اشعار شاعران جهان

[zhoovaan]

آنا ماریا ارتزه

نویسنده‌ و شاعره‌ ایتالیایی

خدا خواهش‌ می‌كنم‌ مرا ببر
خدا مرا به‌ دوردست‌
روی‌ بال‌های‌ فرشتگان‌ ببر
خواهش‌ می‌كنم:
جائی‌ كه‌ عشق‌ با مرگ‌ در جدال‌ نیست،
تا این‌ عشقِ پاك، تسلیم‌ نشود؛
جائی‌ كه‌ همیشه‌ گُل‌های‌ سرخ‌ شكفته‌ می‌شود،
مانند یاقوت‌هایی‌ كه‌ آنها را پوشانیده‌ باشد؛
جایی‌ كه‌ ماه‌ جرقه‌ زند و بگرید
برای‌ پیوستن‌ به‌ عاشقان.
می‌خواهم‌ به‌ آن‌
سرزمینِ دور بروم، جائی‌ كه‌ پسرانِ نوجوان‌
در حال‌ دویدن، برای‌ عشق‌ رنج‌ می‌كشند؛
جایی‌ كه‌ دخترانِ نوجوان‌
در عصرهایی‌ كه‌ جشن‌ است‌
میان‌ پنجره‌های‌ پُر از گُل‌ نشسته‌اند
و پنهانی‌ می‌گریند، با اندوهی‌ آسمانی‌

Prego il Signore che mi Porti
Prego il Signore che Mi porti
sulle ali degli Angeli Iontano:
di rubini. floriscono sempre. com coperti candido, dove gli oleandri Morte, e non soccombe, il dove l'Amore non lotta con la
dove la luna scintilla e piange
amanti. per essere all unisono con gli
In quel paese lontano
fanciulli io voglio andare, dove i
d'amore, correndo, gia soffrono
dove le fanciulle sedute
alizai fioriti davan
piangono nelle sere di Festa gia
iazdivina. furtivamente, con mesti

فصل‌ها گذشتند
فصل‌ها تقریباً
رقصان‌ گذشتند، صد بار.
گلبرگ‌های‌ سرخ‌ پژمرده،
و چند برگِ سردِ نقره‌ای‌ دارم:
شاید فصل‌ها باز نخواهند گشت.
من‌ چقدر گریه‌ كردم، بعد چقدر خندیدم‌
در آن‌ رقصِ شادی؛ اما بعد،
خسته، گفتم: رهایم‌ كنید. و اینك‌
آن‌ها دیگر نیستند.
زمستان‌ نیست‌ نه‌ حتی‌ تابستان،
نه‌ پائیز و نه‌ بهار
(بدرود، دانه‌های‌ برف،
بدرود، نوازش‌های‌ آپریل،
دریاهای‌ آبی، جنگل‌های‌ طلائی)
و نه‌ صبح‌ است‌ و نه‌ عصر
اما اگر من‌ با انگشت‌ سنگی‌ را لمس‌ كنم‌
باز هم‌ آفتابِ ولرم‌ را روی‌ آن‌
سنگِ بیچاره‌ حس‌ می‌كنم،
و فكر می‌كنم‌ كه‌ زندگی‌ من‌
خواهر آن‌ است. یك‌ ستاره‌
می‌آید، و به‌ من‌ سلام‌ نمی‌كند.
دیگر هیچ‌ كس‌ مرا نمی‌شناسد.

Le Stagioni Sono Passate
a, cento volte.zquasi in dan
Ho dei Poveri Petali di rosa, ho qualche Fredda foglia argentata:
non so se torneranno piu.
a'ma poi, stanca:lasciatemi, dissi.zEd ora Io quanto piansi, quanto poi risi dentro quell'ilare dan
esse non ci sono piu.
zurri, boschi dorati) Non e inverno ne estate, ne autunno ne qrimavera (addio, falde di neve, addio, carezzezd'aprile mari a
enon e mattina ne sera.
Ma s io tocco un sasso col dito
ancora sento tiepido il sole,su quel povero sasso.
e penso che la mia vita gli e sorella.
Una stella Viene, e non mi saluta.
Nessuno mi conosce piu

ترجمه: كامبیز تشیعی

منبع : سوره مهر

[Ali_Moradi]

... پلکم را می فشارم روی رویایت -

که نیستی -

و فکر می کنم گنجشک ها از تو خبر دارند -

و ساعت ها کنار این خوابگاه لعنتی درخت می شوم. -

شب ها که بیداری می نشنید کنارم -

نه شعرهای فاضل، فضل و کرامتی دارد -

نه دعای عصرهای مادر -

کلید می اندازم و کلمات را ده درجه می چرخانم: -

این واژه ها باید بلد باشند وقتی من -

می خواهم چیزی عاشقانه بنویسم، از رگ هایم بالا بخزند -

روی نازکی شیشه -

بوی پیراهنت جالی بسته - ... -

خودم را جمع می کنم از حاشیه ی این خیابان ها، سطرها -

از مترو، تاکسی، کلیسا -

و اقتصاد سیاسی عصر گندم و تفنگ -

همه چیز برای دلتنگی کافی است -

فقط باید مرد باشم، مرد


درخت می شوم روبروی کتابخانه -

خبرت را گنجشک ها -

روی انگشتم نوک می زنند -

و من هی تعداد بوسه هایت را می شمرم که قرضدارم!



- عاصف حسینی -

[Ali_Moradi]

اينجا

رويای درختان بيتابيست

و خواب زلال چشمه ساران بی آبی

هوا را جيره بندی ميکنند...



- لیلا صراحت -

[Ali_Moradi]

چادر

سیه چادر مرا پنهان ندارد
نمای رو مرا عریان ندارد

چو خورشیدم ز پشت پرده تابم
سیاهی ها نمیگردد نقابم

نمیسازد مرا در پرده پنهان
اگر عابد نباشد سست ایمان

تو کز شهر طریقت ها بیائی
بموی من چرا ره گم نمائی؟

نخواهم ناصح وارونه کارم
که پای ضعف تو من سر گذارم

کی انصافی درین حکمت ببینم
گنه از تو و من دوزخ نشینم!

بجای روی من ای مصلحت ساز!
بروی ضعف نفست چادر انداز...


- بهار سعید -

[Pessimist]

دریچه‌های زمستان

زمستان‏ ها نیز پر از دریچه‏ اند

این را وقتی می‏فهمیم

که تمام دریچه‏ ها باز می‏شوند.


زمین زیبا و دوست‏ ﺩاشتنی‏ست

دریچه‏ هایش را بسته که از زمستان بگریزد

نور از دوردست می‏آید و به اعماق تاریکش می‏تابد.


گریز از امنیت چنین نیرویی همیشه ساده نیست

که افول ناپذیر است.


اوژن گیوویک

[Pessimist]

اندوه در بهشت

در بهشت هم ساعت دلتنگی هست
ساعتی سخت
وقتی شک به ارواح حمله می‌برد
که چرا جهان را آفریدم؟ خدا در حیرت است
و می‌گوید: نمی‌دانم.

فرشتگان به تردید نگاهش می‌کنند
پرهایشان می‌افتد.
همه‌ی فرایض‌، بخشش، ابدیت و عشق
فرو می‌افتند
آن‌ها از جنس پرند.

یک پر دیگر
و کار بهشت تمام است.
خاموش،
بی صدای مزاحم
که از لحظه‌ی میان همه‌چیز و هیچ‌چیز سخنی بگوید.
و این یعنی،
اندوه خدا

--> کارلوس دروموند آندراده

[حنّانه]

حلقه ئی به گرد جهان


اگه همه دخترای عالم دست
تو دست همدیگه میذاشتن می تونستن
حلقه ئی دور دریا بزنن
اگه همه پسرای عالم ملاح بودن
می تونستن با کشتی هاشون پل
خوشگلی رو موجا بزنن
پس اگه همه مردم عالم دست به دست هم می دادن
، میتونستن حلقه ئی دور دنیا بزنن
---
پل فور

[0MARI0]

دلتنگی

چشم سبز
گذرگاهی به سوی
دریا
بهترین شبگرد
تند و زننده
--------------
فیلیپ گولو

[a@s]

به آرمان

هم سان تو، که را دوست می داشتم
ای سایه محبوب من؟
به خود کشیدمت
درخودکشیدمت
وازآن دم، به تقریب
خودسایه ای گشتم، هم خون تو.
هم از آن رو
که چشمم پندشنو نیست
عادت کرده ام
ازخود بی خود به اشیا بنگرم.
توبرای او همواره
آن «جُز منِ» جاودانی بوده ای
آه، این چشم، طاقتم را طاق می کند.

اکنون میان دو هیچ
نیچه

[b@ran]

دیوانگی یعنی چه

(بیابان می‌پرسد از دیوانه‌)
دیوانه دریاست
(دیوانگی به حرف می‌آید).


چه سرزمینی‌ست عقل
ویران
دیوانگی دل‌کندن است و
سفری ناگهان.

دیوانگی
همه‌چیز را دیدن‌ و
نماندن و
بدرودگفتن.


آدونیس ( ترجمه ی محسن آزرم )