن من باشی، ازین و آن نیندیشم
ز کفر آخر چرا ترسم، چو تو ایمان من باشی؟

ز دوزخ آنگهی ترسم که جز تو مالکی یابم
بهشت آنگاه خوش باشد که تو رضوان من باشی

فلک پیشم زمین بوسد، چو من خاک درت بوسم
ملک پیشم کمر بندد، چو تو سلطان من باشی

عراقی، بس عجب نبود که اندر من بود حیران
چو خود را بنگری در من، تو هم حیران من باشی

ممنون.

[magmagf]

یاس ما را رو به پاکی می برد
رو به عشقی اشتراکی می برد
یاس در هر جا نوید آشتی ست
یاس دامان سپید آشتی ست
در شبان ما که شد خورشید ؟ یاس
بر لبان ما که می خندید ؟ یاس

[sise]

سرم خوش است و به بانگ بلند میگویم
که من نسیم حیات از پیاله میجویم

عبوس زهد به وجه خمار ننشیند
مرید خرقه دردی کشان مخمورم

تو خانقاه و خرابات در میانه مبین
خدا گواست که هر کجاست با اویم

[magmagf]

من به جنگ ِ سياهي مي روم.
گهواره‌هاي ِ خسته‌گي
از کشاکش ِ رفت‌وآمدها
بازايستاده‌اند،
و خورشيدي از اعماق
کهکشان‌هاي ِ خاکسترشده را روشن مي‌کند.
فريادهاي ِ عاصي‌ي ِ آذرخش
هنگامي که تگرگ
در بطن ِ بيقرار ِ ابر
نطفه مي‌بندد.
و درد ِ خاموش‌وار ِ تاک
هنگامي که غوره‌ي ِ خُرد
در انتهاي ِ شاخ‌سار ِ طولاني‌ي ِ پيچ ‌پيچ جوانه مي‌زند.
فرياد ِ من همه گريز ِ از درد بود
چرا که من در وحشت‌انگيزترين ِ شب‌ها آفتاب را به دعائي
نوميدوار
طلب مي‌کرده‌ام

[sise]

مهر روي تو جلوه كرد و دميد
در شب تيره روشنايي ها

گفته بودم كه دل به كس ندهم
تو ربودي به دلربايي ها

چون در آيينه روي خود نگري
مي شوي گرم خودستايي ها

شور عشقت شراب شيرين بود
اي خوشا شور آشنايي ها

شب بخیر - بای

[Iron]

ابر اگر آب زندگی بارد...........هرگز از شاخ بید برنخوری
با فرومایه روزگار مبر............کز نی بوریا شکر نخوری

[magmagf]

يك بوسه يك نگاه از آن چشم و آن دهان
اينك شراب ناب تو و شعر ناب تو
گر بين ديگران و تو پيش آيدم قياس
درياي ديگري نه و آري سراب تو
جز عشق نيست خواندم و ديدم هزار بار
واژه به واژه سطر به سطر كتاب تو
اينجاست منزلم كه بسي جستم و نبود
آبادي اي از آنسوي چشم خراب تو

[khorshid khanoom]

وصل خورشيد به شب پره ي اعمي نرسد
:ه در آن آينه صاحب نظران حيرانند
لاف عشق و گله از يار؟ زهي لاف دروغ
عشق بازان چنين مستحق هجرانند...

[magmagf]

در کلبه را باز کن.
و به سراغ بغض خیس پنجره برو!
حریر غمش را کنار بزن!
مرا خواهی دید با بغضی کویری٬
که غرق عصارهء انتظار
پشت دیوار دردهایم نشسته ام....