آلو
آلوي تازه در تمام مواردي كه پرهيز از مواد پروتئيني در كار باشد ، مانند مبتلايان به روماتيسم ، نقرس و تصلب شرائين ، ميتواند بسيار مفيد باشد، به ويژه كه انرژي زيادي نيز از آن حاصل ميشود. به علاوه ميوه اي است ادرار آور. مصرف آلو هنگام صبح ، ناشتا ، در رفع يبوستها و تقويت اعمال كليه ها بسيار موءثر است ، ولي اشخاصي كه معده اي ضعيف دارند نبايد از آن زياد مصرف كنند. آلوي پخته با سهولت بيشتري هضم ميشود و عوارض آلوي تازه را نيز ندارد.
دكتر (( لو كلر)) (( H.Leclerc)) آلوي خشك را غذايي مناسب و ملين ذكر كرده است و آن را براي مبتلايان به بواسير و يبوست توصيه ميكنند. مصرف آلوي خشك بر خلاف ساير ملينها موجب ميشود كه ضمن ايجاد لينت ، عمل دفن بدون آنكه ضرري داشته باشد وضع منظمي پيدا كند.
عده اي از پزشكان مانند دكتر كارتن (( P.Carton)) معتقدند كه اگر قند آلوي تازه را به وسيله ي چند مرتبه جوشانيدن با آب نيم گرم كاهش دهند ، لينت و دفع صفرا به نحو بهتري انجام خواهد گرفت.
در 100 گرم آلوي تازه مواد زير يافت ميشود:
پروتيد---------- 1 گرم
گلوسيد---------- 17/5 گرم
ليپيد---------- 0/5 گرم
و مقداري ويتامينهاي A , B , C .
100 گرم الوي تازه توليد 76 كالري حرارت ميكند.
100 گرم آلوي خشك 302 كالري حرارت دارد.