آنچه در چهل سال زندگی ام متوجه شدم... کاری به این حکومت ندارم که خوب یا بد... ولیکن ایران عدهء زیادی انسانهای نادان، رذل، عقب مانده، کم هوش و کم سواد، زورگو، خبیث... دارد!
حال شما فکر میکنید با چنین آدمهایی، این کشور میتواند جای خوبی باشد؟
بنظر بنده همین وضع هم که الان هست باز جای شکر دارد... یعنی همینکه به سرنوشت های خیلی بدتری گرفتار نشده ایم... آنهم شاید بخاطر حضور و اعمال عده ای آدمهای خوب ایران باشد که خداوند هم ما را حفظ کرده است.
حکومت حکومت ...

گویی بنده کور بوده و شما آدمهای ایران را ندیده ام که چه هستید

ماهیت شما را شناخته ام.
ایران عده ای آدم خوب هم دارد، ولی تعداد زیادی آدمهای ناجور هم دارد.
شما نگاه کنید هنوز آدمهای وحشی در خیلی جاهای ایران به وفور دیده میشوند...
یک مثالهایی بخواهم بزنم شخصی میشود و نمیخواهم اطلاعات زیادی از آدمهای دور و برم بدهم... ولیکن میبینم که همینها مگر که بوده اند مگر از جای دیگری غیر از میان همین آدمهای این کشور آمده اند؟ و مگر مسئولین و دست اندرکاران این حکومت را از جای دیگری آورده اند؟
همین ها آدمهای معمولی بودند که بقول خودشان در نظام قبلی شانس چندانی نداشتند که به جای خاصی برسند... بعد در این حکومت و فرصتی که این نظام و انقلاب ایجاد کرد، به قدرت و ثروت رسیدند... ولیکن آدمی صفات رذیله و سوء استفاده های آنها از قدرت را هم میبینند و غرورشان...
چطور میشود تمام اینها را گردن حکومت انداخت؟ مگر حکومت چیست و از همین افراد تشکیل نمیشود و این افراد از میان همین جامعه نمی آیند؟
از سوی دیگر خیلی آدمهایی را هم دیدم که رسما جزیی از بدنهء حکومت نبوده و نیستند، ولی باز آنها هم بواسطهء فرصت هایی که در این نظام ایجاد شد به ثروت های زیادی دست پیدا کردند...
حتی بعضی از آنها همچنان هم معترض و مخالف این نظام هستند

چه بسا وضع خود شما هم خوب باشد ولیکن ادای ناراحت ها را درمیاورید! یا اینکه زیاده خواهی شما شما را وادار به این امر میکند.
مشکل این ملت بنظر بنده عقب مانده بودن و بیماری های روحی روانی آنهاست... نداشتن عقل و بصیرت و شعور واقعی... یعنی یک بخش بزرگی از آنها اینچنین هستند.
بسیاری از آنها متظاهرند... دروغگو... خودخواه و خودپرست... نادان، بی سواد، مدعی، شیاد.
بنظر بنده ریشهء تمام شرور در این جهان به خود انسانها برمیگردد.
شاید در گذشته حکومت ها نقش بیشتری داشتند، چون آن زمانها حکومت ها امثال پادشاهی و اکثریت دیکتاتوری بودند... ولیکن امروز عموم انسانها سهم بیشتری دارند.