معرفی گیتاریست های برتر جهان

[boy iran]

ديويد تاننبوام

ديويد تاننبوام به‌علت اجراهاي فراوان زنده و استوديويي جذاب و استادانه‌اش در سرتاسر جهان شناخته شده‌است. وي در نوازندگي گيتار كلاسيك بسيار حرفه‌اي ست و مورد توجه علاقمندان گيتار قراردارد. او در بيشتر كشورهاي مهم جهان به هنرنمايي پرداخته است. در سال 1988 وي اولين نوازندة گيتار آمريكايي بود كه در كشور چين و در حضور دولت مردان چيني به اجراي موسيقي پرداخت. وي سوليست اركستر فيلارمونيك، لوس‌آنجلس، سان فرانسيكو، مينه‌سوتا، لندن، اوكلند و ORF وين بوده است. ضمن اين كه همكاري‌هاي فراواني با آهنگسازان و رهبران مشهور جهان داشته است مانند اسا- پاكا سالونن، كنت ناگانو، جان آدامز.
وي در جشنواره‌هاي مختلف جهاني نيز اجراي سولو داشته‌است. به‌عنوان نمونه در جشنواره‌هاي بات، لوزرن، فرانكفورت، بارسلونا و وين و نيز جشنواره‌هاي تخصصي گيتار.
در سال 1989 به‌عنوان رئيس كنگره گيتار كلاسيك آمريكا، پنج اثر جذاب و قابل توجه را اجرا كرد. يكي از اين آثار Rose wood براي كنسرت گيتار از هنري برانت بود. اين اثر بارها و بارها توسط وي در مناطق مختلف جهان اجرا شد. وي هنرمند پركاري است. به‌عنوان نمونه 134 اجرا فقط در فرانكفورت آلمان داشته‌است.
اجراهاي ديويد تاننبوام منحصر به يك سبك خاص نيست بلكه وي داراي تبحر در اجراي سبك‌هاي مختلف و متفاوتي است. كارهاي فراواني براي اجراي وي توسط آهنگسازان معروف نوشته شده‌است. قطعاتي براي كنسرت گيتار اثر هانس ورنر هنتز كه توسط ديويد در سرتاسر مناطق اروپا به‌طور زنده اجرا شد و به‌صورت استوديويي نيز ضبط گرديد، قطعاتي براي كنسرت گيتار اثر تري‌ريلي، آدون جي كرنيس، روبرتو سيرا و لوهريسون درحال حاضر او با تري‌ريلي براي اجراي قطعاتي براي گيتار همكاري مي‌كند. تورهاي فراوان او با استيو ريچ بسيار معروف و مشهور است. او در سال 1991 از طرف تورو تاكيميتسو به ژاپن دعوت شد و به اجراي موسيقي پرداخت. وي براي مدت‌هاي طولاني با گروه آنسامبل مدرن همكاري داشت.
وي به‌عنوان يك نوازندة رسمي با گروه هاي موسيقي فراواني نظير كرونوس، شانگهاي الكساندر و چستر استرينگ همكاري داشته است. او اكنون يكي از اعضاي جمعيت جهاني گيتار است كه به سفر و اجراي موسيقي در سرتاسر اروپا مي‌پردازند.
ديويد تننبوام با بيشتر مراكز نشر موسيقي و كمپاني‌هاي بزرگ استوديويي همكاري كرده‌است. وي به اجراي موسيقي به‌عنوان سوليست در اركستر فيلارمونيك لوس‌آنجلس در سال 2002 پرداخت كه اين اثر نامزد جايزه گرمي Grammy شد. وي كتاب‌ها و نوارهاي آموزشي فراواني درخصوص نوازندگي گيتار منتشر كرده‌است.
ديويود تننبوام درحال حاضر رياست گروه (دپارتمان) گيتار را در كنسرواتوار موسيقي سان فرانسيسكو برعهده دارد. وي در اين كنسرواتوار در سال 1995 به درج استادي ارشد دست يافت. وي در مدرسه موسيقي منهتن نيز فعاليت‌هاي آموزشي دارد. علاوه بر اين‌ها وي از سرتاسر جهان پيشنهادهايي براي كارهاي آموزشي دريافت مي‌كند. شاگردان وي جايزه‌هاي فراواني را از جشنواره‌ها و رقابت‌هاي مختلف كسب كرده‌اند و در امر آموزش نيز موفق بوده‌اند.
ديويد ساز گيتار را به‌همراه دولاند والذر- بلين، آدون شيدر و مايكل لوريمر در كندواتوار موسيقي سان فرانسيسكو و پي‌بادي آموخت. پس از تكميل تحصيلات تئوري و عملي او در كلاس‌هاي عالي آندره سگويا شركت جست.

[Elfin-D]

جو ساتریانی؟
اسلش؟!

[eMer@lD]

جو ساتریانی؟
اسلش؟!

اصل با صاد نوشته میشه



[ برای مشاهده لینک ، با نام کاربری خود وارد شوید یا ثبت نام کنید ] =


Joe Satriani یا آن طور که از طرف هوادارانش خطاب می شود: Satch از موفق ترین گیتاریست های سبک راک در سال های اخیر بوده است و اکثر علاقه مندان موسیقی راک با کارهای او آشنایی دارند. مجله Guitar World به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد انتشار خود، مصاحبه ای با جو ساتریانی ترتیب داده و نظرات او را در مورد آهنگ های محبوبش در سبک راک جویا شده است. برگردان فارسی متن اظهارات جو ساتریانی را در مورد هر آهنگ ملاحظه نمایید. تاکید ساتریانی بیشتر بر سولوهای گیتار بوده و به همین جهت بخش هایی از هر سولو نیز برای خوانندگان این مطلب انتخاب شده است.



جو ستریانی Joe Satriani در پانزده جولای 1956 در Westbury وست بری نیویورک متولد شد. در سن چهارده سالگی (1970) پس از مرگJimi Hendrix ، گیتاریست افسانه ای راک و آشنا شدن با موسیقی او، به راک و نوازندگی گیتار (همانند اینگوی مالمستین Yngwie Malmsteen) علاقه مند شد، تیم فوتبالی را که در آن بازی می کرد ترک گفت و به سراغ گیتار رفت.او پس از مدت کوتاهی، تقریبا یک سال، به تدریس نوازندگی گیتار به دیگران در وست بری پرداخت. جو برای هر جلسه تنها 5 دلار دریافت می کرد. استیو وای Steve Vai یکی از شاگردان او در این دوره است که هر دوی آنها به یک دبیرستان می رفتند.جو در سال 1974، زمان کوتاهی را نزد دو نوازنده بزرگ Jazz مدرن، Billy Bauer (نوازنده گیتار) و Lennie tristano (آهنگساز و نوارنده پیانو) به یادگیری تکنیکهای نوازندگی و آهنگسازی گذراند. در سال 1978 به برِکلی در کالیفرنیا رفت و در آنجا به مدت 10 سال به آموزش گیتار پرداخت.

ستریانی در این مدت شاگردان زیادی را تربیت کرد که معروفترین آنها عبارتند از :
***k Hammett (گیتاریست گروه Metallica)،
Larry Lalonde (گیتاریست گروه Primus)
، David Bryson (گیتاریست گروه Crows Counting)
،Charlie Hunter گیتاریست Jazz
،Alex Skolnick (گیتاریست فعال Heavy Metal که در گروههایی مثل Megadeth, Slayer, Judas Priest, White Zombie فعالیت داشته است)

و Stuart Hamm (نوازنده Bass که هم اکنون در گروه Joe Satriani ، Bass می نوازد) او در سال 1979 گروهی پاپ به نام The Squares با همکاری Jeff Compitelli به عنوان نوازنده درام (که هنوز هم درامر گروه ستریانی است) و Andy Milton نوازنده Bass تشکیل داد.نخستین آلبوم او در سال 1984 یک آلبوم EP به نام Joe Satriani بود، شامل پنج آهنگ که توسط شرکت شخصی خودش، Rubina (بر گرفته از نام همسرش)، منتشر شد.یک سال بعد در سال 1985 ضبط اولین آلبوم کاملش را در Relativity Records به پایان رساند و آلبوم در پانرده ماه بعد در نوامبر 1986 به بازار آمد. جو که توسط دوستش Vai به Relativity Records معرفی شده بود هزینه این آلبوم را با سرمایه شخصی اش تأمین کرده بود.سپتامبر همان سال ستریانی به همراه گروه پاپ ـ راک Greg Kihn چند تور برگزار کردند.در اکتبر سال1987، Surfing With Alien، آلبوم بعدی جو توسط Relativity Records منتشر شد و به سرعت او را به شهرت رساند. این آلبوم بیش از یک میلیون نسخه در امریکا به فروش رفت و پلاتینیوم شد و در سطح جهانی جو را به عنوان یک عنوان یک نوازنده بزرگ گیتار مطرح ساخت.این آلبوم برتریهای جو را در آهنگسازی، اجراهای گوش نواز، سریع و با ابهت به خوبی نشان داد. مدت زیادی از انتشار آلبوم نگذشته بود که جو به سوژه مجلات معتبر گیتار از جمله Guitar Player ،Guitar World ،Musician و… تبدیل شد.Surfing With Alien به موفق ترین آلبوم Rock-Instrumental تبدیل شد. آثار جو به واسطه قابلیت خیره کننده اش در نواختن آنچه احساس می کند و آنچه مردم می خواهند بسیاری از آرزوهایش را برآورده کرد و موفقیتهای اقتصادی فراوانی برایش به همراه آورد.در ماههای فوریه، مارس، سپتامبر و اکتبر سال 1988 جو در دو تور با Mick Jagger که از Rolling Stones جدا شده بود به عنوان نوازنده Lead Guitar شرکت کرد.

در نوامبر 1988 او آلبوم Dreaming #11 را منتشر کرد که سه آهنگ آن در 11 ژوئن همان سال در تور Surfing With Alien در San Diego ضبط شده بود. این آلبوم دومین نامزدی جایزه Grammy را نصیبش کرد. همچنین در این سال در یکی از آلبومهای Stuart Hamm بنام Radio Free Albemuth برای سه آهنگ گیتار زد.
اکتبر 1989 آلبوم بعدی جو بنام Flying in a Blue Dream منتشر شد که به زودی به آلبوم موفقی تبدیل شد. به خاطر این آلبوم او برای سومین بار نامزد جایزه Grammy شد و آلبوم جو بیش از 000/750 نخسه به فروش رفت. در این آلبوم ستریانی در شش آهنگ به عنوان خواننده هم ظاهر شده است. سال 1991 ستریانی به همراه Vai در آلبوم Hey Stupid با Alice Cooper همکاری کردند.
پس از تقریبا دو سال نوشتن و ضبط، آلبوم بعدی جو آماده شد. جولای 1992 آلبوم The Extremist به بازار آمد و به یکی از بزرگترین موفقیت های تجاری او تبدیل شد. آهنگ Summer Song چهارمین نامزدی جایزه Grammy را نصیب او کرد. از این آهنگ بعدا در تبلیغ واکمن Sony استفاده شد.

سال 1993 در ماه اکتبر آلبوم Time Machine (دو CD) با آهنگ هائی جدید و چند اجرای زنده به بازار آمد. این آلبوم به موفقیتهای زیادی دست یافت و پنجمین نامزدی Grammy را نصیبش کرد.
سال 1994 ستریانی به همراه گروه مطرح هارد راک Deep Purple به جای گیتاریست گروه Ritchie Blackmore در چند تور در ژاپن و اروپا شرکت کرد و پس از آن دوباره بر سر کار خود برگشت. او با Deep Purple هیچ ضبط استودیویی نداشت.

اکتبر سال 1995 هفتمین آلبوم او با نام Joe Satriani منتشر شد. تهیه کنندگی این آلبوم را Glyn Johns بر عهده داشت و آهنگ My Worid برای جایزه Grammy نامزد شد.
Glyn Johns تهیه کننده افسانه یی را که قبل از این تهیه کننده آلبومهای Honk Tonk Woman و Jumping Jack Flash (Rollin Stones) ،Let It Be (The Beatles) و آلبوم Led Zeppelin بوده است.

اکتبر سال 1996 تور بزرگ G3 (مخفف Ghiddrah 3 به معنای سه گیتاریست) با شرکت Vai دوست قدیمی جو و Eric Johnson در آمریکای شمالی در مقابل جمعا 90 هزار تماشاچی 24 بار اجرا شد.

همچنین مه 1997 تور G3 در اروپا با همراهی Vai و Adrian Legg برگزار می شود. 15 ژوئن 1997 تور G3 به همراه Vai، و گیتاریست جوان سبک راک - بلوز Wayne Shephard Kenny از پیروان Steve Ray Vaghaun و نوازنده دیگری بنام Robert Fripp (گیتاریست و نوازنده کیبورد سبک Progressive Rock/ Art Rock ، نوازنده گیتار در گروه مطرح King Crimson بین سالهای 69 تا 74) در امریکا شروع می شود و در نوامبر همان سال خاتمه می یابد. آلبوم G3 in Concert در ژوئن 1997 منتشر شد.

این آلبوم شامل یکی از کنسرتهای تور G3 در سال 96 به همراه Vai و Johnson بود که تحسین همگان را بر می انگیخت. در این آلبوم هر کدام از این سه گیتاریست سه آهنگ را با گروه خود اجرا کردند و در آخر بطور دسته جمعی آهنگهای:Going Down ،Red House و My Guitar Wants Kill Your Mama را اجرا کردند.ستریانی در سال 96 با Pat Martino نوازنده بزرگ Jazz در ضبط دو آهنگ Ellipsis و Never & After برای آلبوم All Sides Now همکاری کرد. همچنین در نوامبر همان سال آلبوم A ـ Merry Axemas Guitar Christmas به کوشش Vai منتشر شد که در آن 11 نوازنده برتر گیتار از جمله Jeff Beck ، Eric Johnson ، Steve Morse ، Richie Sambora ، Brain Setzar Orchestra ، Wayne Shephard Kenny و Satriani هر کدام یکی از آهنگهای کلاسیک کریسمس را انتخاب و اجرا کردند.
فوریه سال 1998 تک آهنگ (Single)Ceremony (از آهنگهای Crystal Planet) در امریکا عرضه شد و به دنبال آن در مارس 1998 هشتمین آلبوم جو، Crystal Planet به تهیه کنندگی Mick Fraser (تهیه کننده G3 ، Metallica ، AC/DC) منتشر شد.در همان ماه آهنگ Summer Song نامزد جایزه Grammy شد و تور بزرگ Crystal Planet در آمریکا آغاز شد.در ماه می سال 1998 تور G3 در اروپا همراه Uli Jon Roth (گیتاریست گروه Scorpions) و Michael Schenker (گیتارست معروف گروههای Scorpions,UFO) برگزار شد.از نکات استثنائی این تور این بود که در لندن Brain May (گیتاریست گروه Queen) و در فرانسه Patrick Rondat (گیتاریست سبک Newage که در دو آلبوم Jean-Michel Jarre همکاری داشته) به عنوان نوازنده مهمان اجرا داشتند. در ماه جولای همان سال ادامه تور Crystal Planet برگزار شد. همچنین آهنگ A Train Of Angles (از آلبوم Crystal Planet) در سال 1999 نامزد جایزهGrammy شد.14 ژوئن سال 2000 یکی دیگر از آلبومهای ستریانی Engines of Creation، توسط Epic منتشر شد. در هزاره جدید سبک ستریانی هم در این آلبوم تغییر کرد و زمینه شناخته شده راک آهنگهایش جایش را به زمینه تکنو و الکترونیک داد، البته با همان ملودی های سرعتی، با ابهت و (ستریانی یی).
این آلبوم شاید برای خیلی ها به خصوص گیتاریست ها، بیگانه باشد. او در این اثر به دنیای DJ ها و Re-mixer ها پا نهاده و با استفاده از استعداد و خلاقیتش بین گیتار و تکنو، پیوندی به وجود آورده است.
سال 2001 در ادامه تورهای G3 ستریانی و دوست باوفاش Vaiاین بار با John Petrucci (گیتاریست گروه Dream Theatre) به برگزاری تور پرداختند.
اجرای زنده بعدی ستریانی Live In San Francisco بود که در 19 ژوئن 2002 عرضه شد. لازم به ذکر است که جو قبل از San Franciscoبا گیتاریست های زبردستی همچون وینی مور Vinnie More و دوست همیشگی خودVai اقدام به اجرای زنده دیگری کردند.
نکته قابل توجه این کنسرت این بود که علاوه بر نوازنده بیس جو، بیسیست گروه وینی هم حضور داشت، یعنی اجرای آهنگها به همراه دو بیس که در نوع خود بی نظیر است.آخرین آلبوم ستریانی با نام Strange Beautiful Music در 25 ژوئن سال 2002 و با سبک Rock-Instrumental روانه بازار گردید.
جو ستریانی با ارائه این آلبوم 59 دقیقه ای اعم از 14 آهنگ بار دیگر به دنیای موسیقی خود را بعنوان استاد مسلم گیتار الکتریک نشان داد.
آهنگهای Oriental Melody, Chords Of Life, You Saved My Life مهر تائیدی بر آهنگسازی این آلبوم می زند. ستریانی با ارائه این آلبوم نشان داد که هنوز توانایی های خود را در ساخت آهنگهای جاودانی از دست نداده است.

[Elfin-D]

اصل با صاد نوشته میشه

slash
اوهوم؟!

[moein_drj]

اصل با صاد نوشته میشه

جالب بود !

آره boy iran جون.. اسلش هم ممنون میشیم.. edge هم یادت نره...
مقسی...

[eMer@lD]

slash
اوهوم؟!

اسکیوزمی
چرا دقت نکردم؟!!!

[fixxer]

گيتاريست محبوب من هم جو ساترياني هستش.
ولي گيتار زدن زدن مايكل آنجلو رو ديدين؟ ازش خيلي خوشم مياد. فكر كنم سريعترين گيتاريست و در عين حال عجيب و غريبترين گيتاريست دنيا باشه. يه كليپ تصويري ازش دارم كه آهنگ No Boundaries رو توش مي زنه. رسماً دستاشو نميشه ديد!! اولين بار كه ديدم تا چند دقيقه مات بودم. كاراي عجيب غريب هم كه زياد انجام ميده مثل زدن گيتار با دو يا چهار تا دسته!!!

[boy iran]

اسلش؟!

سلام

چشم

زیاد گشتم از اسلش مطلب جالبی پیدا نکردم ولی اگر کاملتر پیدا کردم حتما قرار میدم

[boy iran]

جو پس

جو پس (Joe Pass) در 23 ژانویه سال 1929 در نیوجرسی آمریکا بدنیا آمد. وی یکی از برترین نوازندگان معاصر در نوازندگی گیتار جز در جهان بود. وی ابداع کننده شیوه های جدیدی چه در هارمونی و چه در سبک نوازندگی جز بود. اجرای موسیقی کنترپوانی در حین بداهه نوازی و آکوردهایی ملودیک او افق های جدیدی را در نوازندگی برای سایر نوازندگان بوجود آورد.

وی دوران کودکی خود را در پنسیلوانیا سپری نمود، در خانواده ای که علاقه ای به موسیقی در آن به چشم نمی خورد! اشتیاق جو به گیتار زمانی بوجود آمد که وی محو بازیگری با نام Gene Autry شد که در نقش یک گاوچران گیتار مینواخت و در جشن تولد 9 سالگی گیتاری که تنها 17 دلار قیمت داشت به او هدیه داده شد.

با اینکه خانواده وی اهل موسیقی نبودند اما پدرش دریافت که فرزند وی از استعدادی شگرف در موسیقی برخوردار است برای همین وی را مجبور نمود تا قطعات گیتار را توسط گوش بنوازند و همچنین اجرای گامهای مختلف برای گیتار .

در سن 14 سالگی وی در گروهی با Tony Pastor و Charlie Barnet به نوازندگی پرداخت که در طی آن دوران هم به مهارت وی در زمینه موسیقی و نوازندگی افزوده شد و هم از این کار توانست درآمدی کسب کند و در آن سنین این امر برای وی بسیار جالب و هیجان انگیز بود. وی به فعالیتهای خود با گروههای کوچک ادامه داد و بعد از مدتی همراه با گروه به سبک جز به شهر نیویورک رفت. بعد از چند سال وی از دنیای موسیقی کم کم فاصله گرفت و دلیل آن اعتیاد به مواد مخدر بود که در دهه 50 گریبانگیر وی شد اما بعد از دو سال و نیم و تحت مراقبتهای پزشکان وی توانست ترک نماید و پس از مدتی بصورت جدی به موسیقی پرداخت، در سال 1962 آلبوم The Sounds of Synanon را ضبط نمود.

در دهه 60 بود که وی یک سری آلبوم در سبک جز ضبط و منتشر نمود، آثاری مانند :
"Catch Me," "12-String Guitar," "For Django," و "Simplicity

در سال 1963 توانست عنوان New Star Award را از طرف مجله معروف موسیقی Downbeat دریافت نماید. وی همچنین در ضبط های با نوازندگانی چون Gerald Wilson, Bud Shank و Les McCann همکاری نمود.

در سال 1965 در توری در آمریکا به همراه George Shearing در شهرهای مختلف نوازندگی نمود و این فعالیتها باعث شناخته شدن وی در دنیای موسیقی آن زمان که باعث اجراهای بسیار وی برای تلویزیون و برنامه های مختلف شد. از جمله برنامه هایی چون: Merv Griffin Show, The Steve Allen Show و برنامه های متعدد دیگر.

وی بعنوان نوازنده مهمان با نوازندگانی چون:
Louis Bellson, Frank Sinatra, Sarah Vaughan, Joe Williams, Della Reese, Johnny Mathis همکاری نمود. در دهه 70 جو همراه با گیتاریست دیگری به نام Herb Ellis اکثرا همراه با هم در کلوپ جز Donte در لوس آنجلس به نوازندگی میپرداخت.

این همکاری موجب آن شد تا اولین آلبوم ایندو با نام Jazz/Concord همراه باRay Brown بعنوان نوازنده گیتار باس و Jake Hannaبعنوان درامر منتشر شود.

در اوایل دهه 70 بود که وی در نوشتن و تهیه کتابهای آموزشی با عنوان Joe Pass Guitar Style با نویسنده این سری کتابها Bill Thrasher همکاری نمود که این کتابهای منبعی ارزشمند برای هنرجویان و علاقمندان گیتار جز بود.

در سال 1970 وی با کمپانی Pablo Records برای ضبط آلبوم قرار داد بست که در 1974 آلبوم Virtuoso(که شامل چند سری میشد) توانست موفقیت چشمگیری را از آن خود کند و در همان سال آلبوم دیگری با عنوان The Trioهمراه با Oscar Petersonو Niels-Henning به بازار ارائه کردند که آلبوم The Trio توانست جایزه گرمی بهترین اجرای جز را از آن خود کند.


این موفقیت ها و حمایت کمپانی Pablo Records بعنوان نماد این شرکت باعث شد تا در طی آن سالها ضبط های بسیاری را با نوازندگان بنامی چون Benny Carter, Milt Jackson, Herb Ellis, Zoot Sims, Duke Ellington, Dizzy Gillespie, Ella Fitzgerald, Count Basie داشته باشد.

جو همراه Ella Fitzgerald چهار آلبوم ضبط نمودند که در حقیقت تا پایان فعالیت هنریElla این همکاری ادامه داشت. Ella قبل از همکاری با جو بعنوان نوازنده پیانو و بعنوان همراه و نه سولیست با گروههای مختلفی فعالیت نموده بود که همکاری وی با جو باعث شد وی نیز با گیتار قابلیتهای نوازندگی خود را نشان دهد. ثمره این همکاری چهار آلبوم Take Love Easy 1973, Easy Living 1986, Speak Love (1983 and Fitzgerald and Pass... Again 1976 بود که توسط Pablo Records ضبط و منتشر شد.

اما جدا از فعالیتهای گروهی دنیای نوازندگی گیتار جز از وی بعنوان یک اسطوره فراموش نشدنی یاد میکند. شیوه نوازندگی وی در گیتار، تکنیک های جدید و بدیع در نوازندگی جز، هارمونی قوی، مدولاسیون هایی که نشاندهنده درک بالای وی از نوازندگی گیتار و هارمونی بود و همچنین تکنیک خاص وی که اجرای قطعه با سرعت بسیار بالا و سپس روباتو نوازی بود وی را فراموش ناشدنی نمود.

نوازندگی وی بیشتر تحت تاثیر دو اسطوره جز یکی گیتاریست شهیر Django Reinhardt و نوازنده ساکسیفون Charlie Parker بود و همچنین در دورانی که با گروههای مختلف همکاری مینمود شیوه خاصی در مضراب زدن داشت اما زمانی که به سمت تکنوازی رفت و بعنوان یک سولیست مطرح شد به سراغ نوازندگی توسط انگشتان دست راست به جای مضراب رفت وی دلیل این امر استفاده بیشتر از هارمونی گیتار میدانست و این امر موجب میشد تا تنها به اجرای جملات ملودیک و مونوفونیک اکتفا نکند بلکه بتواند موسیقی چند صدایی را نیز بوجود بیاورد که این تاثیرات را میتوان از شماره 1 تا 4 آلبوم Virtuoso مشاهده کرد. این نوازنده بنام جز در 23 ماه می سال 1994 دار فانی را وداع گفت.

با توجه به شهرت وی بسیاری از سازندگان گیتار با اجازه وی مدلهایی را با نام وی به بازار عرضه مینمودند اما در حقیقت وی اکثرا از گیتار Gibson ES-175 که استاد و سازنده گیتار Jimmy D'Aquisto برای وی ساخته بود استفاده مینمود.

[boy iran]

مارك تيكولز

مارك تيكولز نوازندة گيتار كلاسيك در سال 1989 برندة جايزة اول انجمن بين المللي گيتار آمريكا، برندة جايزه سال 1991 در رقابت‌هاي «هنرمندان شرق و غرب» در نيويورك، برندة جايزة پاگانيسني در سال 1986 و رتبه برتر موسيقي در جشنوارة Pro Musicis در سال 1992 است.
وي عضو شوراي ايالتي كاليفرنيا در بخش هنري است. وي به‌عنوان سفر هنري و فرهنگي U.S.I.A (سازمان اطلاعاتي آمريكا) در كشورهاي جنوب‌شرق آسيا فيجي و نيوزلاند مأمور بوده است. وي به‌عنوان سوليست در گروه اركستر خاور دور در روسيه، گروه اركستر متروپوليتن در ليبون، اركستر كوردوبا در اسپانيا و سمفوني مائويي شركت داشته‌است. تمام نقاط ايالات متحده آمريكا توسط «جشنوارة چهار» شاهد هنرنمايي و اجراي موسيقي توسط مارك تيكولز بوده‌است. مارك تيكولز آثار رستيال و سولوي فراواني دارد كه توسط شركت‌هاي مختلف منتشر شده‌است. او در دانشكدة كنسرواتوار S.F كاليف و دانشكده ايالتي‌هاي وارد مشغول فعاليت است. وي قبلاً در دانشكدة ايالتي كاليفرنيا در دوره‌هاي تابستاني هنر در كاليفرنيا و در ورمونت نيز تدريس كرده‌است.
مارك تيكولز با درجه عالي و نمرة ممتاز از دانشكدة ييل در سال 1985 فارغ‌التحصيل شد. از طرف مدرسة موسيقي ييل به درجة استادي موسيقي رسيد. همچنين وي داراي مدرك J.D از طرف دانشگاه U.C بر كلي، مدرسه حقوق بالت در سال 1990 مي‌باشد.