مشاعره

[mehrdad21]

نمي دانم پس از مرگم چه خواهد شد
نمي خواهم بدانم كوزه گر از خاك اندامم چه خواهد ساخت
ولي بسيار مشتاقم كه از خاك گلويم سوتكي سازد
گلويم سوتكي باشد به دست كودكي گستاخ و بازيگوش
و او يك ريز و پي درپي دم گرم خودش را در گلويم سخت بفشارد
و خواب خفتگان خفته را آشفته و آشفته تر سازد
بدين سان بشكند در من سكوت مرگبارم را

آسمان خراش ها

تماشاي آسمان را

از ما گرفته بودند

بمبهاي عمل نكرده

گشت و گذار در صحرا را

دريا نيز

استخر خصوصي ديكتاتورها بود

اين دنيا به درد ما نخورد

ما در روياهايمان زندگي كرديم.

[magmagf]

من غروب عشق خود را در نگاهت ديده ام
من بناي ارزو ها را زهم پاشيده ام
آنچه بايد من بفهمم اين زمان فهميده ام
در دل خود من به عشق پوچ تو خنديده ام

[شوشتر]

جوانی شمع راه کردم که جویم زندگانی را

بجوستم زندگانی را٬ تباه کردم جوانی را

[شوشتر]

چشم سعی میکنیم زیاد پست ندیم و مانند مشاعره عمل کنیم

آن تیر که آن کمان چشم تو رها کرد ؟؟؟

دیدی که چه ها کرد؟؟

دیدی که سراسیمه دل از سینه جدا کرد ؟؟

با خود دو هزار غصه و درد تازه آورد

دیدی که فقط آمد و یک درد دوا کرد ؟؟؟

[mehrdad21]

جوانی شمع راه کردم که جویم زندگانی را
بجوستم زندگانی را٬ تباه کردم جوانی را

دوست عزیز لطفا به قوانین این تاپیک احترام بگذارید و تاپیگ را از مسیرش منحرف نکنید
شما اگر شعری میخواهید در تاپیک قرار دهید باید به حرف آخر شعر قبلی نگاه کنید و شعرتان با آن کلمه شروع شود
قبلا هم یکی از دوستان تذکر دادند .

[hamidreza_buddy]

من غروب عشق خود را در نگاهت ديده ام
من بناي ارزو ها را زهم پاشيده ام
آنچه بايد من بفهمم اين زمان فهميده ام
در دل خود من به عشق پوچ تو خنديده ام

مثل ابرای سیا
پیچیده بغض تو گلوم
حالا دارم می بینم
دیو مرگو روبروم
آخه فتنه چکمه پوش
اسیر بخت بده
رو پیشونیش سرنوشت
مهر بدبختی زده

ترانۀ فتنه چکمه پوش از فریدون فروغی
ترانه سرا: مسعود هوشمند

[magmagf]

هاتفی از گوشه می خانه دوش
گفت ببخشند گنه می فروش
عفو الهی بکند کار خویش
مژده رحمت برساند سروش

[mehrdad21]

شمردن بلد نيستم

دوست داشتن بلدم

وگاهي شده

يكي را دوبار دوست داشته باشم

دو نفر را يك جا

چه كار ميشود كرد؟

دوست داشتن بلدم

شمردن بلد نيستم.

[Asalbanoo]

من اون قدر پر عشقم، من اونقدر پر دردم
که عاشقهای دنیا ، نمی رسن به گردم
آخ دیگه خواب تو چشام نیست
امیدی تو نگام نیست
پر دردم و ای وای..دیگه درمون سر رام نیست..

[magmagf]

تا تويي
ـ که خنده اش را چند سال پيش جا گذاشته بود ،
اتفاقاً همان جايي که همين چند سال پيش ، برايم چند پايي
قرض گرفته بودي تا بروم ـ
که ميان اين همه دندان ،
داري گير مي کني به پوسيده اش و
پايت را بسته به اتاق تنم ـ بدون حل هيچ جاذبه اي ـ
مي افتي از پايي که خودت قرض گرفته بودي /
تا عصايي .... تق ....... تق ....... ئاخ ..... چقدر دوستت دارم !