تبلیغات :
ماهان سرور
آکوستیک ، فوم شانه تخم مرغی ، پنل صداگیر ، یونولیت
دستگاه جوجه کشی حرفه ای
فروش آنلاین لباس کودک
خرید فالوور ایرانی
خرید فالوور اینستاگرام
خرید ممبر تلگرام

[ + افزودن آگهی متنی جدید ]




صفحه 8 از 16 اولاول ... 456789101112 ... آخرآخر
نمايش نتايج 71 به 80 از 157

نام تاپيک: شعرا

  1. #71
    حـــــرفـه ای magmagf's Avatar
    تاريخ عضويت
    Mar 2006
    محل سكونت
    esfahan
    پست ها
    14,650

    پيش فرض آذر بيگدلي‌ ، لطفعلي‌ بيگ‌

    نويسنده‌ و شاعر



    سال و محل تولد: 1134 هجري‌ قمري‌ - اصفهان
    سال و محل وفات: هجري‌ قمري‌ در قم‌
    زندگينامه: لطفعلي‌ بيگ‌ بن‌ آقاخان‌ بيگدلي‌ متخلص‌ به‌ آذر، نويسنده‌ و شاعر معروف‌ عهد ‌افشاريه و زنديه‌ در سال‌ 1134 هجري‌ قمري‌ در اصفهان بدنيا آمد. پدر وي‌ آقا خان‌ ازبزرگان‌ طايفه‌ شاملو بود و مقارن‌ فتنه‌ افغان‌ والدينش‌ او را به‌ اجبار به‌ قم‌ بردند. لطفعلي‌ پس‌ از چهارده‌ سال‌ اقامت‌ در اين‌ شهر، در بدو جلوس‌ نادر شاه به‌ دليل‌ اينكه‌ پدرش‌ به‌ حكومت‌ لار و بنادر خليج‌ فارس‌ انتخاب‌ شده‌ بود به‌ شيراز سفر كرد. لطفعلي‌ پس‌ از فوت‌ پدر به‌ زيارت‌ حج‌ رفت‌ و پس‌ از بازگشت‌ در اصفهان‌ اقامت‌ گزيد. وي‌ مدتي‌ در خدمت‌ عادل‌ شاه‌ افشار سمت‌ مستوفي‌ و نويسنده‌ داشت‌ و پس‌ ازروي‌ كار آمدن‌ سلسله‌ زنديه در گوشه‌ عزلت‌ به‌ نويسندگي‌ و شاعري‌ پرداخت‌. اين‌ شاعر توانا سرودن‌ شعر را در بيست‌ سالگي‌ آغاز كرد و نخست‌ تخلص‌ والد وسپس‌ نكهت‌ و عاقبت‌ آذر را برگزيد و در كنار شعرايي‌ نظير هاتف‌ اصفهاني ، مير مشتاق‌،رفيق‌ اصفهاني‌ و صباحي‌ كاشاني‌ در شمار شعراي‌ طراز اول‌ زنديه‌ قرار گرفت‌. وي‌ ازشاعران‌ پيشگام‌ نهضت‌ بازگشت‌ ادبي به‌ سبك‌ عراقي بود و اشعار خود را در اين‌ سبك‌ مي‌سرود. ديوان‌ اشعار وي‌ حاوي‌ هفت‌ هزار بيت‌ بود كه‌ در تاراج‌ اصفهان‌ از بين‌ رفت‌. اين‌ شاعر بزرگ‌ در سال‌ 1195 هجري‌ قمري‌ در قم‌ درگذشت‌. بزرگ‌ترين‌ اثر ادبي‌ لطفعلي‌ بيك‌ آذر بيگدلي‌ كه‌ از آن‌ طريق‌ به‌ شهرت‌ زيادي‌ دست‌ يافت‌ كتاب‌ آتشكده‌ آذر بود كه‌ به‌ نام‌ كريم‌خان‌ نوشته‌ شده‌ است‌. بخش‌ اعظم‌ اين‌ كتاب‌ در مورد شعراي‌ ايراني‌ پيش‌ از شاعر است‌ كه‌ در منتهي‌ شهرت‌ خود بوده‌اند و اسامي‌ آنها به‌ ترتيب‌ اسامي‌ شهرها و كشورهاي‌ زادگاهشان‌ تنظيم‌ شده‌ است‌. نويسنده‌ همچنين‌ به‌ شرح‌ حال‌ شصت‌ تن‌ از معاصران‌ خود پرداخته‌ وطي‌ يك‌ بررسي‌ كوتاه‌ تاريخي‌مصيبت‌هايي‌ را كه‌ در طي‌ پنجاه‌ سال‌ از حمله‌ افاغنه‌ تا آسايش‌ كريم‌ خان زند بر ايران‌ واردآمده‌ است‌ را شرح‌ مي‌دهد و به‌ فقدان‌ شعرا و اديبان‌ اين‌ دوره‌ اشاره‌ مي‌كند:(تفريق‌ بال‌ واختلال‌ حال‌ بحديست‌ كه‌ كسي‌ را حال‌ خواندن‌ شعر نيست‌ تا به‌ گفتن‌ شعر چه‌ رسد.) آذر در تأليف‌ اين‌ اثر بزرگ‌ سي‌ سال‌ وقت‌ صرف‌ كرد.

    آثار: آثار اين‌ شاعر توانا عبارت‌ است‌ از: آتشكده‌ آذر -ديوان‌ اشعار - مثنوي‌ يوسف‌ و زليخا بر وزن‌ گلشن‌ راز، مشتمل‌ بر دوازده‌ هزار بيت‌ كه‌ از اين‌ مثنوي‌ يك‌هزار و پانصد بيت‌ در آتشكده‌ آورده‌ شده‌ است‌. -دفتر نه‌ آسمان‌ ( شرح‌ حال‌ شعراي‌ معاصر آذر)

  2. #72
    حـــــرفـه ای magmagf's Avatar
    تاريخ عضويت
    Mar 2006
    محل سكونت
    esfahan
    پست ها
    14,650

    پيش فرض ابـتهـاج، هـوشنگ

    شاعر



    سال و محل تولد: 1306 - رشت
    زندگينامه: هـوشنگ ابـتهـاج در سال 1306 در شهـر رشت زاده شد. دوره آموزش دبـستاني را در هـمين شهـر و آموزش دبـيرستاني را در تهـران به پايان رساند. وي مدتهـا به عـنوان مدير کـل شرکت دولتي "سيمان تهـران" به کار اشتـغـال داشت. چـند سالي نيز از سال 1350 تا 1356 برنامه "گـل هاي تازه" و "گـلچـين هـفـته" راديو ايران را سرپـرستي مي کرد. ابتهـاج در دوران دبـيرستان به سرودن شعـر پـرداخت و در هـمان سالهـا اولين دفـتر شعـر خود را به نام "نخـستـين نغـمه ها" منـتـشر کرد. وي با سرودن شعـرهاي عاشـقانه آغاز کرد اما با کتاب "شبگـير" خود که حاصل سال هاي پـر تب و تاب پـيش از 1332 است، به شعـر اجتماعي روي آورد. در شعـر سايه، دو گـرايش عـمده به چـشم مي خورد: گـرايش عاشقانه و گـرايش اجـتماعـي، و شايد نيازي به گـفتن نباشد که در گـرايش اول، بسيار نيرومندتر و موفـق تر است. وي که خود از زهـروان نوگـرايي در شعـر ايران بود، پس از چـندي عـمدتا به غـزلسرايي به شيوه قـديم پـرداخت و اکـنون او را بـيشتر با غـزلهايش مي شناسند تا شعـرهاي نو شيوه اش.

    آثار: دفـترهاي شعـر: نخـستـين نغـمه ها - 1325 سراب - 1320 سياه مشق - 1332 شبگـير - 1332 زمين، برگـزيده ي شعـر - 1334 چـند برگ از يلدا - 1334 يادگـار خون سرو - 1360 آينه در آينه، برگـزيدهً شعـر - 1368

  3. #73
    حـــــرفـه ای magmagf's Avatar
    تاريخ عضويت
    Mar 2006
    محل سكونت
    esfahan
    پست ها
    14,650

    پيش فرض بهار ، ميرزا محمد تقي

    انديشمند , نويسنده , محقق, روزنامه نگار, استاد دانشگاه و شاعر



    سال و محل تولد: 1266 - مشهد
    سال و محل وفات: 1330 تهران
    زندگينامه: بهار (1266-1330 ش) انديشمند , نويسنده , محقق, روزنامه نگار, استاد دانشگاه و شاعر , متخلص به بهار در مشهد متولد شد , پدر وي ملك الشعراي آستان قدس رضوي بود .بهار تحصيلات مقدماتي را نزد پدر آموخت وعلوم ادبي وعربي متداول زمان خود را از استادان مشهور خراسان چون اديب نيشابوري فراگرفت.در نوجواني پدر خود را از دست داد و از همان اوان شعر مي سرود .بعد از مرگ پدر , به فرمان مظفرالدين شاه , لقب ملك الشعرايي استان قدس رضوي را يافت. وي در نهضت مشروطه طلبان مجاهدتها كرد.در سال 1328 ق هفته نامه تازه بهار را نشر داد.در سال 1333 ق از طرف مردم مشهد به نمايندگي مجلس شوراي ملي انتخاب شد و رهسپار تهران گرديد.در سال 1336 ق انجمن ادبي دانشكده را با مجله دانشكده كه منتسب به همان انجمن بود , تاسيس كرد و در همان سال به تجديد انتشار روزنامه نوبهار همت گماشت. در سال 1338 ق مديريت روزنامه ايران كه غير رسمي بود , به وي محول گرديد . از طرف مردم تهران دو بار به نمايندگي مجلس شوراي ملي انتخاب گرديد و در سال 1324 ش به وزارت برگزيده شد.در دانشكده ادبيات تهران نيز تا پايان عمر تدريس مي كرد.وي واپسين قصيده سراي بزرگ فارسي است.وي در تهران وفات يافت و در گورستان ظهيرالدوله به خاك سپرده شد.از او آثار زيادي به جا مانده است از جمله سبك شناسي , تاريخ احزاب سياسي , مجموعه مقالات و ديوان اشعار در دو جلد.

    آثار: سبك شناسي , تاريخ احزاب سياسي , مجموعه مقالات و ديوان اشعار در دو جلد

  4. #74
    حـــــرفـه ای magmagf's Avatar
    تاريخ عضويت
    Mar 2006
    محل سكونت
    esfahan
    پست ها
    14,650

    پيش فرض بابا افضل كاشانى، افضل‌‌‌‌الدين محمد بن حسن/حسين

    حكيم، نويسنده، عارف، اديب، شاعر



    سال و محل تولد: سده ي هفتم - مَرَق
    سال و محل وفات: 667 هـ.ق.
    زندگينامه: وی متخلص به "افضل" و معروف به "باباافضل" ولادت او در "مَرَق" بين "اصفهان و كاشان" اتفاق افتاد. باباافضل بيش تر در زادگاه خود به اعتكاف، تدريس، تأليف، تحقيق و مباحثه روزگار مى گذرانيد. نسبت تعليم "خواجه نصير توسى" با يك واسطه به او مى رسد. وى مدتى از عمر خود را به علت رشك حاسدان و سخن چينى آنها در زندان گذرانده است، كه با توجه به گفته‌‌هاى "صفا" حبس وى سخت مورد ترديد است. شيوه ی نثر بابا افضل بسيار پخته و به اصول متقدمان نزديك است. در رسالات خود كوشيده لغات فارسى را به جاى اصطلاحات عربى قراردهد. وى چند رساله در تصوف و سلوك حكمت به زبان فارسى دارد با متنى بسيار فصيح. مجموع رسائل وى تحت عنوان "مصنفات باباافضل" نشر يافته است، اين رسايل بيانگر انديشه‌‌هاى حكمى و تفكراتى است كه بر نويسنده دست مى داده است و همچنين بيان كننده موعظه ها، حكمت ها و حقايق عرفانى است. مدفن وى در مرق كاشان است. تاريخ وفات وى را به اختلاف (606، 707 و 664 هـ.ق.) نوشته‌اند كه درست تر آن همان است كه در بالا ذكر شد.

    آثار: "المفيد للمستفيد"، ترجمه "رساله نفس" ارسطو؛ "جاودان نامه" يا "جاويد نامه"، "ره انجام نامه"؛ يا "آغاز و انجام"؛ "انشاء نامه"؛ "مدارج الكمال"؛ "ساز و پيرايه شاهان پر مايه"؛ "منهاج المبين"؛ "عرض نامه"؛ "مبادي موجودات نفساني"؛ "مكتوبات"، "رباعيات"؛ "رساله در منطق" ترجمه "رساله تفاحه"؛ ارسطو.

  5. #75
    حـــــرفـه ای magmagf's Avatar
    تاريخ عضويت
    Mar 2006
    محل سكونت
    esfahan
    پست ها
    14,650

    پيش فرض بابا فغاني‌ شيرازي‌ ، فغاني‌

    شاعر



    سال و محل تولد: اواسط قرن‌ نهم‌ هجري‌ قمري‌ - شيراز
    سال و محل وفات: ‌ 925 ه.ق‌ - مشهد
    زندگينامه: بابا فغاني‌ شيرازي‌ شاعر ايراني‌ عهد آق‌ قويونلو و اوايل‌ سلطنت‌ شاه‌ اسماعيل‌ اول‌صفوي متخلص‌ به‌ فغاني‌، در اواسط قرن‌ نهم‌ هجري‌ قمري‌ در شيراز به‌ دنيا آمد.وي‌ تحصيلات‌ خود را در زادگاهش‌ انجام‌ داد واز دوره‌ نوجواني‌ به‌ مطالعه‌ و بررسي‌ اشعار شعراي‌ بزرگ‌ ايران‌ پرداخت‌ و سرودن‌ شعر را آغاز كرد. بابا فغاني‌ درسي‌ سالگي‌ عزم‌ سفر خراسان‌ كرد و چندي‌ در هرات‌ (انهدام‌ هرات‌)بسر برد و به‌ خدمت‌ عبدالرحمن‌ جامي نيز رسيد، ولي‌ از اهالي‌ هرات‌ اقبال‌ چنداني‌ نديد و ناگزير عزم‌ آذربايجان‌ كرد و به‌ تبريز رفت‌. وي‌ در اين‌ شهر در سلك‌ شعراي‌ دربار سلطان‌ يعقوب‌ آق‌ قويونلو درآمد و از سلطان‌ لقب‌ بابا گرفت‌; پس‌ از مرگ‌ يعقوب‌ كه‌ مصادف‌ بودبابي‌ ثباتي‌ اوضاع‌ سياسي‌ تبريز، فغاني‌ به‌ شيراز بازگشت‌ و در اوايل‌ سلطنت‌ شاه‌ اسماعيل‌ صفوي‌ به‌ خراسان‌ رفت‌ و در ابيورد سكونت‌ گزيد. در اين‌ شهر چندي‌ به‌ ميخوارگي‌ وشرابخواري‌ پرداخت‌ و سپس‌ از اعمال‌ نادرست‌ خود توبه‌ كرد و مجاور مشهدالرضا(ع‌)شد و اشعار و قصايدي‌ در منقبت‌ ائمه‌ اطهار (ع‌) سرود. وي‌ سرانجام‌ در سال‌ 925 ه.ق‌ در مشهد درگذشت‌ و در قدمگاه‌ دفن‌ گرديد. بابا فغاني‌ از سرآمدان‌ عصر خود بود و چون‌ در سرودن‌ غزل‌ و اشعار عاشقانه‌ راه‌ وطريقت‌ حافظ را مي‌ پيمود شعراي‌ معاصر به‌ او لقب‌ حافظ كوچك‌ داده‌ بودند، با اين‌ حال‌اين‌ شاعر غزل‌ سرا در سرودن‌ اشعار خود سبك‌ و سياق‌ خاصي‌ داشت‌ و تعبيرات‌ و احساسات‌ شور انگيز و عواطف‌ رقيق‌ عاشقانه‌ را به‌ زيباترين‌ نحوي‌ در اشعار خود بكار مي‌برد. اين‌ شيوه‌ خاص‌ كه‌ اساس‌ آن‌ در باريك‌ انديشي‌ و نازك‌ خيالي‌ بود سرمنشأ سبك‌ موسوم‌ به‌ سبك‌ هندي قرار گرفت‌ و صائب‌ تبريزي بعدها در غزلهاي‌ خود شيوه‌ سخنوري‌ فغاني‌ را مد نظر قرار داد.

    آثار: ديوان‌ اشعار

  6. #76
    حـــــرفـه ای magmagf's Avatar
    تاريخ عضويت
    Mar 2006
    محل سكونت
    esfahan
    پست ها
    14,650

    پيش فرض يغماي جندقي، ميرزا رحيم‌

    سال و محل تولد: 1196 ه.ق‌ - دهكده‌ خور و بيابانك‌ از توابع‌ جندق‌
    سال و محل وفات: 1276 ه.ق‌ - جندق‌
    زندگينامه: ميرزا رحيم‌ متخلص‌ به‌ يغما از شعراي‌ غزلسراي‌ عهد محمد شاه‌ قاجار است‌. وي‌در سال‌ 1196 ه.ق‌ در دهكده‌ خور و بيابانك‌ از توابع‌ جندق‌ به‌ دنيا آمد; يغما كودكي‌ خود را بارنج‌ و سختي‌ فراوان‌ گذراند و در سن‌ هفت‌ سالگي‌ در بيرون‌ ده‌ شتر مي‌ چراند و از اين‌طرف‌ معاش‌ خانواده‌ خود را تأمين‌ مي‌ كرد. يغما در نوجواني‌ به‌ سمت‌ منشي‌ حاكم‌ جندق‌ برگزيده‌ شد و در اين‌ زمان‌ اولين‌ اشعار خود را با تخلص‌ مجنون‌ آغاز كرد. در سال‌ 1216 ه.ق‌ حاكم‌ مزبور سر به‌ طغيان‌ برداشت‌ و در جنگ‌ با سردار اعزامي‌ از مركز شكست‌ خورد و فراري‌ شد. با اين‌ حال‌ يغمابه‌ سبب‌ ادب‌ و لياقت‌ خود به‌ منشيگري‌ سردار ذوالفقار خان‌ حاكم‌ سمنان‌ و دامغان‌ برگزيده‌ شد و مدت‌ شش‌ سال‌ در نزد وي‌ بود.يغما در سال‌ 1222 ه.ق‌ بر اثر تلقينات‌ سوءاطرافيان‌ سردار كه‌ به‌ شهرت‌ شاعر رشك‌ مي‌ بردند مورد خشم‌ سردار ذوالفقار خان‌ قرار گرفت‌ و پس‌ از فلك‌ چند ماه‌ به‌ سياهچال‌ افتاد و كليه‌ اموالش‌ نيز ضبط و توقيف‌ شد. يغماي‌ جندقي‌ پس‌ از آزادي‌ نام‌ و تخلص‌ خود را به‌ ابوالحسن‌ يغما تغيير داد وجامه‌ درويشي‌ پوشيد و پس‌ از چند ماه‌ سير و سياحت‌ از راه‌ يزد به‌ تهران رفت‌. وي‌ درتهران‌ مورد توجه‌ حاجي‌ ميرزا آقاسي‌ صدراعظم‌ محمد شاه‌ قاجار كه‌ فردي‌ صوفي‌ مسلك‌ بود قرار گرفت‌ و موقعيت‌ بالايي‌ در دربار يافت‌ .يغما پس‌ از چندي‌ به‌ حكومت‌ كاشان‌ منصوب‌ شد و سپس‌ به‌ هرات‌ نقل‌ مكان‌ كرد و در سال‌ 1276 ه.ق‌ در زادگاهش‌ درگذشت‌. يغماي‌ جندقي‌ شاعري‌ وارسته‌ بود كه‌ هيچگاه‌ به‌ مدح‌ شاه‌ و درباريان‌ نپرداخت‌ . از وي‌ غزل‌ هاي‌ زيبايي‌ به‌ يادگار مانده‌ كه‌ در زمره‌ بهترين‌ غزل‌ هاي‌ عهد قاجاريه‌ بشمار مي‌رود يغما از جمله‌ شعراي‌ اين‌ دوره‌ بود كه‌ در صدد پالايش‌ زبان‌ فارسي‌ از لغات‌ بيگانه‌ برآمد و لذا در اكثر اشعار خود از لغات‌ اصيل‌ پارسي‌ استفاده‌ مي‌ كرد. از اين‌ شاعر توانا اشعاري‌ در قالبهاي‌ مختلف‌ شعري‌ اعم‌ از غزل‌، قصيده‌، رباعي‌ و ترجيع‌ بند و همچنين‌ هجوياتي‌ به‌ يادگار مانده‌ است‌ كه‌ بخصوص‌ هجويات‌ او انعكاسي‌ از خشم‌ شاعر نسبت‌ به‌ وضعيت‌ نابسامان‌ اجتماعي‌ جامعه‌ خود مي‌باشد. يغما همچنين‌ اشعار مذهبي‌ زيبايي‌ ازجمله‌ مرثيه‌ هايي‌ در وصف‌ واقعه‌ كربلا سروده‌ كه‌ در مراسم‌ نوحه‌ خواني‌ و سينه‌ زني‌ دهه‌ عاشورا قرائت‌ مي‌شود.

    آثار: ديوان اشعار

  7. #77
    حـــــرفـه ای magmagf's Avatar
    تاريخ عضويت
    Mar 2006
    محل سكونت
    esfahan
    پست ها
    14,650

    پيش فرض يمين فريومدي، امير يمين الدين طغرايي

    شاعر



    سال و محل تولد: سده ي هشتم - فريومد
    سال و محل وفات: 724 هـ.ق.
    زندگينامه: وی مشهور به "طغرايي" بود. اصلش ترك و پدر "ابن يمين" است. وي در زمان "محمد خدابنده" (703- 716هـ.ق.)، در "فريومد" ساكن و مورد توجه "علاءالدين محمد فريومدي"، صاحب ديوان و وزير خراسان بود. او با فرزندش مكاتبات، مراسلات و مشاعراتي داشته است كه مشهور است. وي در قصبه ی "فريومد" درگذشت و همان جا به خاك سپرده شد.

    آثار: "ديوان" شعر. صاحب "ريحانه الادب" كتاب هاي زير را به او نسبت داده است: "انشاء طغرل"، به نام مجموعه ی منشات؛ "انوار المبارك"؛ "چشمه ی فائز"، "كليات طغري"، مجموعه ی اشعار؛ "مجموعه الغرائب"؛‌ "المرآت المفتوحه". مؤلف تذكره ی "روز روشن" كتاب "تاريخ يميني" را كه متضمن وقايع حكومت سلطان محمد غزنوي است، از آن وي مي داند.

  8. #78
    حـــــرفـه ای magmagf's Avatar
    تاريخ عضويت
    Mar 2006
    محل سكونت
    esfahan
    پست ها
    14,650

    پيش فرض يميني شريف، عباس

    نويسنده و نغمه سراي كودكان



    سال و محل تولد: خرداد ماه 1298 - تهران
    سال و محل وفات: 1368
    زندگينامه: يميني شريف در اول خرداد ماه 1298 در پامنار ديده به جهان گشود. در پنج سالگي وارد ‌مدرسه شد و تابستانها به مكتب ميرفت. رفتار خشن و محيط نامأنوس اين مراكز تربيت كودكان در ايران آن زمان او را به شدت رنج ميداد. روش تدريس ثقيل در مدارس آن زمان نيز عامل موثري در شكل گيري طرز تفكر وي درباره نياز به دگرگوني در سيستم تدريس و تعليم و تربيت بود. وقتي در سال 1317 به ‌دانشسراي مقدماتي راه يافت، در آنجا به كتابهاي خارجي براي كودكان دست يافت و براي اولين بار در مقابل چشمان خود تصاوير زيبا و موضوعات جالب و ساده ويژه كودكان يافت. از آن پس به تهيه كتابهاي مشابهي براي كودكان ايران همت گمارد و اين امر را با ترجمه يك كتاب انگليسي و سرودن اشعار ويژه كودكان آغاز كرد. يميني شريف نويسنده و نغمه سراي كودكان يكي از پركارترين نويسندگان و شاعران كودكان در جهان بود. اعتقاد وي به نياز به دگرگوني سبك آموزش خواندن و نوشتن در ايران منجر به تاليف كتاب كلاس اول ابتدايي به نام "دارا و آذر" كه سالها در مدارس تدريس ميشد گرديد. او با در نظر گرفتن احتياجات و روحيات بچه ها، در خلال اشعار خود با زباني ساده و آهنگين درسهاي زندگي را به آنان ميآموخت، در شعر زيباي "ما بچه ها قايقرانيم پاروزني خوب ميدانيم چه پسريم چه دختريم كار كه داريم خوشحالتريم" او با زباني ساده اهميت كار و مسئوليت و رويگرداني از تبعيض جنسي را خاطرنشان ميكند. در شعر "فرزندان ايران" كه شايد يكي از مشهورترين اشعار وي باشد اهميت مهرورزي به وطن را ميآموزد. "ما گلهاي خندانيم/ فرزندان ايرانيم/ ما سرزمين خود را/ مانند جان ميدانيم. . ." در سال 1335 اولين شماره مجله كيهان بچه ها، به پيشنهاد او و جعفر بديهي از طرف موسسه كيهان انتشار يافت. اهميت كار فردي مانند يميني شريف كه زندگي خود را وقف بچه ها كرده بود با نظري كوتاه به وضع تعليم و تربيت كودكان در ايران آن زمان روشنتر ميشود. روش مرسوم آن بود كه بچه ها را با تحكم و بدون توجه به روحياتشان مجبور به انجام كار ميكردند. وقتي در بهار سال 1368 در آمريكا بر وي معلوم شد كه علاجي براي بيماريش وجود ندارد، در پاسخ اصرار دوستان و استفاده بيشتر از امكانات پزشكي خارج گفت:«من فرزند آن آب و خاكم، بايد در كوهپايه هاي البرز و در خاك ري دفن شوم.» و چنين هم شد. وي در بيست و هشتم آذرماه 1368 چشم از جهان فروبست. در آخرين دوبيتي كه در روزهاي واپسين زندگي براي حك بر روي سنگ مزار خويش سرود گفته است: «من نغمه سراي كودكانم شادست ز مهرشان روانم عباس يميني شريفم گيريد ز كودكان نشانم»

    آثار: فهرست كتابهاي منتشر شده او شامل 30 كتاب از جمله "آواز فرشتگان"، "نيم قرن در باغ شعر كودكان"، "گربه هاي شيپورزن"، "دو كدخدا"، "بازي با الفبا"، "فري به آسمان ميرود"، "آواي نوگلان"، "در ميان ابرها"، "گلهاي گوناگون"، "آه ايران عزيز"، "داستان خر و خركچي" و "خانه باباعلي" است. كتاب "آواز فرشتگان" اولين كتاب او در سال 1325 به چاپ رسيد و آخرين كتابهايش "جدال در پرتگاه توچال" و "فارسي زبان ايرانيان" در سال 1368 چندي قبل از درگذشت او به چاپ رسيدند.

  9. #79
    حـــــرفـه ای magmagf's Avatar
    تاريخ عضويت
    Mar 2006
    محل سكونت
    esfahan
    پست ها
    14,650

    پيش فرض يوسفي خوافي، يوسف بن محمد

    طبيب و شاعر



    سال و محل تولد: سده ي دهم - خواف
    سال و محل وفات: حدود 950هـ.ق.
    زندگينامه: وی متخلص به "يوسفي" بود. اصل او از "خواف" بود و در "ماوراءالنهر" دانش آموخت. او سال هاي زيادي از عمر خود را در "هرات" گذراند. در اواخر عمر به "هندوستان" رفت و به دربار بابرشاه و همايون شاه راه يافت و ملازم آنان گرديد و به نام آن دو، ‌چند كتاب تأليف نمود. وي عاقبت در همان ديار از دنيا رفت. در "هديه العارفين" سال مرگ وي (966 هـ.ق.) ذكر شده است. اهميت يوسفي به ويژه در آن است كه براي آسان كردن دانش پزشكي چند منظومه در اين فن سرود.

    آثار: منظومه "علاج الامراض"، درباره ی نشانه هاي بيماري و مداواي آن ها، مشتمل بر دويست و هشتاد و نه رباعي و شرح آن به نام "جامع الفوائد" يا "طب يوسفي"؛ قصيده اي در "حفظ الصحه"،‌ به نام بابر شاه، كه در آن شرايط حفظ صحت را در خوردن، آشاميدن و خواب و بيداري ، در فصل ها و هواهاي مختلف بيان كرده است؛ "رياض الادويه"، به نام همايون شاه در (946هـ.ق.)؛ مثنوي "مأكول و مشروب"، در (946هـ.ق.)، در مورد تدبيرهاي پزشكي براي خوردني ها و آشاميدني ها؛ منظومه ی "فوائد يوسفيه" يا "فوائد الاخيار"، در طب و رويا، در (912هـ.ق.)،كه در هر دو يا سه بيت آن يكي از مسئله ‌هاي پزشكي توضيح داده شده است؛ "بدايع الانشاء" يا "انشاي يوسفي"، در (940هـ.ق.) براي پسرش رفيع الدين حسين؛ "جواهر اللغه" يا "بحرالجواهر"، در بيان واژه ها و اصطلاحات پزشكي.

  10. #80
    حـــــرفـه ای magmagf's Avatar
    تاريخ عضويت
    Mar 2006
    محل سكونت
    esfahan
    پست ها
    14,650

    پيش فرض هاتف‌ اصفهانی، سيد احمد حسيني‌

    شاعر



    سال و محل تولد: عهد افشاريه‌ و زنديه‌ - اصفهان‌
    سال و محل وفات: 1198
    زندگينامه: سيد احمد حسيني‌ متخلص‌ به‌ هاتف‌ از شعراي‌ نامي‌ ايران‌ در عهد افشاريه‌ و زنديه‌ است‌. وي‌ اصالتا از خانواده‌اي‌ آذربايجاني‌ بود ولي‌ در اصفهان‌ بدنيا آمد; سيد احمد دركودكي‌ به‌ تحصيل‌ علوم‌ قديمه‌ و از جمله‌ ادبيات‌ فارسي‌ و عربي‌،طب‌، منطق‌ و حكمت‌ پرداخت‌ و گذشته‌ از علم‌ طب‌ كه‌ در آن‌ تسلط داشت‌، به‌ يكي‌ از سرآمدان‌ زبان‌ عربي‌ مبدل‌ گشت‌ و اشعاري‌ به‌ زبان‌ عربي‌ سرود. هاتف‌ در جواني‌ به‌ سرودن‌ اشعار خود پرداخت‌ و در طول‌ زندگي‌ آرام‌ خود از مدح‌ شاهان‌ و روي‌ آوردن‌ به‌ دربار سلاطين‌ خود داري‌ كرد و بيشتر به‌ مطالعه‌ و حكمت‌ و عرفان‌مشغول‌ بود. وي‌ در سال‌ 1198 درگذشت‌. هاتف‌ اصفهاني‌ شاعري‌ توانا و مسلط به‌ زبان‌ و ادبيات‌ فارسي‌ بود; وي‌ از سبك‌ شعراي‌ متقدم‌ ايران‌ به‌ ويژه‌ حافظ و سعدي‌ پيروي‌ مي‌ كرد و طبع‌ خود را در سرايش‌ تمامي‌قالبهاي‌ شعري‌ اعم‌ از غزل‌ ،قصيده‌ و رباعي‌ ، ترجيع‌ بند و تركيب‌ بند آزمود. شهرت‌ عمده‌ هاتف‌ به‌ سبب‌ شاهكار بزرگ‌ ادبي‌ او (ترجيع‌ بند عرفاني‌) است‌ كه‌ در آن‌ هم‌ از حيث‌حسن‌ تركيب‌ الفاظ و هم‌ از حيث‌ توصيف‌ معاني‌ داد سخن‌ داده‌ است‌. وي‌ مرثيه‌ هاي‌ زيبايي‌ نيز با استفاده‌ از ماده‌ تاريخ‌ (حروف‌ ابجد) در مرگ‌ بزرگان‌ و دوستان‌ خود سرود كه‌ اين‌ اشعار از ارزش‌ بالايي‌ برخوردارند.

    آثار: مهم‌ترين‌ اثر باقي‌ مانده‌ از هاتف‌ اصفهاني‌ ديوان‌ اشعار او و چند صد بيت‌ شعر به‌زبان‌ عربي‌ است‌.

Thread Information

Users Browsing this Thread

هم اکنون 1 کاربر در حال مشاهده این تاپیک میباشد. (0 کاربر عضو شده و 1 مهمان)

User Tag List

قوانين ايجاد تاپيک در انجمن

  • شما نمی توانید تاپیک ایحاد کنید
  • شما نمی توانید پاسخی ارسال کنید
  • شما نمی توانید فایل پیوست کنید
  • شما نمی توانید پاسخ خود را ویرایش کنید
  •