اینترنت پرسرعت ایرانی
علی مولوی - با گذشت بیش از دو سال از راه اندازی خطوط اینترنت پر سرعت در ایران، استقبال چندانی از این سرویس نشده است. طی دو سال گذشته بیش از 300 هزار پورت اینترنت پر سرعت در سراسر کشور توسط 11 شرکت دارای مجوز Pap راهاندازی شده است که در خوشبینانهترین حالت تنها 10 درصد این پورتها توسط مشترکان استفاده میشود.
با وجودی که استفاده از خدمات اینترنت پرسرعت در بسیاری از کشورهای پیشرفته جزو ملزومات زندگی شده است، اما این فناوری آنطور که باید و شاید وارد زندگی کاربران اینترنت ایرانی نشده است.
عدم استقبال از این سرویس دلالیل مختلفی دارد که مهمترین آن بالا بودن قیمت این سرویس نسبت به متوسط درآمد کاربران ایرانی است. هزینهی بالای این سرویس نیز به عوامل گوناگونی مربوط است. پهنای باند گران در ایران، دریافت عوارض و هزینه های متفاوت دریافتی از سوی شرکتهای مخابرات استانی از شرکتهای Pap برای ارایه خدمات ( مانند هزینه فضای مورد نیاز، هزینه لینکهای ارتباطی و سایر هزینهها) از جمله این مشکلات است.
از سوی دیگر برخی شرایط پروانه بدون توجه به مسایل اقتصادی در نظر گرفته شده است. از این جمله می توان به راه اندازی سرویس در تمامی مرکاز تحت پوشش یک شهر نام برد. به این معنی که برای مثال یک شرکت باید تمامی تجهیزات خود را در تمامی مراکز مخابراتی شهری مانند تهران نصب کند که این موضوع با توجه به بافت متفاوت اقتصادی در شهرهای بزرگ کشور، سودده نخواهد بود و عملا بسیاری از پورتهای نصب شده بدون استفاده مانده است.
همچنین آبونمان ماهانه 3000 تومان که از طرف شرکت مخابرات بابت ارایه خدمات از مشترکان این سرویس دریافت میکند جزو عوامل بالابرندهی قیمت این سرویس می باشد. از سوی دیگر دریافت مالیات 6 درصدی خدمات مخابراتی در شرایطی که این مالیات پیش از این بابت سایر سرویسها از شرکتهای Pap و مشترکان دریافت میشود، خودبخود باعث اظافه شدن هزینههای این سرویس میشود. برای مثال مشترک برای سرویس پایهای که از طرف این شرکتها با قیمت ماهانه 15هزار تومان ارایه میشود، باید ماهانه بیش از 21 هزار تومان هزینه پرداخت کند!
از سوی دیگر در صورتی که شرایط استفاده از این سرویس برای مردم فراهم شود، امکانات بسیاری در اختیار مردم قرار خواهد گرفت چراکه دسترسی به اینترنت پرسرعت به عنوان زیرساختی برای گسترش فرهنگ استفاده از فناوری اطلاعات در زندگی مردم بخصوص در زمینه خدمات الکترونیکی، دولت الکترونیکی، بانکداری الکترونیکی و همچنین تجارت الکترونیکی محسوب میشود، اما با توجه به موانع ذکر شده، افزایش تعداد کاربران اینترنت پرسرعت، بیشتر به رویا شبیه است.
ادامه این روند مطمئنا باعث ضربه به شرکتهای Pap که اکثرا با سرمایه های خصوصی تشکیل شده اند، خواهد شد و یکی از اولین تجربه های خصوصی سازی در کشور را با مشکل مواجه خواهد کرد. از سوی دیگر عدم گسترش استفاده از این خدمات باعث ایجاد شکاف بیشتر میان ایران و سایر کشورها در این زمینه خواهد شد و در آینده وضعیت ایران در این زمینه را ضعیف خواهد کرد.
بی شک تدبیر مدیران وزارت ارتباطات برای گسترش استفاده از خدمات اینترنت پرسرعت، راهگشای بسیاری از مشکلات در این زمینه خواهد بود.