شعر گمنام

[دل تنگم]

داغ یک مادر
باز دریا گرفته قربانی
گشته جانی به مرگ مهمانی
معنی سوگ یار را ایا
ای خزر اینچنین تو میدانی؟
مانده داغی به قلب یک مادر
دانی ایا گرفته ای جانی
ان پسر همچو غنچه ای زیبا
بود در باغ زندگانی من
ناشکفته پرزد ورفت
بی ثمر بود باغبانی من
ارزو داشتم برای گلم
رخت دامادیش کنم بر تن
لیک جای لباس دامادی
ان عزیزم به تن نموده کفن
حجله اش بوی اشک وخون دارد
زغمش اب میشود دل سنگ
شد جوانم به خاک هم اغوش
دل شده بهر خنده هایش تنگ
خانه ام بی حضور او سرد است
لحظه ها بی وجود او بی رنگ
ای خزر این تمام قصه بود
شهد شیرین به کام من چون زهر
دل ز بی رحمیت شده پرخون
چون تو ظالم ندیده ام در دهر
قصه ام را برای تو گفتم
تا بدانی زداغ یک مادر

[دل تنگم]

لبانم بسته است و خاموشم
براي تو من زنده ام
اشکهايم را پنهان مي کنم
در دلم فروزان است
فانوس خواستن و عشق
براي تو به خاطر تو
زندگي آورده است کتاب روزهاي گذشته را
و خاطراتی دوردست
بي پرسش چه بسيار پاسخ يافتم
ديديم که چه مي خواستيم
و چه به دست آورديم؟
اما در دل فروزان مي ماند فانوس خواستن و عشق
براي تو به خاطر تو
چه بگويم از عداوت دنيا با من
حکم زندگي بدون تو
نادان است هر آنکه بگويد
برايم غريبه اي
چه بسيار ستم
که بر ما روا داشتند
اما باز هم در دل فروزان است
فانوس خواستن و عشق
برای تو بخاطر تو

[دل تنگم]

ز غم کسی اسیرم
که ز من خبر ندارد
عجب از محبت من
که در او اثر ندارد
غلط ست هر که گوید
دل به دل راه دارد
دل من ز غصه خون شد
دل او خبر ندارد...

[دل تنگم]

من نه عاشق بودم
و نه محتاج نگاهي
که بلغزد بر من،
من خودم بودم و
يک حس غريب
که به صد عشق و هوس مي‌ارزيد

[دل تنگم]

نمی دانم که دانستی دلیل گریه هایم را
نمیدانم که حس کردی حضورت در سکوتم را
و می دانم که می دانی ز عاشق بودنت مستم
وجود ساده ات بوده که من اینگونه دل بستم

[magmagf]

من و تو اگر "ما" شويم

صدای کل زدن مادرم

خانه را روی سرت خراب می‌کند

قصر آرزوهای دست نخورده‌ی ذهن‌مان را

کسی چه می‌داند

شايد "من"

تاوان مرد نشدن پدرهايی را پس می‌دهد

که هرگز لياقت مادر شدن نداشته‌اند

و " تو"

بار قلب‌هايی را به دوش می‌کشد

که هنوز به خاطر گونه‌های سرخ يک مرد نتپيده‌اند

شايد "ما"

- روی هم -

نيمه‌ای از آدم‌هايی باشيم

که گاهگاهی هوس می‌کنند

سری به اتاق خالی های فکرشان بزنند؛

و ببينند

چند نفر را توی شکم‌هاشان هضم کرده‌اند.

من و تو اگر "ما" شويم

صدای هفت گاو پوست به استخوان چسبيده‌ی

داستان يوسف را تداعی می‌کنيم

که از فرط گرسنگی زوزه می‌کشند؛

نمی‌کشند؟

خدا حق داشت هميشه

ميم من و الف شما را جدا بنويسد

که مبادا روزی يادمان برود

سيب را با کدام صاد بنويسيم

و گول شيطان را نخوريم

مگر يک خوشه گندم چقدر می‌ارزد؟

که پرت‌مان می‌کنند به سياره‌ای

سردتر از زمين نيست

اينجا همه يخ زده‌ايم؛

مگر يک خوشه گندم چقدر می‌ارزد؟

من و تواگر"ما" شويم

مادرم بزرگ می‌شود!

برای نوه‌هاش

قصه‌ی تار عنکبوت گرفته‌ی سيب را

- با گنبد کبودی

که هميشه هيچ کس زير آن وجود ندارد

که صدای ما شدن‌مان را

ببيند -

تکرار می‌کند

تکرار می کند

تکرار.

من و تو اگر"ما" شويم

تکرار می‌شود

تکرار می‌شود

تکرار...



اسماعیل موسوی

[magmagf]

فقط لبخند بزن
برو کنار پنجره
آمدن مرا تماشا کن
اريب میبارم بانوی من!
مثل اشکهام
مثل نتهای کوچولو
مثل نگاه تو.

[magmagf]

فراموش مکن مرا

روح تو

تشنه ی مستی های تازه ایست

من

آنها را به تو خواهم داد

فقط با من بمان

تا وقتی

تاریکی فرود آید.

[magmagf]

پشت چشم هات هزار پنجره وامانده بود

و هزار تا پرنده دیگر نمی خواندند

که در شبی که من از یاد می روم

چلچه ها خاموش

قمریان مرده

و یا کریم ها خانه خرابند

[magmagf]

بی هدف ول می گردم

آسمان گله مند

لب به فریاد و باران گشوده است

کوچه ها خیس خیس

و خواستنت را کسی شب زنده داری نمی کند

من دوباره در این در به دری

روی خش خش پاییز

خالی از هر خاطره ای

به تحمل تنهایی یخ بسته ام

کمر بسته ام