بازم سلام
راجع به اسمم پرسیده بودین : مهران
شرمنده فاصله افتاد اینم بقیه
بریم سراغ اصل رپ... برخی میگن و شاید هم راست میگند که این موسیقی قبل از اینها در افریقا وجود داشته و دلقک های قبایل افریقایی با حرکات موزون که بریک از آن نشات گرفته و سازهای ساده جملاتی خنده دار به صورت حرف زدن میگفتند تا مردم رو شاد کنند. و بعد ها با اومدن برده ها به امریکا پای این هنر و این قسمت از موسیقی به امریکا وارد شد. بگذریم. شاید اولین رپر سفید امینم بود. "مارشال مدرز" از بچگی از رپ خوشش میومد و میدونست که رپ تنها راهشه که عقده هاشو بیان کنه. مارشال بچه که بود پدرش گذاشت و رفت مادرش هم به هر دری میزد تا زندگیشو بگذرونه و به هر کار درست و نا درستی دست میزد. مارشال و مادرش دائم در سفر بودند و اون نمیتونست درست و حسابی درس بخونه و تحصیل کنه بگذریم که بعدا دوباره درس خوند. از ابتدا آرزوش این بود که روزی داکتر( دکتر ) دری " Dr.Dre " رو ببینه. تا این که آرزوش موجه شد و بالاخره تونست ببینتش و کمی باهاش آشنا بشه و کار تا جایی ادامه پیدا کرد که مارشال قصه ی ما در کنار داکتر شروع به رپ خواندن کرد. ابتدا سیاهها اونو به عنوان رپر قبول نمیکردند چون سفید بود اما با مساعدت داکتر و استعداد جالب و بی همتای این مارشال آقا اون هم رپر شد. اول ها اسمش "ام اند ام" " M&M " بود که از اول اسمش و اسم خانوادگیش برداشته میشد تا بعدها که برای سهولت امینم " EMINEM " گفته شد. که البته حرف "E" دوم ( وسط کلمه ) بر عکس نوشته میشه. امینم اکثرا از عقده های خانوادگی و مشکلات و اذیت هایی که مادرش براش داشت میخوند. ( امینم بعدها گروه دی تولو "D12" رو تاسیس کرد که خودش تنها سفید پوست اون بود ). بعد از امینم که اولین رپری بود که پای قافیه یا بهتر بگیم ادبیات رو به این موسیقی باز کرد دیگه سفید های امریکایی زیادی به این بازار تزریق شدند.
امریکا معدن فرهنگ ها و اقوام مختلف هستش. از طرفی هم عده ای غیر افریقایی و غیر سیاه و غیر امریکایی از این هنر خوششون اومد.اروپاییها!! شاید انگلیسی ها ، لهستانی ها و روسها اولین گروههای رپ سفید غیر امریکایی بودند.
موسیقی رپ که در دههٔ ۱۹۸۰ میلادی و از میان سیاه پوستان فقیر متولد شد، در واقع یک نوع موسیقی اعتراض‌آمیز خیابانی است. مانند خیلی از سبک‌های دیگر موسیقی غربی، این سبک نیز با چندین سال تاخیر، به ایران راه پیدا کرد.
این موسیقی از پیش‌پا افتاده ترین و سهل ترین و خیابانی ترین کلمات استفاده میکند، بدون این که از حیث ادبی بتوان این نوع استفاده را نقد کرد. یعنی در نوشتن متن رپ، هیچ الزامی برای رعایت قوانین ادبی وجود ندارد.موسیقی رپ به موضوعاتی از جمله: اختلاف طبقاتی، ریاکاری، دعواهای خیابانی، فرهنگ غالب جهانی و البته بحران‌های سیاسی می‌پردازد و ترانه‌های آن اگرچه قافیه‌هایی ضعیف دارند و در نگاه بسیاری شعر ناب به حساب نمی‌آیند، امّا با همین سادگی و بی پیرایگی خود می‌کوشند معنایی دیگر از زندگی اجتماعی را به ما یادآوری کنند.
موزیک Hip Hop سبکی محبوب در موسیقی است که عمدتا مترادف Rap نامیه میشود اما درواقع این سبک از دو عنصر تشکیل شده :
1 - Rap خوانی
2 - DJ کردن
Rap خواندن :
RAP مخفف عبارات گوناگونی از قبیل Rhythmic American Poetry"، "Rhythm and Poetry"، Rhythmically Applied Poetry"، "Rhythmically Associated Poetry"" می باشد.
در تمامی این تعابیر دو لغت Rhythm به معنای وزن و قافیه، و Poetry به معنای شعر دیده میشود. در واقع رپ خوانی عبارتست از سخنرانی سریع و آهنگین. این سخن رانی میتواند با یا بدون ضربت موسیقی
(beat) دنبال شود.
با نگاه سبک شناسانه، رپ یعنی ترکیبی تیره از گفتار، نثر، نظم و ترانه.
ریشه ها
- Rap ریشه های عمیقی دارد. این سبک به اواسط قرن هفدهم (یعنی قبل از پیدایش قاره آمریکا) باز میگردد. زمانی که شاعران آواره ای از روستاهای فراموش شدۀ غرب آفریقا (آناتولیا) با اشعار بسیار ساده ای مفاهیمی همچون عشق، اشتیاق و آرزو، و جدایی را زمزمه میکردند. این شاعران در اشعار لطیف خود تصاویری روح بخش از زندگی روستایی و تعهدات زیبای دختر و پسر به هم در زیست گاه های دورافتاده را به نمایش میگذاشتند. این سبک سروده سرایی با پیدایش جمهوری ترکیه در سال 1923 دوباره زنده شد. "سبک Folk" خیلی زود به یکی از پایه های شعر مدرن تبدیل شد.
رابطۀ عمیق رپ و Folk این روزها کاملا شناخته شده است. اما هیچ مرز مشخصی بین این دو نمی توان یافت. به هرحال چنین ارتباطی از سوی شاعران Folk مدرن، خوانندگان رپ، منابع اخبار موثق، اهل سخن و اعضای فرهنگستان ادبی آمریکا کاملا تصدیق شده است.
1970
- خوانندگان Dancehall (سبکی که در اواخر دهه 60 میلادی در جامائیکا دبده شده و ریشه در مسائل سیاسی آن دوران دارد. در این سبک فردی به نام deejay اقدام به خواندن عباراتی پی در پی روی یک موسیقی متن میکند)در کنار رپرهای دیسکو و جاز، قالب Rap برای موسیقیرا شکل دادند. در اواخر دهه 70، Hip Hop در سراسر نیویورک شدیدا گسترش یافت و حتی از رادیو نیز به گوش میرسید. شمار افرادی که اقدام به نوشتن عباراتی آهنگین بر پایه جاذبه های Pop مینمودند (و با خواندن آن خود را رپر مینامیدند) پیوسته رو به فزونی بود.
1980
- در اوایل این دهه Melle Mel شخصی بود که راه رپرهای آینده را عملا مشخص کرد : مفاهیم سیاسی-اجتماعی.
- سپس اتفاق دیگری افتاد : با انتشار "Raising Hell" از سوی گروه Run-DMC، رپ عملا با Rock گره خورد و سبک Rap/Rock متولد شد.
- در همین دوران بود که Rap جنبه تجارتی نیز یافت. خیلی زود در تک تک افراد نفوذ و به خارج از آمریکا راه پیدا کرد. موجی فراگیر و محبوبیتی عظیم در جهان حاصل شد.
- به دلیل این پیشرفت ها، بزرگان رپ این دهه را دوران طلایی HipHop نامیدند.
1990
- رپ در این دهه تغییری کاملا پایه ای را در استیل خود تجربه کرد : مادامیکه این سبک در دهه 80 ساختاری کاملا بی پرده، سرراست، آهنگین، ولی محترمانه داشت، رپرهای دهه 90 دست به انحراف از این ساختار زدند : آزادسازی واژگان از نظام قافیه و آهنگ جهت راحتی و اختیار بیشتر با استفاده از لغات بیشتر.
درواقع ساکنین شرق آمریکا فرهنگی جدید از HipHop را بنا نهادند که در نتیجه این سبک به زندگی واقعی و تاریَکی های جامعه نزدیک تر شد.
2000
Rap راه خود را پیدا کرده. ساخت این موسیقی با چاشنی تکنولوژی همراه شده و رمیکسهایزیادی از Rapهای زیبای قدیمی دیده میشود. فراگیری سبک رپ جنوب و غرب آمریکا محسوس تر است. در عین حال مشتقاتی مثل Grime و Trip Hop سبب گشته هنرمندانی نظیر Nas هیپ هاپ را مرده بدانند! درست مانند Punk "واقعی".
Hip Hop (Remix)
ادامه دارد
جواب بصورت نقل قول
.gif "N Aggressive (33)")
یه روز Rihanna یه روز Chris .gif "N Aggressive (4)")
